Oh wauw, moet ik dan eens vaker op letten! Maar hier ook eens gezien dat iemand dan zei vierde te zijn en caissiere meteen;'Nee hoor, de servicebalie telt ook mee! Daar mag u aansluiten!' Euh ja, flauw!
Ik heb laatst mijn splinternieuwe telefoon weggegeven aan een oud vrouwtje. Of nou ja, ze pakte hem uit mijn zak in in de Kruidvat. Maar toch.
Weet je, vaak als ik zoiets doe denk ik er niet eens bij na. Dat is een beetje mijn impulsieve karakter geloof ik. En achteraf moet ik dan glimlachen om wat ik dan weer heb gedaan. Plus... Ik hoop dat als ik ooit zo oud mag worden er mensen zijn die hetzelfde voor mij doen. Me helpen uitladen van mijn boodschappen op de loopband, omdat de mand van mijn rollator dan toch wel erg diep is, of de band juist zo hoog vanuit een rolstoel. Dus vaak probeer ik het om te draaien; hoe zou ik het vinden als... Scheelt veel!
Wauw wat aso zeg... Ik was ook 1 van de mensen die een pakket heeft verstuurd. Maar ik doe het ook weleens via een regionale FB pagina. Zo ben ik bijv in contact gekomen met een meneer die maar 30 euro per week te besteden heeft. Zo nu en dan maak ik een extra boodschappenpakketje voor hem
Wat lief! Ik probeer vlak voor de Kerst mijn kasten uit te ruimen en dan alle producten die dicht zijn (en niet van mijn eigen kerstboodschappen zijn zeg maar) weg te geven. Afgelopen jaar kon ik 2 mensen blij maken, met zo'n bigshopper incl Canei etc. Heb toen wat chippies bijgehaald en bij 1 gezin wist ik dat er een klein kindje was. Daar nog een speelgoedje voor gehaald. De reacties zijn zo hartverwarmend. En ik vind het heel tof dat deze mensen ook de hulp durven te pakken zeg maar. Via via heb ik wel uitgezocht of deze mensen me niet probeerden te naaien, maar gelukkig kende een moeder van school beide personen en de achtergrond.
Hier word ik echt oprecht blij van. Als iedereen nu op zijn/haar manier iemand helpt krijgen we toch een beetje een betere wereld. Al is het maar voor even
Het geeft me ook echt een goed gevoel. Ons beiden eigenlijk. Man zei gelijk; volgend jaar weer. En het is win win; ik ga met schone kasten het jaar in, en ik maak iemand anders er blij mee!
Wij zaten 3 jaar terug op een terras en raakten aan de klets met een gezellig stel. Hele leuke uren gehad. Nadat we afscheid namen en wij gingen betalen hebben wij voor hun betaald. En een briefje erbij met een fijne dag. Ik had hun glimlach graag gezien
Ik heb afgelopen jaar de dochter (17) van een goede vriendin van me een aantal maanden in huis genomen toen de situatie thuis onhoudbaar was. Er was geen andere oplossing en het meisje was het slachtoffer van de situatie. Ik kon het er eigenlijk echt niet bij hebben maar ik heb het toch gedaan. Ongelofelijk dat de familie eromheen geen poot uitstak om te helpen. Ik ben blij dat ik het gedaan heb
We zagen op fb dat de fiets van iemand was gestolen. We wisten dat ze financieel heel zwaar zat. Geen auto, de enige bron van inkomsten een krantenwijk waar dus een fiets voor nodig was. Met behulp van een heel vriendelijke fietsenmaker in die woonplaats hebben we diezelfde dag nog een fiets laten brengen. Ik had een max bedrag gezegd tegen die eigenaar en het verhaal erbij verteld. Toen ik de fiets zag wist ik heel zeker dat die fiets heel wat meer waard was dan wat wij er voor betaald hadden. Hij had er een nieuw zadel, nieuwe bel, nieuwe handvaten en snelbinders opgezet. Ontzettend lief van die eigenaar. Die vrouw was zo ontzettend blij met haar fiets. En ons had het niet eens zoveel gekost. Ook heb ik een keer geld overgemaakt naar een lid hier op zp. Ze vroeg hoe ze de dagen door kon komen met het weinige geld wat ze nog had. Ze had kinderen en het was kerst. Nou, dat kan ik niet aanzien. Dan zit ik niet lekker te eten met dat verhaal in mijn achterhoofd. Maar dit soort dingen vind ik eigenlijk normaal om te doen. Wij zijn niet rijk, maar hebben genoeg. Dan vind ik het niet gul, maar gewoon een plicht om te helpen als je weet dat het ergens nodig is. Alhoewel ik het wel heel moeilijk vind om daar een balans in te vinden. Ik weet nu ook iemand in zo'n nare situatie. We hebben 100 euro gegeven, maar er is veel meer nodig. Dat vind ik lastig. Ik kan wel meer missen, maar wij moeten ook een buffer hebben en sparen voor de kinderen vind ik ook heel belangrijk. Dan moet ik mezelf echt voorhouden dat ik niet alle problemen op hoef te lossen. Maar dat knaagt echt.
Mijn ouders hebben een stel geholpen vorig jaar toen ze vanuit Frankrijk terug naar Nederland reden. Ze kwamen aanrijden bij de peage en zagen een Nederlandse auto staan, de mensen waren zichtbaar in paniek. Mijn vader zei tegen mijn moeder " kijk, die mensen zijn in paniek, ik denk dat ze geen geld hebben voor de peage, wij gaan ze helpen," ze hebben aoto met caravan geparkeerd en zijn naar de mensen gelopen met de vraag of ze hulp nodig hadden. Dat hadden ze, ze hadden idd geen geld voor de peage. Mijn ouders hebben ze 20 gegeven en hun rekeningnummer. De mensen waren dolblij! Dat er nog mensen bestonden die anderen durfden te vertrouwen! Bij thuiskomst lag er al een bedankkaart op de mat met het bericht dat het geld al was overgemaakt. Trots op mijn ouders
Wij zijn vorig jaar verhuisd. Heb toen 11 verhuisdozen met van alles en nog wat naar een regionale fb groep gedaan voor mensen van de minima. Helaas er achter gekomen dat bepaalde artikelen nooit bij die mensen terecht zijn gekomen. Tegenwoordig doe ik het anders, geef liever zelf aan die mensen dan. Bv. Heb van de week 2 baby dingen verkocht voor een klein prijsje, mevrouw had niet zo veel centjes, heb er wat extra dingen gratis bij gedaan, kleine moeite. Wij zijn zelf absoluut niet rijk, maar ik vind het zo fijn als ik iemand kan helpen met zo iets.
Toen ik aan het bevallen was van mijn tweede zoon stond ik puffend bij de rolstoelen van het ziekenhuis. Ik dacht dat er muntjes van 50 cent ingingen, maar het bleek een euro te moeten zijn. Die hadden we dus niet bij ons. Een man die ons zag pakte direct zijn portemonnee en gaf een euro voor de rolstoel. Ik vond het superlief. (al ging het maar om een euro) Zelf moest ik een keer een kaartje hebben op het treinstation en er kwam een student naar me toe die ook een kaartje moest hebben. Of ik geld kon wisselen want hij had alleen briefgeld en een paar muntjes. Maar dat briefgeld pakte de automaat niet. Ik had geen contant bij me, alleen mijn pinpas. Ik zei; 'weet je, ik pin wel even voor je.' Hij wilde me zijn muntgeld geven, maar ik zei dat dat niet nodig was. Ging om 7 euro of zo. Niet bijster veel, maar ik vond het toch best aardig van mezelf. En hij ook! Verder geef ik spullen/kleding altijd weg. Ben ik er weer vanaf en maak ik iemand anders er blij mee. Twee vliegen in één klap.
Dit is een topic naar me hart! Erg leuk om de reacties hier te lezen en te zien dat er nog veel goeds in de mensheid zit! Ikzelf kom (ivm werk) dagelijks mensen/gezinnen tegen die rond moeten komen van 30,- of 50,- per week (met kinderen). Ik zie dagelijks wat mijn gezinnen meemaken doordat ze zo weinig geld hebben (bijv. een dochter die gepest wordt omdat ze geen merkkleding heeft, een gezin die geen geld voor een laptop heeft om powerpoint mee te maken en daarom creatief karton gebruikt hiervoor ...resultaat beiden kinderen worden uitgelachen op school , kinderen die niet naar een verjaardagsfeest kunnen omdat er geen geld is om een cadeautje te kopen, gezinnen die meerdere kinderen hebben en kleding gratis krijgt wat veel te groot is waardoor kinderen op school ze hiervoor uitlachen ....resultaat verdrietige broer en zus en ouders die radeloos zijn Ik kan door blijven gaan met situaties. Door mijn werk realiseer ik me hoe goed wij het hebben. Ik mag zelf niks geven aan me gezinnen vanuit werk, maar soms doe ik dit toch stiekem. Zo was er een moeder die geen babykleding had in maat 92 ...ik heb toen mijn zolder eens leeggeruimd Daarnaast geven we elke maand een vast bedrag aan een goed doel dat weeskinderen helpt.
Weet niet of dit gul is? Voor een paar jaar geleden fietste ik naar de tandarts met mijn vriend, in mijn ooghoeken zag ik een vrouw met opvallende kleding lopen. Ze trok echt me aandacht dus ik keek haar kant op, op dat moment werd haar tas van de schouder gerukt. Ben die kerel heel hard achterna gefietst (mijn vriend snapte niet waarom ik ineens zo snel was) heb tegen die kerel gezegd dat hij die tas moest geven anders zou ik de politie bellen (al wijzend met mijn telefoon in de handen) Toevallig stonden we voor een tempoteam uitzendbureau met een camera. Zonder aarzelen gaf hij de tas en ik ben samen met me vriend naar die vrouw heen gefiets en heb de tas gegeven.. Door even te praten en 100 x bedanken gegevens uitwisselen, kwamen we er achter dat ze ooit een relatie met een oom van mijn vriend gehad heeft. Die zelfde middag werden we gebeld door de politie om een verklaring af te leggen en die zelfde avond kwam die mevrouw aan de deur met 50 euro een bos bloemen en een kaart.. (Ze was ons eeuwig dankbaar omdat haar pas overleden vader visitekaartjes hand gemaakt had ontworpen en die zat ik haar portemonnee)... Achteraf gezien is het best een grote gok geweest vanuit mij. Me vriend kwam wat later aan en ik stond daar met die kerel voor het zelfde geld was hij gewapend. Gelukkig allemaal goed afgelopen.
Lijkt me echt hartverscheurend om dat zo dichtbij mee te maken en dan niet te 'mogen' helpen. Al snap ik het wel, maar toch. Dubbel is dat.
Wauw leuk topic! Toch nog veel fijne lieve mensen! Mijn man en dochter waren in de zomervakantie samen op pokemon jacht. Ze vindt t geweldig! Mn dochter vond een portomonee... Best wat geld erin, rijbewijs, kenteken, creditcard enz enz. Mn man had die meneer gebeld van de portomonee om te vertellen dat hij t had gevonden. Die man had t nog niet een gemist en moest overtuigd worden... Twee uur later kwam hij m halen en had een doos chocolde meegenomen voor onze dochter en 50 euro!! Veel te veel! Hij was heel blij met ons, terwijl ik t echt heel normaal Vind om dit gewoon terug te brengen...