hoi dames, ben nu 11 weken zwanger en zie nu al op tegen de bevalling.dit mede door de bevalling van mijn jongste twee kindjes.. zoontje vanaf week 20 te weinig vruchtwater..is wel goed in de gaten gehouden gelukkig..en week 41 ingeleid..van teveoren bevallingsplan gemaakt en deze was akkoord bevonden...zo wilde ik zelf mijn zoontje aanpakken en absoluut geen stagaires aan mijn bed zien..geen ruggeprik hebben wilde het op eigen kracht doen.. de inleiding verliep goed...totdat..er meerdere stagaires aan mijn bed kwamen met gyn...ik ben daar uiteindelijk heel erg boos om geworden..en ze allen weggestuurd..( heb daar mijn persoonlijke redenen voor) toen ik op 5 cm was werd er toch een ruggeprik geopperd en bleven ze er eigenlijk teveel op doorhameren ondanks dat mijn ontsluiting prima verliep..nogmeer irritatie dus en ze verwezen naar mijn geboorteplan..de toen dienstdoende gyn die er weer bijgetoverd en mij verzeker dat nu wel zo zou gaan lopen..komt er nog geen half uur later weer deze;fde gyn met iemand??naambordje omgedraaid..bleek een stagaire..nou toen brak mijn klomp en ben denk ik nog nooit zo boos geweest.. mijn zoontje uiteindelijk ook niet zelf aan kunnen pakken nergens werd naar geluisterd en nog als klapper een placenta die muurvast zat en 4 liter bloed verloren.. toen de zwangerschap van mijn dochter..wederom vanaf week 20 veel te weinig vruchtwater..en te klein veel te klein..dus hop gelijk naar de gyn en ditmaal wilden de vk een ander ziekenhuis omdat deze de beste zou zijn op dit gebied..moet zeggen was een supergoed zh..wekelijks echos om miepje in de gaten te houden flowmetingen aan de lopende band..geen klagen tot de kerst in zicht kwam..dl lag al vanf week 20 in stuit en vanwege de groeiachterstand en te weinig vruchtwater moest ik echt minimaal 1 keer per week gechecked worden..krijg ik een vervangende gyn die doodleuk zegt van ja het is goed kom over 3 weken maar terug we hebben het nu veel te druk..na een halve oorlog daar toch de week erop een afspraak.zelfde gyn.nu toch zelf maar geopperd betreffende stuit..of ze niet moest gaan draaien..ja dat was wel goed maar een stuitbevalling had ze wel op gerekend eigenlijk dus wilde ze niet eens overleggen..dus na aandringen toch versie poging..was toen 38 weken toen die afspraak stond.mevrouw lag inmiddels dwars met haar voeten in mjijn bekken..deze is tot 2 keer toe afgebeld door hun om verschillende redenen..toen uiteindelijk toch naar het andere zh terug gegaan..kon die dag meteen terecht en wat bleek ik had nooit normaal kunnen bevallen..navelstreng om haar beentjes en voor de uitgang..was er om 3 uur en om 5 uur is met spoed kz geboren.. gelukkig wordt ik nu heel goed begeleid maar de angst zit er wel goed in..en dat snapt mijn vk gelukkig.. en dan over mijn kraamtijd maar te zwijgen..pffff wat een horken beide keren.. zo moest het even kwijt haha
Vervelend, maar eerlijk gezegd klinkt het allemaal ook wel erg negatief. Zeker als je nu al opziet tegen de bevalling, lijkt me dat je wel erg zwaar tilt aan ofwel onbelangrijke dingen, ofwel dingen die achteraf geen probleem hebben opgeleverd. Ik bedoel: je kunt er wel vanuit gaan dat de hele wereld tegen je samenspant, maar ik acht de kans klein dat je die moeite waard bent. Je hebt twee keer pech gehad, geen reden om aan te nemen dat dat weer gebeurt. Tenzij je denkt dat je daar zelf een hand in hebt gehad. En er is al helemaal geen goede reden om je bevallingservaringen uit het verleden door te trekken naar de kraamtijd van het kind dat eraan zit te komen.
Eh..... Het kan alleen maar beter worden 😉. Hoop van harte dat alles nu wat voorspoediger zal lopen. Kan me voorstellen dat je er tegenop ziet , maar je weet nooit hoe het loopt. Misschien helpt het om jou ideeën over het ideaalplaatje los te laten en gewoon te kijken wat er gebeurd en hoe het loopt. Zo kan het niet tegenvallen met wat je in de hoofd hebt. Wens je een fijne zwangerschap en een mooie bevalling met een kraamtijd waar je lekker van kan genieten!
Pff kan het me ergens ook best wel voorstellen, alhoewel ik stagaires e.d. niet erg vind. Tuurlijk mag je daar je eigen mening over hebben en al helemaal als dit in een geboorteplan staat waar vervolgens niet aan gehouden wordt.. Toch denk ik dat als je er nu al vanuit gaat dat je bevalling weer zo erg gaat worden als bij je eerste twee kinderen dat je dan zowel lichamelijk als psychisch het zwaar te verduren krijgt. Zoals Lousaa aangeeft, iedere bevalling is anders en nu al met 11 weken in paniek schieten lost niks op. Wellicht is het wel een idee om hier over te gaan praten met een professional als het je echt dwars zit. Het geeft je misschien handvatten om deze zwangerschap door te komen. (doe ik zelf ook omdat mijn vorige zwangerschap nou ook niet bepaald een plezier was, met name de laatste weken)
Wat betreft de je kraamweek, weleens overwogen om een zzper te kiezen? Dan weet je wie er komt, ik was echt heel erg blij met mijn kraamhulp. qua kosten maakt het niet uit, wordt gewoon vergoed door de verzekering.
Qua bevallingen vind ik inderdaad ook wel dat je er ntwtief in staat, ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat iedereen die met de gyn meeloopt een arts in opleiding is (co assistent) en dat is wel een wezenlijk verschil met een stagiaire. En bovendien: hoe moeten ze het anders leren? Een geboorte plan is een plan wat fijn is als alles goed gaat, maar zoals een navelstreng om de voetjes of niet zelf aan kunnen pakken kán gebeuren toch? Die placenta las vast je plan ook niet (ik had BV na de geboorte van m'n zoon een flinke knip, die viel tegen, had echt veel pijn aan m'n onderkant, maarja het was helaas niet anders. Hij moest er toch uit! In de kraamtijd een kraamzorg waar je mee botst is natuurlijk erg vervelend, in je eigen huis wil je het graag op jouw manier. Maar dan kan je toch de kraamzorg bellen en een ander vragen neem Ik aan?
Ik zou ook duidelijke afspraken maken met bijvoorbeeld jouw man. Zorg dat hij duidelijk op de hoogte is van jouw wensen (zoals bijv. geen extra personen in de zin van stagiaires etc.), laat hem er zorg voor dragen dat die wensen waar mogelijk nageleefd worden. Jij kunt je dan veel meer focussen op het bevallen zelf. Natuurlijk valt niet alles te plannen en vast te leggen, omdat er altijd onvoorziene situaties kunnen ontstaan. En ook kan er altijd sprake zijn van 'pech' etc., maar misschien geeft het meer rust om te weten dat hij zorg draagt voor jullie wensen en (waar mogelijk) de naleving hiervan.
Wat een bijzondere reactie. Dingen zijn in jou ogen misschien onbelangrijk maar TS kan er wél veel waarde aan hechten. En achteraf heeft het mogelijk wel een probleem opgeleverd, namelijk dat TS nu inzit over het e.e.a In ieder geval kunnen wij en zijn we er niet om over te oordelen.. Maar enkel tips geven en meedenken. En de opmerking 'ik acht de kans klein dat je die moeite waard bent' is ook niet geheel vriendelijk
Hm lastig. Bij mij ging mijn bevalling echt totaal niet sls ik had gewild/gepland... Ik werd met 38 weken ingeleid ivm zwangerschapsvergiftiging. Na twee dagen geen resultaat wilde het zh(noem geen naam) me naar huis sturen om op maandag weer terug te komen. Dit heb ik geweigerd en ben na nog een ballon plaatsing uiteindelijk de dag erna bevallen van een prachtige zoon. Die door een hele heftige bevalling met zuurstoftekort in het WKZ is opgenomen om gekoeld te worden ivm mogelijke hersenschade.(wat achteraf gelukkig niet zo is) ook ik werd ivm vele bloedverlies overgeplaatst en moest 3 dagen blijven. Uiteindelijk is mijn zoon na 7 dagen weer terug naar het eerste zh gegaan om aan te sterken en mocht ie na 10 dagen naar huis. Ik kreeg post van andere patienten,we hebben ons twee x moeten melden bij de balie omdat ik niet in het systeem stond. De overdracht tussenhet zh en wkz was knudde, en noem zo maar op. Allemaal dikke vette pech! Kraamzorg heb ik niet eens gehad helaas. Maar om me dan nu al weer druk te maken om de bevalling nee hoor! Ik zie het allemaal wel. Het is een station in je zwangerschap die je moet passeren voordat je je einddoel bereikt. En elke zwangerschap en bevalling is anders. Ik ben bang dat als je er nu al zo negatief instaat dat je dat je hele zwangerschap meedraagt. Laat het los en probeer gewoon te genieten!
Als je er nu al zo tegenop ziet, kun je dan niet met iemand gaan praten zodat je jezelf prettiger voelt? Je verloskundige zal hier vast wel tips voor hebben. Sterkte!
Een geboorteplan is een richtlijn en niet een vaststaande afspraak. Je denkt controle te hebben over iets waar je eigenlijk niet zo heel veel controle over hebt. Zo simpel is het. Je kunt je nu wel helemaal gaan opvreten en nog meer controle zien te krijgen maar daar schiet je volgens mij niets mee op. Het resultaat telt het meest. Ik was bij de eerste van plan thuis te bevallen als enige van de zwangerschapsgym maar het eindigde in een ongeplande ks. Hier ben ik best verdrietig over geweest maar vooral omdat ik zo graag zelf wilde doen. Bij de tweede zwangerschap er open in gegaan met en lichte voorkeur voor geplande ks. Omdat er nog meer speelde werd hier meteen in mee gegaan. Probeer het een beetje los te laten.
Je klinkt nogal als een controlfreak eerlijk gezegd. En als er iets is waar je geen 100% controle kan hebben dan is het een bevalling wel. je kunt niet alles krijgen zoals je t zelf van tevoren bedacht hebt! En twee keer een hork van een kraamverzorgster? Vind ik erg bijzonder. Kan natuurlijk, maar gezien je verhaal over je bevallingen vraag ik me eerlijk gezegd af of je daar zelf ook niet wat invloed op hebt gehad. Ook in de kraamtijd heb je geen 100% controle. Ze doen t allemaal net ff anders dan jij misschien gewend bent, maar mijn ervaring is dat ze het wel met liefde doen, nou dan vergeet ik wel dat ze de handdoeken net ff anders opvouwen dan ik normaal doe. Succes en ik zou zeggen probeer je wat te ontspannen!
Beste ts, Ik proef uit je verhaal dat je vorige bevallingen nogal traumatisch waren. Ik denk ook dat het feit dat je zegt "er tegenop te zien" misschien nogal zwak uitgedrukt is. Ben je niet gewoon ronduit bang voor nog zo'n dramatische bevalling en kraamtijd? Sommige dingen die jij noemt heb ik ook meegemaakt bij mijn eerste zwangerschap en bevalling. Ronduit traumatisch en het heeft bij mij 10 jaar geduurd eer ik weer een zwangerschap aandurfde. Tijdens mijn tweede zwangerschap heb ik aan de gynaecoloog aangegeven dat ik angstig was en waarom en heb mijn eerste bevallingsverhaal verteld. Ze vertelde me dat ze helaas meer van dergelijke verhalen kende en regelde een afspraak voor me bij een speciale angst therapeut die specifiek zwangere vrouwen begeleidde naar hun bevalling. Dat heeft me echt ontzettend goed geholpen. (Als je wilt, kan ik haar gegevens via pb aan je sturen.) Ik heb de tweede keer om meerdere redenen een keizersnede gehad, en kreeg de belofte dat ik de volgende keer zelf mocht kiezen wat ik wilde, een ks of een bevalling met volledige ruggenprik, dus ook tijdens het persen. (ik had door andere gebeurtenissen ook nog extreme angst voor pijn, vandaar) Ik weet nu al dat het een keizersnede gaat worden. Ik hoop dat je er over blijft praten, en dat je al dan niet met hulp dit keer een betere ervaring zal hebben. Sterkte!
Dat is dus niet overal zo, in elk geval niet in mijn ziekenhuis. Een bevallingsplan, of geboorteplan, zoals jij het noemt, is wel degelijk een vaststaande afspraak. Tenzij het om medisch zwaarwegende redenen niet anders kan! Als je bijvoorbeeld natuurlijk wil bevallen, en het eindigt in een keizersnede, Tja, daar kun je niet op anticiperen. Maar als jij geen stagiaires aan je bed wil, wat je goed recht is. Dan hebben ze dat te respecteren, dat is een afspraak. Normaliter horen ze het ook elke keer aan je te vragen, of je er bezwaar tegen hebt of niet. Echter is dat tijdens een bevalling niet altijd mogelijk/wenselijk, en daarom worden dit soort zaken van tevoren vastgelegd in een bevallingsplan. Ik zou persoonlijk woest zijn als ze, zoals bij ts, proberen toch een stagiair naar binnen te smokkelen door het naamplaatje om te draaien. Zijn ze nou helemaal besodemieterd!
Ik begrijp dat je er tegenop ziet. Wellicht moet je gewoon geen bevallingsplan maken en zien hoe het loopt. Ik ben ook nogal een controle freak, maar heb geen plan gemaakt en maar goed ook. De gyn vertelde mij bij de nacontrole dat ze zelden zo'n bevalling had mee gemaakt en dat ik door mijn positieve instelling hun daar in heb mee genomen. Als ik een bevallingsplan had gehad, was dit echt never nooit gebeurd omdat ik dan daar aan vast had willen houden. Go with the flow zou mijn advies zijn, dat werkte bij mij super! Ohja! En gefeliciteerd trouwens
Ik wil ook echt geen stagiair of wie dan ook in opleiding aan m'n bed bij de bevalling. Ik vond m'n eerste bevalling zo heftig, daar wil ik niemand meer bij hebben dan nodig. Maar in m'n kraamtijd vind ik dan weer niet erg. T's, ik zou ook kijken of je er met iemand over kan praten, al is het maar om het te verwerken
Nou sorry ik vind dat je negatief bent. Vind t niet gek dat je er dan tegenop kijkt. Helemaal flippen om een stagiaire. Dan is er volgens mij wel meer aan de hand (zie: "heb ik mijn redenen voor") en ligt het dus niet aan het ziekenhuis.
Nou het ligt dus deels wel aan het ziekenhuis, omdat TS dit duidelijk aangegeven heeft in haar bevalplan. Als ze dit dan nogmaals aangeeft en er wordt vervolgens een stagiaire nogmaals naar binnen gebracht met een omgedraaid naamplaatje, dan is dat natuurlijk ronduit belachelijk. Dat het voor iemand die het sowieso al niet zo'n issue vond (en daarmee waarschijnlijk ook niet vermeld had in een bevalplan) als 'raar', onbelangrijk of negatief wordt gezien vind ik van weinig inlevingsvermogen getuigen. Het was voor TS wel een ding en zij heeft haar bevalling als traumatisch ervaren. Lijkt mij niet zo gek dat je er dan negatief/negatiever naar kijkt. Ikzelf had ook duidelijk vooraf aangegeven geen anderen dan strikt noodzakelijk bij de bevalling te willen. En daar had ik ook mijn redenen voor. Dan verwacht ik ook dat dit gerespecteerd wordt. Dat er niet altijd ingelezen wordt in bevelplannen, dat kan gebeuren, maar als iemand dit dan meldt tja.. Dan vind ik het ronduit stuitend dat het toch gebeurt. Ik zou zelfs in staat zijn geweest achteraf een klacht in te dienen. Voor velen hier misschien ronduit overdreven, maar het waren mijn grenzen niet die van anderen.
Hoi ik kan me goed voorstellen dat je er zo in staat. Ik krijg het bij het idee van bevallen alweer spaans benauwd. Al heb ik ook wel het idee dat het alleen maar beter kan gaan dit keer. Ik heb hier ook goede gesprekken over met mijn gynaecoloog, heb een geboorteplan waar zelfs in staat dat ik een bepaalde verloskundige nooit meer hoef te zien. Tja.. natuurlijk weet je niet hoe het de volgende keer gaat. Misschien kun je hierover hulp krijgen van een gynaecoloog of een pshycholoog? Zij hebben vast goede tips etc. Veel sterkte iig!