Zelf ben ik moeder met één dochter. Ik ben hartstikke gelukkig met haar en met mijn man. Maar nu ze ouder wordt, vind ik het soms wel moeilijk worden om bijvoorbeeld een dagje uit te gaan. Ik vraag me af of andere moeders dit herkennen. Of lopen jullie tegen andere zaken aan? Ik zou het fijn vinden om er met andere moeders over te praten. Neem nou dat dagje uit. Ik vind het heerlijk om met haar weg te gaan, maar ik ga nooit naar een binnenspeeltuin, een strandje of iets dergelijks. Ze kan zichzelf dan niet goed vermaken. Ze houdt van contact met andere kinderen. Ik wil best meedoen, maar ik ben natuurlijk geen kind. Eigenlijk is ze heel sociaal en ze legt makkelijk contact, maar het valt mij op dat veel ouders daar niet op zitten te wachten. Zelf vind ik het nooit een probleem als ze met iemand wil spelen of als iemand mee wil eten ofzo. Ook wil ik best een kind van een ander meenemen. Maar veel ouders houden dit toch af. Ik vind dat best moeilijk. Herkennen jullie dit? Of juist totaal niet? Geef me ook gerust een 'schop onder mijn kont' als je denkt dat dat nodig is. Ik ben er vandaag gewoon ineens zo verdrietig om......omdat ze toch vaak alleen is....en omdat ik graag ook een groter gezin wil.
Ik vraag me af of je je eigen gevoelens hierover niet projecteert op de situatie. Ik merk uit je verhaal dat het geen bewuste keuze is om maar één kind te hebben (correct me if i'm wrong). Er zijn genoeg gezinnen met één kind. Die zullen toch niet altijd eenzaam zijn. Het lijkt me overigens wel lastig als je een kind hebt die zich niet goed alleen kan vermaken, zeker niet als ze dan ook enig kind is. Maar er zijn natuurlijk genoeg uitstapjes te bedenken waarbij jij niet degene hoeft te zijn die je kind vermaakt. Bioscoop, voorstelling, dagje shoppen, museum. Ik zou er zelf overigens totaal geen problemen mee hebben als één van onze dochters een keer wordt meegevraagd om mee te gaan naar bv een speeltuin met een vriendin. Wat dat betreft vraag ik me hetzelfde af als Umm.
Ik herken het wel, John is ook enigst kind en ook erg sociaal, wil graag met iedereen spelen, maar het wordt vaak afgehouden, waardoor, geen idee. Maar ik zou wel de uitstapjes maken, juist omdat er meestal wel andere kindjes zijn om mee te spelen.
Ik heb momenten dat ik er meer bij stil sta, over dat ie alleen is, maar dat is dan m'n eigen gevoel wat spreekt...komt niet door anderen dat ik dan zo denk. Alleen met zoontje naar een binnenspeeltuin of strandje ga ik ook niet, zou ik overigens met twee kinderen ook niet zo snel doen, maar doen genoeg samen en ook genoeg met anderen...dus nee, echt herkennen doe ik het niet. 'Het afhouden van', snap ook niet helemaal wat je daarmee bedoelt denk ik?!
Goede vraag, Umm. Ik merk dat er vaak gezegd wordt dat iets niet kan, omdat het bijvoorbeeld te veel is voor een kind (te vermoeiend ofzo). Dat is niet bij alle kinderen. Ik merk dat ik momenteel vreselijk onzeker ben (& dat past helemaal niet zo bij mij), dus dat zal vast meespelen. Je hebt gelijk, Bubbel. Het was geen bewuste keuze, maar het is nu eenmaal zoals het is. Ik dacht dat het een plekje had, maar ik ben heel de ochtend al verdrietig. Mijn dochter kan zichzelf best goed vermaken: thuis en elders. Maar nooit lang. Ze wil dan gewoon heel graag contact met andere kinderen. Naar musea en de bioscoop gaan we wel, maar dat kun je niet wekelijks doen.
Misschien ervaar jij het wel nu negatiever als dat je dochter het ervaart. Zij weet ook niet beter dat scheelt. Ik heb meerdere vriendinnen die enigskind zijn en hebben dat allemaal als heel positief ervaren. Speelt ze na school weleens met kindjes of zit ze op een sport? Ik kan me ook altijd over van alles zorgen maken wat kids betreft maar vaak zien wij het als volwassen anders dan zij dat zien (gelukkig)
Snap dat je niet alleen met haar naar binnen speeltuin gaat maar strand meertje of zwembad gewoon doen
Mijn dochter is geen enigskind, maar ik onderneem wel vaak iets alleen met haar. Dan speelt ze gewoon met andere kinderen. Trouwens ook als haar zus mee is, verkiest ze het om met andere kinderen te spelen in bijvoorbeeld een binnenspeeltuin.
Ik herken het totaal niet. Ik heb ook maar 1 kind en ga gewoon overal met hem naartoe. Strand, binnenspeeltuin, pretpark, wat dan ook. Hij speelt gewoon met andere kinderen dan, ik vind dat juist zo mooi aan kinderen, die zijn nog zo lekker spontaan en gaan gewoon met elkaar spelen. Als je dochter sociaal is lijkt me dat ze in een binnenspeeltuin bijv toch ook gewoon gaat spelen met andere kinderen? En zijn er serieus ouders die daar wat van zeggen? Ik heb dat echt nog nooit meegemaakt.
Ik kan me helemaal voorstellen dat het op bepaalde momenten heel moeilijk is. Enig kind zijn heeft zo zijn voor en nadelen. Maar jullie dochter weet niet beter en is vast heel gelukkig met de situatie zoals die nu is. Onze oudste maakt ook graag contact met andere kinderen. Daar heeft ze de jongste ook niet bij nodig. Ik heb ook niet het idee dat de ouders van die andere kinderen daar moeite mee hebbe
Ik merk zelf dat ouders enorm verschillen in hoe gemakkelijk ze een kind een hele dag op stap met een ander gezin laten gaan. Ik heb weliswaar 2 kinderen, maar mn oudste dochter vindt het vaak gezellig om bij een dagje uit een vriendinnetje mee te nemen. Zo nemen we best vaak als we bijvoorbeeld naar sprookjeswonderland of een binnenspeeltuin gaan een ander kindje mee. Niet alle ouders vinden dit even relaxed en dat snap ik best, maar er zijn er gelukkig genoeg die het prima vinden. Misschien moet je gewoon even bij wat meer ouders peilen hoe ze hierover denken. Het helpt natuurlijk ook als je de ouders en het kindje in kwestie al wat langer kent. Wat betreft uitstapjes alleen met 1 kind. Ik plan best vaak uitstapjes naar het zwembad of een speeltuin bewust met maar 1 van de 2, omdat ik dit zelf gemakkelijk vind. In een binnenspeeltuin leggen kinderen sowieso vaak gemakkelijk contact. Ik speel altijd wel even mee, maar niet de gehele tijd. Ik denk dat alle gezinssituaties voors en tegens hebben. Enigste kinderen hoeven echt niet alleen of eenzaam te zijn. Naar mjn ervaring leggen ze vaak gemakkelijk contact met anderen. Broertjes en zusjes garanderen ook niet altijd een leuk speelkameraadje hoor .
Jee wat lastig.. Over meespelen. Ik vind het nooit een probleem als onze kindjes met andere kindjes spelen. Waar dan ook. Ik moedig dat aan! Onze kinderen zouden ool gerust meemogen met een vriendinnetje een dagje qeg. Maar ik zou me wel bezwaard voelen. Ik zou toch t idee hebben dat ik dan X ook mee moet nemen. En eerlijk...ik heb niet altijd zin om een extra kindje mee te nemen naar een *vulmaarin*. En daarnaast geeft t extra kosten die we niet zomaar op kunnen brengen. Dus dat zou ik lastig vinden Maar verder... Geen probleem eigenlijk..
Ik heb 1 dochter en ik vind het heerlijk. Mijn dochter krijgt alle aandacht en als ze op school zit is het mama tijd. Wij ondernemen heel veel samen. Gaan samen zwemmen, spelen, lunchen en shoppen. Als ze naar een binnenspeeltuin wil of naar iets anders "groots"dan vragen we altijd een vriendinnetje mee en ik heb nooit een afwijzing gehad, ouders vinden het over het algemeen super leuk dat wij hun kind mee vragen.
Ja dat is het misschien, het bezwaard voelen. In NL woonde ook een jongetje op onze gallerij welke eenigs kind was. Zijn moeder vroeg ook regelmatig in de zomervakantie onze oudste mee maar wist dan ook dat het voor mij praktisch onmogelijk was om hem ook mee te nemen (mijn man werkte veel en ik deed dus veel alleen met de kinderen en had een jonge baby). Ook moest ik hem vaak wegsturen omdat hij graag bij ons kwam spelen maar niet zo goed besefte wat het in hield om een kleine baby in huis te hebben (logisch) en je je op bepaalde tijden dus rustig moet houden. Dus als mijn dochter dan weer werd meegevraagd schaamde ik me wel en hield het dan maar wat af.
Vriendinnetje van oudste dochter wordt af en toe als extra zus ingezet met uitjes. Heb heel goed contact met moeder van vriendinnetje en ook uitgesproken dat ik het wel lastig vindt dat omgekeerd minder vaak gebeurd. Maar moeder is hartstikke gek met m'n dochter en vindt het vooral fijn dat haar dochter zo' n goede vriendin heeft. Misschien een keer bespreekbaar maken dat je niet verwacht dat anderen jouw dochter steeds terug hoeven vragen.
Bedankt voor alle fijne reacties. Wat een eye-opener voor mij: ik had er niet bij stil gestaan dat mensen zich bezwaard voelen. Mijn man en ik zien dat zelf helemaal niet zo. We wegen écht niet af of ze net zo vaak teruggevraagd wordt o.i.d. Plezier voor onze dochter = plezier voor ons. En we kunnen het financieel opbrengen. Misschien moet ik het inderdaad bespreekbaar maken t.o. de ouders. Dank allemaal!
Dit vraag ik me ook af. Hoewel mijn dochter een zusje heeft (die vaak bij haar is) maakt ze ook makkelijk contact met anderen in bv. een speeltuin en er zijn geen ouders die dat afhouden hoor.
Hier ook 1 dochter. Onze dochter wil bij uitstapjes altijd wel graag een vriendje of vriendinnetje, neefje of nichtje mee, dit is nooit een probleem. Meestal gaan we met een vriendje en zijn/haar moeder, wij gezellig kletsen en de kinderen spelen. Hier Naar de grote speeltuin ga ik geregeld met haar alleen want daar loopt haar halve klas meestal rond. Wij hadden ook de wens voor nog een kindje, sinds ik weten dat dat er niet in zit(nu 2,5 jaar geleden) ben ik echt door een soort rouwproces gegaan. Ik heb het ook heel rot gevonden voor mijn dochter, ze heeft vaak gezegd dat ze een broertje of zusje wilde hebben want dan had ze altijd iemand om mee te spelen..... Inmiddels is het zo dat ik kan denken "het is niet anders" we zijn dolblij dat we überhaupt een mooie dochter hebben. Voor haar is het wel eens jammer ja, maar ik kan er niets aan veranderen, zo simpel is het,en blijft het. Ze heeft veel vriendjes en vriendinnetjes op school, is heel sociaal en zeer geliefd in haar klas, en speelt veel met de kinderen in de buurt. Speelmaatjes genoeg bij ons thuis en bij anderen. Ik laat het los en geniet van ons gezin.
Ik snap dat dus niet. Toen mijn dochter nog alleen was, ging ik met haar wel naar een binnenspeeltuin. Is dit dan not done in je eentje? waren juist altijd veel kindjes en daar speelde ze dan heerlijk mee. Waren zat moeders met hun eerste of enig kind.