Mijn jongste dochter zit sinds een paar maanden op zwemles. Nu belde de zwemleraar me net.... omdat ze eigenlijk weinig vooruit gaat.... Ze blijft angstig, vooral om haar hoofd onder water te hebben en hij had eigenlijk de vraag hoe dit het beste te kunnen stimuleren. Ik heb verteld dat dochter eigenlijk altijd enthousiast is om naar zwemles te gaan, ook niet bang is voor water, maar idd hoofd onder water vind ze thuis in bad ook wel een beetje eng. Ze blijft er altijd met haar oren een beetje boven hangen en dat maakt het natuurlijk lastig om goed te kunnen oefenen. Omdat zij op woensdag om 12.30 zwemles heeft en ze die les er eigenlijk langzaam uit gaan halen omdat er weinig animo voor is ivm de vele continu roosters hier wilde hij tips hebben over hoe hij dit het beste zou kunnen stimuleren zonder haar bang te maken voor water. Ik heb verteld dat ik eigenlijk weinig tips heb, omdat zij altijd enthousiast is en hier thuis ook wel last van heeft.... Dus mijn vraag aan jullie is eigenlijk hoe kan ik dit nou stimuleren? Ook het zelf van de kant af springen vind ze eng. Ze begint nu langzaam wel een mooie beenslag te krijgen, maar om naar badje 2 te mogen moet ze wel met haar hoofd onder water durven en zelf van de kant af springen...... Ik zal zowieso proberen om van haar te horen wat ze nu precies eng vind, en ook gaan we zelf regelmatig vrij zwemmen, maar dit blijft dus Dus wie heeft tips?
Ik zou gaan vrijzwemmen met haar. Lekker van de glijbaan enzo spelletjes verzinnen met van de kan springen.
Begrijp ik nou goed dat het zwembad jou belt over hoe ze je dochter zwemles moeten geven?? Ik zou kiezen voor misschien 1 of 2 privezwemlessen. En dan idd zelf proberen van te voren te vragen waarom ze dat eng vind
dochter vond het ook wel een beetje eng en dan ook vooral om haar ogen open te moeten doen. ik heb toen thuis met haar geoefend in een grote kom. eerst een klein stukje gezicht er in met ogen dicht en dan steeds verder er in. na een paar keer oefenen durfde ze haar ogen wel open te doen. ik had haar wel uitgelegd dat het heel erg nodig was dat ze het deed omdat ze anders haar diploma nooit zou halen en dat wilde ze natuurlijk wel heel graag. nu zwemt ze het liefst met een duikbril op want ze vind water in haar ogen nog steeds erg vervelend
Mijn eerste gedachtes was ook dat ik het vreemd vind dat de zwemleraar jou belt voor tips. Ik neem toch aan dat ze dit vaker bij de hand hebben gehad? Jouw dochter is echt niet de eerste die het spannend vind om haar hoofd onder water te doen. Is er een ander zwembad in de buurt waar je zou kunnen informeren, die misschien met een bepaalde methode werkt?
misschien belde hij om te informeren of geduld normaal gesproken het beste werkt, of éven over de drempel trekken. Dat laatste heeft/had mijn oudste bijvoorbeeld ook vaak nodig. Dan is het 5 minuten brullen en daarna vind ze het fantastisch. Maar bij sommige kinderen moet je dit natuurlijk écht niet doen want dan val je ontzettend terug. Dus in mijn situatie zou ik zeggen: Gewoon doorpakken- gewoon meenemen onder water. (en natuurlijk de hemel in prijzen nadien - daar is ze ook erg gevoelig voor) . Of met een grapje 'per ongeluk' mee onder water nemen en dat steeds vaker. Maar jij kent je kind daarin het beste denk ik. In principe moet hij als zwemleraar een hoop foefjes kennen om je kind uit te dagen en te stimuleren etc.
Klopt maar het ene kind zul je anders moeten benaderen om iets voor elkaar te krijgen dan de andere, juist fijn dat de leraar dan jou op belt om te overleggen ipv je kind met de kop onder water te drukken omdat ze er dan maar door is. Hier ook een dochter die het simpelweg niet durfde (ook niet in bad of onder de douche), uiteindelijk heb ik haar naar een andere groep over geplaatst omdat het totaal niet klikte met de zwemleraar (ze heeft nog steeds een hekel aan hem en wil dus ook niet naar de extra les omdat die door hem gegeven wordt). Daarna kwam ze bij een lerares die ons ook vroeg hoe haar het beste aan te pakken, nu is onze dochter nog wel een type van - geef haar 1 vinger en ze pakt de hele hand- waardoor een strenge aanpak toch het effectiefst bij haar werkt. Maar tijd was toch wel iets dat je je kind moet gunnen, hier heeft ze ruim een half jaar over het eerste badje gedaan, maar toen ze eenmaal over de drempel heen ging (zonder echt gedwongen te worden) ging het ook goed. Je kunt je meisje gewoon uitleggen dat het hoofd onder water doen een eis is om verder te mogen naar badje 2, je kunt haar echter niet dwingen om dit toe doen (gaat volgens mij alleen maar averechts werken). Ja je kunt oefenen met vrijzwemmen, maar laat het wel vrijzwemmen blijven en niet een oefen uurtje (al dan niet met gefrustreerde ouders) worden.
Zwemleraar belde idd voor tips over welke aanpak het beste bij haar zou werken, zonder angst te ontwikkelen. Heb gisteravond even met haar gesproken en ze geeft aan bang te zijn als ze van de kant af moet springen, bang om met haar hoofd onder water te komen, bang te verdrinken..... Dus dat is eigenlijk het hele probleem, terwijl ze in dat ondiepe bad eigenlijk overal kan staan.... maar dat moet ze nog even door hebben denk ik. We hebben afgesproken zondag naar het familieweekend te gaan, en idd niet als extra oefenuurtje maar meer spelenderwijs natuurlijk. En dan kunnen we ook zelf zien waar ze eventueel tegenaan loopt, en zo wat ideetjes op te kunnen doen dat ze het wel gaat durven. gaat uiteindelijk helemaal goed komen. Nadeel 8s natuurlijk ook dat ze dat uurtje dat zij zwemles heeft er helemaal uit willen halen ivm aanmeldingen dus ze willen het wel rendabel houden, dus iedereen moet natuurlijk zo snel mogelijk doorstromen naar het volgende bad, zodat de zwemjuffe en meesters andere taken kunnen doen. Er zullen namelijk steeds minder kindjes zijn op die tijd.... Eerst maar kijken hoe het zondag gaat.....
Mijn dochter had ook extreme water vrees. Durfde thuis niet onder de douche. En met zwemles durfde ze niet eens haar kin in het water te steken. We hebben haar gewoon veel tijd gegeven en aangemoedigd om stapje voor stapje steeds verder te gaan. Toen de andere kinderen hun eerste sticker kregen en zij niet was ze heel verdrietig. Nog een keer uitgelegd dat ze echt haar hele hoofd in het water moet durven steken voor die eerste sticker. Langzaam maar zeker durfde ze steeds meer. Ze had 2x per week een half uur zwemles en daarnaast gingen wij nog minimal 2x per week vrij zwemmen. Bij het vrij zwemmen deden we dingen als van de kant afspringen terwijl we haar opvingen. samen van de glijbaan af en een beetje spetteren. Ondertussen durft ze onder water te zwemmen! Ik hoop dat ze over 2 maanden mag afzwemmen voor haar A, ze heft dan 1,5 jaar zwemles gehad.
Ik heb tegen dl op een gegeven moment gezegd dat andere kindjes al zonder handje in het water sprongen en dat zij dat ook maar eens moest gaan doen. De les daarop springt ze er zo in en wil ook perse samen met papa onder een mat doorduiken. Dus wij waren blijkbaar iets te afwachtend
Ah, ok, bespreken welke aanpak zou kunnen werken is inderdaad iets anders. Dan hangt het inderdaad van je kind af, bij onze oudste zoon werkt zachte 'dwang' in combinatie met aanmoedigen het beste als hij iets spannend vindt. Uiteraard dwing ik hem niet echt, bij hem zit het ook meestal niet op niet durven, maar op bang zijn dat hij iets niet kan.
Zelf heeeeeel vaak gaan vrij zwemmen! Hier een dochter die vanaf haar 3e panisch werd voor elke druppel water in haar gezicht. Afgelopen jaar echt de aandacht gegeven aan het watervrij worden tijdens ons zwemmen. Van de glijbaan... Oeps net te laat met opvangen. Uiteindelijk ging ze zelf en hoefden we haar ook niet op te vangen. Haren wassen... Drama er moest een washandje op haar ogen. Bewust gewacht met de zwemles tot ze 5 is geworden en ze is afgelopen week voor het eerst geweest. Ze deed het super en stond zelf haar haren te wassen!