Vaak zie je newborn foto's waarop het kleintje op een bepaalde manier (ergens in/op) ligt. Doe jij dat, of de ouders? Hoelang duurt een fotoshoot?
Ik doe helemaal geen newbornshoots meer. Maar als het een geposeerde shoot is wordt t kindje zo weg gelegd door de fotograaf. Als het goed is weet de fotograaf precies hoe zij dit moeten doen op een veilige manier. Hoe lang een shoot duurt is afhankelijk vd soort shoot. Newborn vaak wel zo'n 3u. Gezinnen, kinderen en volwassen gemiddeld een uur. Een geboorte weet je nooit Maar tot nu toe erg snelle geboortes gehad.
Ik kan niet specifiek uitleggen wat mijn aantrekkingskracht is hierin, maar ik haalde mijn diploma's voor allround schoonheidsspecialiste en dat was het gewoon niet voor mij. Ik wilde zeker het zorgende en iets kunnen betekenen voor een ander. Toen was ik hoogzwanger, en werd ik fulltime mama. Nu onze jongste naar school gaat binnenkort ging ik denken ; wat wil ik nou écht? En ja, dat was toch deze 'droom' achterna gaan. Eerst veel de deksel op mijn neus gekregen van uitvaartverzorgers (die belde ik om te vragen hoe dit in zijn werk ging, welke opleidingen ik moest hebben en waar ik moest zijn zeg maar), allen zeiden dat ik te jong was. Tot ik op mijn facebook een oproep plaatste of ik in mijn kring iemand in de uitvaartzorg had. Zo kwam ik via via bij een heel tof (net gestart) bedrijf terecht die me het liefst direct in dienst wilden nemen, maar helaas red ik het niet ivm aanrijdtijd. Gelukkig wilden we al verhuizen die kant op dus we hebben nu afgesproken dat ik eerst mijn papieren dan haal, en als ik eenmaal ben verhuisd dat ik bij haar aanklop. Voor nu start ik met de opleidingen voor de visagie en kleine reconstructies (denk aan hechten etc), opbaring en pieteitsvolle verzorging. Daarna hoop ik me te specialiseren in de complexe restauraties en uiteindelijk anatomische schedel en aangezichtsreconstructies te gaan doen. Maar, die laatste is echt een lange termijn droom. Dit omdat ik het belangrijk vind iets goed te doen, en mezelf niet de druk wil opleggen zeg maar. Plus.. ik ben toch jong genoeg haha. Maar vind het belangrijk een groter doel te hebben dan enkel voor nu te denken. Of ik het eng vind? Ja. Want ik heb ook emoties natuurlijk. Maar dit zal ik in de praktijk moeten ondervinden denk ik.
Wauw, wat bijzonder om te lezen. Ik denk dat nabestaanden blij met jou mogen zijn als je hun geliefden mooi hebt gemaakt. Ik herinner me bij mijn schoonvader een laml*ul van een vent die terwijl wij erbij waren even de fles met thinner (of zoiets) en een lapje ging halen en het gezicht van mijn schoonvader ging poetsen omdat we vroegen of er nog iets verbeterd kon worden (sv was overleden in India en niet heel erg goed gebalsemd, dus er waren nog wat lijkvlekken te zien). De manier waarop die man dat deed kwam heel respectloos over, echt heel naar. Dat zal bij jou zo te lezen niet gebeuren.
Dat vind ik echt heel erg om te lezen. Sowieso, zo ga je absoluut net met nabestaanden om (vind ik). Het dient altijd respectvol te gebeuren, en als je dan zoiets moet doen, verzoek dan desnoods familie even afstand te nemen... Bizar. Ik hoop inderdaad dat ik nabestaanden een herinnering kan geven, en een hele kleine bitterzoete laatste glimlach. Dat hun geliefde een laatste groet kan en mag krijgen zoals hij of zij bij leven was.
Oh tof, de politie. Ook nog over nagedacht. Wat doe je zoal? Kan me bij tactisch niets voorstellen, maar misschien denk ik te ingewikkeld
Officieel ben ik office manager Nu heerlijk stressloos bij Kruidvat! Nooit gedacht dat ik dit zo leuk zou vinden het was een tussenstop maar inmiddels wil ik er echt niet weg. Eigenlijk had ik patholoog anatoom en/of forenisch specialist willen worden maar het leven liep net even anders. Mijn man heeft heel lang bij de meisjes van de nacht gewerkt en werkt nu in een iets minder spannende sector
Wauw respect dat je die keuze hebt durven maken. Het belangrijkste blijft toch dat je blij bent met wat je doet.
Wij zijn een team dat zich bezighoudt met fraudezaken, inbraken, bedrijfsinbraken, drugshandel etc. Wij rechercheren dit uit dmv beelden, gegevens etc en maken dan verhoorstrategieen op voor verdachten bijvoorbeeld. En deze horen we dan. Wij draaien al deze zaken van begin tot eind en alles wat er bij komt kijken. Heel veel werk, heel veel tijd en energie. Leuk maar zwaar onderbetaald helaas.
Klinkt als nooit saai in ieder geval . Sowieso valt het me op dat een aantal banen echt onderbetaald zijn. O.a ook de huisartsen bijv. Had die hoger ingeschat.
Werk in de logistiek voor een grote supermarkt. Lichamelijk zwaar maar wel echt gigantische leuk en gezellig werk, erg naar mijn zin.
Fijn om deze uitleg te lezen Vlinder. Ik heb wel nog een vraag. Ik heb een dochter, en heb mezelf altijd als een meisjes mama gezien. Na een aantal jaren kreeg ik een andere partner en hij bracht 3 stiefkinderen mee, 2 dochters en een zoon. Op dat moment is mijn opvoedingsstijl wel veranderd. Of het nu door het aantal kinderen kwam of doordat ik ineens parttime een jongen opvoedde? Ik weet het niet. 1,5 jaar geleden ben ik zelf bevallen van een zoon. Dus geen "meisjes mama" meer, al voel ik me vaak nog wel zo. Nu heb ik je blogs gelezen en zag de logica in voeding en gezondheid en levensstijl die je schetste. Ik vraag me alleen het volgende af: is er ook een verband met psychische gesteldheid of je dochters of zonen krijgt? Heeft het opvoeden van mijn stiefkinderen/stiefzoon invloed gehad op het feit dat ik een zoon kreeg de tweede keer?
Ik werk op een innovatie- en wetenschapsafdeling van een ziekenhuis. Een groot deel van mijn tijd ben ik kwijt aan het beheren van een intern subsidiefonds dat voor onderzoek beschikbaar is en daarnaast ondersteun ik meerdere studies (onderzoeken).
Vlinder84, ik vind jouw visie echt bijster interessant. Hier een zoon, en een meisjes tweeling waarvan 1 vroegtijdig gestopt met groeien. Is dat iets wat ik ook 'in de hand' heb gehad misschien? Of mag ik niet zo denken? - sorry word daar toch nieuwsgierig naar nu