Ik wil graag natuurlijk proberen te bevallen. Ik vond de keizersnede verschrikkelijk!! Met name dan t herstel ervan is mij enorm tegengevallen! Hopelijk hoef ik dat nooit meer mee te maken. Ik werd toen ingeleid met een ballonnetje. Dit leverde 2cm ontsluiting op al vrij snel, dus we dachten van nou dit gaat wel goed komen! Weeën begonnen en hebben ze me nog aan de wee opwekkers gezet om t sneller en krachtiger te maken. Wat een hel was dat. Enorme weeënstorm die bijna niet op te vangen was. Uiteindelijk na uren en uren en uren bezig te zijn geweest bleef ik na 34 uur!! op 3cm hangen!! Dus ik was in al die uren maar 1cm vooruit gekomen. Vond sowieso dat ze me veel te lang zo door lieten gaan. T ging niet goed meer met de kleine in de buik, dus moest toen met spoed naar de OK. Heb t echt als heel naar ervaren. Kleine die al naar de kamer gaat, de verpleegster die m wassen voor t eerst en m verschonen voor t eerst etc etc. Ik had daar toen erge moeite mee. En dan de pijn! Ik ben normaal echt een bikkel!! Maar t duurde bij mij een poosje voor ik weer normaal kon lopen en alles kon doen. Ik ben twee keer bij de bevalling geweest van de kinderen van m'n zus. En zij heeft twee natuurlijke bevallingen gehad en nog thuis ook nog. En zij 'poepte' ze er zo uit!! Dus ik had een totaal vertekend beeld van bevallen. Ik dacht; we zijn zussen, dus zal vast wel gelijkenis in zitten. Nou niet dus! Heb ik me daar mooi ff op verkeken. 😳🙈 Haha uiteindelijk ondanks de nare ervaring met de keizersnede, mocht t dit keer weer niet anders zijn, dan prima. Kom ik ook wel weer door heen! Maar als ik nu mag kiezen, dan zeg ik van liever alles aan de natuur over laten. En ik zou ook niet zo snel meer voor inleiden kiezen. Ik denk toch dat je tegen de natuur in gaat. Of je moet al zover over tijd zijn. En jij?!
Ik was al 41 weken zwanger. En de baby zou aan de grote kant zijn + dat ik op was en ik niet veel langer meer door wou lopen. De volgende dag werd ik ingeleid. Had al 3cm ontsluiting dus konden ze direct de vliezen breken. Ze hebben me even alleen gelaten in de hoop dat mijn lichaam het op zal pakken maar even later moest ik toch aan het infuus met weeën opwekkers. Alles ging heel goed. Weeën waren niet leuk maja het hoort erbij. Ik dacht dit doe ik wel ff! Heb nog een infuus met remifentanyl gehad (GE-WEL-DIGE DRUGS). Om 2 uur 's middags zat ik op 8 cm ontsluiting en 2 uur later op 10. Maar had nog niet direct persdrang. Tegen half 6 kreeg ik iets meer persdrang maar moest het maar even wegpuffen. Euh ja, nee! Heb gewoon mee geperst. Toen ik eindelijk mocht. Heb ik er 1 uur en 39 minuten over gedaan om mn kind er uit te poepen! Lukte niet. De Gynaecoloog kwam er bij. 2 pogingen met de vacuümpomp! MISLUKT! Beide keren van zijn koppie geschoten. Toen ging het snel. Ja we gaan nu naar de OK! Ik raakte in paniek. Want dat stond niet in mijn planning een keizersnede. Ze hebben mij echt moeten overtuigen voor een ruggeprik omdat ik er bang voor was toen. Uiteindelijk is D. om 20.11 uur geboren nadat ik 12 uur bezig ben geweest. Dubbelop! Heb hem even kunnen vasthouden en daarna ging hij met mijn vriend en een verpleegster mee meten, wegen & aankleden. Dat ze hem bij mij weg hebben gehaald heb ik heel veel moeite mee gehad. Dat vond ik echt heel erg. Lig je daar alleen op de verkoever. Te wachten op je man en kind! Vreselijk! Wil ik noooooit meer. Ik ga voor een geplande keizersnede. Deze bevalling is mij niet in de koude kleren gaan zitten. En heb er heel veel last van gehad. Niet qua herstel want dat ging geweldig goed! Maar psychisch! En dat wil ik nu voor zijn. Ik wil in alle rust met hulp een kind op de wereld zetten. De baby blijft bij mij tot we naar de kamer gaan waar hij gemeten, gewogen en aangekleed wordt. Daar wil ik gewoon bij zijn. Als er iets ernstigs met de baby is moeten ze hem direct helpen natuurlijk!
Demade het lijkt bijna op mijn bevalling.. het gevoel dat je daar alleen ligt herken ik heel goed. Bij mij was t geen spoedkeizersnede en ben ik heel.goed begeleid, maar na een bevalling van 2,5 dag was ik wel enorm teleurgesteld dat ik het laatste niet zelf kon doen. Had volledige ontsluiting, 1 uur geperst, maar ze daalde niet voldoende in. Gelukkig is de vacuüm pomp mij bespaard gebleven en hadden ze me al voorbereid dat t een keizersnede zou kunnen worden
DEMADE, dat is exact wat ik bedoel.. Dat gevoel dat je kindje bij je weg wordt gehaald en zij alle eerste dingen al doen en jij daar in je uppie ligt. Ik had t er zowel lichamelijk als geestelijk zwaar mee. Ik was na 34 uur ook totaal uitgeput en zoals je zegt gaat je zeker niet in de koude kleren zitten. Maar ondanks dat vind ik t knap dat je dan toch weer voor een keizersnede kiest. Dan zal een geplande ks iets anders gaan dan een spoed. Maar ik heb toch nog de hoop dat m'n lichaam t zelf gaat en kan doen..
D kwam niet onder mijn schaambot door met zijn hoofd. Daar ging het bij mij verkeerd. Ik wil niet nog een keer met die teleurstelling omgaan als het weer niet wil lukken en ik weer met "spoed" naar de ok moet omdat het weer niet past of gaat zoals ik wil. Dan kies ik liever voor weer een operatie. Om alles voor te zijn.
Ja, ik begrijp je.. Bij mij ging t om t feit dat ik niet verder dan die 3cm ontsluiting kwam. En ook toen hadden ze de vliezen zelf al gebroken, maar dat deed verder niks. Dus ik heb geen idee hoe t verder verlopen zou zijn als m'n ontsluiting wel normaal verliep. Maar ik begrijp ik jou geval wel dat je t graag voor wilt zijn.
Heb 4 oktober weer echo. Eerste echo was wel op termijn en 2e dus een week achter. Ik kan eigenlijk niet korter zijn als ik denk omdat ik getemperatuurd heb en ovu testen heb gebruikt. Dus er kan wel een dag of zo tussen maar 8 dagen lijkt me sterk. Nou ja zullen zien haha. Vrienden van mij waar kindjes achterliepen moesten veel rust houden en toen was die qua groei toch weer bijgetrokken
Dat het maar gauw 4 oktober is dan, maar ik zou me daar toch niet te veel zorgen in proberen maken hoor, alles zal wel goed zijn
Die verhalen doen me terugdenken aan mn eigen bevalling. Ik zou het deze keer echt helemaal anders willen. Ik heb heel lang het gevoel gehad dat ik niet "echt" bevallen was door de spoedkeizersnede. Het voelde echt als falen. Ook voelde het heel erg alsof het kindje eigendom was van het ziekenhuis en ik steeds maar toestemming moest vragen om wat te mogen doen. Met 37.1 werd ik ivm hoge bloeddruk en beginnende zwangerschapsvergiftiging ingeleid met gel. Na een uurtje begonnen voorzichtig de weeën en langzaam werden ze steeds sterker maar nog zeker niet ondraaglijk. Iedere paar uur lag ik aan de ctg om te kijken of alles nog goed ging met de baby. Tegen 18.00u. Werd het heftiger. Helaas zwakte het om 22.00u. Af en toen ben ik maar gaan slapen. De volgende dag weer gel, toen werden de weeën wel direct heftig. Vrijwel direct was de hartslag van de kleine moeilijk te vinden dus ik bleef continue aan de ctg. De weeën werden heftiger en heftiger en tegen 19.00 werden ze echt erg pijnlijk. Ondertussen bleek de hartslag van de kleine steeds moeilijker te vinden. Rond 21 uur begonnen de weeën echt ondraaglijk te worden. Maar ondertussen was de hartslag zo slecht te vinden dat de verloskundige het niet meer vertrouwde. Binnen 10 minuten werd de gynaecoloog opgeroepen en werd geroepen dat het een spoedkeizersnede werd. Meteen kreeg ik allerlei medicatie waaronder ook weeën remmers waarvan ik enorm begon te trillen. Ik was de hele tijd doodsbang, het allerlaatste wat ik ooit had gewild was een keizersnede. Toen ze geboren was bleek ze veel te klein (2100 gram). Ze lieten haar even 5 seconden zien en toen werd ze meteen weggehaald, papa mocht mee. Ik zag haar pas een uur later op de couveuseafdeling. Zelf lag ik in m'n eentje op een enorme kraamsuite. De volgende dag zouden ze me naar haar toe brengen om haar te voeden maar de zuster ging zelf eerst koffie drinken. Toen we daarna gingen hadden ze haar al sondevoeding gegeven en mocht ik haar niet eens vasthouden. Toen had ik echt het idee dat ze een soort eigendom van het ziekenhuis was. De dagen er na waren gelukkig beter want toen kwam ik zelf bij haar op de kamer te liggen. Uiteindelijk zijn we tien dagen in het ziekenhuis moeten blijven. Ik ga er deze keer alles aan doen om een hoge bloeddruk te vermijden zodat ik gewoon natuurlijk kan bevallen. Ik wil geen inleiding meer en zeker geen keizersnede, gewoon helemaal natuurlijk. De vraag blijft of dat ook gaat lukken maar ik ga er in elk geval alles aan doen wat mogelijk is. Als het om medische redenen anders loopt dan zal ik me er natuurlijk wel bij neerleggen. Maar ik hoop deze keer gewoon een bevalling mee te maken waar ik met een fijn gevoel aan terug kan denken.
Brr wat een nare bevallingsverhalen..! Bevallen hoort erbij, maar dat is een stukje waar ik nog niet zo naar uit kijk. Niet eens voor mezelf maar meer wat er mis kan gaan, zuurstoftekort, vacuümpomp (baby van kennissen had dat en die werd dus geboren met een hersenschudding)... doodeng!
Ja doordat er bij D 2x geprobeerd is om hem te halen met een vacuümpomp had hij ook een hersenschudding. Maar een vacuümpomp is ook gewoon vrouwonvriendelijk. En dan heb ik het nog niet over de tang gehad, dat vind ik echt een middeleeuws iets!
Nou net dus weer terug gebeld naar de huisarts en er ligt weer emesafene klaar...Gelukkig. Brrrr wat naar die bevallingen die hierboven beschreven staan😱 Ik ga weer voor een thuis bevalling. Heb het als erg fijn ervaren dat ik lekker kon douchen en in mn eigen vertrouwde omgeving was.
Bij mijn eerste bevalling werd er al gemeld dat zodra hij geboren was zou hij mee genomen worden met de artsen aangezien ik moest bevallen met 34 weken. Toen hij eenmaal geboren was werd hij mee genomen en mijn man ging met hem mee. Ik voelde mij toen ik zo alleen en kreeg daarna te horen dat hij het niet gered had. Bij de geboorte van mijn dochter ging het weer heel snel. Binnen 3 uur was ik bevallen ze wouden onze dochter toen bij mij neer liggen maar dat wou ik niet. Ik vroeg of ze haar alsjeblieft eerst wouden checken om te zien of het wel goed ging. Achteraf gezien had ik daar wat spijt van en dat wil ik de volgende keer graag anders. Zodra hij of zij geboren is wil ik het heel graag bij mij hebben! Er is nu ook wat meer vertrouwen dat het goed kan gaan. Dat vertrouwen had ik toen nog niet. Ben heel benieuwd hoe het nu zal gaan. Beide keren was ik van totaal geen weeen tot bevallen binnen 3 uur klaar.
Jeetje wat een heftige verhalen zeg. Dan waren die van mij een makkie Hopelijk deze keer weer! Thuisbevallen alleen helaas niet.. Jeetje wat krijg ik ineens een buik zeg! Lijk wel 18 weken zwanger.. vannacht gedroomd dat ik een tweeling kreeg.. haha tis allemaal wat die dromen.. Morgen intake en overmorgen eindelijk echoooo!!!😍
Helaas hier ook een nare bevalling gehad. Ik ben in het ziekenhuis bevallen omdat na 36 uur weeën ik op 1,5 cm zat. Nadat de opwekkers aangezet waren, was de ok vol en kreeg ik na een uur pas een ruggenprik. Dat was het pijnlijkste uur van mijn leven. Na een paar uur mocht ik persen, maar na 70 minuten bleek dat ze vast zat, de gynaecoloog heeft haar er met vacuüm uit gekregen, ze schoot de eerste keer terug.. brrr. De navelstreng zat om haar nek, dat was ook nog spannend. Gelukkig kwam het met haar vrij snel goed en heeft ze alleen een lichte hersenschudding gehad. Zelf kon ik 6 weken niet plassen doordat mijn blaas beschadigd was. En na een week kreeg ik ook nog trombose en een longembolie.. nee het was niet mijn mooiste ervaring haha. Gelukkig heb ik het wel redelijk verwerkt en een goed geboorteplan opgesteld met de gynaecoloog. Tja.. het kan alleen maar beter gaan hè. We moeten elkaar maar flink wat moed inpraten!
Gelukkig heb ik niet zo'n nare ervaring. Binnen drie uurtjes gepiept, stuitligging. Heb wel even geroepen wat een ellende😂😂 Moest wel naar ok omdat mijn placenta vast zat, maar dat heb ik niet als vervelend ervaren. Ik zou er zo weer voor tekenen!
Ik pas even de struisvogeltechniek toe: bevallen is nog veeeeer weg! In de lijst zag ik dat het morgen weer algemene echo-dag is! Spannend!! Ik doe zelf ook mee, ik heb rond 17u een 'pretecho' omdat ik wil weten of het hartje nog klopt voor de nipt van maandag. Wordt de derde echo maar het is nog niet echt minder spannend! Maar heb er vooral veel zin in buik is de afgelopen 2 dagen flink uitgezet en ik heb beginnend last van banden, maar verder qua misselijkheid en sloomheid lijkt het beter te gaan
Jootje, hier lijkt het ook langzaam beter te gaan. Fijn en doodeng haha!! Fijn dat je mog een echo hebt voor de nipt! Hier pas om 18:30. ben wel benieuwd hoe het woensdag gaat in Antwerpen, moet alleen , dus zal wel ff zoeken worden. @bevallingsverhalen, ik doe ook aan struisvogel politiek, en lees ze nog ff niet . Eerste dit trimester door, en dan de volgende stap!
Rhea90, dat lijkt me de grootste nachtmerrie van een moeder. Dat je zo ver bent gekomen en je kindje t niet heeft gered.. Pfff... Kan me niet voorstellen hoe je dit hebt moeten of kunnen verwerken. Heftig..