Wow wat een reacties op het feit dat ik zeg dat hij alles wat minder ingrijpend mee maakt.... Ik doel hiermee op het feit dat hij na de bevalling weer gewoon gaat werken en dus al van alles 'alleen' doet. Ik zit dan nog thuis met een prachtige baby, maar ben iets meer vast aan het huis ivm borstvoeding en ben dus in feite nooit 'alleen'. Terwijl hij makkelijker even weg kan naar vrienden enzo zonder mij/ons. Ik doelde zeker niet te zeggen dat het voor hem verder geen impact heeft! Tuurlijk wel! Zijn hele leven staat net als de mijne op de kop
Ja dat helpt hier ook inderdaad, we gaan proberen om 1x per maand een soort van 'date-night' te houden. Zodat zijn moeder oppast en wij lekker weg kunnen. Verder kan ik me niet voorstellen dat hij stopt met gamen of af en toe gezellig naar vrienden gaat dus dat zit ook wel goed. In zijn vriendengroep is hij pas de 2e die aan kinderen begint dus miss heeft het daar mee te maken. (In mijn vrienden groep zijn wij zowat de laatste!)
Ow spannent Rizzoli! Dat maakt het allemaal nog wat spannender inderdaad! Bij ons zit die kans er ook nog in, we gaan morgen eindelijk zeker weten of ze nou gedraaid is en anders wordt het eerst een versie. Hoe voel jij je eronder?
Mijn man vindt het voorlopig moeilijk dat hij niets kan doen. Ik ben nog altijd misselijk en hij voelt zich hier rot over, maar kan niets doen om mij beter te maken. Ook zit hij dan telkens in met de baby of die wel genoeg voedingstoffen enz krijgt. Verder merk ik wel dat hij al veel contact zoekt, hij wrijft mijn buik in en praat heel veel tegen mijn buik. Dan voert hij hele gesprekken en de baby praat dan zogezegd terug Heel schattig om te zien!
Heb het nog niet ervaren maar gok erop dat het net zo heftig is om vader te worden als om moeder te worden. Het enige verschil is het fysieke aspect lijkt me. Hier een nuchtere partner. Hij denkt juist dat alles goed komt en wil dat de baby rustig aan doet haha. Ik wil juist dat ze nu komt!!
Mijn man vindt de bevallingen eigenlijk het ergste, gewoon omdat hij dan niks kan doen voor zijn gevoel. Hij vliegt dan echt als ik iets vraag. Maar hij is ook heel makkelijk, huilt de baby 's nachts dan gaat hij er net zo makkelijk uit als ik. Dat is wel heel fijn, ook de nachtvoedingen zijn goed geregeld. Bij mijn eerste twee dames gaf ik borstvoeding, hij ging ze verschonen en ik voeden en daarna legde hij ze weer terug. Hij is wat dat betreft echt heel betrokken bij de de kids.
Nu de keizersnede al over 2 dagen is, is zijn gemoedsrust van zeuwachtig en gespannen naar bang en niet te genieten gegaan. Ik ben meer met mezelf bezig, heb veel pijn en harde buiken, ben dus wat minder met hem bezig
@ Rizzoli, heel veel succes donderdag!! Lekker genieten met z'n allen en dat het maar complicatieloos mag verlopen! Hier was partner bij de eerste ontzettend depressief helaas. Voor zijn gevoel was het een te grote verantwoordelijkheid en was zijn leven voorbij, hij kon nooit meer wat doen etc. Daarnaast had hij zelf het gevoel snel te overlijden. Heel heftig dus! Zijn eigen vader is toen vriend 2 was met de motor tegen een boom aangereden, dodelijk ongeluk. Denk dat daar de angst vandaan kwam. Deze zwangerschap is hij super relaxt! Ondanks dat onze eerste zoon overleden. We hebben hele goede gesprekken samen en doen alles rustig aan. Ik maak me geloof ik nu meer zorgen dan hij (kan ik het allemaal wel, ben ik wel een goede moeder? opvang? etc etc, ik kan uren piekeren haha)
Mijn vriend was zenuwachtiger dan ik. Voor mannen is t net zo ingrijpend maar op een andere manier. Wij dragen 9 maanden de baby. Ons moederinstinct werkt al 9 maanden. Bij de mannen komt dat denk ik na de geboorte. Tenminste dat zegt mijn vriend. Ook deed ik tot aan de bevalling nog boodschappen en t huishouden, hij had t idee dat hij niks kon doen. Nu geef ik bv dus kan hij ook weinig doen. Dus ik kolf bijvoorbeeld zodat hij ook een fles kan geven. Denk dat je je vriend goed moet betrekken in alles. Tis voor jullie allebei ingrijpend! En spannend.. en eng 😄 vooral leuk natuurlijk! Succes!