Overigens of deze wet nu voor meer donoren moet gaan zorgen is in elke omgeving weer anders ben ik achter. Hier las ik alleen maar mensen die zeiden juist hun ja in een nee te veranderen en kenden ook mensen die er zo over dachten. Ik heb het de afgelopen dagen hier eens nagevraagd. Bij vrienden en familie een hoop mensen die nu niet geregistreerd staan. Een enkeling bewust en gaat straks een nee registreren. Maar 75% reageerde met: o als ik dat straks ben prima..is er nooit van gekomen om dat te regelen.
Dat is juist helemaal wél het geval. Ik heb me ooit niet afgemeld voor een dure verzekering omdat ik de brief niet heb ontvangen/gelezen/begrepen. Ik had uiteraard het volledige recht me af te melden maar heb dat dus niet gedaan wegens bovenstaande redenen. Bij donorschap is het niet anders. Jij en ik begrijpen wellicht precies wat we moeten doen, maar er zijn vele mensen die dat niet begrijpen, en die moeten tegen zichzelf worden beschermd. En als men het erover eens is dat dit soort praktijken voor een abonnement niet zijn toegestaan, waarom mag het dan wel voor orgaanuitname bij overlijden? Of denkt men er anders over wanneer er geld mee gemoeid is?
Of ik.begrijp jou niet goed, of jij mij niet. In de huidige situatie hebben de nabestaanden het laatste woord. Dat is toch geen zelfbeschikking?
Het is waar dat het zelfbeschikkingsrecht in de huidige wet niet goed geregeld is, aangezien de nabestaanden er nu iets over te zeggen hebben. Het is natuurlijk een drogredenatie dat je dan dus maar voor de nieuwe wet moet zijn. Het betekent dat je het zelfbeschikkingsrecht beter moet regelen in de zin dat de nabestaanden niet kunnen beslissen over doneren. Dat kan echter ook binnen een wet waarbij je alleen donor bent als je dat zelf hebt aangegeven te willen. Enne.... allen bedankt voor het respect!
Dat kan idd. Feit blijft wel dat tegen deze wet zijn omwille van het recht op zelfbeschikking eigenlijk vreemd is. Want nu kun je dus wel een keuze vast leggen die nageleefd wordt. Of dat nu ja, nee of het overlaten aan iemand anders is. En in de huidige situatie is dat gewoon niet het geval. Mi geen drogreden maar veel beter geregeld voor de mensen die zo veel waarde hechten aan zelfbeschikking.
Onder mijn zelfbeschikkingsrecht versta ik dat ik het zelf prima kan regelen. Zonder tussenkomst van de overheid. Misschien had ik hier zelf al iets over op papier gezet. Of had ik het met mijn nabestaanden besproken. En ik kan mij niet voorstellen dat wanneer ik tegen mijn nabestaanden zeg dat ik geen donor wil zijn, zij denken, jammerdebammer wij laten Madelie toch donor zijn. En heb ik niets besproken en niets beschreven, dan doen nabestaanden wat hen het beste lijkt. Misschien word ik dan donor en misschien niet. Beste zou nog zijn dat als er niets is besproken is of beschreven staat dat je dan überhaupt met rust wordt gelaten en dat ook nabestaanden daar dus geen zeggenschap over hebben. Je lichaam is immers geen onderdeel van de erfenis waar ze zomaar over kunnen beschikken
Dan had de wetgeving aangepast moeten worden dat bij 'ja' de nabestaanden dit moeten accepteren. Volgens mij zou niemand daar een bezwaar tegen hebben. De voorgestelde nieuwe wetgeving gaat echter te ver, aangezien bij géén stem hetzelfde zal gelden (de overledene gaat automatisch akkoord, en de familie heeft hier geen stem in). En dit is m.i. waar de regering een grote fout heeft gemaakt, en waar een groot aantal potentiële (en bestaande) donoren zullen afhaken: misbruik van machte en gebrek aan vertrouwen. Veel mensen die nog twijfelden (waaronder ikzelf) zullen daardoor eieren voor hun geld kiezen, en direct 'nee' registreren. En zie dat nog maar eens om te draaien...
Nee, dat kan niet. Met feiten kun je het niet eens of oneens zijn. Wat wel kan is dat je er meer of minder waarde aan hecht. Jij hecht meer waarde aan het argument dat meer donoren meer geredde levens betekent. Ik hecht meer waarde aan het argument van het zelfbeschikkingsrecht. Dat kan. Maar je kunt niet ontkennen dat het zelfbeschikkingsrecht hier in het geding is. Je zegt dat je de vergelijking met het huis geen goede vergelijking vindt. Sterker nog, je vindt het niet te vergelijken. Ik ben heel benieuwd waarom niet. Ik vind het namelijk een zeer goede vergelijking. (Zo goed, dat ik hem zelf ook al had bedacht! )
Zie mijn post op vorige pagina (905). Deze wet zou alleen een verbetering zijn op het gebied van zelfbeschikking, als wat je laat registreren wordt uitgevoerd, maar je geen donor bent als je niets laat registreren. Dat deze wet op één punt een verbetering is m.b.t. zelfbeschikking (invloed nabestaanden) wil niet zeggen dat deze wet in zijn geheel een verbetering is op het gebied van zelfbeschikking.
hier schrijf je dat jij onder zelfbeschikking verstaat dat jij uiteindelijk beslist wat er met je gebeurd, dat men dus niet jouw organen transplanteert terwijl jij dat niet wil. Nou dan heb je dus geen zelfbeschikkingsrecht in de huidige situatie. En in de nieuwe dus wel.
Ik qoute even mijzelf, omdat ik deze post eigenlijk wil editen, maar het nu zo snel gaat met nieuwe posts, dat ik bang ben dat er dan straks geen touw meer aan vast te knopen is. @tuc: ik merk dat jij het argument op zich echt wel begrijpt hoor. Ik noemde in mijn eerste post dat mensen het niet begrepen, er makkelijk overheen stapten zonder het te weerleggen en/of het van tafel veegden door te zeggen dat het geen argument is. Met en/of geef ik dus aan dat die drie niet per se allemaal voor alle voorstanders gelden en in jouw geval had ik echt wel door dat je het begrijpt. Ik vind alleen dat je er heel makkelijk overheen stapt. Dat is logisch want jij hecht niet zo veel waarde aan dat argument. En voor het maken van een persoonlijke keuze is dat prima. Maar in een discussie is dat niet prima; dan moet je het weerleggen. Anders voelt de ander zich namelijk niet gehoord en serieus genomen. Ik denk dat dat ook is gebeurd bij sommige meiden hier die tegen zijn en dat het daardoor zo is "ontspoort" afgelopen week. (Wederom niet per se alleen door jou, maar door meerdere mensen in het "voor-kamp".)
Janna, bedankt voor je uitgebreide uitleg. Ben het met je eens. De vergelijking met een huis vind ik juist ook een goeie. Onder het mom, als je niet thuis bent, mag ik bij jou inbreken, tenzij je nu een vinkje zet. De dwang die er achter ligt, stuit mij tegen de borst. Naar mijn idee ook in strijd met artikel 11 hoofdstuk 1 van de grondrecht. Maar goed, de eerste kamer moet er nog aan te pas komen.
oke ja snap wat je wil zeggen, maar dacht dat ik genoeg geprobeerd had het te weerleggen, maar niet voldoende duidelijk misschien. Ik stap er idd overheen omda het voor mij geen waarde heeft, het maakt mij geen moer uit wat ze doen als ik dood ben, merk het toch niet meer.
Snap ik! Mijn man zegt altijd: "Een begrafenis is niet voor de overledene, maar voor de nabestaanden. Wat mij betreft gooien ze mijn lichaam in de kliko als ik dood ben. Ik ben dat dan toch niet meer." (Mijn man is dus ook wel voor deze wetswijziging.)
ja haha in de kliko gooien is ook zowat, maar hij heeft wel gelijk. Het gaat om de nabestaanden die het af moeten sluiten, de overledene merkt er niks van.
Maar dat snap ik dus niet: denk je dan niet aan hoe jouw man en kinderen jouw dood gaan verwerken? Ik snap eerlijk gezegd niet dat men zo makkelijk over het leed van hun nabestaanden heen kan stappen ten bate van een potentiële donor die men niet eens kent.
@ Whysteria: ik kan daar zelf zo makkelijk overheen stappen, omdat zowel mijn ouders, zusjes als man er ook zo in staan. Voor ons voelt een uitvaartdienst echt als een soort poppenkast en dat hoeft voor ons allen niet (willen ook absoluut niet begraven worden of een urn met as bewaren bijv.). Neem daarbij hoe wij denken over hersendood zijn en de dood op zich, dat maakt het dan ook wel makkelijker er zo in te staan. Wij zijn ook allen geregistreerd ja-donor, dat verklaart het deels ook al natuurlijk.