Maar dat is dan toch ook niet transparant? Ik mag toch aannemen dat mislukte transplantaties eveneens geregistreerd worden, en het lijkt me niet meer dan normaal dat dat eveneens aan de nabestaanden wordt gemeld. Ik werk in detachering, en wij moeten tegenwoordig doorgaans 5 jaar referenties natrekken bij ex- werkgevers, wat met een beetje speurwerk prima te doen is. Het lijkt me toch sterk dat je nabestaanden van orgaandonors (wat wel even wat belangrijker is dan ex-werkgevers) al na korte tijd niet meer kan benaderen (ervanuitgaande dat afstoting doorgaans binnen de eerste weken geschiedt).
Bij iemand die hersendood is zijn alle hersenfuncties voor altijd uitgevallen en hersenstam en hersenen maken en ontvangen geen prikkels, waaronder pijnprikkels, meer. Waar wil je naartoe?
SandraBe wil gewoon graag mensen uit de tent lokken. niet intrappen dus! Ik zeg ook niet dat ik gelijk heb (weet het dus niet 100% zeker), maar ik zie ook het nut niet. Hoe zie je het voor je? Dat nabestaanden na 5 of 10 jaar alsnog een brief krijgen dat de nier toch is afgestoten? In hoeverre draagt dat bij aan een verwerkingsproces? Wil je dan ook weten of hart en longen er na 20 jaar alsnog mee op zijn gehouden? Basis is weten dat iemand niet voor niets is overleden. Of de ontvanger nu 6 maanden of 20 jaar bonus-tijd heeft gekregen.
Waarom is het vreemd om mensenvlees te consumeren en vinden we het niet vreemd om mensen kunstmatig in leven te houden zodat we hun organen uit kunnen nemen om ze vervolgens in een ander lichaam te zetten én vinden we het ook niet vreemd dat we de dieren die nu voor consumptie bedoelt zijn zo behandelen zoals we het nu doen? Ik vind het eigenlijk helemaal geen gek idee om bijvoorbeeld jonge verkeersslachtoffers die een goed leven hebben gehad te gaan consumeren of van oma een lekker soepje te gaan trekken. Waarom zou je dat goede vlees gaan begraven of cremeren terwijl er in Afrika duizenden mensen honger lijden en dieren in barre leefomstandigheden moeten leven omdat wij mensen zo nodig een stukje vlees op ons bord willen hebben?
Ik volg trouwens iemand op facebook, het zoontje heeft een donorhart gekregen toen hij 3 was. Dat kwam dus van een kindje dat overleden is. In bijna elke post benoemen ze weer hoe dankbaar ze zijn dat iemand zo dapper is geweest hun kind donor te laten zijn. Daarom zou ik onze kinderen ook donor willen laten zijn. Dan is het in ieder geval niet voor niets geweest. Dan wordt ons verdriet iemands anders geluk. Hetzelfde geldt voor mezelf, maat ik geef mijn gezin de uiteindelijke keus, zeker omdat de kinderen nog jong zijn. Maar iedereen weet wel wat ik zou willen. Een vroegere vriendin van mij heeft leukemie gehad. Zij kreeg te horen dat ze de stamcellen heeft gekregen van een man uit Duitsland van rond de 40. Je hebt niets aan die info, maar toch, het is wel bijzonder om te weten.
Dr. Paul A. Byrne - Orgaandonatie, Medische Moorddonatie - Lezingen - De Lezing ook deze meneer verteld het
nogmaals als je hersendood bent registreren je helemaal hersenen niks nada noppes meer. als je je in je vinger prikt met een naald voel je dat omdat je hersenen het registreren. want je hersenen werken nog. als je hersendood bent komt het pijnsignaal niet meer aan bij de hersenen dus pijn heb je niet. dus lijkt me zeer onwaarschijnlijk dat je dan pijnbestrijding zou krijgen voor pijn die niet gevoeld wordt. je neemt ook geen antibiotica voor keelontsteking als je geen keelontsteking hebt
Snoopy, weet je dat het in veel gevallen mogelijk is je stamceldonor eem brief te schrijven? Daar zijn wel voorwaarden aan verbonden (moet volledig anoniem. Je vriendin mag dus geen klompen en molentjes tekenen waardoor bv duidelijk wordt dat ze in Nederland woont), maar het kan dus wel. Veel mensen vinden het fijn om op deze manier hun dankbaarheid over te brengen. Volgens mij kan Europdonor dat regelen. (Collega van mij heeft het ook gedaan nadat haar zoontje stamcellen had gekregen).
Misschien heeft ze dat ook wel gedaan, geen idee, heb al een tijd geen contact met haar. Het is inmiddels ook ruim 20 jaar geleden dus weet niet of dat toen ook al kon. Maar het klinkt wel heel mooi! Als die ouders van dat jongetje met het donorhart hun dankbaarheid uiten op facebook, hoop ik altijd dat de ouders van het overleden kindje het lezen
Dat is heel mooi én een bewuste keuze van de ouders van dit overleden kindje. Daar is denk ik ook niets mis mee, mits je weet wat de orgaan uitname inhoud en goed geïnformeerd bent. Zie hier deze link (ik had hem hier al eerder geplaatst) waarbij een nabestaande toestemming gaf voor orgaan donatie maar achteraf spijt kreeg en vond dat ze eigenlijk niet voldoende geïnformeerd was, niet voldoende wist wat het inhield. "Uiteindelijk zei ze 'ja' tegen orgaandonatie, maar zonder precies te weten wat de gevolgen daarvan zouden zijn. "Ik was niet voorbereid", zegt ze nu. "Niemand had mij verteld dat ik door deze keuze niet bij het overlijden van mijn man zou zijn. "Ik nam afscheid van een warm lichaam", vertelt Van de Mortel. "Mijn man was hersendood, maar de rest van zijn lichaam functioneerde nog. Het voelde alsof hij sliep. Hij is uiteindelijk overleden op een operatiekamer, zonder dat ik erbij was. Ik heb niet goed afscheid kunnen nemen. Dat voelt nog steeds als een gemis." 'Mensen hebben geen idee van de impact van orgaandonatie' | NOS Maar als je dit alles weet en er vrede mee hebt dan is het prima dat je je kind als orgaan donor Opgeeft. Maar ik zou het heel naar vinden als mensen achteraf spijt hebben dat ze ja hebben gezegd omdat ze vooraf niet goed genoeg geïnformeerd zijn.
Jij zegt het, ik dacht het. Bij orgaandonatie is spoed geboden. Dan is er echt geen tijd om eens rustig met de huisarts te babbelen, die vervolgens in het dossier op zoek moet gaan (en waarom zou zoiets in het dossier staan, patiënten gaan echt niet naar de huisarts om te vertellen dat ze donor willen worden). Gisteren werd op tv heel duidelijk gezegd dat bij geen bezwaar de procedure alleen niet doorgaat als nabestaanden kunnen aantonen dat de patiënt echt geen donor wilde worden, of dat er aangetoond kan worden dat deze niet op de hoogte kan zijn geweest van de registratieplicht (ik noem het plicht, want je hebt eigenlijk geen keus). Toen werd gevraagd hoe ze dat nu aan kunnen tonen. Nou, als de brieven die hierover zijn gestuurd bijvoorbeeld nooit zijn geopend.
Dat vind ik ook heel kwalijk als mensen niet goed ingelicht zijn. Maar dat zijn uitzonderingen lijkt me en met een beetje gezond verstand kan je ook wel bedenken hoe het zou gaan. Afscheid nemen kan ook eerder, ik hoef niet persé tot het laatste kloppen van het hart erbij te zijn, in die gevallen heb je vaak alle rijd om afscheid te nemen voor die tijd.
Dan zou ik het fijn vinden als de overheid ook hierin transparant wordt, als een orgaan donor echt geen pijn bestrijding krijgt tijdens de orgaan transplantatie. Dat je via een brief gevraagd wordt of je orgaan donor wil worden en dat daar ook in te lezen is dat je tijdens de orgaan uitname nog niet dood bent maar hersendood en nog aan de beademing en vanwege het feit dat je hersendood verklaard bent, geen pijnbestrijding zult krijgen tijdens de orgaan uitname omdat je volgens de wetenschappelijke kennis van nu geen pijn meer voelt als hersendode.
Als een geliefde of naaste op sterven ligt, dan is er vaak nog weinig verstand over op zo'n moment. Mensen worden overmand door verdriet, dan denk je in veel gevallen niet helder meer. Plus de vermoeidheid als ze mogelijk al dagenlang of misschien zelfs wekenlang naast een bed hebben gezeten en nauwelijks hebben geslapen. Een arts hoort goed voor te lichten. Het proces van A tot Z door te nemen en de uitleg hoort volledig en transparant te zijn. Altijd! Dus in de meeste gevallen is niet goed genoeg. Nabestaanden zijn kwetsbaar en hebben daar altijd recht op.
Maar bedenk daarbij dan ook dat juist door de omstandigheden informatie soms niet goed aankomt. Misschien legt een arts het wel 100% transparant uit, maar ontvangen de nabestaanden slechts de helft van de informatie. Vergelijk het met een slecht nieuws gesprek als je bv te horen krijgt dat je kanker hebt. De helft van de patiënten weet na thuiskomst ook niet meer waar de rest van het gesprek over ging. Wat ik wil zeggen: alleen maar artsen of 'anderen' te wijzen vind ik niet helemaal eerlijk. Zij houden echt niet bewust info achter. Ze hebben er zelf immers geen baat bij of iemand wel of niet doneert. Voordeel van de nieuwe wet: meer mensen worden nu 'verplicht' om na de denken over orgaan donatie, dus zitten ze ooit in het nabestaanden-bankje (al wens ie dat niemand toe) dan weten ze als het goed is al wel meer van het hoe en wat.
De nee-stemmers registreren nu denk ik niet omdat ze het maar voor zich uit schuiven, maar uit angst dat hun organen dalijk tegen hun wil worden gejat. En wat hebben mijn ideeën om actief in plaats van passief te gaan werven hier in hemelsnaam mee te maken?