Soms is even je verhaal kwijt kunnen en wat tips krijgen heel fijn. Ik kan me voorstellen dat je niet op al dst gedoe zit te wachten... Ik zou voortaan ook maar zeggen dat alles goed gaat😕
Over die video opnames: het is echt niet zo dat je er niet meer af komt als je er eenmaal in zit. Wij hebben het gehad voor onze dochter. Ik was het helemaal niet met hen eens (zij hebben de situatie van mijn dochter enorm onderschat) maar ik ben er ook al lang weer van af. Heb nu echt geen streepje bij dochters naam staan. Verder ben ik het ermee eens dat je het zelf zo ver hebt laten komen. Je hebt toch zelf gezegd dat je met dingen zit. Dat had je niet hoeven zeggen. Relax een beetje. Als je geen hulp wil dan niet, maar wees dan duidelijk tegen die vrouw of het CB.
Dit. Je eigen houding roept op dat zij in actie komt. Dus ga geen vragen meer stellen, want je legt nu wel een hulpvraag neer en wilt vervolgens niets. Dat is een beetje tegenstrijdig op z'n minst.
Ik denk dat je wat duidelijker moet zijn in wat je precies wilt en verwacht. Jij vraagt iedere keer om hulp en daar reageren ze op en vervolgens kets jij het af. Als ik het zo lees bieden ze je verschillende opties aan om je te helpen, het is aan jou om te beslissen of je er wat mee doet of niet.
Eens met mijn voorgangers. Wat ik me nog afvraag is of je echt goed weet wat die trajecten inhouden. Je hebt het over camera's in huis, dat je er niet meer vanaf komt, streepjes achter je naam. Videohometraininigstrajecten zijn juist kortdurend. Er wordt een korte opname ongeveer 10-15 min van een specifieke situatie gemaakt. Bijv. de grote mond van je oudste en hoe jij reageert hierop. De week erop ga je dit met de VHT-er terugkijken. Rustig, in slow motion. Dan zie je zelf wat er gebeurd. Als je in de situatie zit of er later over vertelt is dit toch alleen jouw beleving. Video maakt dat je er zelf van buiten naar kunt kijken. Vaak zie je meteen zelf al wat je anders kan doen. Je krijgt dan heel specifieke tips die afgestemd zijn op jouw situatie. Waardoor je meestal met 1-3 opnames klaar bent. Wekelijks pedagogische hulp kan van alles zijn. Is het een vrijwilliger, een pedagogisch medewerkster, een IAG-er? Wat komt er precies in huis dan en wat doen die? Weet je dit? Heeft het CB dit verder uitgelegd? Normaal gesproken wordt dit precies afgestemd op jouw hulpvraag en wat jij nodig vind. Niet meer en niet minder.
Zijn er misschien (onbewust) signalen die je afgeeft waardoor er bij hun wat belletjes gaan rinkelen? Ze hebben aangegeven dat ze zich zorgen maken, dus kan me voorstellen dat ze dan wat meer door duwen met hun oplossingen. Is het misschien mogelijk dat je langs gaat met een goede vriendin/je moeder/je zus? Dan kunnen zij je bijstaan en kun je rustig aangeven dat je het lastig vind om ze 'af te wijzen' helemaal omdat ze zo aandringen. Dat je het fijn vind om advies te krijgen, maar meer niet nodig hebt?
Mijn ervaring is helaas toch wel anders. Ze kunnen heel opdringerig zijn. Tja, dat kan je interpreteren als "hulp aanbieden" maar je kan het ook als opdringerig ervaren, wat ik zeker wel begrijp. Mijn man was eens bij het CB (kreeg gelijk allemaal vragen over mij, en waarom ik niet mee kwam) en toen vroegen ze over zijn werk (?), hij zei dat hij tijdelijk zonder werk zat. Had die man van het CB achterin het boekje de site genoteerd van de voedselbank in onze regio echt belachelijk. En een vriendin van me kreeg van diezelfde man de opmerking dat ze haar zoons vast gaat opvoeden tot al Qaida-strijders... Tsja dat vind ik geen hulp maar lastigvallen. Dus ik ben het er wel mee eens dat je met het CB heel voorzichtig moet zijn, ze kunnen snel iets tegen je gaan gebruiken.
Precies dit. Wat doe je moeilijk, waarom? Je zegt dat je er nooit meer vanaf komt, dat klopt echt niet. Hoe ik dat weet? Ik heb hetzelfde gezegd als jij, dat ik bepaalde dingen moeilijk vond, en kreeg hulp. Heel fijn, daar heb ik echt wat aan gehad. En toen het beter ging was zij de eerste die dat constateerde en zei dat ze over x aantal maanden nog even langs zou komen om te horen hoe het ging en af te sluiten. Super, echt fijn. Ik vond het ook moeilijk, ik ben zelf hulpverlener. Ben blij dat ik het aangenomen heb. Oh en camera's houd ik niet van, dat kun je gewoon zeggen en weigeren. Edit: en eens met wat Syane schrijft.
. Ik weet dondersgoed waar ik het over heb Zit zelf in de zorg en ik weet hoever ze kunnen gaan. Heb familie die op een basisschool werkt en ook daarvan hoor ik hoever zo'n hulpverlening kan gaan. Hoe opdringerig ze kunnen zijn ,en als je eenmaal in zo'n traject zit dan kom je er heel moeilijk uit. Zeker als alleenstaande met kinderen. En wat ik met het streepje achter m'n naam bedoel: als alleenstaande heb je bij voorbaat al een aantekening ofwel een "streepje" bij je naam staan. Potentieel risico geval. Nee, zal vast niet overal zijn maar bij ons cb wel. Heb ik niet alleen mee gemaakt maar ook een aantal alleenstaande moeders die ik ken. Folders en vragenlijsten waarin letterlijk gedraagt werd of je je kind wel eens een klap verkocht enz. De ouders in de gewone gezinssituatie s kregen deze niet. Heb het wel eens gevraagd waarom wij hem wel kregen en dat was omdat je als alleenstaande een groter risico Liep dat je het niet zou trekken en je kind wat aan zou doen. Meteen al op een dwingende manier "voor de toekomst van je kindje" hulp thuis aanbieden/opdringen die je op weg gaan helpen en wekelijks langs zouden komen. vlos heeft ze HEEL duidelijk gemaakt dat dat niet nodig was. Zal allemaal wel bij hun werk horen maar het voelt niet bepaald lekker. Dat van de camera was geen moment van 10-15 minuten, het was echt een observatie van 24 uur. Werd ook bij gezegt dat ze dit deden bij grote opvoedingdproblemen. Ik vroeg ze al!een om een tip hoe ik kids evt het beste kon straffen... Meer niet. Aan een mondelinge uitleg en voorbeelden van ,"straffen" heb ik genoeg. Via een telefoontje. Geen wekelijkse bezoeken thuis...... Ze blies het enorm op. Zocht gewoon problemen en maakte daar 1 groot probleem van. Dingen die prima gaan. Diegene die langs zou komen was ook een medewerker met dezelfde achtergrond en die deed de oovoedtaken. En zij zou me wel even een paar uur per week komen helpen met m'n kinderen en met het opruimen en uitzoeken/ordenen van speelgoed En waarom? Mw zag een stapel spellen staan die ik al klaar had gezet voor zolder. Ik had namelijk gemerkt dat kids rustiger waren en meer met speelgoed speelden als er niet zoveel in de kast lag? Hopla, wordt meteen een hulp in m'n strot geduwd die wel even komt helpen. 3x aan gegeven dat ik dat niet wilde. En ze bleef doordrammen. Dat ik erover na moest denken, dat het beter was, ik hoefde het niet alleen te doen enz. Ik WIL het verdorie alleen doen! Ik hoef geen hulp daarbij! Dit ook tijdens laatste telefoongesprek verteld en dan krijg je te horen dat het beter is als ik het wel doe bla bla. Laatste telefoongesprek kwam onverwachts. Wilde eigenlijk het vrij snel afkappen en zeggen dat alles goed ging maar ik ben verder gegaan op m'n vraag uit het 1e gesprek. Hoe kan ik mn kind straffen. Wilde alleen een korte uitleg. Moest mn kind namelijk maar negeren als ze iets deed wat niet mocht. Als ze ruzie had met zusje dan moest ik ze het maar uit laten zoeken. Enigste wat ik toen zei was dat het niet goed voelde om te negeren als ze haar zusje een klap verkoopt. 5.5 jaar is geen partij voor een bijna 3 ,jarige he? Vind het dwingerige gewoon niet normaal. Als ik 4-5x zeg dat ik dat soort hulp niet wil en er gewoon overheen gewalst en op in gepraat wordt met "beste voor je kind, kind z'n toekomst enz". Kind uit dochter dr klas heeft echt serieus de gedragsproblemen en daar bemoeien ze zich niet mee.
Wat lijkt me dat frustrerend en eng! Die lui hebben wel een signalerende functie en kunnen zo dingen doorgeven aan jeugdzorg e.d. Sorry dat ik zo negatief ben, maar ik vertrouw ze zelf ook niet door dingen uit de omgeving. Ik vertel daarom ook niks bij het CB. Het gaat allemaal hartstikke goed! Is ook zo, maar ik zal niet snel een vraag stellen van de strekking van TO dus omdat ik zelf ook bang ben voor zulke dingen. Vrienden van ons hadden zich ingetekend voor stevig ouderschap. Kwamen ze elke 6 wk langs totdat zoontje 1,5 was. Elke keer mee bemoeien met van alles en nog wat. M'n vriendin is wat stilletjes en niet echt assertief dus dat deden ze alleen bij haar. Maar owee als d'r vriend er bij was dan hielden ze zich stil.... Wat betreft het eenouderschap: wist je wel dat ze bij het CB in de computer zetten wie er mee is bij de afspraak? Dit is ook een middel voor hun om in kaart te brengen hoe het thuis gaat lijkt mij. Ik denk dat we deze ontwikkelingen hebben te danken aan al die kinderen die vermoord/ mishandeld worden door hun ouders en in het nieuws komen. Ze zijn gewoon bang. Maar op jouw vraag terug te komen: volhouden en zeggen dat het goed gaat en inderdaad GEEN vragen meer stellen! Je ziet wat er dan gebeurd bij jullie CB!
Ik heb nooit problemen gehad met mijn CB, tot ik een paar maanden geleden de jongste ging wegen omdat er geen consult meer is met 18 maanden en ik de groeicurve gelijk wil hebben aan die van de oudste. Onze jongste is vanaf haar geboorte al een stevige, en die lijn zet zich vooralsnog door. Na meten en wegen komt de arts naar de grafiek kijken en begint meteen over dat ik de baas ben, dat ik bepaal hoeveel dochter eet (ik had dus nog geen woord gezegd, hè?) en hoe het bij de diëtiste ging. Als ze even verder had gekeken (of het aan mij had gevraagd) had ze geweten dat onze jongste daarheen ging voor haar koemelkallergie. Ik snapte ineens veel van de verhalen hier op zp, deze vrouw werkte volledig vanuit een vast stramien en trok allerlei conclusies op basis van zeer onvolledige informatie. De vrouw voor mij had ze ook al bestookt met: 'Jij bent de baas, als ze een schone luier hebben, lekker gegeten en nergens pijn, kun je ze gerust laten huilen, hoor.' En hoe vaak die vrouw ook zei dat haar kind heel duidelijk was en ze allang wist wat al zijn huiltjes betekenden, de arts bleef dooremmeren. Echt heel irritant en niet behulpzaam op die manier. In het geval van TS verwacht ik dat als TS even wil sparren, dat prima moet kunnen. Als CB-medewerker kun je ook nog zeggen dat er zoiets bestaat als video home training, en dat als dat TS iets zou lijken, ze dat te allen tijde kan laten weten. En dat ze altijd bereikbaar zijn voor meer vragen. Ik zou er ook iebelig van worden, als ik dit zo lees.
Maar je roept het dus over jezelf af! Zal allemaal best dat het een CB is dat er niets van snapt, maar zolang jij geen hulpvragen stelt, gaan ze echt niet 1-2-3 afdwingen. Dus stop met vragen te stellen. Je zegt nu feitelijk steeds in 1 zin tegen ze: Ik kan het allemaal zelf, maar hey, hier zit ik wel mee in m'n maag, help me daar eens even bij. Verder zou ik even informeren naar de mogelijkheden om gewoon over te stappen naar een ander CB? Dat kan volgens mij. Mogelijk dat je dan betere aansluiting vindt?
Deze uitleg is een stuk duidelijker voor mij . Vervelend dat er zo gepusht werd. Dat werkt vaak averechts. En wat je zegt wel erg grote opvoedingsondersteuning voor een kleine lichte vraag. Jammer.
Van zo'n iemand zou ik het advies met een korreltje zout nemen. Ja en amen, glimlach en tot de volgende keer hè! Als er niemand is waarmee je kunt sparren dan zou ik idd een andere locatie zoeken. Maar als het er 1 is, tsja... Als moeder is het belangrijk om het verschil tussen goed en slecht advies te zien of het nou leuk is of niet.