Bij de jongste dacht ik wel even van "wat zie je er gek uit" Hij was heel anders dan de andere Kids haha
Bij mijn oudste toen hij boven het doek gehouden werd: wow, wat is hij mooi! En direct daarna: jemig, wat een haar! Bij de jongste was mijn eerste gedachte: hè, bijna geen haar!! (was er na mijn oudste helemaal van overtuigd dat ik weer een kindje zou krijgen met een enorme bos haar).
Ik moest gelijk naar de bevalling naar de ok dus ik dacht zorg goed voor haar ik weet niet of ik nog terug kom Ik was heel erg ziek
Bij de oudste, die geboren is met een spoedks, ze heeft donker haar. Ik was ervan overtuigd dat ze roodharige zou zijn. Toen ik terug was op de kraamafdeling, vond ik haar prachtig en heb ik de hele nacht verliefd naar haar gekeken. Bij de jongste, geplande ks, is ze er al? Heb dat wel 10 keer gevraagd haha. Hoezo ongeduldig. Toen ze over het doek werd gehouden; Hallo ik zie niets behalve bolle wangen. Toen ze na de controle op mijn borst werd gelegd vond ik haar prachtig met haar lichtrode haartjes met krullen. En wat lijk je op je zus.
Ik weet het eigenlijk niet meer zo goed. Is dat raar? Bij mijn zoon heb ik volgens mij alleen maar gehuild van verwondering en opluchting dat hij gezond en compleet ter wereld kwam (we hebben 5,5 jaar op hem gewacht). Bij mijn dochter heb ik waarschijnlijk iets gezegd in de geest van 'Wat ben je mooi!' en 'Zij weegt echt geen 10 pond!' Ze zijn allebei dmv een ks geboren.
Wel hard om juist dit in de lounge te zetten, niet? Hou eens rekening met degenen bij wie het niet lukt.
wauw! ik bescherm jou met mijn leven bij de oudste en bij mijn dochter ooo wat een beauty en wat is ze klein
dat klinkt wel een beetje hard Yenolah, ik denk dat de OP(original poster) gewoon niet goed wist waar ze dit onderwerp neer moest zetten, de lounge is een soort verzamelplek voor onderwerpen waarvan je niet weet waar ze heen moeten.
Wat zal je opgelucht geweest zijn. Dat is dan het mooiste geluid wat je dan ooit gehoord hebt lijkt mij na zo eerste ingrijpende ervaring. veel geluk!!!
Wat ik dacht? Pffff.... dat hebben we gehad! De tweede zag ik voor het eerst toen haar voeten nog in me zaten. De verloskundige zei 'pak haar maar aan'. Maar ik dacht: ERUIT, ERUIIIT!! Nee, ik ben geen romanticus op het eerste moment
Het eerste moment was angst, ze was helemaal blauw en gaf geen kik. Nadat ze was "opgelapt" ongeloof en wat is ze prachtig.
Ik ben vandaag een week geleden bevallen an mijn tweeling (het lijkt wel gisteren) ik was sprakeloos!! En riep daarna 'wat ben je mooi' En ik dacht 'wat lijk je op mij' en 'dit is waar ik voor leef' Mijn tweede dochter kreeg ik niet meteen in mijn armen vanwege een spoedsectio, maar toen ik haar zag dacht ik hetzelfde als bij de eerste en 'zal er altijd voor jullie zijn!' Nu denk ik steeds: heb ik dat gemaakt? Zaten jullie echt in mijn buik? En instant love desondanks de slapeloze nachten
Bij mijn zoontje dacht ik "Wat is hij schattig!" En bij mijn dochtertje was mijn eerste gedachte "ze heeft haar!" Mijn zoontje was kaal geboren en was al twee toen hij eindelijk fatsoenlijk haar begon te krijgen.
Gefeliciteerd! De eerste is via de natuurlijke weg geboren en de tweede via spoedks dus? Mijn ergste nachtmerrie was dat. Succes met alles!
'Je leeft!!' En toen: 'Waauw! Bedankt dat jij me moeder hebt gemaakt! Het mooiste cadeau van mijn hele leven.' Het was maar de vraag of hij levend geboren zou worden. 10 minuten later is hij overleden.
De echte eerste gedachte weet ik niet meer je bent dantoch in een roes dus dit is wat ik nog weet of t echt de eerste gedachte was geen idee 1: ik heb nu een baby!je bent er eindelijk 2: wat ben je donker en enorm klein 3:zo zag je er ook uit in mijn droom 4: wat ben je mooi en heb je veel haar - 5: je leeft, je hebt het gehaald meisje, nu vechten ( schiet weer vol)
Bij de eerste.. oh ik vind haar geen mooie baby.. O jee.. Maar wel liefde op het eerste gezicht. Bij de tweede.. oh deze is mooier geboren.. En wat is het? En ook weer liefde op het eerste gezicht
Bij de eerste; oh ben je er al....ik was in de veronderstelling dat ik nog wel een tijdje bezig zou zijn, maar ze was er in 5minuten al. Bij de tweede een half uur later; ze doet het niet! Na wat gewrijf van de verpleging krijste ze alsnog de boel bij elkaar Veel meer tijd was er niet, want ze werden gelijk weggehaald ivm vroeggeboorte. Ik zag ze 1,5 of 2 uur later pas weer en toen waren ze aangesloten op allerlei infusen en monitoren... Niet de leukste start, maar vreemd genoeg zag ik na een paar minuten alleen maar 2 perfect gelukte kindjes. Voor de paar mensen die een keer mochten kijken in het ziekenhuis was de schok wat groter...
Volgens mij dacht ik het eerst: 1. Haha, het is een meisje! (De hele familie dacht dat het een jongetje werd) 2. Oh, we hebben echt een kindje.