Ohhh neeee dat was niet mijn bedoeling! Je hoeft je juist helemaal niet te schamen! Dit topic is er toch juist voor om dingen te kunnen zeggen. Het is heel normaal dat je af en toe zulke dingen voelt!! Heeft denk ik iedereen wel eens! Ook een knuffel voor jou!
Ok, gelukkig heb ik niemand beledigd! Dan spreken we gewoon af dat we allemaal doorgaan met ons hart te luchten. Hoe 'raar' of in mijn geval 'overdreven' die gevoelens ons ook lijken, want het lucht inderdaad op en aan wie moet je het dan vertellen? Als ik het mijn man vertel, kijkt hij me op zo'n... echte mannen-manier aan en zegt hij: 'hoezo jaloers? Wil je ruilen met haar dan? 'Ik: 'Nou, nee maar...' Hij: 'Nou dan!' En dan is de discussie klaar. Hahaha! Kerels...
Haha, ja die dromen kunnen zo levendig zijn he? Tijdens de zwangerschap had ik dat zo erg! Dan droomde ik dat mijn baby was kwijtgeraakt (die dus nog niet geboren was) en dan werd ik helemaal in paniek wakker. Wat voor nieuws had je?!
Hahah ja kerels inderdaad! Je hebt mij in elk geval totaal niet beledigd! En iedereen idd gewoon lekker het hart luchten hier 👍
Ik heb trouwens net mijn man gevraagd wanneer we nu eigenlijk precies gingen praten, want ja... het is immers al bijna september en dan zouden we het hebben over of we in de nabije toekomst voor een kindje gaan. Hij zei dat we vast wel ergens een moment vinden om ervoor te zitten in de avond en ik heb gevraagd of hij dan wil aangeven wanneer, Nu zit ik nog steeds met onzekerheid over wanneer we gaan praten, maar het initiatief ligt nu bij hem en dat vind ik wel prettig. Ik vermoed overigens dat hij het nu nog te zwaar vind en te druk om voor een derde te gaan. En daar heeft hij natuurlijk wel gelijk in (maar.... We zitten nl. nog steeds met gebroken nachten en hij maakt nog zijn opleiding af naast zijn werk. Ik hoop dan wel dat hij kan zeggen wanneer hij het wel zou willen. Ik gok op volgend jaar, rond de zomer. Maar misschien zegt hij wel dat hij het zoals het nu staat wel helemaal niet ziet zitten. Dat moet ik dan maar ok vinden van mezelf, want ik wil er wel samen voor gaan. Nou ja, we zullen zien, ik kan er weinig aan doen denk ik.
Lastig Gruffalo! Heb je het idee dat jij er klaar voor bent? Ik zit zelf zo diep in de rammelende eierstokken dat ik me niet kan voorstellen hoe het zou zijn als mijn man zou zeggen: nee, laten we nog een jaartje wachten ofzo.. 😁
Ja, ik wel! Gevoelsmatig. Rationeel gezien is het beter om nog even te wachten. Ach, gevoel wint het bij mij uiteindelijk toch van verstand. Ik denk dat ik nog wel een jaartje zou kunnen wachten (met moeite dat wel).Hahaha, die rammelende eierstokken! Ik hoor ze ook al. Ze hebben ongeveer het volume van kerkklokken 😁
Whahaha. Ik moet sowieso een jaar (of langer) wachten door het traject. Als ik nu nog een jaar moet wachten... pff volgens mij gaat dan de hele kerk rammelen ipv alleen de klokken :')
Gister weer met vrienden van ons en hun kleine op pad geweest. En dan zie ik mijn vriend zo natuurlijk met haar omgaan. Zo lief en helemaal vrolijk. En dan denk ik.. waarom wil je wachten? Sorry voor de ego post. Jullie zijn alleen ff de enige bij wie ik t kwijt kan
Lil, waarom moet je wachten? Ik zag wel iets op de vorige pagina over een traject maar heb niet verder gekeken
Omdat mn vriend er nog niet aan toe is zegt ie. We moeten idd een traject in, maar dat gaan we pas doen als hij dat ook wil. Dus daar wacht ik op
Hoi allemaal, Leuk om jullie verhalen te lezen! Ik meld mij ook aan! Wij zijn vorig jaar mei getrouwd. Hoe graag ik ook wilde, we hebben er destijds voor gekozen om eerst alles op een rijtje te krijgen qua financiën en zekerheid. En nu bijna 15 maanden later is het eindelijk zover. Wij gaan eerst op vakantie en zodra we terug zijn gaan we ervoor! Ik hoop dat we allemaal dit jaar zwanger mogen zijn.
Hé joh, dit is geen ego-post, maar heel begrijpelijk! En herkenbaar. Dit gevoel had ik ook toen ik aan kinderen wilde beginnen en mijn vriend nog niet. Hij zei toen 'ja. Maar dan zijn ze er altijd!' Wat in principe de bedoeling is 😀, maar het was zo definitief bedoelde hij. Wij hebben toen zijn angsten besproken en die bleken niet heel rationeel te zijn. We hebben toen goede afspraken gemaakt over vrije tijd enzo. Dat hielp. Misschien zou hij er ook wat aan hebben als je aangeeft hoe lang het iig zou duren voordat er überhaupt kans is op een zwangerschap in dat traject? Dan kan hij zich daar op instellen. Misschien wil hij het dan wel eerder. En het argument: ik vind jou fantastisch en ik vind je fantastisch met kinderen en daarom wil ik jouw kind, moet ook wel prettig zijn om te horen 😊
Heel begrijpelijk. Het blijft soms moeilijk. Ik merk aan mezelf dat ik het geaccepteerd hebt. Ik kan het goed loslaten en ik weet dat het ivm gezondheid beter is te wachten. Toch op die kleine momenten denk ik: wat als ik gewoon zwanger zou zijn (zeker nu ik op mijn menstruatie zit te wachten). Dus we begrijpen je helemaal. Dikke knuffel voor jou
Ja ik wil met die intake veel vragen stellen over tijdsduur enzo. En daarna het gesprek nog eens aangaan. Ik mag jet er van mezelf niet over hebben nu :')