Geef het de tijd, je went er echt wel aan. Wij hebben een tramhalte voor de deur waar elke 10 minuten (2 richtingen) een tram komt. Je hoort wel gedonder maar omdat wij het gewend zijn merk je het niet eens. Alleen als ik alleen ben hoor ik het echt en dan heb ik er ook geen last van. Maar ik woon in een grote stad en ben dus sowieso drukte wel gewend.
Wij wonen nu in de buurt van een hoop studentenhuizen en hierdoor ben ik best 'verpest'. Ik kan me nu dus irriteren aan alle geluid. Behalve dat van spelende kinderen, maar dat ben ik gewend. Ik wilde hier weg vanwege het geluid en het voelt nu alsof ik het ene irritante geluid heb ingeruild voor het volgende...
Ik heb altijd aan een drukke weg gewoond, zo eentje met betonplaten. Dat dendert dus lekker, ik hoorde het wel maar het stoorde niet. Het wordt een omgevingsgeluid waar je aan went. Ik zou me nu nog niet te druk maken want dan ga je je er ook echt aan storen.
Er zal altijd wel iets zijn wat je irriteert denk ik. Mijn man woonde aan een doorgaande weg 50 km waar al het verkeer over komt, wel een vrijstaand huis. Ik woonde in een nieuwbouwwijk bij een winkelcentrum, veel geluiden van vrachtwagens en hangjeugd en buren die veel lawaai maakten. Nu wonen wij in een nieuwbouw, drempel vlak voor het huis, wordt hier altijd te hard gereden en bijna elke ochtend de werkbusjes met kabaal over de drempel, burenkabaal. Ik ben aan de meeste dingen gewend maar mijn man moest echt wennen. Waar ik zelf niet van hou is dat als je lekker in de tuin zit en een gesprek hebt met iemand de buren over de schutting er in gaan mengen.
Ik denk dat dit vooral tekent hoe jij er zelf inzit. En als je er zo (negatief) inzit, dan wordt het een selffulfilling prophecy en ga je er inderdaad niet aan wennen. Maar dat zit 'm dan echt in jou. Om ergens aan te wennen moet je het los kunnen laten. Jij klinkt niet als iemand die dat kan. Overigens denk ik dat er mensen zijn die zelfs in een hutje op de hei nog dingen vinden om zich aan te ergeren. Echte overlast daargelaten, maar in de meeste gevallen is je chronisch aan iets ergeren een keuze, een kwestie van mind-set.
Hilly, je hebt helemaal gelijk. Het is ook een mindset. Helaas ben ik 'verpest' door mijn huidige woon situatie en zit er dus al een angst.
Ik heb in stille straten gewoond, maar ook in een slecht geïsoleerde jaren dertig portiekwoning met glas in lood waar je alles doorheen hoorde. Was aan een drukke, doorgaande weg, tram stopte schuin tegenover ons, stoplichten, dus gas geven en remmen, politiebureau verderop in de straat, net als een park met een voetbalstadion en waar concerten en festivals waren. Oh ja, op de hoek zat nog een café en schuin achter ons een partycentrum. Echt, na een paar weken was ik gewend aan die geluiden. Het enige irritante was de t.v. van de buren die zo hard stond als ik wou slapen. Tegenwoordig woon ik vlak bij het centrum en vlakbij het spoor. De trein hoor je soms zachtjes ruizen, er zit een gluidswal aan onze kant, dus weinig herrie. Verder werd ik de eerste weken wakker van de kerkklokken, die hoor ik ook niet meer. Nu erger ik me nog aan de buren die hard pratend tot laat in de tuin zitten. Al die verkeersgeluiden vind ik minder irritant en wennen wel bij mij.
Ik ben heel gevoelig voor geluid. Ik woon nu al 1 jaar (wel huur gelukkig) in een straat met verkeer (50km/u). En het stoort me steeds meer. Vooral als in een raam open zet en tv wil kijken. Gelukkig verhuis ik binnenkort!
Ik woon hier nu een tijdje en soms lukt het me om los te laten en soms iriteer ik me mateloos. Ik vind het lastig...
Maar wil je verdrinken in zelfmedelijden dan? Heb net op je nieuwe topic gereageerd maar zie dat je hier een berg reacties hebt gekregen met tips en diverse hoopgevende ervaringen. Wat is het precies waar je naar op zoek bent?
Ik hoop eigenlijk gewoon te lezen dat het over gaat. Dat het de verhuizing is. Etc. Het is idd zwelgen in zelfmedelijden, maar ik hoop dat dit niet voortduurt.
Het gaat vast over! En is nog van het gedoe van de verhuizing ! Maar vervelend, gelukkig voor je gaan we nu richting herfst en winter en zal je minder vaak buiten zijn en zal je irritatie zakken, hopelijk raak je het dan zo gewend dat je komend voorjaar er minder last van hebt!
Bij deze: Het went vanzelf. Mocht dat niet het geval zijn kun je altijd nog verhuizen. Zet het van je af meis, door er zoveel mee bezig te zijn blijft het 'een ding' en wordt het hoogstwaarschijnlijk alleen maar erger..
Hmmmm... mijn ervaring is dat je of van je huis houdt of niet. Ik ben net de 3e keer verhuisd. Het eerste huis was echt een starterswoning, we wisten dat het maar voor tijdelijk was (4 jaar gewoond). De tweede zou een blijvertje moeten worden, maar zo voelde het niet en is ook zo gebleken (7 jaar gewoond). Maar dit huis.... voet als thuis!! Echt zo ontzettend anders dan de eerste twee huizen. Perfect!! Maar zaken als zo'n weg went vanzelf lijkt me. Hoop ik. Je vond het toen niet belangrijk, anders lette je er wel op. Waarom is het nu wel belangrijk dan? Let op de mooie dingen van je huis! .. ik lees nu dat je vindt dat je verpest bent door je oude buurt. Je legt de schuld buiten jezelf. Dat betekent dat jijzelf de keuze maakt om in de slachtofferrol te gaan zitten kniezen. Kies ervoor om er anders in het gaan staan. Relax... wees blij dat er zoveel MINDER lawaai is nu! Wat een verbetering en vooruitgang! Maar als je helemaal geen geluid wilt zul je toch echt midden in het bos meten gaan wonen, maar dan ga je je waarschijnlijk ergeren aan de vele vogels. Of aan het ruisen van de bladeren...
Weet je, wees blij dat je een huis hebt! Ik heb 3 jaar gehuurd in een grhorig appartement, met 3 afrikaanse gezinnen (en ze praten luid!) boven mij, een steeds ruziend koppel beneden mij en een gezin met huilbaby naast mij! Dat is pas erg! Zet je erover! Relativeer. Elders gaan er nog steeds mensen dood van de honger!