moeders met 1 kind

Ja precies ik ga regelmatig alleen met mijn zoon(bijna 2) naar parken/zwembaden/ontbijten of indoorspeeltuinen etc.
Heerlijk daar geniet ik echt van.

 

Ja als ik dat zou weten, dan zou ik t geen probleem vinden.
(Als jullie gewoon normale mensen zijn)
Maar als als je leest dat t soms na 3 speelafspraakjes al spaakloopt... Ik zou dat dus een lastig punt vinden.
Totdat je zou zeghem: joh, t is hier anders zo stil. We vinden t leuk dr mee te nemen . etc

 

Heb je misschien familie of vriendinnen met kleine kinderen? Dan kun je samen erop uit gaan. Ik wil eigenlijk ook stiekum een groter gezin en als ik samen met mijn vriendin op pad ben hebben we gezellig 4 kinderen ☺️

Ik ben zelf enigskind en ik heb ook altijd een beetje eenzamig gevoel gehad. Inderdaad voelen ouders zich bezwaard om hun kind zomaar mee naar de dierentuin te laten gaan ofzo. Andere moeders voelen zich bezwaard dat speelafspraken bij jou altijd lijken te kunnen en je meer tijd en geld daarvoor uit kan trekken. Bij ons thuis was m'n moeder vooral in de vakanties altijd heel krampachtig bezig wat speelafspraken voor me te regelen, wat vaak niet lukte.

Wat ik zelf zou doen is mijn kind op een teamsport doen, dan heb je naast de schoolklas nog een heel team van potentiële vriendinnen en ze is daar 2x in de week lekker mee bezig. En als er geen kindjes zijn om mee te nemen ergens naar toe, misschien een keer een tante of oma, dat kan ook net dat gevoel van "altijd met z'n tweetjes" doorbreken.

 

als mijn dochter weer een vriendinnetje mee neemt naar een park zie ik vaak kleine beursjes in de tasjes van de kindjes. Ouders geven geld mee maar ik pak er nooit iets uit. Ik geef altijd aan dat wij het fijn vinden als ze mee gaat en dat ik er niks voor wil hebben.

 

Ik snap het ook niet ik ging voor de jongste was geboren en daarna toen alleen oudste naar school ging 1x per week met 1 kind zwemmen. Hartstikke leuk Nu ga ik regelmatig in mijn uppie met beiden naar dippiedoe.

 

Ik ga regelmatig alleen met mijn dochter naar een binnenspeeltuin of grote speeltuin. Vaak zie ik haar amper, er zijn altijd wel kinderen om mee te spelen en vaak ook kinderen die ze kent. Voor mezelf neem ik dan meestal mijn laptop mee zodat ik kan werken, of een boek. Meestal zit ze er niet op te wachten dat ik met haar mee ga spelen. Ze komt wel als ze dorst heeft of iets wil eten.

 

Ik heb het eigenlijk nog nooit gemerkt. Nu is het wel zo dat mijn zoon bij een binnenspeeltuin gewoon gaat spelen en wel ziet wie hij tegen komt. Maar ik ga ook wel eens met hem ergens naar toe of zo. Ga wel eens naar een strandtent waar hij kan spelen. Hij komt dan vrijwel altijd terug met 'ik heb een nieuw vriendje gemaakt'

 

Dat herken ik ook idd, dan komt John naar me toe gerent, in heb een nieuw vriendje ontmoet

 

toen onze dochter klein was deed ik dat ook regelmatig met haar alleen, ze vermaakte zich altijd prima, alleen of met andere kindjes.
nu ze ouder is geeft ze aan dat het leuker is als er iemand mee gaat.

 

Een vriendinnetje van onze oudste is ook alleen, en die ouders hebben inderdaad uitdrukkelijk gezegd dat ze graag iemand meenemen voor hun dochter. Toen onze tweede nog heel klein was, deden ze dat zelfs nog iets vaker en haalden en brachten ze de oudste ook nog. Doordat het zo duidelijk was voor iedereen, heb ik me daar ook nooit bezwaard over gevoeld, wat anders zeker het geval zou zijn geweest.

 

Je geeft aan eigenlijk nooit naar een binnenspeeltuin, strandje of iets dergelijks gaat.
Hoe kun je dan die ervaring opdoen dat andere ouders niet willen dat hun kinderen met jouw dochter spelen?

Ik heb wel 2 kindjes, maar als wij naar een binnenspeeltuin of strandje of wat dan ook gaan merk ik dat mijn kinderen vrijwel altijd juist met andere kinderen spelen. En ik vind dat geen probleem. Ik maak daar ook geen onderscheid in met kindjes, tenzij ze elkaar gaan lopen plagen ofzo.
Juist op zulke plekken ben ik blij als ze met anderen omgaan.

Kennissen hebben 1 kindje en die nodigen we juist met ouders uit om mee te gaan naar bepaalde dingen. Maar dat komt ook vanwege de leeftijd (3 jaar).
Ik weet niet of ik mijn kinderen zomaar mee zou geven, maar waarschijnlijk komt dat door hoe mijn oudste is. Als de jongste ouder is zal ik daar waarschijnlijk weinig moeite mee hebben. (hoewel ik financieel dan wel zou willen bijdragen ofzo)

Als wij echt als gezin op pad zijn naar een pretpark of iets vind ik het wel anders. Dan willen we graag met z'n 4-en samen blijven.

 

Je zegt dat je dochter zichzelf niet goed kan vermaken en houdt van contact met andere kinderen. Ik snap het probleem misschien niet helemaal. Juist in een indoor speeltuin spelen ze allemaal met elkaar, tenminste dat is mijn ervaring.

Waaruit maak je op dat ouders er niet op zitten te wachten dan? Ik denk dat dit namelijk veel meer jouw eigen gevoel is dan die van de ouder.

Mijn zoon is ook alleen en ik herken het helemaal niet. We gaan regelmatig eens naar ballorig ofzo en ik ga zitten en zie hem alleen maar voorbij komen als hij dorst heeft

 

Ik denk dat er weinig ouders problemen mee hebben als een ander kindje met hun kind wil spelen. Het wordt misschien wat anders als jouw dochter een kind erg gaat claimen, de wil opleggen etc. Zo kende ik vroeger kinderen die thuis alleen waren en iedere keer bij een bepaald vriendje voor de deur stonden om te spelen, boos of verdrietig waren als vriendjes met iemand anders speelden etc.

Verder zijn gezinnen met meerdere kinderen ook gewoon drukker. En hebben soms in het gezin meer aanspraak. Waardoor er gewoon minder behoefte is aan andere kinderen van buiten het gezin. En ze hebben misschien minder tijd om afspraken te maken (ivm eigen afspraken, school, clubs etc. ).

Ook leeftijd speelt natuurlijk een rol. Een ouder kind zou ik makkelijker ergens laten spelen (of meegeven naar een speeltuin etc) dan een jonger kind.

Mijn ervaring is wel dat bij gezinnen met meer dan 1 kind. De kinderen elkaar bezig houden (zowel positief als negatief). En dat je in een gezin met 1 kind als ouder meer tijd bezig bent met dat kind (hoewel ze ook prima alleen kunnen spelen).

 

Onze dochter is 4. Ze is sociaal en vindt het leuk om met andere kinderen te spelen, mits ze niet te druk spelen. Ze wil graag een broertje of zusje. Ze praat hier wel over. Ik heb 2mk's gehad en gezien mijn leeftijd weet ik niet of er nog een kindje komt. Ik onderneem redelijk vaak wat met haar, zwembad, lunchen, koffiedrinken, binnenspeeltuin, strand. Ik merk dat kinderen met broertjes en zusjes zich afsluiten voor haar bij het spelen aan het strand. Soms gaat ze naar kindjes toe en dan staan er weleens ouders bij en eigenlijk negeren ze haar dan wat. Dat vind ik sneu. Ze is 4, ze heeft nog niet de voelsprieten om aan te voelen dat sommige mensen geen zin hebben om te praten of te spelen of dat ze als teveel wordt beschouwd.