Eindelijk is het zo ver, we hebben afspraken staan bij Kentalis voor onze dochter. Hier hebben we lang op moeten wachten. Audiologisch onderzoek heeft ze gehad. De bedoeling is dat ze nu een psychologisch onderzoek krijgt. We hebben eerst een startgesprek zonder onze dochter, daarna een ochtend in het teken van onderzoeken en daarna de resultaatbespreking. Wat kan ik verwachten van het onderzoek? Is het ongedwongen spelen of worden er dingen verwacht van mijn dochter? Moet ze opdrachten doen? Ben ik overal bij? En hebben jullie ook echt wat aan de resultaatbespreking gehad? Zijn er dingen uitgekomen die je zelf nog niet bedacht of gehoord had? Dochter gaat al een tijdje naar een mkd, heeft logopedie en fysiotherapie dus ik hoop eigenlijk iets nieuws te horen, iets concreters dan wat ik nu hoor.
Ik denk dat het er vanaf hangt welk psychologisch onderzoek ze gaan doen? Gaan ze ontwikkelingsniveau bepalen, IQ, gaan ze gerichte test afnemen op autisme, of...? Wat is de onderzoeksvraag? Als ik even kijk welke onderzoeken mijn zoon heeft gehad in de diagnostische fase (deels op audiologisch centrum, deels op Kentalis vroegbehandeling, deels bij kinderpsychiater in ziekenhuis): - uitgebreide ontwikkelingsanamnese (zonder zoon) adhv vragenlijst die wij thuis hebben ingevuld. In kaart brengen van hoe ontwikkeling tot nu toe verlopen is, om zo te beoordelen welke bijzonderheden opvallen. - spelobservatie (ik spelen met hem), achter spiegelend glas keken kinderpsycholoog en logopediste mee - non-verbale IQ test (SON-R), het doen van opdrachtjes met onderzoeker, ik was daar alleen bij eerste opdracht, daarna niet meer omdat zoon het aankon. Als het teveel stress/problemen had gegeven had ik er vermoedelijk bij mogen blijven. Hij was voldoende in staat om mee te werken. - PEP-R (psycho-educational profile) een soort algehele ontwikkelingsniveau test (bedoeld geloof ik om idee te krijgen van leerbaarheid, sterke en zwakke punten daarin, hoe dus het beste aan te sluiten) daar was ik niet bij, maar onderzoeker had een paar keer al met hem 'gespeeld' om enige vertrouwdheid te krijgen, zodat hij goed mee zou kunnen werken. - klinische (spel)observatie, hij spelen en kinderpsychiater zat er bij en keek. Was ik niet bij. - ADOS (autisme diagnostische observatieschaal) opdrachtjes en spelletjes met onderzoeker (gericht dus op autisme). Was ik niet bij. Als het gaat, doen ze zoveel mogelijk testen zonder ouders erbij is mijn ervaring. Maar dat zal ook afhangen van hoe het kind reageert, wat de meest optimale tactiek is. Mijn zoon liet het allemaal toe, hij was 3 tot 4 jaar oud tijdens deze onderzoeken. Als ik kijk naar mijn dochter op die leeftijd , denk niet dat zij goed te testen zou zijn geweest ... Wat heeft het ons gebracht? Ten eerste bevestiging van vermoedens en onderbuikgevoelens. Daarnaast het besef van ernst van ontwikkelingsachterstand (in 'harde' getallen uitgedrukt) en ook beter beeld van sterke en zwakke punten, waardoor ook verwachtingen bijgesteld konden worden. Je weet dat onze oudste dochter ook psychologisch onderzoek heeft gehad (veel oudere leeftijd, dat wel...), dit heeft ook echt meer inzicht gegeven in hoe haar brein werkt en hoe daar bij aan te sluiten, rekening mee te houden etc. Ben nog steeds blij dat we dit gedaan hebben. Was overigens ook vooral bevestiging van vermoedens en onderbuikgevoelens, waarbij ook wat meer bewustwording omdat sommige dingen een 'naampje' kregen. Ik hoop echt dat het jullie verder gaat helpen!
Bedankt voor je uitgebreide antwoord Kache! Ik wist niet dat er 2 vormen waren van het psychologisch onderzoek, het gaat om een niveaubepaling op verschillende vlakken als ik het goed heb. Dat was in ieder geval wel de vraag. Heel interessant om te lezen wat voor onderzoeken er bij je zoon zijn uitgevoerd en of je erbij mocht zijn. Wat je schrijft over je dochter: ik zie het hier ook niet gebeuren dat ze het in haar eentje goed vindt. Ze vindt het pas sinds kort goed om 5 minuten alleen te zijn met de logopedist die ze al maanden kent.. Maar wel goed om te lezen dat ik er wel bij mag zijn als het teveel stress zou opleveren. Stress heeft ongetwijfeld een negatieve invloed op het resultaat van de test en dat voorkom ik graag. Nou is mijn dochter ook nog vrij jong om alleen te laten denk ik. Het is goed om te lezen dat je meer besef hebt gekregen. Zoals je weet, weten wij eigenlijk niks. Ook niet wat we kunnen/mogen verwachten van haar etc. Het enige wat we weten is dat ze alles lijkt te begrijpen.. Wel heel confronterend denk ik om die getallen te horen te krijgen? Ik wilde eerst in mijn eentje naar de resultaatbespreking gaan maar misschien is het beter als mijn vriend ook mee gaat als ik dit zo lees. Ik hoop het ook! Momenteel zitten we weer behoorlijk vast. Er worden op het mkd dingen gezien die we in april ook al zagen dus wat dat betreft schieten we weinig op. Naja, behalve dan dat het mkd geen invloed heeft op bepaalde dingen blijkbaar, dat zal vast ook ergens "goed" voor zijn om te weten. Ze zegt ook nog steeds geen woord dus ik vroeg mij heel erg af hoe je een kind kunt testen dat niet praat. Maar aan jouw verhaal te lezen kan dat prima.
Bij ons waren er 2 onderzoekjes eerst het spraak/taal gedeelte om te kijken hoe ver de achterstand was en of hij wel dingen begreep toen even pauze en door naar het inzicht onderzoek, dus puzzels maken enz maar niet gericht op spraak, alles was spelenderwijs en daarna nog een gehoortest Ik mocht overal gewoon bij zijn (hij was toen 3 jaar) En een week later kregen we de uittslag
Had je zoon hiervoor al een audiologisch onderzoek gehad? En moest hij veel stil zitten tijdens de onderzoeken? (Aan een tafel dingen maken bedoel ik hier ook mee) Dat is namelijk wel een ding waar ik ook mee zit. Als dochter moet zitten en ze weet dat er iets van haar verwacht wordt dan "kan" ze namelijk niks. Terwijl ze juist wel dingen kan, maar niet op die manier. Uiteraard geef ik dit ook aan bij het startgesprek zodat er evt rekening mee gehouden kan worden.
Hier was wel alles aan tafel, maar wel op een leke manier, eerst kreeg hij een boekje en vroeg zei wat is bijv. de vliegtuig en dan moest hij dat aanwijzen en later een spelletje met poppetje en diertje en dan de vogel vliegt naar het water en dan mocht hij met de vogel gaan vliegen. Bij het 2e gedeelte dat hij dus puzzels moest maken enz, toen gaf hij aan dat hij moe was, maar het was eigenlijk omdat hij gewoon niet wou puzzelen, want dat vind hij niet leuk maar daar houden ze wel rekening mee, meestal zijn het maar korte dingetjes en gaan ze daarna verder met weer een nieuw spelletje. Dit was voor John het eerste en laatste audiologisch onderzoek, daarna is hij naar de vroegbehandeling geweest in Velp en nu zit hij op de kentalis basisschool in Arnhem
Het zijn officieel testen met ook 'harde' scores, maar net zo belangrijk (of belangrijker?) is het begeleidende verslag van de onderzoeker, observaties tijdens onderzoek. Even als voorbeeld, mijn oudste dochter deed een 'imitatie-taak' heel slecht tijdens de testsituatie, lage score dus je kunt zeggen: kan niet imiteren. Observatie van onderzoeker was dat het niet kwestie van kunnen maar van durven, verlegenheid en sociale angst. Daarnaast had onderzoeker gezien op een ander moment buiten het offficiele testmoment dat ze het wel gewoon kon, dus werd deze lage score niet 'meegerekend' in het geheel. Dingen die niet lukken tijdens een test kunnen ook veelzeggend zijn. Daarnaast moet je bedenken dat een test een moment opname is en hoe jonger het kind hoe lastiger de betrouwbaarheid... Ze hebben bij mijn zoon ooit geprobeerd om een verbale IQ test af te nemen toen hij 5 jaar was (een WPPSI), maar halverwege het onderzoek is orthopedagoog gestaakt. Hij scoorde heel slecht en zij had het gevoel dat dit vooral een uiting was van zijn autistische taalproblematiek, in plaats van lage intelligentie. Heeft toen een nieuwe non-verbale test afgenomen, waarbij hij relatief 'hoog' scoorde. Achteraf gezien is het jammer dat ze niet gewoon doorzette met die WPPSI, want dan had hij meteen naar de school gekund waar hij nu (na een lang pijnlijk traject) als nog op zit. Het feit dat het dus niet 'lukte' tijdens de test, zei dus toch echt wel wat over zijn 'schoolse' capaciteiten. Ze worden tenslotte telkens vergeleken met leeftijdsgenootjes. Wat betreft gesprek, ik zou idd zeker met z'n tweeën gaan. Al was het maar dat 2 meer horen dan 1 en het ook fijn is voor je vriend om het uit eerste hand te horen (tenslotte ook zijn kind!) en zijn eigen vragen te kunnen stellen. Wij gaan echt niet ieder gesprek met zijn tweeën, maar advies/resultaatgesprekken wel. Het was idd best confronterend om te horen hoe ernstig de achterstand was. Ik wist wel dat hij achterliep, maar dat hij op bijna 4-jarige leeftijd de fijne motoriek van een 1,5 jarige had... dat soort dingen komen wel binnen. Al moet ik zeggen dat ik in eerste instantie het lage IQ niet echt op waarde kon schatten, mede ook omdat de kinderpsycholoog in eerste gesprek er erg luchtig over deed 'hij leert een beetje moeilijker'. Ik begin pas de laatste jaren echt te zien/merken/voelen welke impact dit heeft.
Ik kan heel veel met wat jullie schrijven, bedankt . Dina, even een andere vraag; hoe bevalt dat nou, een Kentalis basisschool? De kans is aannemelijk dat mijn dochter naar een Kentalis basisschool zal gaan (toevallig de nieuwe geopende op ongeveer een half uur rijden van Arnhem ). Nou hoor ik geluiden van mensen die Kentalis juist als een nadeel zien omdat de kinderen allemaal hetzelfde soort probleem hebben. Terwijl het ongetwijfeld ook voordelen heeft maar die hoor ik momenteel niet. Vandaar mijn vraag ook. Kache, je hebt gelijk dat dingen die niet gaan ook veelzeggend zijn.. goed om te lezen dat er ook een uitgebreid verslag komt. Dat zal ongetwijfeld het een en ander verduidelijken. Wat ontzettend frustrerend dat alleen de ene test eigenlijk genoeg was geweest om je zoon op de plek te brengen waar hij nu zit. Als je toch een alles van te voren kon weten hè... Wat betreft samen gaan; duidelijk . Het is een hele onderneming om samen te kunnen gaan. Zeker omdat mijn vriend rond dezelfde tijd als de 2 afspraken van Kentalis ook al vrij moet hebben voor een hpv gesprek op het mkd en vrij krijgen echt moeilijk gaat bij hem. Ook wanneer de situatie duidelijk uitgelegd wordt, maar dat is een ander frustratie puntje Pfoe dat lijkt me inderdaad een heftige uitspraak. Dat verwacht niemand te horen denk ik. Je weet dat je kind wat achterloopt maar je hoopt altijd dat het minder erg is dan je zelf denkt, dat heb ik in ieder geval. En dan nu waarschijnlijk de wetenschap bij jou dat je dit steeds meer gaat merken hoe ouder hij wordt?
Ik zit ook midden in dit traject voor mijn jongste zoon, binnenkort krijgen we de uitslagen te horen, onderzoeken hebben we al gehad, evenals het voorgesprek. We hebben een taaltest gehad waarbij hij bijvoorbeeld het vliegtuig moest aanwijzen, de onderzoekster lette ook op of hij bijvoorbeeld heel intens naar iets keek, omdat mijn zoon nou eenmaal nog niet overtuigd is van het nut van aanwijzen als men hem dat vraagt. Ook heeft hij een psychologisch onderzoek gehad waarbij hij kleine opdrachtjes moest doen. Helaas is hij een ventje die dichtklapt in een vreemde omgeving, hij heeft bijvoorbeeld praktisch niets gezegd, terwijl hij toch al over een behoorlijke woordenschat beschikt. Hoe ze dit gaan interpreteren weet ik nog niet. Doordat mijn oudste zoon een kdc bezoekt, ben ik wel iets beter op de hoogte van de mogelijkheden van vroegbehandelgroepen dan de meeste ouders. Ik heb zelf een aantal ideeën en ik hoop dat één van die ideeën overeenkomt met de vervolgopties die zijn gaan adviseren. Mocht dat dan niet het juiste pad zijn, dan wordt dat later wel bijgesteld. Moet ik wel zeggen dat mijn oudste zoon oorspronkelijk juist te laag werd ingeschat en dat het als ouder en kind makkelijker is om rustig je mogelijkheden uit te breiden dan steeds gefrustreerd te raken omdat het kind weer overvraagd wordt. Ik ben het wel met de voorgaande dames eens, het is belangrijk om hier met beide ouders naar toe te gaan. Het zijn toch hele wezenlijke belissingen die ze gaan maken.
John vind de school geweldig heeft veel vriendjes, ik ben ook erg blij met de school, hij is daar zo goed vooruit gegaan, ze leren daar inprincipe hetzelfde als op regulier onderwijs, alleen met meer logopedie, John heeft 1 logopediste die 1 dag in de klas werkt en 1 a 2 dagen 1op1 of met 2 kindjes naar haar kamertje gaat om beter te kunnen oefenen. John's beste vriend zit op regulier en heb wel eens aan John gevraagd of hij bij hem op school wil of hier op school blijven en dan blijft hij toch liever hier op school
Zo te lezen zien deze onderzoekers alles wat er gebeurd bij het kind. Dat vind ik wel een geruststelling. Ik moet zeggen dat ik voor dit topic niet zoveel verwachtte van een ochtendje onderzoeken, maar dat is nu wel anders. Ik heb het idee dat we een stuk meer te weten kunnen komen over onze dochter en dat is waar we echt al een hele tijd op wachten. Berte, hopelijk is het dichtklappen van je zoontje niet van negatieve invloed op het resultaat van de onderzoeken. Begrijp ik het goed dat de resultaatbespreking van Kentalis ervoor kan zorgen dat onze dochter andere hulp zou "moeten" krijgen? Aangezien ze nu dus al naar een mkd gaat. Uiteraard zullen we dit doen als onze dochter er meer baat bij zal hebben maar ik had eigenlijk alleen een indicatie van haar niveau verwacht en verder niks. Begrijp me niet verkeerd want ik vind het juist goed om te lezen dat het dus veel meer betekent. Dina, wat mooi om te lezen dat John het liefste naar zijn school gaat. Het klinkt heel goed op de basisschool, helemaal niet negatief eigenlijk in mijn ogen..
Moeten is niet het juiste woord en jouw hulpvraag is ook wezenlijk anders. Onze vraag is waar onze zoon het beste gestimuleerd kan worden, met onderbouwing zodat we dit kunnen gaan regelen. Maar dat wordt ook gevraagd in het intake gesprek: wat je van de onderzoeken met je dochter verwacht en wat je doel is met de onderzoeken. Als jouw vraag is wat het niveau van je dochter is, dan zullen ze die neem ik aan beantwoorden. Maar als het goed is overleggen zij ook met het mkd waar je dochter momenteel naar toe gaat en kan het mkd straks rekening houden met de uitslagen van de test. Bij mijn oudste zoon gebeurt dat ook altijd wanneer hij weer getest wordt om zijn vooruitgang te meten op het kdc, afhankelijk van zo'n test wordt bijvoorbeeld een therapie intensiever aangeboden of juist besloten om een therapie (tijdelijk) te staken.
Je hebt gelijk, moeten is niet het juiste woord. Daarom ook tussen haakjes . Ik moet nog maar eens goed voor de hulpvraag gaan zitten. Er zijn zoveel vragen. Gelukkig heeft de kinderarts een hele uitgebreide brief naar Kentalis geschreven waar uiteraard ook genoeg in staat en er is inderdaad contact met het mkd geweest. Bedankt voor alle informatie! Nou heb ik er een beetje een idee van en weet ik ook dat het een stuk serieuzer is dan verwacht. Niet dat ik het niet serieus had verwacht hoor, maar ik had verwacht dat er alleen maar meer vragen zouden komen en geen antwoorden. Dit hoeft dus niet zo te zijn en daar ben ik wel blij om.
Bailief weet je al wat meer? Onze zoon is gisteren voor het ontwikkel en spraak/taal onderzoek geweest. De ontwikkeling is goed scoort zelfs hoog echter de spaak/taal ontwikkeling is ernstig slecht. Voorstel is nu de voorschool van Kentalis bij ons in de buurt zo,n 10 km van ons 4 dagdelen het zal zwaar worden voor ons daarnaast in het voortraject logopedie opstarten wat ons te wachten staat geen idee we vinden het moeilijk maar weten wel dat dit het beste is voor hem. Het is een traject van 9 maanden we gaan er ook vanuit dat hij daarna het reguliere onderwijs zal volgen. Zo kunnen we ook niet door. Ook wij lopen bij Kentalis.