Het moet me even van het hart. De neef van mijn man heeft sinds een jaar een nieuwe vriendin, zij had al 3 kindjes, hij heeft er nog geen en had een grote kinderwens. Eerst kwamen er geen meer, uiteindelijk begin augustus werd mijn man uitgenodigd bij hun en werd er hem verteld dat ze mama en papa werden en of hij peter wou zijn. Hij helemaal in de wolken, ook zo dat zijn neef papa werd en hij het geluk van zijn gezicht kon aflezen.. Uiteindelijk gingen wij ook voor een derde (heb ook veel gesprekken met mijn man gehad want voor hem was twee wel voldoende, op het moment dat ik opgaf kwam hij er zelf mee) en bleek enkele dagen na het nieuws van zijn neef dat wij ook terug papa en mama werden. Helemaal in de wolken en afwachtend op de eerste echo.. Kon mijn man zijn geluk toch niet blijven verzwijgen en belde hij zijn neef op om het nieuws te zeggen.. Wat een super euforisch telefoontje moest worden werd het niet... Zijn neef vertelde dat zijn vriendin een bloeding had gehad en het er niet goed uitzag het hartje zou niet meer kloppen maar ze moesten binnen enkele dagen terug op controle... Ze verloren hun klein wondertje... :'( Nu bekijken ze mij amper, krijgt mijn man een overhoring want hij wou toch eerst niet en nu zouden we samen zwanger geweest zijn.. Het klinkt gewoon niet alsof ze blij zijn voor ons.. Terwijl wij dat wel waren voor hun en ik hen zo mijn spijt heb meegedeeld bij het verlies van hun klein wondertje... wij hebben altijd zo een goede band gehad... en het lijkt nu gewoon of alles kapot is.. :'( Ik mag gelijk niet meer gelukkig zijn.. Mijn laatste zwangerschap waar ik zo van elk moment wou genieten is nu een zwangerschap waar ik me schuldig in voel.. :'( Sorry voor mijn lang verhaal maar moest het even kwijt
Het is nu nog erg vers allemaal.. Geef het even de tijd. Ik denk dat je over een tijdje weer blij kan zijn. Daar heb je namelijk alle recht op. De timing is nu gewoon even klote. Dat komt heus wel goed!
Ik kan me het van hen ook wel een beetje voorstellen. Zij moeten hun verdriet nog verwerken en snap dat ze het dan heel moeilijk vinden om blij te zijn voor een ander. Neemt niet weg dat zo'n verhoor echt nergens voor nodig is. Het is jullie keuze en daar hebben zij helemaal niets mee te maken. Ik snap dat je je schuldig voelt, maar ook dat is niet nodig. Probeer het een beetje van je af te zetten, en je zult zien dat het over een tijdje anders/beter wordt. Als jullie zo'n goede band hebben zal dit ook weer goedkomen! Ik wens je een hele mooie en fijne zwangerschap toe
Beckje: Ja ik begrijp het wel dat het niet gemakkelijk is.. verre van gemakkelijk.. Maar een proficiat ofzo denk ik toch dat er bij kan, moet niet meer zijn.. integendeel krijgt mijn man een overhoring...
Sorry je denkt verkeerd. Je hebt er geen idee van ( gelukkig) hor vreselijk pijnlijk hun situatie is. En dan ook nog tegen de zwangere buiken van een ander aan moeten kijken. Mensen kunnen hier depressief etc van worden en jij stoort je aan hun gedrag? Sorry beetje egoïstisch. Je man zou juist open moeten staan om het verdriet van een ander op te kunnen vangen. Ipv verwachten dat ze het gezellig over jullie hebben. Die felicitatie komt heus wel, komt ie niet betekend dit niet dat het jullie niet gegund is maar voor hen te pijnlijk is..
Ik denk dat je moet proberen dit niet over jou/jullie te laten gaan. Het gaat nu wel heel erg over wat dit met jou doet en wat jij voelt. Zij zien hun droom in duigen vallen en jullie waren al 'compleet'. Dat is super confronterend en heeft tijd nodig. Bovendien weet je niet wat deze miskraam met hen als stel doet.. Geef ze even ruimte en blijf je vriendschap aanbieden. Het komt echt weer goed.
Jezelf schuldig voelen is niet nodig. Zodra hun verdriet ern plekje heeft en ze weer gaan voor een zwangerschap wordt t al heel anders. Jaloezie en confronterend blijft t helaas.. Dat was en is voor mij nog steeds zwaar. Die gedachten wil je niet maar dit loslaten is erg moeilijk
Ik snap heel goed dat dit nieuws voor hen nu veel te pijnlijk is. Dus ik zou zeggen: laat hen vooral met rust. Zodra ze er zelf aan toe zijn, zullen ze misschien weer naar je toekomen. Maar misschien ook niet, het zal pijnlijk blijven omdat ze elke keer herinnerd zullen worden aan hoever ze nu ook zelf geweest zouden zijn. Jij kunt er niets aan doen dat zij een miskraam hebben gekregen en dat jouw zwangerschap wel doorgaat. Maar wat je wel kunt doen, is begrip hebben. En het loslaten. Betrek het niet teveel op jezelf. Zo'n gebeurtenis laat je maar weer eens goed beseffen dat je maar beter kunt genieten van wat je wél hebt.
nee idd weet ik niet wat het is om in die afschuwelijke situatie te zitten.. Waar ik het vooral moeilijk mee heb is het verhoor dat mijn man krijgt waarom hij nu opeens wel om is, etc.. Ik verwacht alles behalve een euforisch moment.. wij staan open voor hun verdriet enkel verdringen ze ons, wat ik wel begrijp, maar een verhoor gaat dan wel.. want het was niet even een gewoon vraagje van 'Dan toch een derde?' .. Ik denk niet dat ik egoïstisch ben, blijkbaar komt dit dan toch zo over.. Dan ben ik verkeerd, vandaar dat ik ook zo een topic opende om erover te kunnen praten..
Helaas werkt het zo echt niet. Het is heel jammer voor jou nu, maar dramatisch voor hen. Dus even niet focussen op die ontbrekende proficiat, maar bedenken hoe verschrikkelijk ze zich nu voelen.
Dat dus.... je kind verliezen, hoe klein ook is vreselijk, dan kan dat er ook niet bij... moet er niet aan denken om dan tussen de zwangeren te lopen als me dat overkomt, en zou het ook ten alle tijden dan vermijden... logisch dat ze dan in haar eigen wereld zit en misschien wel denkt: waarom daar wel en bij mij niet. tenminste dat lijkt me een hele logische manier van denken...
sorry voor de meiden die zo'n afschuwelijk verlies hebben meegemaakt en dat ik egoïstisch overkom.. Ben blij dat ik mijn verhaal hier heb geplaatst.. Ik kan niet neertypen wat dit met hun doet persoonlijk en als koppel, met de reden dat ze hier niet over spreken.. Zoals ik al zei wat ik begrijp.. Daarmee de reden dat ik mijn gevoel even neerpende.. En ik besef na jullie reacties dat ik hierin verkeerd ben.. Ik zal hun met rust laten en zien wat de tijd brengt en hopen dat ze gauw een blijvertje hebben... :'(
Ik kreeg 2 weken na mijn miskraam van mijn beste vriend te horen dat hij en zijn vriendin, waar hij pas 3 maanden mee samen was, ongepland in verwachting waren. Ook was mijn nicht 9 weken zwanger en zat te klagen over misselijkheid e.d. Daarnaast een vriendin die positief testte een week nadat ik het verloren was. Ik kon het dat op dat moment allemaal niet verkroppen, had totaal geen zin in hun verhalen en enthousiasme. Niet omdat ik het ze niet gunde maar omdat ik zelf nog aan het rouwen was om het verlies van mijn eigen geluk. Heel egoïstisch misschien maar mijn verdriet ging op dat moment voor op het geluk van anderen. Ze hebben me allemaal mijn tijd gegund en zodra ik er aan toe was heb ik samen met ze genoten en uitgekeken naar de komst van hun wondertjes. Dat is dus mijn advies; gun ze de tijd om het een plekje te geven.
Bedankt voor je reactie, allereerst spijt het me van je verlies. Maar zie dat je bijna mag gaan aftellen om je wondertje in je armen te sluiten. Versta me niet verkeerd ik begrijp hun echt wel, ik ben geen gevoelloos persoon integendeel.. Mss soms teveel.. ik trek het me dan ook zo hard aan.. Het enige waar ik het dan wel moeilijk mee heb is dat verhoor.. Maar oke, ik leg me erbij neer en gun hun alle tijd die ze nodig hebben en hoop dat onze vriendschap blijft bestaan.. Ookal zoals iemand al zei.. Zal het confronterend voor hun blijven
Je bent ook niet verkeerd he, maar je moet hun gedrag nu niet als "ze gunnen het ons niet" bestempelen. Geniet van je zwangerschap met andere mensen, en gun hun nu hun verdriet. Een miskraam is heel erg klote. Begin van dit jaar kregen wij met bijna 10 weken te horen dat het hartje niet meer klopte, die ochtend vertelde mijn beste vriendinnetje zwanger te zijn van de derde... dat was echt heel heel heel heel erg zwaar voor mij. en voor haar.. ze heeft nooit verwacht dat ik/wij enthousiast mee deden, Ook je neef gunt het jullie gewoon, maar het is gewoon zo kut, als jij net je kindje verliest, en mensen die altijd gezegd hebben, geen kinderen meer te willen, ineens toch zwanger zijn, op de dag van jullie slecht nieuws. Dan is het voor hen nu gewoon te moeilijk om heel blij en enthousiast te zijn. Dat ligt niet aan jou. Stel je verwachtingen bij naar hen toe, geef hen de ruimte en deel je enthousiasme nu eventjes met andere.
Zoetje ik ben van mening dat je helemaal niet fout bent! Ik kan je gevoel mij goed voorstellen. Maar als ik eerlijk bent vind ik dat ieder zijn gevoel mag hebben. En het is terecht dat jij blij bent dat je dit het liefste had willen delen. Tuurlijk het is heel erg voor hun dat ze een vroege miskraam hebben gekregen. Dat kun je jeniet voorstellen als je dat nog nooit hebt meegemaakt. Maar dat haalt niet weg dat je altijd iemand lan feliciteren. Hoe moeilijk het ook is. En dat kan bijvoorbeeld ook gezegd wordend van voor jullie begrijp ik dat jullie blij zijn. Maar wij kunnen dat niet en ook even niet maar jullie. Dus eerlijk ik vind jou helemaal niet egoïstisch! In tegendeel ik kan het me goed voorstellen. Dus voel je alsjeblieft niet slecht. Iedereen denkt anders en voelt zich anders in dezelfde situatie. En dat mag. Verder sluit ik me ook aan bij pandavliegen. Deel het voor nu met anderen. Alles heeft tijd nodig. Jullie band zal echt niet zo snel kapot zijn. Komt wel weer
fout ben je zeker niet, maar je verwachtingen zijn even niet helemaal in verhouding. ik snap jou ook wel, maar op dit moment is jouw geluk even in het niet gevallen tegen hun verdriet
Je moet je gevoel niet laten leiden door 2 mensen, zeker omdat deze 2 mensen het nu even heel moeilijk hebben. Probeer er voor hun te zijn, ze moeten hun verlies even een plekje geven en geef ze daar de tijd voor. Het is als je een miskraam heb gehad zo confronterend andere wel zwanger te zien. Het zal geen misgunnen zijn van hun kant ze weten alleen even niet hoe ze er mee om moeten gaan denk ik. Probeer gewoon lekker te genieten van je zwangerschap en laat je leiden door mensen die wel blij voor je kunnen zijn