Ik merk dat ik toch weer een beetje gefocused raak op dat kleine kansje dat er iedere maand is, dat ik toch per ongeluk zwanger raak. Het komt denk ik doordat ik net mijn eisprong heb gehad (of nou ja, net; dat is een gokje vanwege onregelmatige cyclus). Gister wel enorm gezellig gehad met mijn man en dan merk ik dat ik onbewust toch denk; hmmm.... ik weet dat er geen zaadcellen zitten in voorvocht, maar aangezien we het nu nog een keer gedaan worden, misschien toch deze maand? Argh. Maak mezelf dus weer een beetje gek. Gauw afleiding zoeken! Dacht echt dat het me zou lukken om deze maand niet aan zwanger-worden te denken. Vond het ook totale onzin dat ik er zo mee bezig was geweest rond mijn vorige NOD, maar nu langzamerhand komt de gekte dus weer terug. :s Zit er nu aan te denken om sowieso niet over te gaan op andere anticonceptie, hoe gek ik elke maand ook word van de onzekerheid. Ik zou het namelijk zo mooi vinden als er zich zomaar een derde kindje zou aandienen. Dan hoeven we ook niet zo te piekeren en te overleggen (zo onromantisch ook en wat een gedoe), dan is het er gewoon! Volgens mij spreken mijn hormonen nu. Rond eisprong en NOD rammelen de eierstokken en tussendoor kan ik weer gewoon rationeel nadenken. Hoezo slaaf van m'n hormonen
Hahahaha, ik snap je hoor! Die wens zit zo diep dat je aan niks anders kunt en wilt denken. Heb je nog met je man gepraat? X
Wij zijn vooral druk met het huis.. Er zijn heel veel mensen die interesse hebben. Volgende week vrijdag is er open middag en dan kan iedereen 1 bod doen en dan is gewoon de hoogste wint. Klote manier en omdat we beginnende kopers zijn verliezen we dat waarschijnlijk. En druk bezig met het geregistreerd partnerschap. Ik wil dit vooral op een dag dat het niet om het huis is maar om ons en dat zou dan februari zijn dan zijn we twee jaar samen maar als dit huis lukt adviseren ze ons wel om testament voor tussentijd aan te maken stel dat er met 1 van ons wat gebeurd in die paar maanden. En dat voelt dan ook niet fijn zeker omdat we dat geld goed kunnen gebruiken maar ik wil niet dat het alleen om het huis gaat... aaahhh keuzes...
haha, dat je dara nog eens naar uit zou kunnen kijken :') Ik heb net een telefoontje naar Maastricht gedaan, en we hebben meteen een intake gesprek kunnen plannen. over 2 weken al Ik weet dat het nog niks zegt, en mijn vriend echt niet ineens van gedachten gaat veranderen, maar intake is iig een stapje dichterbij @Gruffalo, geen zaadcellen in voorvocht? dat is mij vroeger toch echt anders geleerd Maar ik snap je obsessie wel hoor. en die is ook heel logisch. maar als je er zo mee bezig bent, moet je het dan niet toch eens aankaarten?
Nee, nog niet! Het is nu wel september iig, dus heel lang zal het wel niet duren voordat we gaan praten. Ben wel een beetje zenuwachtig voor wat hij gaat zeggen hoor. Ik merk aan ons beide dat we nog best wel moe zijn door onze gebroken nachten en er verandert op het moment zoveel; o.a. onze oudste die binnenkort naar school gaat (heeeeeeeeeerlijk ;p) en mijn man is druk met zijn werk en het afronden van zijn opleiding. Ik denk daarom dat hij sowieso gaat zeggen dat we nog moeten wachten (neeee! ). En hij was zo enthousiast over hoe goed de dagjes-uit tijdens de zomervakantie gingen met twee wat oudere kids, dat ik bang ben dat hij gaat zeggen dat hij daarom geen baby erbij wil.
Heeeey! Dat telefoontje! Dat maakt alles wel heel echt! Ik wist niet dat je vriend dat al wilde (de intake plannen). Dat is positief! Gaan jullie dan sowieso het traject in binnenkort? Over dat voorvocht (mooie overgang het ;p), ja neurotisch als ik ben heb ik er al een heel onderzoek op zitten over het wel-of-niet bevatten van zaadcellen. Daar zijn de meningen over verdeeld. Ik kwam er op uit dat in theorie, uit onderzoek is gebleken, dat voorvocht geen zaadcellen bevat, maar dat deze er wel in kunnen komen doordat er cellen in de plasbuis zijn achtergebleven nadat een man is klaargekomen. Als hij daarna weer gaat vrijen dan zouden er dus achtergebleven cellen met het voorvocht mee kunnen komen. Ook kan een man simpelweg te laat 'de kerk uitgaan'. Het is niet dat ik daar op 'mik', maar toch krijg ik er wel hoop van. Mijn man weet het in principe; dat ik het niet erg vind als we daardoor zwanger raken. Hij weet ook dat het kan. Ik heb hem daar herhaaldelijk op gewezen en verteld hoe groot de kans is (15-35% van de vrouwen wordt zwanger door 'voor het zingen de kerk uit') en ook een paar verhalen van internet voorgelezen, zodat hij weet dat we 'risico' lopen. Hij neemt die kans bewust, al heeft hij dat nooit zo uitgesproken. Ik zie in zijn ogen dat hij dezelfde angst heeft als bij de eerste; wat nu als we het niet aankunnen qua slaap en energie? Wat nu als we niet genoeg geld hebben, enz. Ik vermoed dat hij het eigenlijk wel wil, maar niet durft. Ik hoop dat we snel gaan praten. Ben zo benieuwd. En bang voor wat hij gaat zeggen :s
Super herkenbaar! ik vind het nog knap in jouw geval! haha ik heb het al met een spiraaltje en rond ovulatie en rond NOD helemaal inderdaad. Ik dacht echt afgelopen twee/drie weken van wauw het gaat goed geen huilbuien meer, kon het goed volhouden om er niet over te kletsen met mijn vriend (waardoor hij er zelfs paar keer zelf over begon hihi hij begint aan het idee te wennen denk ik) maar nu word het weer erger.. zwaar vermoeiend soms. voordeel dat ik nu veel afleiding heb. maar ik vind het zo knap dat je het zo kan op die manier, ik zou elke maand gek worden en gaan testen. kan me voorstellen dat je het graag anders wil maar aan de andere kant moet je dan weer ontpillen van de andere anticonceptie. Lastig..
Wat spannend joh! het word wel echter en misschien juist daarom ook wel voor je vriend. Natuurlijk hoef je geen wonder te verwachten van hem maar beetje hoop mag toch?
Ik herken het. Ik ben gewoon chagrijnig, omdat ik eindelijk ongesteld ben geworden. Ik heb gewoon een maand overgeslagen. En terwijl de wens echt nog even in de ijskast ligt, snap ik mijn eigen reactie niet zo goed. Wat doen die rare hormonen toch met ons.
Fijn dat je het herkent! Ik heb het ook zo. Mijn man wil niet, dus ik wil het eigenlijk ook niet op deze manier, heb ik dan besloten. En dan word je geheel naar verwachting ongesteld. En dan baaaaaal je zo! Ik werd er de laatste keer gewoon pissig van. Ik denk dat het iets te maken heeft met het verschil tussen verstand en gevoel. Je verstand maakt de keuze 'nu nog even niet' en die eierstokken rammelen je door elkaar; jaaaaaa, baby!!! NU!!!
Ja dat denk ik ook. Wij moeten ook nog een jaar wachten. Mijn vriend is er nog niet helemaal aan toe en ik wil nog van wat gezondsheidsproblemen afkomen. Maar die rammelende eierstokken.. pfff
Nou ja, we hadden al afgesproken dat we sowieso de intake zouden doen, om te horen of we het mogen en kunnen doen en ook om wat meer informatie te krijgen over hoe lang het allemaal duurt. na dit gesprek kunnen we alsnog zeggen: we bellen over een jaar wel om te kijken hoe lang de wachtlijst is en wanneer we kunnen worden opgeroepen. Dus de intake op zich zegt nog niks. Ik heb een beetje de hoop dat als hij hoort van de dokter (hihi de dokter) hoe lang het traject gaat duren (1 a 2 jaar al snel) dat ie dan zoiets heeft van: misschien moeten we het toch maar in gaan zetten. ik wil ook bespreken hoe groot de kans is dat het een 1e keer al lukt en of het verschil maakt hoe oud we zijn (ik word 28 maar stel dat de kans dat het goed aanpakt kleiner is als ik 30 ben dan nu, dan is dat wel iets om mee te nemen vind ik), maar goed, ik wil niet te veel hoop hebben, moet gewoon accepteren dat hij hier nog niet klaar voor is. Ik wil wel kijken of we na de intake dan een gesprek aan kunnen gaan over wanneer hij wel denkt er klaar voor te zijn, en ook al is dat pas over 2 jaar. Dan kan ik het misschien wat beter van me af zetten
Pff ik moet echt ongesteld worden bah.. Kregen net mail ivm huis waardoor we maandag weer vele telefoontjes moeten plegen om zekerheid te krijgen of we überhaupt wel kunnen bieden. Dan gaat mijn hoofd alweer ratelen hoor.. Geen huis is absoluut niet proberen om zwanger te worden volgend jaar... nu dus super verdrietig weer en stressbuikpijn.. Bah wou dat ik de hormonen even jaartje uit kon zetten..
Waaah mijn vriend vroeg net tussen neus en lippen door of ik mijn spiraaltje er nog niet uit had gehaald haha We moeten zo naar een bruiloft, hij zei dat we het er snel even goed over moesten hebben! Wow.. komt nu wel echt dichtbij!! Ik reageer en lees morgen of zo snel bij!!
Oeh wat spannend en leuk!!! Hou je ons op de hoogte Kiewie? LizMe oh jeetje, wat is er aan de hand? Niet te veel op laten fokken hoor.