Ze moet niet kijken OF ze therapie nodig heeft... Dat lijkt me wel duidelijk... Dit is niet een gevalletje als ze een dag extra gaat werken ze ineens gelukkig word... Naar wat ik lees zit ts gewoon aan de grond... Daar moet ze mee aan de slag...
Het klinkt wel alsof er meer aan de hand is dan het even niet aankunnen. Ik zou ook zsm teruggaan naar de huisarts ivm meer hulp. Ik kan tenminste uit je post niet opmaken of je naast de ad ook psychologische hulp hebt. Hoe is de verdeling van werkzaamheden verder thuis? Ben je daar tevreden over? Wellicht zou je daar nog een keer met je man over moeten praten? En heb je verder wel ook echt tijd voor jezelf elke dag? Gewoon even minstens een half uur dat je even alleen bent en even bij kunt komen?
Ik denk dat we dat aan de professionals moeten overlaten. Soms is het creeren van rust en ruimte voldoende om weer alles op een rijtje te krijgen en soms niet. Maar wat ik wil zeggen is dat het wel een combinatie moet zijn. Je kan uren met een psycholoog praten maar als je daarna weer thuis komt in dezelfde situatie, zal het alsnog lastig zijn om alles op een rijtje te krijgen. Ze zal dus ook ontlast moeten worden in de zorg van de kinderen.
Buiten de tips voor psycholoog...even een misschien vreemde zijsprong: slik jij de pil? Het gevoel van in een zwart gat zitten en werkelijk alles is teveel herken ik van jaaaaren geleden, echt depressief idd. Een onschuldig grapje van mijn man (toen vriend) zorgde ervoor dat ik hem bijna letterlijk kon vermoorden. Iemand wees mij erop dat je van de pil echt depressief kan worden. Ermee gestopt en de klachten verdwenen serieus als sneeuw voor de zon...ik geloofde het zelf amper.
Dit is voor mij ook heel herkenbaar. Ik ben echt een ander mens zonder de pil, verschil van dag en nacht. Ik heb echt donkere periodes gehad dankzij die troep.
Je bent absoluut geen waardeloze moeder Jr houd van je kindjes en je heb het beste met de voor Ik denk dat je zwaar overspannen bent en daarbij Heel erg depressief Ik denk dat een psycholoog dat al eerder is aangeven een hele goede oplossing is Dat kan je praten over je gevoelens en over je onzekerheden en krijg je misschien handvatten om het jezelf en je gezin het wat makkelijker te maken Zodat je meer kan genieten van je gezin Maar ik vind ook dat je man wel wat meer begrip voor je mag tonen .je bent wel de moeder van zijn kinderen en zou jij het heel knap van je morgen vinden dat je dit probleem op tafel gooit Wat een hele stempel is Geloof me ik weet precies dat je nu mee maakt Ik heb dit ook meegemaakt en gelukkig kan ik je nu ook vertellen dat het ook zeker weer goed komt Met de juiste hulp succes !!!!
Ik denk dat je ook wat consequenter naar je kinderen moet zijn. Geen aanval, maar misschien een idee..... bijten, knijpen, op de tafel en vensterbank klimmen.... Sorry, maar daar zou ik ook gek van worden. Als je kinderen zich wat rustiger gedragen werkt dat voor jou misschien ook beter?
Hier was het een vicieuze cirkel; ik moedelozer, dochter drukker, ik daardoor nog moedelozer en uitgeputter, zij nóg drukker en 'lastiger'. Idd met meer grenzen weer kunnen doorbreken, maar ook door zelf meer tijd te hebben, gewoon een half uurtje kunnen lézen bv 's avobds, dan maar geen was strijken ofzo. Meer rust voor mij, meer regels en ritme voor de kinderen, dat geeft echt ademruimte... Maar ts klinkt alsof ze al dieper in die cirkel zit, dus ik zou zeker naar de huisarts gaan!
Nja goed, ik heb er zelf voldoende ervaring mee... Dus ik kraam echt geen onzin uit Als je met buikpijn naar huis gaat, je kinderen niet meer leuk vind, en je denkt aan zelfmoord... Dan kom je er met een dagje extra werken niet hoor Ze moet gigantisch met haarzelf aan de slag, met (onvoorwaardelijke) steun van haar man en familie/vrienden
Ik herken precies wat jij schrijft..ik wil niet eens aankleden of na buiten vakantie was vreselijk ook!en vooral met de hitte .nu zijn ze bij hun vader voor een paar uurtjes en ik ben flink aan de schoonmaak. Dit is echt de eerste dag dat ik ook Wat nuttigs doe in huis heb me eigen ook moeten dwingen om op te staan en wat te doen. Oudste gaat na school en kleine na psz maar pas rond half 1 dan weer oudste halen 2 uur en half 4 weer de jongste en dan begint het weer op nieuw. Ik probeer me eigen erover heen te zetten maar het lukt niet altijd. Sterkte ermee!
Bedankt voor jullie lieve reacties @biny: "fijn" dat je het zo herkent. Ben jij er alweer bovenop? Wat heb je gedaan om eraan te werken? Jij ook sterkte x @Muis bedankt voor het schema. Heel duidelijk. Zo nog niet over nagedacht. Kindjes zijn 1 (tweeling) en bijna 3. Waar ik de een 50x van de vensterbank moet plukken moet ik dat bij de ander ook. De oudste begrijpt ntl alles en kan ik veel beter corrieten en belonen. Maar wat hier gezegd wordt klopt ook; hoe erger ik me voel,hoe erger de kids ook zijn. Mijn man doet al ontzettend veel. Voel me best schuldig naar hem toe. Ondanks dat ik me aanstel zoals hij zegt doet hij dus wel heel veel. Hij moet wel want ik kan t soms echt niet opbrengen te koken of te eten of ze af te douchen en dan vlucht ik naar onze slaapkamer. Voor het huishouden hebben we iemand die dat doet hoor maar het is allemaal zinloos. Alles spik en span en de kids komen van t kdv en binnen een uur is het weer een drama. Man heeft ook een papadag en probeert hij ook veel te doen qua was enzo. Hij vindt het nu ook veel worden klaagt hij nu hij steeds meer alles alleen moet doen. En dat snap ik.......daarom moet ik van hem maar weer snel "normaal" gaan doen.
Heel veel dingen ook heel herkenbaar.. Ik heb het soms ook en dan denk ik waaaaaarom waarom wou ik een derde Ik had het na de eerste heel erg, ben toen gaan praten met een psycholoog en dit heeft mij erg geholpen. Ben toen ook gestopt met de pil want ook daardoor voelde ik me vreselijk.. Nooit meer die troep in mn lijf! Knap dat je dit neer zet en er mee aan de slag wil. Tis al fijn om te lezen dat er zoveel herkenning is..
Kan je niet een eigen speelhoekje voor ze maken? Dat ze daar rommel mogen maken maar niet in de rest van het huis? Ik heb hier de regel: als je wat anders wil pakken, vorige eerst opruimen. En dat helpt echt enorm. Ga eens speelgoed ordenen en opruimen en gooi wat dingen weg. Laat ze mee helpen en zet met plaatjes op de bak wat waar in zit. Dan gaan ze het opruimen misschien leuk vinden. Maar ze hoeven natuurlijk echt niet alles overhoop te trekken dat is onzin. Ze kunnen best leren dat ze niet alles mogen pakken. Ga samen de was met ze doen. Doe alle sokken in 1 wasmandje en laat ze daar lekker mee klungelen. Als je je kinderen wat meer betrekt wordt het een stuk gezelliger. Zet muziek op en ga meezingen ondertussen. En kijk eens of je niet een keer familie kan vragen om op te passen. Dat jij dan gaat werken en dat je op de dag dat ze naar het kdv gaan een keer wat lekker voor jezelf doen. Winkelen, sauna, met een vriendin weg. Wij doen dat zo vaak hier en ik merk dat ik dat ook echt nodig heb. Als dat moeilijk is probeer dan allebei 2 avonden voor jezelf te plannen en 2 avonden echt samen. Ga dan lekker sporten, zwemmen, bioscoop , winkelen, uit eten, terrasje, whatever maar ga er even TUSSENUIT. dat is volgens mij echt jou key word. Je zit in een sleur. Kom je deur nog wel uit naast je werk? En wat ik zei met eten. Probeer daar iets eerder mee te beginnen. Ik heb ook geen zin meer aan het einde van de dag. Als je uit je werk komt, meteen even klaar zetten en als je vrij bent kun je ook een lekkere oven schotel klaar maken in de middag. Kan je dan aan het einde van de dag zo de oven in schuiven. Je moet denk ik ook leren wat meer in oplossingen te denken en niet in problemen. En nog iets: heb je een tuin ? Dan kan je ze ook gewoon wat vaker naar buiten sturen. Bij die van 1 is dat natuurlijk lastig. Maar die kan je ook met een watertafel of zandtafel (of combi) lekker buiten laten spelen in de middag. Als ze uitgespeeld zijn even de tuinslang erover, pyama aan, ovenschotel in de oven en klaar. Ik hoop dat je wat aan mijn tips hebt. Ik heb ze zelf ook moeten leren maar het werkt echt zo enorm als je wat meer gestructureerd te werk gaat.
Ik herken het gevoel van wanhoop en er doorheen zitten van mijn butn-out. Je bent geen slechte moeder, maar het is niet 'normaal' of gezond. Je moet zsm naar een psych. Niet zelf gaan klooien met medicatie of wat dan ook, maar echte professionele begrleiding.
Wat jammer dat je man zo reageert. Dat geeft voor jou nog eens extra druk lijkt me. Want onbewust legt hij nu wel de "schuld" bij jou. Alsof jij zelf niet liever weer "normaal" was. Al ik je zo lees dan zou jij niks liever willen! Meid, het IS ook zwaar. 3 kinderen in die leeftijd pffff ik heb er 1 en ik geef ronduit toe dat ik dat al pittig vind. Ben meer moe op vrije dagen dan als ik gewerkt heb. Mijn clienten smijten geen pudding op de grond, roepen niet voortdurend nee! en zeggen ook nog wel eens dankjewel Ik heb geen tips die anderen nog niet hebben gegeven, alleen een dikke knuffel voor je! Je doet het echt goed. Alleen al dat je hulp wil en zoekt bewijst al dat je geen slechte moeder bent!
Ohhh wat naar!! Vreselijk om je zo te voelen! Goed aan de bel trekken hoor, hopelijk kennen ze een arts/psycholoog/praktijk ondersteuner met een specialisatie hierin. Ik heb voor pnd ook hele goede hulp gekregen. Was doodeng, zat huilend aan de telefoon de huisarts (vervanging, die kunnen dit ook oppakken!) te bellen, je stelt je toch kwetsbaar op. Uiteindelijk heeft het me goed geholpen, zeker de gesprekken met de poh'er en psychiater (stagiaire, zij was ook erg fijn), slaap medicatie en veel (praktische) hulp van de omgeving. Jouw situatie is natuurlijk heel anders, maar de juiste hulp brood nodig. Veel sterkte! (Niet alleen jij moet nu ontlast worden, je man ook )
Wat lijkt me dit vreselijk om het leven met je gezin zo te ervaren. Ik zou echt goede hulp zoeken en niet stoppen voordat je het hebt gevonden.. Sterkte.
Hoi, ik herken je verhaal, al heb ik het in Veel minder ergere mate. Maar ik ben via de huisarts Door gestuurd naar een praktijkondersteuner. Zij helpt me nu. Ik moet wel even nadenken over dat verhaal van die pil. Zou dat echt zoveel invloed hebben? Want dan stop ik acuut!