Je bent zeker niet de enige. Een weekendje weg of vakantie heb ik persoonlijk ook geen behoefte aan, dat doe ik liever met hen (en mijn man). Maar omdat ik 24/7 thuis ben vind ik een avondje weg echt zaaaalig. Of gewoon even alleen de stad in. Mijn oudste mist mij ook enorm dat weet ik, maar daar heb ik mij wel overheen leren zetten, anders kwam ik helemaal niet meer weg, plus ze is dan gewoon bij haar papa. Ik moet zeggen dat dit gevoel wat jij beschrijft veel erger was toen ik nog buitenshuis werkte. Toen wilde ik gevoelsmatig nergens heen omdat ik het idee had dan verder thuis te moeten zijn.
Dochter gaat denk ik 1x per 2 maanden uit logeren bij mijn ouders. Heerlijk om weer even bij te slapen. We zijn 1x samen weg geweest en allebei weekend weg los van elkaar. Wel heel fijn om dochter weer te zien hoor bij terugkomst
Ik kan het heel goed Ik moet wel zeggen dat als wij weggaan, ze altijd naar mijn moeder gaan. Zij past al op sinds ze heel jong waren en ze slapen daar minimaal 1 keer per maand. Ze zien haar echt als 3e ouder zeg maar dus ik laat ze daar gerust achter. Ik wil ook nog iemand zijn zonder kinderen. Wij vinden het allebei heerlijk en nodig om samen dingen te doen, ook alleen trouwens. De dynamiek is zo anders als je geen kinderen om je heen hebt. Lekker uit eten, nachtje weg, wij gaan aankomende lente samen een week op vakantie. Ik zou niet zonder kunnen eigenlijk, hoe lief mij kinderen ook zijn. Sommige dingen kun je nou eenmaal alleen doen zonder kinderen en ik voel me daar veel gelukkiger bij. Mijn kinderen zijn trouwens niet de makkelijkste hoor, zeker met slapen hebben ze een handleiding. Maar het loopt wel los en mijn moeder handelt ongeveer zoals wij ook doen. Ze slapen vaak genoeg bij haar in bed als ze willen. Verder zijn ze gewend aan haar manier en regels.
Ja, kan ik zeker. Wij gaan af en toe wel een nachtje/weekendje/hele dag samen weg. Of mijn man met vrienden en ik met vriendinnen. Maar ook regelmatig dat de kinderen zomaar een nachtje bij opa en oma slapen. Tuurlijk mis ik ze wel maar de kinderen hebben het hartstikke naar hun zin. Dat scheelt natuurlijk wel als de kinderen jou niet heel erg missen en best even zonder je kunnen. Wij hebben wel erg de behoefte om soms even zonder ze te zijn. We hebben dat gewoon nodig. En ik denk dat als je het vanaf het begin af aan doet, het ook makkelijker is.
Ondanks dat ze het hier dus niet heel erg gewend zijn, gaat het prima als het eens nodig is, ook de eerste keer. Mijn ervaring is dus dat het niet per se nodig is dat ze er van heel jongsafaan aan wennen. @suusje: En de jongste (en eventueel ook een van de anderen) bij je ouders laten logeren en de ander(en) bij iemand anders?
Dat is eventueel wel een optie als mijn moeder weer beter is. Ze heeft een ontsteking aan haar hart zakje en is sowieso een half jaar uit de running. De oudste 2 komen ook wel op een leeftijd dat ze eens bij vriendjes kunnen gaan slapen. Dat valt ook misschien nog wel eens te regelen. Mijn oudste 2 hebben trouwens totaal geen moeite met logeren ondanks dat het misschien niet zo vaak voorkomt.
Inderdaad, ik heb behoeftes die ik niet eens met kind zou kunnen doen. Dagje sauna, concert, stedentrip etc. Daar worden kinderen niet blij van als ze al mee zouden kunnen.
Ik ben er heel goed in😄 Ik ga einde van de maand heerlijk op vakantie naar Spanje, met vriendinnen. Zonder man en zonder kids Zo fijn, dat niemand iets van me hoeft/wil. Heerlijk dagen voor mezelf. Kan er heel erg naar uitkijken en van genieten! Ook fijn dat ze me weer komen ophalen.
Ik kan dat super goed, echt heel weinig moeite mee haha. Ik heb sterk de behoefte af en toe even gewoon samen met m'n vriend te zijn en vooral even geen moeder te zijn. Zo pakken wij vaak een festival en dan gaan de kinderen uit logeren. Ook gaan wel regelmatig een nachtje weg. Vorig jaar ook een midweekje weggeweest. Kindjes gaan altijd naar familie en ik weet dat ze in goede handen zijn en het leuk hebben. Dus daar hoef ik mij absoluut geen zorgen over te maken.
Herken het niet en geen avondje weggaan of nachtje weggaan omdat je dat als moeder niet aan kan vind ik eerlijk gezegd ook wat "verstikkend" klinken Een weekendje weg is denk ik nog maar 1x gebeurd zonder zoontje maar we hebben wel eens een feestje of iets en dan logeert hij bij onze buurvrienden. Zaterdag hebben we bijvoorbeeld een etentje met vrienden en dan maken de buurkinderen (leeftijd 11 t/m 18) en zoontje er weer een logeerfeestje van, veel leuker dan dat buurmeisje hier komt zitten oppassen...en wij kunnen het de volgende ochtend ook rustig aan doen. Ik ben tbm, man maakt lange dagen, zoontje hangt ook erg aan mij en ik vind dat fijn tot op zekere hoogte...vind het ook wel gezond eigenlijk om eens zonder elkaar te zijn.
Ik kan dat heel goed Ik geniet er ontzettend van om 2 of 3 keer per jaar een nachtje weg te gaan met mijn man. Mijn oudste vraagt zelf wanneer ze weer bij oma mag logeren, dus die geniet er alleen maar van.
Als mijn man thuis is kan ik zonder enige moeite weg gaan. Dan laat ik ze met een gerust hart achter. Vorig jaar ben ik een week op vakantie geweest en alleen de laatste 2 avonden miste ik mijn zoon wel, maar de rest van de tijd ben je toch bezig. Daarna zijn man en ik samen een weekendje weg geweest en was zoon bij mijn schoonouders. Zij passen bijna nooit op en staan heel anders in het leven, dus toen heb ik me wel meer druk gemaakt, onterecht overigens want ze hebben zich prima gered. Dit jaar nog een stedentrip gedaan met mijn man en zoon was toen bij mijn ouders. Daar is hij net zo thuis als bij ons dus ook geen enkel probleem. Toen we hem ophaalden na 4 dagen kon er net aan een knuffel vanaf en toen moest hij weer verder spelen en hij heeft ons het eerste uur opa en oma genoemd
Ja dat kan ik. Nu gaat onze zoon maar eens per jaar logeren en dan is hij bij mijn moeder. Die vertrouwen we volledig met hem. Hij logeert dan ook een weekend. Verder gaan we nooit samen weg, dus eens per jaar hebben we echt een weekendje samen en daar genieten we dan ook echt van. Volgend jaar ga ik een weekendje met vriendinnen weg, maar dan is hij gewoon bij mijn man.
1 nachtje vind ik prima, maar langer dan dat hoeft van mij niet, tenzij man thuis is, dan zou het wel langer kunnen. (Nog niet voorgekomen)
Hmm nee. Dat herken ik niet. Ik ga regelmatig met vriendinnen weg en het langste was 5 dagen stedentrip. Ik mis mijn kind wel hoor en denk ook aan hem, heb ook zeker zin om hem te zien. Maar ik weet ook dat hij bij papa (of opa en oma als ik met m'n man ga) in goede handen is en leuke dingen doet en veel liefde krijgt. Buiten dat geniet ik dan gewoon zelf zo erg!! Even niet zorgen of mama zijn, alles op je gemak waar je zin in hebt.. Mijn kind huilt wel als ik wegga ja. Maar dat doet hij ook als ik hem op de opvang afzet. En ik weet dat het 5 minuten later over is. Dus mits hij in goede handen is vind ik het prima. Maar ik zou geen dikke week gaan ofzo haha. 5 dagen is wel m'n max totdat ze wat ouder zijn!
Dat laatste snap ik niet. Als ze slapen en jij gaat sporten en je man is thuis wat maakt dat dan uit? Of je nou op de bank hangt als ze slapen of in de sportschool staat? Of word je zoontje nog wakker en wil je dan niet weg zijn?
Mijn man en ik gaan wel eens uit eten en dan logeren de kinderen ergens anders ik vind het heerlijk om uit te slapen... Maar zodra we wakker zijn, heb ik ook wel weer haast om ze te gaan ophalen. We zijn ook een keer naar een amdere stad gegaan. Twee dagen en een overnachting. Heel leuk... maar ik was ook weer erg blij dat ik ze kon ophalen. Dus ja: ik kan het wel, maar (voorlopig) is 1 nachtje wel genoeg!
Totaal geen moeite mee. Ik vind het heerlijk om af en toe even weg te zijn zonder kinderen. Ben dan ook niet in gedachte continu met ze bezig. Totdat ik weer nasr het logeeradres rijd, dan ben ik blij ze weer te zien. Maar goed, als jij je niet prettig voelt met het gaan van een weekendje weg, moet je het niet doen. Het moet wel leuk zijn natuurlijk...
Hier hangt de jongste van net 4 jaar ook enorm aan mij maar we gaan ieder jaar een weekend met zijn tweeën weg en ik vind het heerlijk. De oudste kinderen zijn dan op kamp en mijn moeder komt dan hier in huis en blijft ze gewoon in haar eigen omgeving en eigen bedje en ook niet al dat gesleep. Helemaal soepel gaat het niet altijd want ze vraagt veel naar me maar ik kan wanneer ik weg ben het heel makkelijk opzij parkeren. We gaan max twee nachtjes en ik vind het heerlijk en ik geniet echt even van de momenten samen zonder dat er kinderen om me heen zijn die hun aandacht willen. Ik zou best vaker willen maar kan ik mijn moeder niet aandoen haha
Ik herken absoluut niet wat je schrijft. Wij zijn dit voorjaar samen anderhalve week op vakantie gegaan en hebben ons zoontje bij opa en oma gebracht. En ik heb 3 a 4 avonden per week vergaderingen en daar ga ik echt zonder enige aarzeling naartoe. Soms is hij nog wakker als ik ga en dan zwaait hij me uit, samen met papa of de oppas. En soms slaapt hij al. Ik denk dat mijn eigen relaxtheid ook voor ontspanning bij hem zorgt. Kinderen zijn hartstikke sensitief en voelen haarfijn aan of jij ergens bij op je gemak bent of niet.