En dat 'uitgaan van een goede bevalling' vind ik juist 'eng' Ik ben niet van de 'horrorverhalen' en ook niet van de 'rozengeur-en-maneschijn'-verhalen. Iedere bevalling is anders, het kan érg érg zwaar tegenvallen als je een super bevalling visualiseert en vervolgens alles anders loopt. Daarom heb ik bv ook nooit een geboorte-plan gemaakt; in mijn ogen kan dat vooral enorm gaan tegenvallen. Ik ging beide bevallingen heel open in, heb van moment tot moment keuzes gemaakt ipv ze van te voren al te maken en er tijdens de bevalling op terug te komen. Hierdoor heb ik ondanks allerlei complicaties toch twee super bevallingen meegemaakt. Maar bij een derde komen er geen kinderen bij kijken, niet vanwege mijn 'horrorverhaal', maar vanwege het realistische risico op complicaties.
En zo staan we er allemaal anders in Ik was juist erg blij me tmijn geboorteplan. Het is allemaal exact zo gegaan als ik van tevoren hoopte. Van het totaal aantal uren ween tot de 2 persweeen waarop ik hoopte. Ik hoopte ook niet uit te scheuren. is ook niet gebeurd en dat terwijl mijn jongste echt heel groot was (9pond en 57 cm). Het gaat niet op voor iedereen, maar ik geloof erin dat mijn voorbereiding en vertrouwen mij (en onze baby) een geweldige ervaring heeft gegeven. Natuurlijk was het niet orgasmisch ik heb wel heftige weeen gehad. Maar het gevoel achteraf was zo krachtig. Ik heb me geen moment zorgen gemaakt om complicaties. Terwijl ik er bij de eerste twee heel anders in stond en dat ook allebei heel anders en heftig was.
Ik had het wel aangedurfd bij een volgende bevalling. Bij de 3e waren ze er allebei al bij voordat de verloskundige en/of kraamhulp er waren, alleen toen was hun zusje echt net een paar minuten geboren. Zeker de oudste zou het alleen maar interessant vinden, alles willen weten en ook zeker niet bang zijn of worden. Het is dat ik niet nogmaals zwanger ga worden, dus wij hoeven er verder niet over na te denken
Weet je wat het is bij ons. Onze dochter is van kleins af aan erg ziek geweest. Nieren en darmen die niet functioneerden, ze heeft 2 keer heel slecht gelegen ( kantje boord ). Wij vinden het heel speciaal dat zij dit alles overwonnen heeft, had ook heel anders af kunnen lopen. Vandaar dat wij haar vraag heel serieus nemen. Of wij het doen, dat is een derde uiteraard.
Mijn eerste heb ik 24 uur weeen gehad, tot 5 cm goed te doen ( ook lang over gedaan haha ) 6 cm begon ik het als pijnlijk te ervaren en kreeg ik een weeen storm over me heen waarin ik na een uur volledige ontsluiting had, even 12 minuten persen en hij was er, geen pijn met persen geen pijn met het hoofdje dat staat en dat branderige niet eens gevoeld Bij de tweede precies het zelfde alleen dan 15 uurtjes en 8 minuten persen bij de derde het zelfde alleen dan 7 uurtjes ook 8 minuten persen en het branden wel wat gevoeld voor het eerst, maar de bevallingen gingen perfect en de baby's mochten de volgende dag mee naar huis Ik ging dus echt al uit van een goede bevalling, dat doe ik zo even ! Appeltje eitje ! En de bevalling ging Goed hoor ! 30 Minuten moeten persen dat was dan wel weer wat langer en het branden een stuk heftiger en zijn schouder zat vast dat was niet fijn maar opZich al met al redelijke bevalling, Maar daarna met de baby ..... Ik heb vanaf week 6 tot de geboorte elke 2 weken een echo gehad waar ik nog extra 4 echo's in het radboud heb gekregen en elke week een hart filmpje en nooit is gezien dat ons zoontje meteen na de geboorte medische hulp nodig had en daardoor is hij bijna overleden, Waar ik dus eerst ( misschien ) zou zeggen ach waarom niet de bevallingen gingen " lekker" is het door mijn ervaring nu altijd een absolute nee kinderen horen er niet bij want je weet niet hoe het gaat
Ikzelf zou het niet aandurven maar dat ligt puur aan het feit dat mijn dochter een heel gevoelig meisje is en in paniek zou raken als ze me zo zou zien liggen. Ik kan me best voorstellen dat iemand anders daar wel voor kiest. Je kent tenslotte jouw kind het beste en weet wat ze wel of niet aankan. Daarnaast kan er in overleg met de verloskundige/gynaecoloog en man afgesproken worden dat wanneer er complicaties zouden optreden of dat het kind er toch wat moeite mee lijkt te hebben zij rustig de kamer wordt uitgebracht. Mijn advies in de meeste situaties is altijd..doe waar jij je goed bij voelt en hecht wat minder waarde aan de mening van een andere.
Ik zou er normaal ook niet voor kiezen, maar zij heeft mij wel aan het denken gezet. Maar denk dat wij haar er gewoon zo snel mogelijk bij laten zodra de kleine er is. Dus wel dat ze aanwezig is in het ziekenhuis, maar niet daadwerkelijk om de kamer.
Waarom niet pas op dat moment beslissen? Zou je dochter dat snappen? Als het goed gaat, en jij voelt je goed, dan mag ze kijken/erbij zijn. Wil je het liever niet omdat het niet goed gaat, of jij voelt je er toch niet comfortabel bij, dan niet. Sowieso goed aan je dochter uitleggen wat de 'lelijke' kanten zijn; de pijn, alles wat er uit komt, dat er bepaalde risico's aanzitten. Als alles goed gaat, lijkt het me een mooie ervaring voor je dochter.
Ik zou zo'n jong kind niet bij de bevalling laten om de al meer genoemde reden dat je nu eenmaal niet weet hoe het gaat lopen. Wel zou ik ervoor zorgen dat ze de eerste is die kennis maakt met de baby. Maar dan wel pas als de boel is schoongemaakt en opgeruimd. Bloederige taferelen vind ik niets voor een klein kind.
Ik zou er zelf ook niet voor kiezen, maar je kind hoeft niet down under te kijken he. Die kan ook gewoon, samen met papa, bij je handen en hoofd blijven. Dan zie je het heel anders als full frontal daar beneden. M'n man heeft ook écht niet gekeken waar m'n zoon uit kwam, wel dat de baby op m'n buik kwam enz.
3 liter bloed op de vloer is moeilijk te missen Als ik twee complicatieloze bevallingen had gehad, stond ik er misschien ook anders in hoor bij een derde, maar ik heb zelf gewoon twee keer ervaren hoe een bevalling van de ene op de andere seconde kan omslaan van 'niks aan de hand' naar 'we moeten nú ingrijpen'. Zo'n moment is echt niet iets waar ik mijn kind aan bloot wil stellen.
Volgens mij is het al iets genuanceerder, je wilt haar er zsm bij hebben als het kindje er is. Je hebt dan sowieso achterwacht. Bij de bevalling zelf zou ik ook nooit doen. Ik had net als vlinder84 me supergoed voorbereid met hypnobirthing en een mooi plan gemaakt. Maar goed het liep 100% anders (en niet positief ) Een plan en verwachting helpt dus niet altijd, maar super als het toevallig voor een ander wel werkt natuurlijk. Je kan er alleen nooit vanuit gaan. Dus dochter bij de bevalling, ookal is het bijzonder omdat ze zelf bijna kantje boord is geweest: no go. Met achterwacht zo snel mogelijk bij de pasgeborene (met wel de uitleg dat het ook kan dat ze net iets te laat komt ivm school of snachts bevallen) zou je wel kunnen doen. Dan heb je volgens mij een optimale situatie! Heel veel succes
Ik vraag ze om het topic te sluiten. Ben er helemaal overuit, dochter mag er niet bij maar komt zo snel mogelijk samen met haar broertje als de kleine er is. Dank je wel!
Vind zelf dat dit een goede keus is, en misschien zou je je baby wat later op de bui kunnen houden door navelstreng te laten uitkloppen dan heeft een baby de eerste huilbui al gehad en weet je iig dat de baby ademt en kun je haar de navelstreng laten door knippen, is ook heel bijzonder