He bah, ik heb gedoe op mijn werk. Een heel verhaal: Ik werk op een gesloten psychiatrische afdeling. Voor verpleegkundigen die zwanger zijn geldt dat ze naar een andere afdeling worden overplaatst tijdens hun zwangerschap. Voor mijn functie staat dat niet zo hard op papier. Daarom hebben eerder al een gesprek gevoerd met mijn managers over veilig mijn werk kunnen doen. Zij zagen geen probleem, ik heb immers een alarm bij me, en ik hoef bij alarm niet te komen assisteren. Ik werk dus nog altijd fulltime op die afdeling. Ik merk dat verpleegkundigen hier wel mee zitten. Heel lief; ze laten mij nooit alleen met een patiënt, en houden de boel goed in de gaten. Helaas zijn er echt behoorlijk heftige geweldsincidenten geweest de afgelopen weken, waarbij het alarm een minutenlange vertraging kan hebben (en dus echt niet veilig) en ik merk dat ik ook minder effectief mijn werk kan doen. Ik heb dit besproken met een van de managers. Die wilde eerst van niks weten maar na bijval van collega's was hij het toch wel met me eens dat veiligheid op zijn minst een gezamenlijke verantwoordelijkheid is. Ik zou het dus met die andere manager verder inhoudelijk oppakken. Zij reageerde vandaag echter totaal niet begripvol. Ze zei dat ik dingen wil die niet kunnen, en het kwam er op neer dat ik gewoon niet moet zeuren. Ik heb aangegeven dat ik geen onredelijk probleem neerleg, en dat ik in mijn zorgen serieus genomen wil worden. En dat ik hier graag nog een gesprek over wil, maar dan met een constructieve insteek om hier samen een oplossing in te vinden. Maar het voelt zo echt niet goed. Ik wil ook geen risico's lopen met mijn zwangerschap, ik heb op dat gebied al teveel meegemaakt. Hebben jullie nog tips?
Veiligheid hoort een basisvoorwaarde te zijn op iedereens werkplek! Als ze deze veiligheid niet kunnen waarborgen zou ik het (na het volgende gesprek natuurlijk) hogerop zoeken en anders gaan overleggen met een bedrijfsarts en je verloskundige. Het is ook meten met twee maten natuurlijk, de een wel en de ander niet? Dat is al raar. Wat is jouw functie op deze afdeling precies?
Ik vind dat ook niet zo goed te begrijpen. Ik snap wel weer dat ze me zo lang mogelijk willen inzetten want vervanging is schaars en duur. Maar het moet voor mij ook wel veilig blijven. Mijn functie: ik ben de hoofdbehandelaar. Ik krijg met veel boze mensen te maken, want ze moeten vaak dingen doen die ze liever niet willen: gedwongen opgenomen, of gedwongen behandeling, en de mensen zijn vaak flink in de war en agressief. Ik vond best wel heftig dat het alarm systeem dus niet goed functioneert. Ik heb nu zo'n persoonlijk alarm gekocht dat als ik aan een touwtje trek er een 100 decibel alarm afgaat.
Heb een goed gesprek gehad op het werk. Ik ga een extra dagje vrij nemen (van opgespaarde vak.uren) en een collega neemt de agressieve casussen over.
Echt jammer dat er geen begrip was. Ik weet hoe snel een situatie met een boze/agressie cliënt uit d hand kan lopen. Jou veiligheid en van je kindje staan uiteraard voorop. Fijn dat er een oplossing gevonden is.
Ja, ik denk dat ze zich toch niet voldoende realiseerden hoe heftig het is om daar mee om te gaan. Alle focus ligt op de baby, daar ligt ons belang nu! Gelukkig nu een goede oplossing.
Maar, als ik het goed begrijp gaat het jou nu vrije dagen kosten? Dat vind ik raar. Hebben jullie geen veiligheidscoördinator o.i.d. waarmee je dit kunt opnemen? Wat staat hierover exact in de RI&E? Ben je geen lid van de vakbond?
Ik snap je bezorgdheid en die van de verpleegkundigen volledig. Ik werkte op een woning voor verstandelijk beperkten met agressie en voelde me er zwanger ook niet meer veilig. Je cliënten zien ook je buik groeien he en dat is echt niet tot 34 weken veilig. Ik vind eigenlijk ook niet dat vakantie dagen opnemen een oplossing is; hun moeten jou veiligheid bieden of je moet gewoon de ziektewet in. Zou een optie zijn dat je wel papier werk doet maar geen cliënten contact meer hebt? Wel behandel plannen maken, evt meeluisteren op afstand zonder contact? Dan ben je wel veilig.
Ik werkte vlak voor ik zwanger werd toevallig een aantal maanden al meer dan fulltime; 45 uur/week vanwege een vervanging. Dat zou over een paar maanden sowieso terug gaan naar normale uren. Zoveel werken is nu te zwaar geworden, en ik heb nog een enorme hoeveelheid aan vakantie-uren en lfb uren staan die ik nog op moet maken. Ja, ik lever een dag in maar ik ben dan ook wel echt vrij, dat is toch best redelijk? Op deze manier kan ik nog een paar maanden mijn salaris extra hoog houden, en dat is ook gunstig voor mijn salaris tijdens mijn verlof. Vind ik best wel redelijk. En mocht ik onverhoopt toch ziek worden dan staan mijn werkuren nog op 45 uur en krijg ik dan ook een hogere ziekte-uitkering, en dan ben ik geen vakantie-uren kwijt. Maar ik hoop gewoon lekker tot mijn verlof te kunnen blijven werken. Ik kan wel op mijn strepen gaan staan, maar dat levert me nauwelijks écht een voordeel op. En ik blijf liever gewoon prettig in gesprek met mijn werkplek waar ik nog jaren hoop te werken. En ze blijven mijn volledige salaris doorbetalen tijdens mijn verlof terwijl ik boven het maximale dagloon van het UWV zit, dus dat kost ze heel veel geld. Dat hoeven ze van de cao niet te doen dus dat vind ik naar mij toe echt heel netjes. Vinden jullie dit dan echt onredelijk?
Ik vind het niet onredelijk. En als je je werkplek echt prettig vindt is een conflict met je werkgever natuurlijk niet bevorderlijk. Als dit in jou situatie en op jou werkplek de enige oplossing is dan is het niet anders. Ik vond de houding van je manager alleen ongevoelig en onsympathiek. Ik merk dat in de hulpverlening de werkdruk steeds groter wordt. Geld staat nu op nummer 1 en de veiligheid van het personeel is vaak geen prioriteit. Erg jammer maar gelukkig ben je goed opgekomen voor jezelf en je baby. Jullie zijn elkaar tegemoet gekomen. Geniet van je vrije dagen
Als jij je goed voelt bij de beslissing om vakantie uren op te nemen is dat natuurlijk helemaal prima! Het is vaak even nadenken; als verpleegkundige krijg je BV gewoon een goede uitkering maar verdien je ook niet boven UWV loon dus daar denk ik zelf ook niet direct aan bij zo'n overweging. Vakantie uren blijven doorgaans staan en kan je na je verlof opnemen maar soms zijn het er zo veel dat het handig is ze inderdaad wel te gebruiken.
Dan nog een vraag van mijn kant: je gaat nu dus uren opnemen en werkt minder. Dat is heel fijn als je werk 'alleen maar' te zwaar is. Maar bij jou speelt ook het risico op agressie een rol. Tijdens de dagen dat je wel werkt, is die kans toch nog steeds aanwezig? Hoe wordt dat opgelost?
Waarom ga je niet gewoon naar de bedrijfsarts en leg het voor. Ik zie ook vaak genoeg mensen van de IBG afdeling naar een andere afdeling gaan als ze zwanger zijn. Veiligheid voor alles dat zal de bedrijfsarts beter begrijpen dan sommige team manager's.
Op mijn werkdagen zie ik nooit iemand alleen, draag ik 2 losstaande alarmsystemen, en doe ik niet de eerste opvang tbv inschatting. Dat nemen mijn collega's nu over. Agressieve pt inschatten doe ik niet, geen bezoekjes aan afgezonderde patiënten, en waarnemen op de andere locatie doe ik alleen nog via de beeldverbinding. Op alarm loop ik niet af, en ik heb nooit fysiek contact met patiënten. Kortom veel minder direct pt contact. Ook op andere afdelingen zal het risico in mijn werk nooit nul zijn, maar ik denk dat ik hier wel mee vooruit kan. Een zwangere buik vóelt kwetsbaarder maar roept niet per definitie meer agressie op. Mijn managers kwamen daar nu zelf mee omdat ze het wel heel fijn vinden dat ik de grote lijnen blijf dragen, het team blijf superviseren, en de afdeling erg glad loopt nu. Ze willen me dus voor dat stuk niet kwijt. Mocht dat toch onvoldoende blijken dan kan ik naar een andere werkplek toe.
Update: De eerder gewenste constructie lijkt niet te kunnen, dus we gaan kijken of ik voor een deel de ziektewet in kan gaan.
Ik ben blij dat ik niet de enige ben met dit probleem. Ook ik heb het idee dat ik niet serieus wordt genomen als ik aangeef niet meer met (in mijn geval) gedetineerden in contact wil komen. Er wordt zelfs niet op mijn e-mails gereageerd. Ik werk in een P.I. met Psychiatrische gedetineerden en moet ze ook, bij de dames, fouilleren. Ik waag er nog 1 poging aan, anders ga ik naar de bedrijfsarts.
Wat jammer dat je niet serieus wordt genomen. Bij mij hielp een open gesprek hierover (in mijn geval tijdens er stafoverleg). Ik kreeg ondersteuning bij mijn punt van een collega die zei dat hij het ook minder prettig zou vinden als zijn vrouw hoogzwanger op de afdeling rond zou hobbelen. Heb ik hem ook later voor bedankt, want dat hielp wel echt. Ik heb toen benadrukt dat ik graag een goede oplossing wilde vinden, samen met hen, en dat ik echt niet flauw ben maar ook geen onnodige risico's wil lopen. Mijn kind is geen experimentje. Mijn werkgever denkt nu fijn met me mee. Ik ben al een dag per week minder gaan werken. Nu vanuit een ziekmelding, en volgende week spreek ik de bedrijfsarts. Ik hoop dat ik dan wat uren vrijstelling krijg want werk normaal 45 uur/week. Dat is nu echt een beetje teveel. De UWV vergoed ziekteuren 100% aan de werkgever, dus dat is helemaal niet ongunstig voor ze. Die deden ook totaal niet moeilijk hierover, heb het UWV nu al 2x gesproken.
Bij de bedrijfsarts geweest, en ik ga een volle dag minder werken, en (op zijn initiatief) ga ik ook een uur eerder naar huis op de dagen dat ik wel werk. De bedrijfsarts had echt zoiets van: ben je gek dat je zoveel werkt! En vrije dagen zijn daar niet voor. Hij was erg begripvol en meedenkend. Ook vertelde hij me dat maar 50% van de zwangere vrouwen tot aan het verlof kan blijven werken. Dus als ik dit vol hou dan is dat echt al heel netjes, mocht het niet lukken dan kom ik weer bij hem terug.