Ik ben wel benieuwd wat het uitmaakt dat een eventuele "ziel" dan nog in het lichaam is? Die kan toch na de donatie en ècht overlijden het lichaam verlaten?
Maar wat is dan wel een optie als de stekkers uit laten trekken moord is? Zolang je die laat zitten blijft iemand dus hersendood. Eindeloos zo laten liggen lijkt me dan ook niet echt geruststellend. Niet als aanval hoor, ik probeer het te begrijpen.
jawel, natuurlijk, dat is ook niet het probleem. punt is dat ik van mijn geloof niet iemands leven mag nemen, of iemand daar toe aanzetten. ik heb als mens geen zeggenschap over leven of dood.
Hersendood is een toestand waarbij de hersenen onherstelbaar beschadigd zijn. Meestal ontstaat hersendood door zuurstofgebrek nadat vitale functies, zoals de hartslag en de ademhaling, enige tijd zijn uitgevallen. Juridisch wordt deze toestand gelijkgesteld met de dood van de betreffende persoon. Ik heb het niet bepaald hoor, dat is de juridisch bepaling.
En wat voor consequenties heeft dat voor die ziel? Is deze bewust van de operatie, wat voor gevoel zit daar bij? Ik geloof in reïncarnatie en dat je dus bepaalde emoties, maar ook liefde (zielsverwanten) en sterke pijn mee draagt naar een volgend leven.
Ah, en juridisch gezien staat gelijk aan God natuurlijk! Wat stom dat ik dat niet besefte, dat veranderd alles!
oke, en ben jij het dan altijd klakkeloos eens met wat er juridisch bepaald is? ik bedoel; ik kan zo wel tien dingen opnoemen waar ik het gewoon niet mee eens kan zijn, die gewoon niet eerlijk aanvoelen, al zijn die gewoon juridisch bepaald. is overigens een serieuze vraag dit, voor het geval je denkt dat ik het gemeen bedoel of zo.
Noem eens een paar dingen dan? En het maakt ook niet altijd uit of je het ermee eens bent of niet denk ik dan, soms is het gewoon zo.
Ik geloof daar niet in, maar je hoort mij toch ook nergens zeggen dat iedereen zich moet registreren? Ik vind het alleen wel heel fijn dat het straks misschien andersom is. Maar je hebt nog steeds het recht om te weigeren, dus ik zie het probleem niet zo.
Wat ik denk dat mamabri probeert te zeggen is dat na het loskoppelen van de instrumenten het hart nog steeds zelf bepaalt wanneer deze stopt met kloppen. Dat kan direct zijn, maar ook bijvoorbeeld nog een paar minuten duren. Het hart bepaald zelf het moment dat je tijd is gekomen, en niet de arts. Wanneer de arts dat tijdens de operatie doet, stopt het hart met toedoen van een ander. Dat maakt het voor mij ook moord, al zitten daar uiteraard wel gradaties in. Dat daar door de patiënt zelf toestemming voor is gegeven maakt voor mij geen verschil, euthanasie zou voor mij om die reden ook geen optie zijn. Zoals ik het zie stopt mijn hart uit zichzelf, op een teken van boven en ik ben van mening dat daar geen menselijke controle over mag bestaan.
Maar mamabri en ik wel (of althans, ik geloof in een hogere macht, niet per definitie genoemd als God) dat veranderd voor ons alles. Dat betekent dat jouw waarheid, de juridische en medische waarheid, niet hetzelfde is als die van ons, de goddelijke en spirituele waarheid.
Maar hoe zie je de volgende situatie dan? Iemand heeft een ongeluk en is eigenlijk al dood ter plaatse/onderweg. Medisch ingrijpen kan ervoor zorgen dat iemand nog een kans heeft. Maar eigenlijk is elk medisch ingrijpen dan toch al niet goed? Immers behandeling bij ziekte is ook ingrijpen. Als je iemand aansluit op de machines, beslis je dan toch ook al over leven en dood? Waar ligt die grens dan?
bijv; dat een pedofiele vereniging als martijn heel lang heeft mogen bestaan. of dat een moeder (vluchteling) terug wordt gestuurd naar haar land, terwijl er bijna 100% zekerheid is dat zij bij aankomst wordt gemarteld en vermoord, terwijl haar kinderen en man, hier wel mogen blijven. het is niet hetzelfde natuurlijk, maar dit soort juridische regels druisen tegen elk gevoel van welke rechtvaardiging dan ook in. En als het dan 'soms gewoon zo is', waarom gaan mensen dan massaal de straat op om te protesteren? Waarom kunnen ministers die dit allemaal bepalen het ook gewoon niet bij het juiste eind hebben? misschien omdat het ook maar gewoon mensen zijn, net als jij en ik?
Ben ik met je eens maar donor zijn blijft nog altijd vrijwillig. Eigenlijk doet de arts puur waar iemand zelf voor heeft getekend. Het is de wens van degene die overlijdt. En een ander leven kan gered worden. Dat de arts dan een "moord" pleegt vind ik wel pijnlijk. Het is toch uiteindelijk allemaal juist heel goed bedoeld. Ik doneer mijn organen omdat ik dat zie als het laatste wat ik kan doen voor iemand anders. Maar eigenlijk pleeg ik en/of de arts dan een zonde..
Een polio patiënt die in de ijzeren long lag ging ook dood als hij van de beademing werd afgehaald maar je gaat die persoon toch ook niet bij leven zijn organen uitnemen omdat hij niet zelfstandig kan ademhalen? Hersendood is een definitie die door de mens bedacht is om legaal organen uit een persoon te halen die nog niet daadwerkelijk dood is. Als je echt dood bent kun je niet meer aan de beademing. Onmogelijk. Ga maar eens naar het mortuarium en haal een lijk uit de kast en ga hem beademen. Wat denk je, zal het lukken? Gaat zijn hart weer kloppen?
Ja, dat zijn lastige punten, ben ik met je eens. Toch ben ik van mening dat de regels er zijn om de meerderheid te beschermen. De reden dat de pedofielenclub zo lang heeft bestaan is volgens mij vrijheid van meningsuiting en dat is een groot goed. Neemt niet weg dat ik vind dat de die club niet moet bestaan, maar toch. En inderdaad de ministers zijn ook maar mensen, maar veelal mensen met meer verstand van een bepaald onderwerp dan de gemiddelde burger.
Oh? Je zegt toch dat jij niet wil dat iemand de stekkers uittrekt omdat je dan bepaald wanneer iemand overlijd. Daar kan ik inkomen. Maar zolang je die stekkers niet uittrekt blijft het hart toch kloppen? Of ben ik nu zo dom?
Waar die grens ligt, is voor iedereen anders. En medisch ingrijpen is natuurlijk geen probleem, zolang dit niet betekend dat iemand sterft door toedoen van een ander. iemand aansluiten op machines kan wel, wanneer dit van tijdelijke aard is, tot iemand weer in staat is zelfstandig dingen te gaan doen.