Mijn peuter van ruim 2 springt meerdere malen per dag zeer ongecontroleerd op mijn buik. Ook als hij bij me komt zitten woelt hij net zo lang tot hij echt boven op mn buik zit. Het voelt erg onprettig en doet vaak ook echt pijn met als gevolg veel pijnlijke harde buiken. Wie herkent dit? Ik krijg het hem gewoonweg niet duidelijk dat hij voorzichtig moet zijn met de dikke buik van mama en dat er een baby in zit. Maar merk gewoon dat in angstig wordt als hij weer de bank op gestuiterd komt. Tips iemand?
Op die leeftijd moet je zoiets toch echt al kunnen uitleggen? Ik snap dat je dit niet prettig vindt, ik zou het ook niet willen. Gewoon telkens opnieuw aankondigen als hij in de buurt komt dat hij voorzichtig moet zijn? Doet hij het toch, meteen eraf halen en herhalen?
Ik heb ook een wilde kleuter maar 1x onvoorzien kan het gebeuren, de rest ben je toch zelf bij? Op de bank zit je op je billen dus druk op de bank springen gelijk in de kiem smeren. Mijn zoon trommelt graag op m'n buik maar dat voelt niet fijn. 9 van de 10 keer zie je het toch aankomen? Hem heel duidelijk maken dat dat pijn doet en niet mag. Niet alleen bij jou maar ook bij alle andere situaties van mensen pijn doen.
Geloof me, ik ben letterlijk de hele dag bezig nee te zeggen en uit te leggen dat bepaalde dingen niet kunnen of mogen. Of hij begrijpt het echt niet of wil het niet begrijpen. Ik zie het vaak aankomen, en kan het voorkomen maar ook vaak zat dat het totaal onverwacht komt. Het leek mij ook dat hij ondertussen wel zou moeten begrijpen dat er een baby in mn buik zit en hij een beetje voorzichtig moet doen, maar na 7 maanden zwangerschap lijkt hij het nog steeds niet te begrijpen. Hij weet wat baby's zijn en dat als hij er bij in de buurt Is voorzichtig mee moet zijn maar naar mij toe Is het gewoon niet duidelijk te krijgen. Boekjes, filmpjes enz enz... zelfs iedere week mee voor echo bij de gynaecoloog en hij snapt nog niet dat er een baby in mijn buik zit. 7 maanden lang corrigeren zonder resultaat Is best frustrerend vooral omdat het nu echt pijnlijk Is.
Het maakt toch niet uit of hij snapt dat er een baby in zit of niet? Het doet pijn, en hij mag nooit mensen bewust pijn doen. Punt. Wat doe je als je waarschuwt dat hij het niet mag doen en hij doet het toch? Welke consequentie is eraan verbonden?
Dan zet je man hem zonder pardon op de gang! 😎 Natuurlijk kan het een keer ongecontroleerd gebeuren, maar meerdere keren per dag zou ik onacceptabel vinden hoor. Straks moet hij toch ook voorzichtig doen als de baby er is? Beter nu alvast grenzen aangeven ...
Probeer te benoemen wat hij wel mag. Op de bank zitten of liggen, niet staan of springen. Mama kusjes geven of aaien. Mijn dochter heeft ook van die wilde momenten. Juist door te noemen wat ze wel mag gaat het stukken beter.
Grappig dat mensen zeggen dat ik mn grenzen aan moet geven terwijl ik al aan geef dit te doen. Doet hij dingen die niet mogen dan moet hij voor straf bij de trap gaan zitten, dit herhaal ik 2x, daarna zonder pardon naar zn kamer. Soms gaat dit gepaard met hevig huilen maar vaak zat lijkt het alsof het hem niet interesseert. Voorbeeld, eergisteren zat hij voor de 3e keer in de tuin te woelen en rotzooi te maken. Gevolg Had ik hem al verteld, dat hij niet meer naar buiten zou mogen als hij het nog 1x doet. Met gevolg dat hij het nog 1x doet, ik wordt boos, stuur hem naar binnen en de deur gaat dicht. Enigste wat hij zei Is "oke" Dit gebeurt dus ook vaak met zijn onstuimige gedrag om zo maar te zeggen. Opvoedende tik ben ik fel tegenstander van Door dingen die ik in mijn eigen jeugd heb mee gemaakt overigens.
Straffen helpt ook gewoon niet. Springen op mijn buik deden ze beiden niet, maar ze waren wel allebei bijters toen ze kleiner waren. Dan kun je tig x niet bijten roepen, uitleggen en straffen maar het enige dat echt hielp was snel afleiden. Zag ik die blinkende tandjes aankomen, dan zei ik: oooh krijg ik een kusje?! En ineens veranderden die tanden in een kus. Als hij op je afkomt, zeg dan: ooh kom je mij een knuffeltje geven? En dan weg van je buik, aan de zijkant. Op een dag blijft het hangen. Tot die dag afweren en knuffelen.
Het gaat er helemaal niet over dat wij zeggen dat je je grenzen moet aangeven. Het gaat erom dat de manier waarop je dat nu doet, duidelijk niet helpt. Op deze leeftijd is straffen door op de trap te zitten of naar boven te gaan ook echt niet effectief, denk ik. En een tik al helemaal niet. Je moet dus op zoek naar een alternatief dat wel werkt. Ik zou het ook eens op de positieve manier proberen, zoals hierboven aangehaald.
Lastig hoor. Het ligt denk ik vooral aan het kind. Mijn zoontje is 22 maanden en die is super voorzichtig bij mijn buik.nu scheelt het denk ik dat hij normaal al niet op de bank mag springen laat staan op mama of papa.... Op z'n kamer zetten helpt vaak niet want dan gaan ze gewoon spelen, dus echt een straf is dat niet. Ik denk dat je echt even moet uitzoeken wat voor hem echt duidelijkheid schept.
Op de gang zitten als hij jou pijn doet denk ik ook echt niet dat een 2 jarige peuter begrijpt. Op die leeftijd ben ik zelf meer van het fel reageren met "Nee, dat doet pijn!" gevolgd door zachter "Kom maar knuffelen/bij me zitten/op schoot, dat is beter" Bij de "NEE!" vastpakken en aan laten kijken. Naast je neer op de bank zetten. Op de gang snapt mn kleuter van 4 amper nog, die gaat zitten gillen en janken maar begrijpt vervolgens helemaal niet waarom hij op de gang gezet is.
Hoe doe je het bij anderen dingen die hij niet mag? Of kan hij normaliter ook van god los gaan? Anders hetzelfde aanpakken. Hij heeft een leeftijd waarop hij veel begrijpt hoor. Het is geen baby meer. Rustig uitleggen zou moeten helpen. Straffen en schreeuwen snappen ze niet. Hoe moet dat als de baby er is? Springt hij daar ook zo bovenop? Daarop wachten is te laat. Nu aanpakken voordat je het echt niet meer in de hand hebt, wat nu ook die kant op lijkt te gaan.
Mijn zoon is ook best ongehoorzaam. Negatieve aandacht is ook aandacht Wat als je zoon rustig op de bank zit en je zegt dan hoe groot en flink en lief hij is...dat hij dan vaker t.goede gedrag laat zien. Elk kind is anders. Maar bij mijn oudste had dat alleen effect...als ik corrigeer dan doet ie het weer Vervelend voor je. Succes
Doet hij het niet juist omdat het niet mag? Mijn ervaring leert dat ze op die leeftijd meer begrijpen dan je denkt, en hij zo wil laten merken dat hij er ook nog is en dat je niet alleen aan je buik moet denken? Ik heb verder geen tips, aangezien je al probeert je grenzen te trekken. En wat bij de ene peuter werkt, hoeft bij de ander juist niet te werken. Lastige situatie!
Precies wat ik dacht. Hier de jongste van 3 op het begin ook weleens moeten corrigeren, omdat ze het gewoon niet door had, pikte het snel op, maar dat is zo afhankelijk van het kind zelf, die van mij zijn heel snel onder de indruk als ik iets op een hele rustige manier uitleg en bijvoorbeeld zeg dat ik het heel vervelend vind. Inderdaad vervelende situatie, succes...
Lastig, vooral als je zo te lezen al corrigeert als dat nodig is. Dan toch maar proberen voor te zijn? Hoe lastig ook?
Dank jullie voor de tips... zal het vanaf morgen eens aanpakken met het ombuigen van gedrag... Normaal een paar weken terug pikte hij het "straffen" goed op maar lijkt nu dus geen effect meer te hebben. Hopelijk heeft het effect. De bank is bij ons een plek van rust en niet van spelen, daar heeft hij zijn eigen ruimte voor en dat Is hem wel duidelijk in ieder geval.
Van god los? Niet meer in de hand? We hebben het over een peuter! Niet zo dramatisch doen hoor Succes MMMmeisje! Gaat echt goed komen hoor. 2 jaar is gewoon een lastige leeftijd. Ik probeerde het voor mezelf zo leuk mogelijk te maken, dan is het voor hen ook leuker. Ze hebben wat afgesparteld hier met aankleden, luier verschonen etc. maak er een spelletje van en ineens doen ze wel precies wat je wil
Negatieve aandacht is ooknaandacht dus hier moet je voor waken... Ik vind de tip van vlinder heel goed, zo maak je van iets "negatiefs" een positief iets.