Ik kan zonder moeite een dagje werken, een dagje de stad in of een avondje weg zonder de kids, maar daar blijft het bij.. Zou graag eens een weekendje of een nachtje naar een leuke stad gaan met een vriendin of met mijn moeder, maar ik durf het niet aan. Ik ben bang dat ik de kinderen heel erg ga missen. Mijn jongste is een kindje met gebruiksaanwijzing en een moederskindje, ik denk/weet zeker dat hij mij heel erg gaat missen. Als ik een avondje ga sporten dan huilt hij, nog steeds (al dik 2 jaar) om mij. Ik ga nog wel steeds, maar een fijn gevoel houd ik er niet aan over. Ik vind het zelf dus niet zo fijn, maar mijn jongste dus ook niet. Herkennen jullie dit? Accepteren jullie het en wordt het beter als de kindjes ouder worden of herkennen jullie het helemaal niet? Zo heb ik er ook wel moeite mee om in de avond te gaan sporten als ik overdag heb gewerkt, dan zie ik ze namelijk bijna niet op een dag. Al sport ik trouwens wel na bedtijd pas, ik voel dan echt dat ik er toch moet zijn ofzo. Lastig uit te leggen allemaal.
Ik snap helemaal wat je bedoelt. Ik heb er ook geen behoefte aan, ga liever samen met de kinderen wat doen. Tijdje terug kregen we een weekendje weg cadeau, ik heb het terug gebracht naar een nachtje en we waren de volgende dag om 15.00u weer terug ipv in de avond. En echt heel ontspannen vond ik het ook niet...dacht steeds aan ze, hoe het met ze ging ed en bij alles 'oh, hier hadden ze bij moeten zijn', 'dit hadden ze leuk gevonden', enz.
Mmh ik ben 1 keer een week samen met man weggeweest. Dochter logeerde bij opa en oma en die heeft de tijd van dr leven gehad. Ik niet kon niet ontspannen en vond t veels te lang. Doe het nooiy meer haha. Maarrrr 1 nachtje weg hoor. Laatst zijn dochters uit logeren geweest, heerlijk!
Haha, ben dus niet de enige. Met mijn man weg komt sowieso niet ter sprake omdat onze jongste dat echt niet trekt. Hij is laatst voor het eerst uit logeren geweest en heeft mijn vader om 1 uur in de nacht uit zijn bed geschreeuwd dat hij naar mama wilde. Mijn vader vond het sneu voor mij om te bellen en heeft hem toen getroost en bij mijn moeder en hem in bed gelegd, dus uiteindelijk wel goed gekomen, maar zit me dus niet lekker dan hoor. Als ik dus zou gaan zou hij bij mijn man blijven en zou ik "alleen" gaan. Soms lijkt me dat best eens lekker, maar ik weet gewoon zeker dat ik na 1 nachtje er al helemaal klaar mee ben.
Hier slaapt de jongste ook bij oma of bij opa en oma in bed als ze daar logeert (is drie keer voorgekomen: 2x op eigen verzoek en 1x toen wij het nachtje weggingen). Daar alleen slapen is een stap te ver. En dat vind ik dan weer niet erg, juist een fijn idee dat mijn ouders het dan zo oplossen.
Ik had dat van te voren al voorgesteld, maar mijn ouders wilden dat liever niet, vonden ze wat ongemakkelijk. Maar uiteindelijk dus toch wel gedaan.
Ik zou heel graag eens met mijn man weggaan, maar zie het tegelijkertijd niet zitten om ze ergens te laten logeren. Nu zijn mijn jongsten ook nog wel erg jong, maar bij R. heb ik het nooit zien zitten terwijl veel andere moeders om mij heen het al lang deden bij die leeftijd. Zelf op stap met vriendinnen heb ik wel gedaan, maar al onze kinderen hebben geen voorkeur voor papa of mama tot nu toe, dus we kunnen beiden prima weg.
Met zijn tweeen is bij ons ook nooit ter sprake gekomen omdat wij geen oppas hebben. Mijn ouders zijn de enigen die wel eens oppassen, maar vinden 3 teveel. En voor de rest "durft" tot nu toe niemand op onze jongste te passen en als familie het al niet aandurft, ja, dan ga ik natuurlijk helemaal geen vreemde vragen.
Ja herkenbaar! Mijn jongste is altijd een groot fan van mama geweest <3 Een beetje een te groot fan Hij is nu 4 en gaat nog steeds gillen als ik het waag zonder hem naar de winkel te gaan. De oudste was tot een jaar of 3 ook zo, altijd op mijn schoot, in de draagdoek of aan de borst. Mama voor en na. En toen de jongste 2 was, was ik dat op een dag zo zat! Ik ben toen een weekendje weg gegaan met mijn moeder en zusje. Mijn man bleef bij de jongens. Ik zette me schrap voor gillen en huilen, kind dat niet zou slapen en constant om mama zou roepen. Niks van dat Het ging hartstikke goed! Ze hebben een super weekend gehad en ik lag 's nachts wakker omdat ik ze mistte Nu gaan ze af en toe een nachtje logeren bij mijn ouders en de eerste keren kon ik er echt niet van genieten. Zouden ze wel goed slapen? Eten ze wel genoeg? Wat als ze vallen en om mama huilen, maar ik ben er niet? Nou ja, dat soort moekegedachtes dus. Maar je went eraan en nu ga ik op zulke dagen heerlijk mijn eigen gang. De volgende keer gaan we naar een spa resort ofzo, met mijn moeder en zusje. Heerlijk! Weet je, soms moet je jezelf echt even opladen. Ik heb mezelf jaren opzij gezet voor de kinderen, maar ik werd er geen leukere moeder van. Nu ik meer tijd neem voor mezelf, ook op dagelijkse basis, ben ik een veel leukere moeder. Gun jezelf dat!
Herkenbaar. Ik zelf heb niet de behoefte om een dagje weg te gaan zonder de kinderen. Voor onze relatie zou het wel goed zijn, om een keertje iets met z'n tweetjes te gaan doen. Maar wat NiekeKris zegt, ik (en mijn man ook) zouden denk ik alleen maar bezig zijn met de kinderen. Kinderen hebben ook nog nooit ergens gelogeerd en de oppasavonden zijn op 1 hand te tellen (en dan sowieso pas nadat ze in bed liggen). Ik merk in mijn omgeving dat sommigen dit raar vinden, maar mijn man en ik hebben beiden echt die behoefte niet. Veel leuker om alles met z'n vieren te doen! Vinden wij . Doe waar je je goed bij voelt!
Ja, dat is het Vlinder84. Hier dus ook een jongetje dat gaat huilen als ik zonder hem naar de winkel ga. Maar ik vertrouw mijn man uiteraard wel met ze. Ik zit er soms best wel doorheen, mijn oudste 2 zijn heel erg makkelijk, maar mijn jongste is een pittig kindje en ik denk dat het voor ons beiden misschien beter is als ik eens een keertje op pad ga zonder hem inderdaad. Gewoon ook even opladen, maar misschien gewoon eens met 1 nachtje beginnen.
Ik herken het totaal niet maar dat is even niet waar ik op wil inhaken. Ikzelf vind het erg belangrijk dat kinderen af en toe eens bij een oppas, opa en oma of waar dan ook spelen/logeren. Ten eerste om zich los te maken van ouders, ten tweede krijgen ze daardoor toch weer andere "inzichten" Bovendien is het mooi meegenomen als ze hieraan gewend zijn mocht er nood aan de man zijn. Onze oudste moest veelvuldig logeren toen de jongste werd gebonden. Ik was erg blij dat ze daar geen moeite mee had
Hier ook zo'n moederkloek hoor! Ik kan intens genieten van activiteiten zonder de kinderen, maar als ik ze een dag en een nacht niet om me heen heb, vind ik er geen bal aan. Ik kijk er altijd enorm naar uit om ze na een dagje school weer te zien. Vorige week bleven ze na een verjaardag allevier bij mijn zus slapen. Dan kan ik werkelijk wel janken! Al die lege bedden, bah! En daar zaten we dan, samen aan het ontbijt......stil! Dat wil niet zeggen dat ik niet kan genieten van het samenzijn met mijn man, maar voor mijn gevoel horen de kinderen er nu nog zo bij! Onze oudste zoon gaat volgend jaar naar het laatste jaar van het VWO en daarna ws op kamers. Daar heb ik vrede mee, want daar heeft hij dan de leeftijd voor. Maar nu geniet ik nog intens van mijn complete gezin thuis
sidmick, hier gingenze naar het KDV en nu naar school en de BSO, daar is geen avondje of langer weg voor nodig.
Ja, dat snap ik best, maar moet je wel die oppas hebben. Zoals je kunt lezen is er niemand die het "aandurft" op onze jongste te passen en het is niet een jongetje die je bij een meisje van 16 achter kunt laten.
Onze zoon is al een aantal keer bij mijn broer en schoonzus of bij mijn ouders wezen logeren. Het is altijd wel raar, als je savonds een leeg bed ziet, maar we weten dat hij daar in goede handen is en zelf ook geniet. Onze dochter is nog nooit weg geweest, 1 avondje bij opa en oma toen wij een feestje hadden. Wij kunnen er wel altijd van genieten hoor, sochtends wat later opstaan, geen gillend kind in huis
Wij gaan regelmatig een weekeindje weg samen. Juist dan leert je kind dat het niet erg is en kan jij t steeds meer loslaten. Maar misschien is het ook per ouder verschillend hoor. Ik ben er juist vrij gemakkelijk in. Dot weekeinde gaan we naar berlijn. Oudste slaapt bij mn zus en jongste bij vriendje. We zijn dan drie nachten weg. Ik mis ze natuurlijk wel maar kan nog wel genieten van uitje.
Daar verschillen onze meningen dan over. Ik denk dat de sfeer op een KDV, BSO of school nl. een heel ander soort interactie is.