Nee. Ik kan ecbt zonder moeite een paar dagen weg. Nou is mijn opvangnetwerk ook wel echt heel fijn en hebben de kinderen het ook fijn. Daardoor is het persoonlijk voor mij goed los te laten. Even een keer bellen of facetimen tussendoor.
Heerlijk voor vorig jaar een midweek Rome en dit jaar een weekend Ameland met een vriendin. En regelmatig als we een feestje hebben breng ik haar bij MN ouders en halen we haar de dag erna weer op. Ik vind dat echt prima en kan er echt van genieten. Maar ophalen vind ik dan ook wel weer erg leuk.
Heerlijk om 1 x per jaar een nachtjeweg te gaan met mijn man. Laatste x 2 nachtjes gedaan en dat vond ik te wel achteraf. Miste ze super erg! 😳
Ja, mijn zoontje wordt wakker (of valt niet in slaap) en is dan compleet in paniek als ik er niet ben. Man krijgt hem dan vaak niet getroost en hij blijft dan huilen tot ik weg ben.
Nu denk ik dat je het omdraait. Ik had namelijk nooit moeite met weggaan bij de oudste 2, maar pas bij de jongste omdat hij er zoveel moeite mee heeft. Aan een week zonder kinderen op vakantie heb ik sowieso geen behoefte, vakanties wil ik met de kinderen samen.
Dat durfde ik ook nooit. Tot ik een oppas vond die gespecialiseerd is in kinderen met adhd en autisme. Ze is pas 20 maar ze is hbo geschoold pedagoog en vind het ontzettend leuk om op te passen. Nu kunnen mijn man en ik rustig uit eten zonder gelazer. Logeren doen ze alleen bij opa en oma en dat gaat meestal goed. Het is zo lastig om niet zonder kinderen weg te durven. Het vergt veel energie en dat kan omslaan in frustratie. Dat kun je beter voor zijn (zegt zij die af en toe gillend gek wordt ) ik zou het gewoon eens 1 nachtje proberen met een vriendin of lekker alleen. Dat huilen van die kleintjes valt vaak toch mee uiteindelijk. Ik ga met een rotgevoel weg want vind het zo zielig en zodra ik de hoek om ben is het goed. Het is echt mijn beleving dat ik denk dat hij niet zonder zijn mama kan
Oh de kinderen vinden het echt FEEST om bij opa en oma te logeren. Die jagen ons dan nog net niet weg. Maar toen ze nog kleiner waren vond ik het niets hoor, en bleef ik lekker thuis 😏
Mijn kinderen vinden het ook feest, opa en oma alleen wat minder helaas.. Helemaal nu mijn moeder ziek is (andere opa/oma is geen optie).
Ik doe het zonder probleem. Nooit langer dan 1-2 nachtjes want een echte vakantie wil ik mijn zoon bij hebben. Zou het sneu vinden om hem buiten te sluiten. Gelukkig vind hij alles prima en geniet hij van opa en oma. Wel voelt t soms even vreemd om hem niet bij me te hebben. Het is zo gewoon dat je het echt wel even mist op dat moment. Maar niet dat ik me zorgen maak oid.
Ja zo'n oppas zoek ik ook. Gisteravond ben ik ook gaan sporten, hij heeft 2 uur lang gehuild voor ik wegging (ik dacht ik bereid hem voor, beter niet kunnen doen). Toen ik eenmaal weg was is hij zonder problemen naast mijn man in slaap gevallen tot ik weer terug was.
Oef weet je wat ik denk? Ze willen echt graag dat we blijven en weten dat ze ons emotioneel kunnen chanteren. Ik zeg het niet goed zo maar je begrijpt hopelijk wel wat ik bedoel. Mama weg is huilen. En als ik huil blijft mama. Ik kon de eerste jaren niet weg omdat het werkte... Ik vond het zó erg als ze huilden. Nu denk ik: jaja droppie you'll live
Ow nee dat herken ik absoluut niet (gelukkig in mijn geval haha). Ik vind het heerlijk om samen met mijn man of een vriendin weg te gaan. We gaan dus af en toe een weekendje weg en in juni altijd een lang weekend ergens naar toe. Dochterlief logeert dan bij opa/oma en vindt dat geweldig. Straks met de kleine gaan we dat ook gewoon doen. Ik vind het heerlijk om even gewoon Annelies te zijn ipv alleen maar mama. Even me-time. Tuurlijk heb ik het dan wel eens over mn dochter en we hebben ook wel contact en na een paar dagen vind ik het heerlijk om haar weer te knuffelen en heb ik haar toch wel gemist. Echter me-time is toch ook wel superlekker
Ik vond het eigenlijk alleen moeilijk in de tijd dat ik nog borstvoeding gaf of dat ze nog heel slecht sliepen. Inmiddels gaan ze regelmatig uit logeren en dan genieten wij echt van onze kinderloze nachtjes of weekendjes. We gaan vaak wel op stap, samen zeilen, wat we liever niet met de kinderen erbij doen of een dagje wellness. 's Avonds weg heb ik ook niet echt moeite mee, zeker niet als mijn man gewoon thuis is. Als er oppas moet komen, vind ik het wel wat minderen. Ze gaan overdag al zo vaak naar de opvang en ik vind het niet leuk om ze dan 's avonds ook nog bij een ander achter te laten. Maar soms moet het nou eenmaal, ik heb nog meer verplichtingen dan alleen zij, dus tja, dan is het niet anders. Ik probeer ze vaak wel eerst in bed te leggen voordat ik wegga.
Ik probeer elk jaar een keer met mijn zus een weekend weg te gaan. Dat doet me echt goed. Samen uitgaan doen we te weinig, ik ken niemand hier die kan oppassen. We hadden een meisje die hier om de hoek woont, maar mijn oudste vond haar heel vervelend. Ik denk dat ik aan bevriende ouders moet vragen wie zij als oppas hebben, maar een onbekende blijf ik eng vinden. Mijn vader en moeder (los van elkaar) passen soms wel op, maar dat is meer geregel. Maar de jongens vinden het hartstikke leuk. De jongste is nu nog wel klein, dus voorlopig zit ik even aan huis gekluisterd 😀
Haha, ik snap wat je bedoelt hoor. Ik vind nu hij 4 jaar is, dat hij er ook langzaam aan moet wennen. Soms is het ook gewoon niet anders, ik moet ook mijn ding weer gaan doen.
Mijn oudste is 4 jr. Ze is een paar maanden geleden voor de aller eerste keer gaan logeren. Sinds zij er is ben ik geen nacht zonder haar weg geweest. Ze heeft nu 2x gelogereed en dit ging goed. Maar heb er ook nog 1 van 15 mnd . Ik denk alleen dat de jongste mij echt niet zal missen.
toen de oudste 2,5 was zijn we 2 weken zonder haar op vakantie geweest. vond het heerlijk heb haar ook niet heel erg gemist eigenlijk. ze was een makkelijk kind en vermaakte zich prima bij opa en oma. nu met de 2e erbij zou ik ook heel graag weer eens samen met mijn man weg te gaan. maar dat zie ik voorlopig nog niet gebeuren. de jongste slaapt alleen in eigen bed, eet en drinkt bijna niet bij een ander.. dus dat samen weg zal nog even op de lange baan moeten hoe graag ik dat ook wil
Nee, nog niet zo goed, terwijl onze kinderen toch al 5 en 3 jaar oud zijn. Wij gaan hooguit af en toe eens lekker met ons tweetjes uit eten. Daar geniet ik ook enorm van. Maar weekendjes weg of een vakantie zonder de kinderen, daar moet ik vooralsnog niet aan denken. Ieder zijn ding, maar dat is nog niks voor mij. Ook niet voor mijn vriend overigens. Wij zijn beiden nogal huismusserig aangelegd trouwens . Dingen doen we het liefste compleet als gezin, dus uitstapjes/vakanties/weekendjes weg.
Het is wel een klein beetje herkenbaar voor mij. Onze jongste is erg gevoelig en mist ons soms al als we beneden zijn en zij in haar bed ligt. Daarom slaapt ze vaak in ons bed, wij leggen haar dan weer terug in haar eigen bed als wij naar bed gaan. En dat vindt ze soms ook te ver weg, laatst stonden we voor ons huis en ze keek naar boven en zei: hé, onze kamers zitten echt dicht bij elkaar! (het is een slimme meid maar af en toe zo niet snugger ) Sinds het nieuwe schooljaar gaat het beter trouwens. Ze wordt wat stoerder, kan wat beter met haar emoties omgaan, maar gevoelig zal ze altijd wel blijven Maar goed, ze blijven wel eens bij mijn ouders logeren in de vakanties, soms willen ze niet en dan hoeft het ook niet, is voor mij wat omslachtig 's ochtends omdat ik ze dan voordat ik ga werken eerst naar opa en oma moet brengen, maar het is dichtbij, dus te doen. Maar ze slapen ook elk jaar in de zomervakantie een paar nachtjes bij opa en oma 150 km verderop. Slik . Maar die oma kan zich goed (beter dan mijn ouders) inleven in de kinderen, de kinderen gaan er altijd met veel plezier naartoe. Ik heb dan bewust geen contact met ze omdat ik bang ben dat ze ons dan opeens wel missen. We krijgen wel elke dag wat foto's via whatsapp. Laatste gingen we ze halen, jongste helemaal huilen, want ze had ons zo gemist, maar kwam daar dus pas achter toen ze ons weer zag. We doen dit al 4 jaar zo, elke jaar is het even slikken, maar na 1 nachtje ben ik wel een beetje gewend, we ruimen dan even goed op in huis, gaan uit eten, ploffen op de bank als we thuis komen van werken en eten rond 20:30, ik vind het heerlijk! Maar ik mis ze dan ook wel. Het is een beetje dubbel. Voor mij en onze kinderen maakt het dus echt uit bij welke oppas ze zijn, voor allebei ons gevoel. Als ze bij de opa en oma op 150 km afstand zijn vind ik het wel moelijk dat het zo ver weg is, maar ik weet dat het daar helemaal perfect zal gaan. Bij mijn ouders zijn ze het na 1 dag en nacht wel zat. Weekendjes weg of vakantie zonder de kinderen wil ik niet, heb er geen behoefte aan. Zeker nu ze groter zijn is het juist heel gezellig met hun erbij. Ik heb het idee dat als jij een weekend weg zou gaan met je moeder en de kinderen zijn gewoon thuis met hun vader, dat het prima zal gaan. Niet teveel nadruk op leggen dat je 'lang' weg bent, gewoon zeggen dat je met oma op stap gaat. Desnoods ga je eerst een nachtje bij je ouders slapen, zodat je altijd nog terug kan als het echt niet gaat. Als je een hotel boekt is dat zonde van het geld natuurlijk.
Ik heb de behoefte niet, maar dl zou het wel aankunnen denk ik. Ze hangt erg aan mij, maar legt zich ook snel neer bij de situatie.