Mijn zoon krijgt als sinds hij pakweg een jaar is, standaard een koekje bij de kassa van de plaatselijke supermarkt. Iets waar hij naar uitkijkt en boodschappen doen direct een stuk gezelliger maakt. Dit kleine koekje staat voor een kleuter namelijk gelijk aan een pot goud aan het einde van een (heule saaie en langdradige) regenboog. Het is voor hem wat wijn voor mij is. En ja, ik weiger het hem wel eens. Als hij moet eten, bijvoorbeeld. En ook wel eens omdat ik er van overtuigd ben dat hij er een beter kind van wordt als hij zo nu en dan eens nee te horen zal krijgen. Gelukkig gaat dit meestal zonder problemen, of driftbui aan het kassablok, dus prima. Zou je kunnen zeggen of toch niet? Er was alleen ooit eens een kassière die het koekje vergat. Mag ik alsjeblieft een koekje, vroeg hij met smekende, om suiker bedelende oogjes. Ik knikte tevreden. Tenslotte had ik hem altijd geleerd dat hij, wanneer hij iets wilde, het netjes moest vragen. Zelfs al bestaat er een kans dat hij niet het antwoord krijgt wat hij wilt horen. Nee, snauwde de de hoogblonde dame met een plat accent. Een antwoord waar ik ook even verbaasd over was, aangezien ik dit de afgelopen vier jaar nog geen één keer uit hun mond had horen komen. Ze zullen wel op zijn, schoot er door mijn hoofd. Maar juist toen boog ze voorover. Weet je waarom niet? vroeg ze aan mijn zoon. Die in stilte zijn hoofd schudde. Want kindjes die vragen worden overgeslagen! Deze keer niet, zei ik tegen mijn zoon en wenkte dat het tijd was om te gaan en ik dacht na over wat de kassière nou precies tegen hem had gezegd. Wie vraagt wordt overgeslagen. Wie. Vraagt. Wordt. Overgeslagen. Ik liet de zin meermaals door mijn hoofd gaan en kwam tot de conclusie hoe verschrikkelijk tegenstrijdig dit wel niet is. Ook al horen we deze zin al sinds mensenheugenis en is dit met trots doorgeven via onze grootouders, aan onze ouders, aan ons en kennelijk dus ook naar ietwat opstandige kassières. In mijn ogen is vragen sowieso de meest gangbare optie. Tenslotte kan je het ook eisen, of gewoon pakken en nog erger; je kan ook je mond houden en hiermee talloze kansen aan je kinderneusje voorbij laten gaan. Vragen is dus wat ik mijn kinderen leer. Tenslotte kan er nog geen enkel persoon gedachten lezen, dus vragen is in mijn ogen, altijd the way to go. Niet alleen als je iets hebben wilt, maar ook als je zelf een vraag hebt, bijvoorbeeld. Wie vraagt krijgt antwoord. Wie vraagt leert wellicht iets. Wie vraagt zal misschien teleurgesteld worden. Er zijn talloze dingen die er kunnen gebeuren wanneer je iets vraagt, maar daadwerkelijk overgeslagen? Dat wordt je pas wanneer je je mond zal houden en alles aan je voorbij laat gaan. Maar nu ben ik dus benieuwd: wat vinden jullie? Wordt iemand die vraagt echt overgeslagen? Of juist niet?
Ik kan mij helemaal vinden in hoe jij er naar kijkt. Ik zie kinderen die iets vragen (ook al zou dat om een koekje, snoepje of mama mag ik dat hebben in de speelgoedwinkel gaan) niet direct als brutaal, dat komt vooral door hoe iets gevraagd wordt. Wij willen onze kinderen ook absoluut niet opvoeden met het idee dat iets vragen verkeerd/fout/onbeleefd is, want waarom kan om het ene vragen wel, terwijl het andere onbeleefd zou zijn? Nee, vragen mag altijd. Je zult alleen gewoonweg niet altijd krijgen wat je vroeg
ik vind die zin ook echt stom. Want als ik het niet vraag weet de ander toch niet dat ik het wil? Het ligt natuurlijk wel aan de manier waarop. Als ik 9 kinderen wat geef hoeft het 10e kind het niet 10x te vragen. Hier leer ik het dus ook dat mijn zoon dingen moet vragen, maar wel op een acceptable manier.
Dat ligt aan de situatie. Bij onze slager staat een pot met lolly's. Ze heeft er 1 of 2 keer eentje gekregen van de slager. Als we er binnenkomen en ze vraagt mij meteen om een lolly, zeg ik nee. Ik vind dat het in dat geval niet netjes is om erom te vragen, en dat heb ik haar ook uitgelegd. Het is leuk als de slager haar een lolly aanbiedt, maar doet hij dat niet, dan is dat ook goed. Maar verder hanteer ik die leus eigenlijk niet echt, ze mag overal om vragen. Of ze het krijgt, is een tweede, maar dat ligt er dan niet aan dat ze het gevraagd heeft. Wel bij situaties zoals die bij de slager, dan vind ik dat je er niet om hoort te vragen. Dus misschien wel wat vergelijkbaar met jouw situatie Al had ik als caissière zijnde niet zo gereageerd..
Natuurlijk. Het is ook de toon die de muziek maakt . Maar ik denk dat een kind het sneller door heeft dat wanneer je iets op een dreinende manier vraagt, dat je dan sneller een 'nee' verkocht krijgt. Dan wanneer je moet uitleggen dat je sommige dingen kennelijk wel mag vragen, maar andere dingen dus weer absoluut niet . Ik kan het in ieder geval ook niet als onbeleefd zien. Nee heb je, ja kan je krijgen.
Maar ze vraagt het toch aan jou? dus vraagt ze het. Ze krijgt dan wel nee te horen. Het vragen aan de slager zou ik ook niet fijn vinden. maar ik vind dat de situatie hetzelfde
Hier is motto naar mijn dochter kinderen die vragen worden niet overgeslagen ( hooguit teleurgesteld door het antwoord) want kinderen die zwijgen zullen nooit iets krijgen ( ook geen antwoorden op kennis vragen) maar...... Een kind dat zeurt komt nooi aan de beurt. Met een beetje fatsoen kan de wereld aan je voeten liggen en kom je ver in het leven, maar ben je brutaal heb je grote kans dat dat niet getolereerd wordt in de maatschappij . Dat probeer ik mijn kinderen mee te geven. Ik snap je volledig en ben het met het antwoord van de kassierster niet eens. Ze wilde gewoon bijdehant zijn ipv leerzaam als je het mij vraagt.
Sorry maar ik zou hier dus echt kwaad om worden. Ten eerste hij vroeg het netjes en beleeft, ik vind voor een kind dat dat beloond mag worden. Ten tweede hij krijgt al 4 jaar daar koekjes en "ineens" wie vraag word overgeslagen. Een kind snapt dat in dit geval echt niet als die al jaren een koekje krijgt. Verder wel eens met dat ze ook nee moeten leren, maar als de snoep er staat waarom mag het dan niet gegeven worden? Ik vraag wel altijd netjes of hij er 1 mag of hij moet het zelf vragen (hij is wat jonger) maar als iemand dit zegd sta ik wel even met een mond vol tanden.
Wat een dramatisch verhaal voor een niet gekregen koekje haha. Om iets te krijgen moet je het indd netjes vragen maar wij willen ook niet dat ons kind bij de supermarkt 'bedelt' voor iets. Je hoeft niet altijd een kleinigheidje te krijgen omdat je iets 'stoms' moet doen. We zeggen altijd van te voren dat er niet om gevraagd mag worden en dat er een kans is dat je iets krijgt en soms niet. Vind wel dat supermarkten een duidelijker beleid er in mogen hebben want een kind weet niet waar tie op kan rekenen.
Ze vraagt het niet altijd aan mij, ook gewoon hardop in de winkel. Vind het lastig uit te leggen. Ik wil haar gewoon leren dat ze het niet als vanzelfsprekend moet zien dat ze dat krijgt. Dus ik zo'n geval wil ik niet dat ze erom vraagt. Maar verder wel hoor Ben verder geen tiran ofzo haha
Ik probeer mijn zoontje bij te brengen dat vragen altijd mag, maar 'nee' ook een antwoord is. Dat laatste vindt ie alleen een beetje lastig
Het ligt aan de situatie vindt ik. Maar om eerlijk te zijn bij het verhaal wat jij verteld heb ik als eerste gedachte: wat een kr*ng van een caissière zeg! Als je kind altijd een koekje krijgt,kijkt hij daar echt naar uit! En als je het netjes vraagt is in bepaalde situaties is er niets mis mee. En in de huidige tijd geldt meer de regel: kinderen die NIET vragen worden overgeslagen. Sorry,zit me plaatsvervangend boos te maken over een caissière die waarschijnlijk haar maandelijkse periode heeft 🙊
Ik nam het als kind heel serieus en vroeg dus nooit iets; ik werd regelmatig overgeslagen terwijl de hardste schreeuwers het wel kregen Ik leer het mijn kinderen dus niet. En een caissiere die het zegt? Pfoe, die is gewoon niet aardig, volgende keer beter. 'Ze is vast moe of ze heeft honger, daarom deed ze zo onaardig.'
Ik vind het ook wel akelig hoor. Als hij om sommige dingen 'vraagt'. Maar dan nog; het is voor mij als moeder zo makkelijk om 'nee' te zeggen. Zelfs al zo iemand achter de balie zeggen dat het goed is. Ik kan hem dan altijd nog uitleggen dat het één keer, misschien twee keer is gebeurd, maar dat het ook zomaar kan gebeuren dat het er eens niet in zit. Maar hij heeft het in ieder geval geprobeerd, toch? en krijgt een antwoord wat hij misschien niet wil horen. Ook prima. En inderdaad 'een kind wat zeurt komt nooit aan de beurt'.
Theoretisch gezien heb je gelijk maar toch vind ik het onbeleefd als mijn kind om een koekje/snoepje zou vragen.
Haha, ja het was ook wel echt een beetje heel erg sneu. Hij snapte er ook even niets van. Alle kinderen krijgen ook echt bij elk bezoek, en bij elke kassa een koekje aangeboden. Dat is gewoon vaste prik. Iemand stelde hier al dat het niet vanzelfsprekend hoort te zijn, maar als je iets al zoveel jaar, steevast krijgt aangeboden. Dan is het in mijn ogen niet eens onlogisch dat een kind iets denkt van "heee, ze is het vergeten." En dan het dan niet eens vraagt om te 'bedelen', of om te zeuren. Maar simpelweg om ze er even aan te herinneren .