Wie vraagt wordt overgeslagen???

Ik heb ook absoluut geen probleem met vragende kinderen. Ik stimuleer mijn kind ook echt om dingen te vragen aan andere mensen. Meestal gaat het dan om kennis (hoe duur is dat, is dat snoepje zuur of zoet, etc) maar hij gebruikt het ook wel eens om om een snoepje te vragen. Bij de kapper bijvoorbeeld, waar hij altijd een snoepje krijgt.

Ik heb overigens ook geen probleem met vriendjes van zoon die om een snoepje vragen. Als ze het al gekregen hebben, dan zeg ik gewoon nee

 

Het ligt aan de manier waarop er gevraagd wordt en waarop er geantwoord wordt. Ik vind de manier van de caissière onbeschoft. Als er altijd iets aangeboden wordt, is het logisch dat als een kindje dat noet krijgt ze daarom vragen. Ik denk dat dat niet zozeer te maken heeft met brutaal zijn, het is altijd zo dus waarom nu dan noet?

Maar, vanuit de salon ken ik ook de andere kant. Voor de kinderen hebben we lolly's en de hele kleintjes krijgen rozijnen. Voor volwassen zijn er koekjes bij de koffie. Nu hebben we een kindje als klant, dat gewoon onder het knippen alleen maar zei 'ik wil een koekje.'
Nee, als je klaar bent mag je wat lekkers. En dan ging het volume omhoog en werd het 'ik WÍÍÍLLL een koekjuhuhuh.' En moeders reageerde niet. Dat vond ik dan weer onbeschoft en het was echt niet zo dat hij niks kreeg, er stond voor iedereen genoeg namelijk.

 

Dit vind ik een mooie, ga ik onthouden!

 

Als kinderen ergens STEEDS een koekje krijgen is het niet meer dan logisch dat hij het gaat verwachten. Dat noem ik niet onbeleefd, dat noem ik niet bedelen, dat noem ik logisch. Wij leren onze kinderen allemaal dat ze het moeten vragen als ze iets willen maar opeens mogen ze 'eigenlijk' toch iets niet vragen (koekje in supermarkt) want dat zou onbeleefd zijn. Nee, niet mee eens, de meest consequente in dit verhaal is het kind zelf. Wij moeten hen ook leren dat op een vraag een 'ja' of een 'nee' kan komen en dat ze dat moeten accepteren.
De dame achter de kassa snapt iets niet.

 

Ik snap dat andere mensen er anders over denken, maar nee ik vind het niet logisch dat wanneer steeds iets aangeboden wordt dat een kind er dan om vraagt. Ik heb mijn kinderenbsteeds uitlegd dat wanneer je iets krijgt in een winkel zoals in dit voorbeeld dat je dan geluk hebt maar dat het zeker niet betekend dat je het dan maar altijd moet krijgen. En dat je netjes afwacht of er iets aangeboden wordt en als dat niet zo is jammer dan. Maar je vraagt er absoluut niet zelf om.

Ik vind dat echt brutaal ja. Maar goed zo denk ik erover tov mijn kinderen. Hier had de cassiere daar dus ook niks op kunnen zeggen, want dan had ik dat inmiddels al zelf gedaan.
Ik ben best streng op dit gebied.

 

Mja.. ik doe wel 4x in de week of boodschappen, moet ik dat dan 4x pw gaan uitleggen? lijkt me niet toch..

Hier krijgt hij ook altijd een koekje bij de supermarkt bij de kassa, of althans het word altijd aangeboden en soms zeg ik nee... omdat het soms niet uitkomt met eten oid...

Maar goed, als je al 4 jaar lang bij dezelfde winkel boodschappen doet, gemiddeld 3x pw betekent dat dus dat je 624 keer een koekje krijgt...

als ik 624 bij jou op bezoek kom, en ik neem 624 iets lekkers mee, en ik neem 625e keer niks mee sta je ook raar te kijken hoor... en ik geloof er echt helemaal niets van als je zegt dat dat niet zo is.. het word gewoon een gewoonte, dus reken je daarop, al dan niet onbewust.

En dan is het dus niet gek als je dan vraagt of ik het ben vergeten, of dat ik niks heb meegenomen

 

Je vraagt wat ik ervan vind he dus het is geen aanval: maar ja als het nodig is om dat 3x per week uit te leggen dan zou ik dat doen. Maar ik geloof niet dat dat nodig is, ik hoef dat allang niet meer uit te leggen, op een gegeven moment snappen ze dat wel.
De frequentie waarmee iets gebeurd maakt voor mij niet uit.
Of ik het in jouw voorbeeld vreemd zou vinden weet ik niet, misschien wel ja, maar dan zou ik dat nog niet zeggen.

 

Dit vind ik ook..

Ik vind dat ons kind wel dingen mag vragen, juist! Maar als hij ergens om voedsel gaat vragen zou ik dat toch minder tof vinden. En ik denk zelf dat ik ook zou zeggen van deze keer niet..

Wel vind ik dat die vrouw oneuzel reageert..

 

Om te beginnen vind ik koekjes bij de kassa een no go. Ik ben absoluut niet anti-suiker, maar koekjes bij de kassa vind ik echt overdreven. Die zou Eva dus uit principe niet krijgen ... de 1e keer al niet.

Ik sta er een beetje al Tuc in. Ik vind het brutaal als ik kinderen bij de slager al hoor bedelen "mag ik mag ik mag ik mag ik". Dat soort traktaties krijg je aangeboden en je vraag daar dus niet om. Aan de ouders de schone taak om hun kinderen dat verschil uit te leggen. Doe ik ook. Thuis mag (moet) mag ze alles netjes vragen (op opdrachten reageer ik ook totaal niet), maar buitenshuis krijgt ze vanzelf iets als de ander dat aanbied. Ik vind dat een wezenlijk verschil in vragen.

Hier krijgt ze bij de kassa soms een appel. Dat vind ik wel netjes en ze krijg 'm alleen als hij aangeboden wordt.

 

Ik vind het een lastige.
Ik gebruik die zin namelijk ook wel eens terwijl ik hem eigenlijk ook onzin vind.
Ik heb namelijk liever dat kinderen het netjes vragen ipv dat ze er vanuit gaan of het eisen.
Maar ik heb een dochter die verzot is op snoepjes.
Op een gegeven moment wist ze het iedere keer zo te vragen en uit te spelen dat ik er knettergek van werd, ik weigerde natuurlijk maar de opa's en oma's niet en zo wordt snoepjes geven standaard net zoals bij een supermarkt etc.
Mijn dochter wist precies wanneer ze iets zou krijgen en als dat een keer niet het geval was dan was het drama, want ja als iets met regelmaat wordt gegeven dan is het voor die kleintjes heel moeilijk te verwerken als het een keer niet zo uitkomt.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het nog steeds lastig vind. Ik wil namelijk ook niet dat mijn kind constant aan het bedelen is om snoepjes, vandaar dat ik er weleens de zin:"kindjes die vragen worden overgeslagen" ingooi.
En nu is haar tactiek meestal:"mama ik mag niet om snoepjes vragen he" en uiteindelijk is dat dan juist dan vraag om een snoepje.😂
Ik laat het nu maar wat meer los en bepaal zelf wanneer ze iets krijgt, als ik het genoeg vind dan geef ik dit aan en leg het uit, ze mag er best even teleurgesteld om zijn maar ze moet ook leren dat ze niet altijd iets krijgt.
Hetzelfde geldt overigens voor cadeautjes, mijn oma koopt heel vaak van die prullaria, dus wekelijks krijgen ze vaak iets.
Mijn dochter vraagt al heel snel: "oma hebt u iets voor mij?".
Ik kan dat haar niet kwalijk nemen maar ik heb haar ook duidelijk uitgelegd dat het niet altijd feest is en dat cadeautjes niet altijd gegeven worden. En dat begint ze nu te snappen waardoor de teleurstelling minder groot is.
Al met al vind ik het dus lastig want kinderen verheugen zich vaak op regelmatigheden die leuk zijn.
Ik heb dus liever dat ze het netjes vragen ipv er vanuitgaan en het dus eisen.
In jouw geval vind ik het helemaal hard, zo'n caissière hoort zich niet met de opvoeding van jouw zoon te bemoeien, dat is aan jou.
Nee zeggen moet kunnen maar niet met deze reden er achter aan, belachelijk.

 

ik moet eerlijk zeggen dat ik me, toen de oudste nog klein was, er ook wel eens schuldig heb gemaakt aan dat zinnetje.
kinderen die vragen worden overgeslagen.
toen ging ik er over nadenken.
en idd het klopt eigenlijk helemaal niet.
we willen onze kinderen leren dat als ze wat willen, ze er netjes om vragen.
ik heb het daarna ook nooit meer gezegd.

hier zijn heel veel winkels waar de kinderen een snoepje krijgen bij de kassa.
zelfs kledingwinkels geven wat lekkers.
als we dan in een andere stad in dezelfde winkel komen is dochter al meerdere malen teleurgesteld geweest als er dan geen grote pot snoep op de balie stond.
ja jammer dan het is niet overal feest.
als je dan even een dagje gaat shoppen tikt al dat lekkers wel aan als iedere winkel uit deelt.
vrijdag was ik bij de bakker met de jongste op mijn arm.
ze moet nog 1 jaar worden..
oh mag ze al een snoepje?
uhm nee doe maar niet.
ik zal het ook zo lang mogelijk weigeren.
winkels wennen de kinderen zelf aan dat ze bij de kassa wat lekkers krijgen.
dus het is gewoon belachelijk hoe de cassiere op je zoontje reageerde

 

Ben het eens met jou. Mijn kinderen vroegen ook wel eens aan mij bij de kapper of bij de supermarkt, of ze een snoepje of plakje worst mochten. Ik zei dat altijd dat ze moesten afwachten tot het gevraagd werd, vaak hoorde een medewerker dat wel en kregen ze wat. Maar soms ook niet. Mijn jongste ging vaak alvast alvast bij de vleeswaren staan wachten, maar ze vroeg niets .
Ik vind vragen prima thuis of bij opa en oma, maar de in de supermarkt enzo niet. Nu hoeft een cassiere natuurlijk ook niet zo heftig te reageren, maar ik zou wel hetzelfde denken . Je bent in een winkel, het is leuk als je iets krijgt, maar als je niets krijgt, jammer dan.

 

Ik ben het hier helemaal mee eens

 

Waarom vind je mijn voorbeeld niet vreemd en dat van ts dan wel?

Het is precies hetzelfde..

 

Ik vind het niet vreemd dat het zoontje van Warboel evt de verwachting had dat hij iets zou krijgen, maar ik vind niet dat je er dan maar om mag vragen
Dat is het verschil voor mij en hoe ik mijn kinderen opvoed.

 

hmm.. in vragen kan ook een verschil zitten.. althans vind ik.

Ik ben namelijk ontzettend nieuwsgierig
Ik zou dus best kunnen vragen, nadat jij die 624 keer bij mij bent geweest waarom je de 625e keer niks hebt... niet per definitief omdat ik vind dat jij dat moet doen oid, maar gewoon... omdat ik me af vraag waarom je ineens niets mee neemt...

in the end, vertel ik mijn kind ook dat het niet zo netjes is om erom te vragen, maar dat betekent niet dat ik het een doodzonde vind als hij het wel eens doet en zeker in dit geval vind ik het niet gek dat hij het zou vragen (al zou ik hem wel weer opnieuw uitleggen dat het niet netjes is)
Maar stiekem zou ik die cassiere ook gewoon een enorme kinderachtige trut vinden

 

Ik vind het overigens ook wel aan de leeftijd liggen hoor.
Kleine kindjes die vragen vind ik prima, maar de wat grotere kinderen moeten toch al wel verband kunnen zien tussen wat wel of niet netjes is om vragen.
Ik heb met regelmaat volwassenen gehad als klant die om een lolly vroegen, zoiets vind ik ook best brutaal.
Ik hoop gewoon dat mijn kinderen uiteindelijk wel door gaan krijgen dat het niet netjes is om overal om te vragen/bedelen.
Maar op jonge leeftijd is het nog heel lastig om zoiets uit te leggen en zeker als iets met regelmaat gegeven wordt en dan ineens niet.

 

Ik vind ook niet dat je er om moet vragen in een winkel. Krijg je het wél, dan is dat aardig. Krijgt je niks, dan niet
Desondanks vind ik de reactie van de caissière bij ts ronduit onbeschoft.

 

wie vraagt wordt overgeslagen en wie niks vraagt ook... Wij/hun kunnen niet ruiken wat je wil (tenzij je in je broek poept ). Ik leer ze thuis dus ook dat ze dingen moeten VRAGEN dus niet commanderen of meedelen (ik wil snoep. Oh, ik wil....) of er vanuit gaan dat ik het wel weet. Als ik vergeet de curry ofzo op tafel te zetten vraag je ook eerst of je die mag pakken.

Maar bij vragen kun je verschillende antwoorden krijgen, nu, straks, ja, nee... En dan kan je gaan drammen en zeuren maar veranderd het niet door. Je kunt bij "nee" of "straks" nog vragen "waarom".

De jongste vraagt nog niks, maar gaan op maandagmiddag altijd naar de markt (tussen de 2 en 5 kramen hier ) en oma helpt de groenteboer. E krijgt dan altijd een banaan maar soms vergeet oma het, blijft E gewoon net zo lang staan tot ze hem heeft haha. Van mij mag ze het ook vragen als oma (of de groenteboer) het vergeet. Maar gelijk bij aankomst vragen vind ik onbeleefd, geef de mensen nog een kans. Maar als je altijd een banaan krijgt en dan keer niet dan vind ik dat ze, tot een bepaalde leeftijd, er best NETJES om mogen vragen. Van lieverlee moeten ze ook leren dat je niet altijd wat hoeft te krijgen en er niet altijd om hoort te vragen. Een peuter of puber die om een plakje worst vraagt is groot verschil


(gelukkig is het hier in de supermarkt niet standaard, dus E krijgt alleen op de markt een banaan en plakje kaas. Oh en sinds paar weken komt er ook een visboer, ben ik pas 1x geweest maar kreeg ze stukje kibbeling. Ben wel altijd blij dat het net nà het eten is haha)