Ik vind dit niet.mooi verwoord, ik vind het ten eerste slecht geschreven en ontzettend melodramatisch. En ook nog eens totaal onjuist. Dat je je bezwaar tot donatie moet laten vastleggen dat wordt straks zo klaar als een klontje. Net zo goed als dat elke nl weet dat je in het bezit moet zijn van een geldig legitimatiebewijs, er is niemand die nu kan zeggen; o dat wist ik niet dat ik een legitimatiebewij moest hebben" Zo gaat het straks ook met de registratie van wel of geen donor zijn. Dit wordt gewoon een standaard gegeven. En itt wat er in dat stukje staat betekend dat dus idd dat je geen bezwaar tegen donatie hebt...nu kunnen alle tegenstanders blijven roeptoeteren dat dat niet zo is maar de feiten liggen straks anders. Registreer je geen bezwaar dan heb je geen bezwaar punt.
Ben ik het helemaal mee eens. Mijn familie is ook op de hoogte. Maar met de eventuele aankomende wetswijziging kan het heel goed zijn dat ze vasthoudender worden en minder boodschap hebben aan de familie. Stel ik registreer niet, dan word ik volgens de wet gewoon donor. Vraag mij af wat ze dan met een nee van mijn familie doen.
Maar wat als mijn man op dat moment zegt dat hij het niet wil hebben? Nu word die wens van naasten gerespecteerd, maar is dat straks ook zo?
En zoals ik het nu gezien heb kun je als 4e optie een specifiek persoon bij naam laten registreren die straks bepaald of jij doneert of niet. Dat ga ik dus laten doen, ik weet al iemand die er ondanks alle verdriet rationeel kan beslissen dat dat is wat ik wilde. Ik vind dit echt een super oplossing. Die laat ik over de kinderen ook de beslissing nemen.
Lees pagina 3 en 4. Knippen/plakken lukt mij niet. Er is geen verschil in kiezen voor en automatisch donor zijn. https://www.tweedekamer.nl/downloads/document?id=2ca1905b-fcfa-4434-ab94-15ab5b066207&title=Nota%20naar%20aanleiding%20van%20het%20verslag.pdf
Ik neem aan dat je het stukje over de 4e optie bedoeld. Dan zou ik mijn dus kunnen laten registreren om die keuze te maken. Maar dat is in mijn geval hetzelfde als de keuze overlaten aan mijn naasten. Ik weet nog niet of ik het wijzig. Ik vind het prima om mijn organen te doneren (alles, geen uitzonderingen), maar ook dat mijn man kan bepalen dat het niet doorgaat.
Hoho het gaat ook om mijn mensenleven. Het gaat om mijn sterven namelijk. En leven en sterven zijn aan onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Ik kan dan wel hersendood verklaard worden, maar als mijn lichaam nog warm is, mijn hart nog klopt en ik beademt word leeft het lichaam nog gewoon hoor. Misschien niet voor jou, maar voor mij dus wel. En al gaat het om mensenlevens dan nog geeft dat niet het recht om eenzijdig te beslissen dat mij mijn rechten worden ontnomen.
Het zou mij niks verbazen als dit weer zo'n stunt blijkt te zijn om mensen te laten nadenken om zich te laten registreren.
Het enige goede deel uit die gedeelde link vind ik het stuk dat de medici empathischer zijn richting familie en patiënt dan de politiek. Artsen hebben er geen voordeel van dat iemand donor is. Den haag weet biet dat op afdeling X iemand ligt die potentieel ingezet kan worden als donor. Ook werkt het niet zoals in ER. De donor ligt niet op afdeling X en de patiënt op afdeling Y. Behandelend artsen mogen ook helemaal niet bij de donorprocedure betrokken zijn. Een donor en HLA-typering wordt doorgegeven aan een centraal orgaan (Eurotransplant) die vervolgen kijkt welke patiënt het meest geschikt is en ver bovenaan de wachtlijst staat. Dat kan betekenen dat je linker nier naar Oostenrijk wordt gevolgen en je rechter naar Duitsland. Daar heeft de hele politiek niets over te zeggen en artsen ook niet.
Alleen als jij dat laat registreren. Als jij niet registreert wordt je gewoon donor. En of nabestaanden dan nog iets te zeggen hebben moet dán uit de praktijk blijken.
Nou voor mij is dat niet hetzelfde, maar ik weet niet hoe dat bij jou is. Mijn man en ouders respecteren nu allemaal de wens dat ik donor wil zijn. Ik verwacht dat mijn man en moeder dat ook hebben als ik kom te overlijden, maar mijn vader weet ik niet zeker of die dat nog rationeel kan beslissen. Mijn man heeft op dat moment sowieso zn handen vol als hij alleen komt met 2 kinderen, die moet daar niet overna hoeven denken vind ik. En ik wil niet dat mijn ouders strijd hebben om zoiets. Dus heb ik iemand anders gekozen die dat gaat beslissen. Je naasten is nogal ruim nl..een specifiek persoon is heel duidelijk.
Nijna, er is idd geen verschil. Dus ik vind dat mensen er wat minder negatief in zouden moeten staan. Iedereen blijft hetzelfde recht houden, alleen wordt het anders geregistreerd.
Haha zou je bijna denken. Maar politici zijn boeven en dus ga ik er maar vanuit dat ze proberen mijn rechten te ontnemen
Voor jou is dat de discussie, voor mij is het geen discussie, ik zou niet anders willen dan dat iemand anders een leven krijgt als dat van mij is opgehouden.
De beschreven situaties zijn ook dramatisch. Om het nou melodramatisch te noemen, vind ik niet erg respectvol. En verder denk ik niet dat je het begrepen hebt, waarop gedoeld wordt. Want ja, wanneer het officieel wordt moet iedereen het ermee doen, dat klopt. Maar daarom kun je er wel een mening over hebben. En bij (o.a) jou is daar geen plaats voor (met je roeptoeteren ). Ook niet erg empathisch en respectvol.
Zie de link die ik eerder deelde naar een antwoord van Pia Douwes bij de behandeling in de tweede kamer( gaat over meerderjarigen, voor kinderen gelden aparte regels): Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen mensen die actief aangeven donor te willen zijn en mensen die automatisch donor zijn. Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling dat mensen die donor willen worden dit vervolgens niet worden omdat nabestaanden om hun mening wordt gevraagd. Dan moet je dus de keuze maken dat iemand anders dat straks voor joiw mag kiezen.
En dat is helemaal prima. Dan deel je ze het heugelijke feit mede dat jij donor wordt. Maar ik wil niet met ze praten en communiceren en toch wordt ik dan als het aan hun ligt donor. En dan zijn er nog steeds mensen die dat niet raar vinden