Ik wist niet dat de discussie hier zo uitgebreid geworden was, hier nog even mijn mening; want ik heb het niet over de wens om moeder te worden, wél de wens voor een eerste of 4de kindje... @Hilly: Ik vind idd wél dat de wens even groot is Elk kindje is gewenst, of dat nu een eerste of een 10de is bij manier van spreken Als je dan moet zeggen Nee, we gaan er niet voor dan doet dat héél veel pijn. Ik heb nu nog geen kinderen, maar kan me inbeelden dat als je een wens voor een 4de of voor een 10de opzij moet zetten, dat dit allemaal even moeilijk is. Maar dat is mijn mening natuurlijk Hoef je niet mee akkoord te zijn. Een eerste kindje maakt idd het verschil tussen wel of niet moeder worden, maar daar gaat het er hier ook niet over natuurlijk. Het gaat over de wens naar een eerste, tweede, of 10de Moeder is ze sowieso al natuurlijk, maar moet haar wens daarom geminimaliseerd worden omdat ze al 3 kindjes heeft? De ene heeft graag een groot gezin en de andere is tevreden met één kindje @Zonnetje: Over wat je zei: Kijk naar wat je wel hebt en niet naar wat je niet hebt.. Geldt dat dan ook voor mensen die kinderloos (moeten) blijven omdat het niet lukt? Ik kan me niet inbeelden dat ik héél blij zal kunnen zijn met wat ik heb, dat zou een heus proces inhouden, want eigenlijk is dat een deel rouwen en afscheid moeten nemen van je kinderwens. @LuckyNumber4: Ik zal ook niet de eerste zijn om te pushen bij je man Erover praten kan en dan kan je elkaar nog de tijd geven en zien hoe het verder loopt. Voor hetzelfde geld krijgt je man er opeens wel zin of misschien besef jij dat het op deze manier wel goed is.. Praat erover, push elkaar niet en geef het de tijd!
Misschien nog 1 ding om te onthouden in deze discussie: Make love, not war Het zou zonde zijn dat er harde woorden vallen hier!
Maar jij bent simpelweg niet in staat om van iemand anders te bepalen hoe groot de wens is voor een 2e of 3e of 10e kind en of die wens kleiner of groter is dan de wens voor een eerste kindje. Je kunt inderdaad zeggen dat het bij jou zo werkt, dat JOUW wens voor een 2e kindje minder groot is dan voor een eerste. Dat is hetzelfde als zeggen dat zwanger zijn helemaal het einde is omdat jouw ervaring daarmee zo geweldig was. Terwijl ik zwanger zijn echt hel op aarde vind...
Uhh nee? Dat is een heel ander verhaal. Dan heb je het over een situatie waarin je weinig keuze hebt. En geloof ik me ik ken dat gevoel. Nogmaals in dit geval gaat het om een keuze..
Wat overigens niet wil zeggen dat dit geen verdriet geeft bij ts. Maar ik denk wel dat dit anders is sld bij ongewenste kinderloosheid. Je hebt 3 prachtige kinderen, velen is dat niet gegund. En dat wanneer je besluit dat je samen geen 4e wil je je hier toch echt bij neer moet leggen en moet genieten van de drie die er wel zijn. Je bent gezegend met 3! Kinderen! De kans dat er na ons traject Rn dus na deze zwangerschap een tweede komt is ook niet zo groot. Ik denk niet dat ik slle pijn en stress nog een keer wil en dat wij ons grlukkig prijzen met 1 kind. En nee ik voel daar (nog) geen enkel verdriet bij ondanks dat wij er ook wel drie zouden willen. Ik hem vooral erg blij dat we er 1 mogen krijgen.
"hij zegt nu, dat als hij ja zou zeggen, het alleen is omdat ik het zo graag wil." Dit stukje tekst zou voor mij de reden zijn om de wens voor een 4e voor altijd af te sluiten! Hij zegt dan alleen maar ja om jou een " plezier" te doen??!! Dat soort uitspraken doe je alleen maar bij bijvoorbeeld een uitstapje wat jij graag wilt, maar hij niet, en dan toch maar mee gaat om jou te plezieren. Dit soort uitspraken horen niet over een (4e) kindje te gaan. Hij zal er dus nooit 100% achterstaan. En als het dan te druk wordt in huis of andere dingen gebeuren, waardoor hij in de stress schiet, zal jij altijd het verwijt krijgen: "Maar JIJ wou een vierde!! Ik deed het alleen voor jou!! " Nee, voor mij zou het hoofdstuk 4e kindje afgesloten gaan worden om bovenstaande uitspraak!
Dit dus.... Ben het ergens ook wel met Hilly en zonnetje eens.. Als je op een randje staat, ga ik ooit moeder worden, gaat het mij ooit wel lukken dat is zo'n ander gevoel als dat je voor een 2e, 3e etc gaat.. Idd zoals eerder al gezegd is, de eerste maakt je ook nog eens ouder, waar je ook zo naar verlangt net zoals de meeste vrouwen die een kinderwens hebben.. Mijzelf als voorbeeld, ik ben na ruim 5 jaar zwanger geraakt (helaas zijn er vrouwen die er veel langer over doen) en wij gaan na een half jaar weer de behandelingen in. 1 omdat het zomaar weer 5 jaar of zelfs langer kan duren en 2. omdat ik mijn zoontje ook een broertje of zusje gun en 3. omdat ik het zelf ook erg leuk zou vinden.. Maar (tot nu toe) is de druk wel minder, want ik mag blij zijn dat ik er al 1 heb mogen krijgen... Neemt niet weg dat de wens er voor een tweede niet is.. Ik zou heel dankbaar zijn mocht het toch nog lukken mocht het niet lukken zou ik teleurgesteld zijn maar mij ook gelukkig prijzen met dit prachtige kereltje wat ons papa en mama heeft gemaakt.. Wat ik overigens erg jammer vind is dat je in dit forum heel erg merkt dat er toch vrouwen zijn waar het krijgen van een kindje GELUKKIG wat 'makkelijker' is gegaan dan bij vrouwen die echt lange tijd met de vraag hebben rondgelopen of het ooit gaat lukken.. Tuurlijk iedereen die een kinderwens heeft is mega groot en kan nooit vergeleken worden maar ik merk dat de mensen waarbij het langer geduurd heeft 'dankbaarder' al lijken met 1 kind en samen voor 100% voor een 2e, 3e of 4e willen gaan en niet de een wel en de ander om de ander een plezier te doen.. Het is geen pakje suiker... Dankbaarder is niet helemaal de juiste woordspeling maar kom even niet op wat ik er wel mee bedoel te zeggen, dat juiste woord.. dus bespaar de moeite om dat gelijk af te katten want bedoel het zeker niet zo
We hebben besloten dat ons gezinnetje compleet is. We gaan dus niet voor een vierde. Dit is een voor mij puur verstandelijke beslissing, want mijn gevoel protesteert hevig. Ik hoop dat dat gauw overgaat, want ik heb het er best moeilijk mee. Maar goed, ik ben de enige van ons gezin die dat gevoel heeft en ik wil niemand tekort doen.
Wat een heftige reacties lees ik hier.... Verdiep je eens in wetenschappelijk onderzoek mbt 'secundaire kinderloosheid'. Wellicht komt er dan wat meer begrip over en weer
Dat is helaas een verloren zaak. Hoeveel je ook probeert uit te leggen of te bewijzen, wanneer iemand zelf verdriet heeft en dit verdriet plaatst boven dat van een ander, valt er niet tegenop te redeneren...
Fijn dat jullie eruit zijn gekomen. Dapper ook van jouw! Probeer nu om te gaan met je gevoel. Ondanks dst je een keuze gemaakt hebt mag je over je gevoel praten. Veel geluk samen!
Fijn dat jullie eruit zijn, Luckynumber4. En wie weet staan jullie er over een jaar heel anders in. Je weet het tenslotte maar nooit
Moeilijke beslissing heb je genomen... Hopelijk kan je je er binnenkort ook helemaal in vinden. Maar ik begrijp zeker dat je het daar nu héél moeilijk mee hebt, en dat zal waarschijnlijk nog wel eventjes duren. Veel sterkte en goede moed! En trek je niets aan van al die negatieve reacties hier hoor!