Als dat voor jullie werkt...�� Hier sliepen ze tot ongeveer 4/5 maanden bij ons op de kamer. Het waren alledrie enorme draaikonten in bed. In geval van ziekte of verdriet mochten ze uiteraard bij ons in bed. Maar dan kwam van slapen niets. Dus dan maar een matrasje in de slaapkamer en iedereen sliep weer verder��. Het zijn goede slapers en de overgang naar hun ledikantjes ging probleemloos. Waar ik bij de eerste nog wel eens wakker werd van haar geluidjes (ademt ze nog???�� had ik er bij nr 2 en 3 geen last meer van. Kon er juist van genieten, dat gekreun en gepiep��. En moest er ook werkelijk niet aan denken om midden in de nacht er uit te moeten. Bij de eerste geluidjes: Overtillen, aanleggen, drinken, verder slapen. Supermakkelijk.
Omdat het mijn slaapkamer is en ik geen zin heb om zachtjes te moeten doen, niet het licht aan te kunnen doen, geen tv kunnen kijken in bed en ik vind sex terwijl je kind in de kamer ligt ook echt heel erg raar en ongepast.
Vanaf de geboorte en ze is nu 6,5maand . Zolang we alle drie zo nog fijn slapen blijft ze lekker in der ledikant op onze kamer. Vind het wel zo makkelijk voor de bv snachts en ml gaat snachts naar zijn werk dus dan neem ik der meestal zelfs lekker bij me in bed. Heb wel eens geprobeerd haar in der eigen kamer te leggen rond drie maanden maar mertke al snel dat dat geen succes werd en we er beide vermoeiender van werden
Ik begrijp je helemaal! Naast ouders ben je ook nog partners. Bij ons ook meteen de eerste nacht op zijn eigen kamertje. Onze deur en zijn deur staat open en ik hoor dan ook alles Wanneer we elkaar ineens woest aantrekkelijk vinden doen we de deur wel eventjes dicht natuurlijk 😂
Eerste ruim 6 maanden bij ons geslapen. Ideaal met de borstvoeding. Nu zijn wij in afwachting tot ons huis opgeleverd wordt en is er geen andere kamer dus ze blijft ook minimaal 6 maanden lekker bij ons. Wij slapen beide prima met de baby op onze kamer. Als ze overgaat naar haar eigen kamer zet ik de eerste tijd zelfs een babyfoon naast het bed omdat ik anders niet alles hoor haha
5 maanden heeft hij bij ons op de kaner geslapen, vond ik veel makkelijker dan helemaal naar beneden vooor de borstvoeding.
Met dat laatste ben ik het wel eens hoor. Dat vonden wij dus ook wel een dingetje toen ze nog bij ons in de co-sleeper lag. Met drie en halve maand is ze op haar eigen kamertje gaan slapen en werd dat toch wel weer wat fijner
Heerlijk op de kamer nog, nu 4 maand. En voor de gezellige momenten tussen ons als partners hebben we altijd nog een fijne logeerkamer. Hier kan je overigens gewoon de lamp aan doen en praten. We hebben dat heel bewust altijd gedaan Ze is dat gewend en zowel overdag als in de nacht loop ik echt niet op mijn tenen
De eerste 3 weke op verzoek man. Nu al 3,5 maand dat onze jongste bij me slaapt. Hij past bijna niet meer in de wieg en dan gaat hij ip naar zijn eigen kamer... Moeilijk! Bij de eerste spijt gehad dat ze zo snel over ging
Helaas gaat die vlieger niet altijd op. Dat riepen wij ook en deden dat ook in het begin maar ons meisje is een hele lichte slaapster dus van het kleinste geluidje al wakker, dat heeft ze van haar moeder
Na 8 dagen ging zoonlief naar zijn eigen kamer. We hielden elkaar steeds wakker wat niet echt de nachtrust bevorderden. We lieten de deuren open van de slaapkamers en zodra ik geluiden hoorde, ging ik automatisch kijken. Ben ook vaak genoeg wezen kijken terwijl ml 2 minuten eerder was gaan kijken. Had niet eens door dat hij was wezen kijken
Goed uitgelegd! Dit klopt inderdaad allemaal. Seks met de baby in de kamer heb ik persoonlijk dan weer nooit een probleem mee gehad. Ze slaapt. Dus ze krijgt er vrij weinig van mee. Zeg maar gewoon niks. Wij gaan trouwens voor een 2, bij 2.40 bed . Zoon kruipt regelmatig nog tussenin en heb zo een vermoeden dat dochter dit ook wel gaat proberen als ze ouder is, haha. Dus dan is een groter bed wel prettig. Man heeft nooit problemen gehad met rooming in of het cosleepen. Degene die het een keer midden in de nacht te warm krijgt gaat in zoon in zn bed liggen.
Hier op het Zp wel he, dat valt mij ook op. Wij slapen niet per definitie samen (niet meer) maar ik doe er echt niet moeilijk over, ik kijk naar de behoeftes van mijn zoontje. Als hij ons nodig heeft, komt hij bij ons in bed. Zo heeft hij de eerste drie maanden zowat óp ons geslapen. Vanwege zijn krampjes, of we vielen tijdens de bv in slaap. (Idd bijzonder hoe we altijd in een veilige houding sliepen) Hier is Spanje heb ik wat vriendinnen en buren die allemaal samen of co- slapen, in ieder geval in het begin. Ik had ook nog wel langer gewild, maar mijn zoontje groeide uit de co-sleeper en draait zoveel dat zijn eigen bedje veiliger is. Nu hij vaak wakker wordt vanwege onrust lig ik op een matrasje ernaast. Ik merk dat hij dat nodig heeft. Mijn man vind het ook normaal. (Ook geen Nederlander). Grappig om te zien hoe het verschilt.
Bij ons moest het de 1e week van de kraamverzorgster, daarna nog 1 weekje bij ons geslapen dus in totaal 2 weken. Toen naar zijn eigen kamer. Maar deuren op een kier gehouden. Werd ook toen hij op zijn eigen kamer sliep van elk geluidje wakker van hem dus was meer voor vriendlief dat hij niet wakker werd als ons zoontje gevoed werd.
Bij de eerste twee hadden wij zoiets van 2 bedjes in onze kamer erbij dat is wel erg veel, die hebben dus officieel nooit bij ons op de kamer geslapen maar uiteindelijk hebben ze heel wat nachtjes lekker bij ons in bed geslapen. De derde heeft tot een maand of 7 bij ons op de kamer geslapen in haar wiegde wieg, toen dat niet meer paste is haar ledikantje bij ons op de kamer gekomen en daar heeft ze zeker 2,5 jaar in geslapen op onze kamer. En de vierde nu die ligt ook in de wieg op onze kamer (kleinere wieg dan de derde dus) binnenkort ruilen we die om voor zijn ledikantje en tot welke leeftijd hij bij ons blijft liggen dat zien we wel weer. Wij kijken overigens gewoon tv, zetten gewoon het licht aan, praten met elkaar etc op onze slaapkamer. Overdag slaapt hij ook terwijl er gepraat word, er geluid is van radio/tv en ook dan is het niet donker in onze huiskamer. Wij hebben overigens geen overgordijnen op de slaapkamer dus ook daar is het vaak licht door, dus of het nou van buiten komt of van de lamp maakt ook niet uit denk ik.
Echt? Dat zou ik niet kunnen. Ik zeg niet dat het raar is maar het zou voor mij raar voelen. Daar hoort in mijn ogen gewoon niemand anders bij te zijn, ook geen slapende baby.