Precies 1 jaar geleden, rond dit tijdstip stond ik voor het eerst met een positieve test in handen na 1,5 jaar. Wat was ik ontzettend blij, kon het eigenlijk niet geloven. Ik heb het niet meteen aan ml verteld, maar heb de volgende dag weer getest en ik zei tegen mezelf dat als die weer positief zou zijn dan zou ik naar de winkel gaan om een rompertje te kopen voor ml en hem daarmee vertellen dat hij papa zou worden. Zo gezegd, zo gedaan. De volgende ochtend weer testen, pfff wat was dat spannend! En deze was ook positief. Ik kon mijn ogen niet geloven, was het dan toch??..... Naar de winkel gesjeesd om een rompertje te kopen met de tekst 'Ik heb de liefste papa' en toen die mevrouw bij de kassa zei is het een kado'tje? Zei ik JA! Volgens mij zag ze het al aan mij, en ze zei daarop 'ga je het hem hiermee vertellen?' En dat was dus ook de bedoeling. Ik voelde me echt de gelukkigste vrouw op aarde, wat voelde ik me rijk! Een paar dagen later stonden we al in de babywinkel, hadden kleertjes gekocht en we waren aan het fantaseren over ons toekomstige gezinnetje <3 De rest is helaas geschiedenis... Hierna werd het op 6,5 week een mk met een lange nasleep. Hcg wilde niet zakken, nog een curretage gehad en er was zelfs sprake van dat ik metotroxaat moest krijgen om het hormoon uit mn lichaam te halen. Dat heb ik echt pertinent geweigerd! 3 maanden heb ik ermee gelopen, en ziekenhuis in en uit voor het ene na het andere onderzoek waarom mijn hcg maar niet wilde zakken en mijn bm niet schoon werd. Tussentijds is ook nog mijn oma overleden, waar ik ontzettend veel van hield. Ik mis haar nog iedere dag <3 Eindelijk half december was ik weer helemaal schoon, en ben ik naar acupunctuur gegaan om mezelf weer op orde te krijgen. Lichamelijk en mentaal voelde ik mezelf een wrak. Op 6 april weer een positieve test!! Wauw, kon mijn ogen weer niet geloven. Zo snel al dit keer, wat een geluk! Helaas begon ik te bloeden en zat ik iedere dag in het ziekenhuis, dan voor bloed prikken, dan voor een echo etc. Vermoeden was een bbz. Er was niets in mijn bm te zien, maar mijn eileiders waren ook niet verdikt. Later was er toch wel wat te zien, en daarna weer niet. Vreemde situatie dus, gezien mijn hcg toch iedere keer iets steeg. Toen op 4 mei werd ik na de zoveelste keer weer bloed prikken gebeld door de gyn. Of ik met spoed naar het zh wilde komen. Ik ben vanuit mn werk meteen heen gegaan en toen ik zijn kantoor binnenstapte zei hij mij meteen dat mijn hcg flink was gestegen en hij wilde wederom meteen een echo maken. Het was allemaal niet duidelijk te zien, en om geen tijd meer te verliezen wilde hij meteen een spoed kijk operatie doen. De volgende dag met Hemelvaartsdag lag ik om 7 uur op de operatietafel. Er was mij verteld dat ze gingen kijken, en mocht er een bbz in 1 van de eileiders zitten dan zouden ze proberen die weg te halen en mijn eileider te behouden. In het ergste geval zouden ze de eileider weghalen, maar dan nog was er niets aan de hand want met die andere eileider kon ik nog makkelijk zwanger raken zei hij. Ik ging dus redelijk onbevangen de operatie in. Toen ik eenmaal weer wakker werd kwam de gyn bij me. Ze ging er even voor zitten met de deur gesloten. Vroeg of mijn ouders erbij mochten blijven of dat ze even weg moesten. Ik had het nog niet door, maar acheraf denk ik. Tja ze kwam iets vertellen wat best hard aan kan komen. Er zat een bbz in mijn eileider, ze moesten alles verwijderen inclusief eileider. Het had niet veel langer moeten duren, of deze was gesprongen met alle gevolgen van dien, et was echt op het randje! Daarnaast hadden ze in mijn andere eileider diverse verklevingen gezien die ze geprobeerd hadden om weg te halen, maar de kans dat deze nog goed doorgankelijk was, was heel klein. De boodschap was dus dat allen ivf nog een optie zou kunnen zijn om ooit nog zwanger te raken .. Ik was nog zo van de kaart dat de boodschap niet helemaal doordrong. 4 weken heb ik hersteld van de operatie. De hcg zit er inmiddels op, en deze blijkt dus niet goed doorgankelijk. Mocht het wonder al ooit geschieden dat ik zwanger raak (alhoewel die kans ongeveer nihiel is) dan is een kans op wederom een bbz heel groot. Omdat deze ook nog eens verwijd is en niet goed doorgankelijk is de kans op vocht in de baarmoeder druppelen heel groot, er wordt nu in het team overlegd of ze deze helemaal gaan afsluiten, want als er vocht in de bm komt als er met ivf een embryo wordt teruggeplaatst dan gaat dat niet goedkomen. Om onszelf eerst even rust en een pauze te gunnen, gaan wij einde van het jaar eerst een mooie reis maken en hebben wij de beslissing genomen om pas in januari met ivf te beginnen. Ook gezien ik binnenkort met een nieuwe baan begin, want op mijn huidige werk is het echt kommer en kwel. Ik heb daar echt een k.u.t. jaar gehad (sorry voor mn taalgebruik maar kan er niets beters van maken) Exact 1 jaar geleden zag mijn leven er totaal anders uit. Ik moet toch eerlijk zeggen dat ik echt in een zwart gat heb gezeten, niet alleen om dit alles maar er is naast dit nog zoveel meer gebeurd. In 1 jaar tijd kan er veel gebeuren. Sinds 28 augustus 2015 zit ik in een rollercoaster van verdrietige en moeilijke gebeurtenissen. Gisteren was een slechte dag, alsof ik mijn hele jaar sinds 28 augustus 2015 moest afsluiten. Vanaf vandaag wordt het beter, daar hoop ik op, op naar een top jaar <3 ...Moest het gewoon even van me afschrijven...
Hè jeetje wat een nare weg hebben jullie moeten bewandelen/zijn jullie aan het bewandelen. Wat is het toch oneerlijk allemaal! Ik leef met jullie mee! Eerst heerlijk genieten van jullie vakantie en daarna vol goede moed starten met ivf! Daar gaat uiteindelijk iets moois uit komen!!! heleboel liefsx
Ik heb je verhaal mee gevolgd, als ik het nu lees, krijg ik kippenvel en tranen in mijn ogen, echt waar... Ik wens je het allerbeste toe, wat dat voor jou ook moge zijn!
Iedereen heeft natuurlijk een andere (moeizame) weg bewandeld naar ivf of welke behandeling dan ook. Ik voelde gewoon dat ik het van me af moest schrijven en wilde delen, omdat ik vanaf vandaag voor mezelf het afgelopen jaar heb afgesloten. Ik vond dit een mooie manier om het een plekje te kunnen geven. Voor jullie is de weg ook niet makkelijk geweest <3
Er zijn zo van die namen die je gaat herkennen en die je bij blijven na al die tijd op het forum...jij bent er zo een! Meis wat een ellendige weg vol verdriet en teleurstellingen! Het is helaas niet eerlijk verdeeld! Ik hoop dat je straks heerlijk kunt genieten van jullie reis en met nieuwe energie het ivf-traject ingaat...en volgens mij moet dat gewoon goed komen:bevruchtingen vinden plaats weet je uit ervaring, nu nog innestelen op de juiste plek! Succes meis!
Beste suze Gedeeltelijk herken ik je verhaal van eileider ellende :-/ En wil je daarom zeggen.... Ivf is ooit gemaakt voor vrouwen met eileidergedoe waaronder ik. Eerste poging, eerste terugplaatsing en nu zwanger. Ook ik, en vele met mij hier, hebben echt 2 idd kut jaren gehad. En sommige met nog veeeeel meer pech en wachten. Waarschijnlijk maak je echt een goede kans met ivf wn wordt dat het mooiste kado! Enorm sterk dat je jezelf even rust en een reis gunt. Een mooier begin van jullie volgende reis naar een baby is er niet. Alleen dat al maakt je enorm sterk! Veel succes
Dat hoop ik ook Dame82! Straks na de pauze met goede moed en energie aan de ivf beginnen. Jou ben ik ook al veel vaker tegen gekomen op dit forum, te vaak helaas... Maar bedankt voor je berichtje, erg lief. Dankjewel Truus81 dat je dat sterk noemt. Zo had ik het nog niet gezien. Je zeg het ook zo mooi. Dat we dan een reis naar onze baby gaan maken. Laten we het hopen dat dat het gaat worden.