Beste forumleden, Ik zal me even voorstellen want ik ben nieuw hier. Ik ben Linda 34 jaar , vele hobbies en samen met mijn partner willen we voor een kindje gaan. normaal zit ik nooit op forums maar heb het nu toch besloten, omdat ik weet dat iedereen elkaars gevoelens wel zal herkennen, we willen hier immers allemaal snel zwanger worden. We zijn we nu ruim 11 maanden bezig en is het nog niet gelukt. Het eerste half jaar was het nog allemaal nieuw, alleen nu vraag ik me af wat er kan zijn. nu snap ik wel dat 11 maanden helemaal nog niet zo lang is. ik was wel naar de gyn geweest van te voren omdat ik zeker wou weten of alles goed was en ik een goede eisprong had en besprekingen ivm onregelmatige cyslus. Maar eenmaal daar en onderzoeken gehad kreeg ik te horen dat het allemaal goed zit en ik zelfs bij de inwendige echo net op het eispong moment zat en een dubbele eisprong had. en de gyn adviseerde om meteen te klussen en dat het met die vruchtbaarheid wel goed zat. hij zei dat hij het nooit zeker kan zeggen maar dat als het aan mij lag het vast zeer binnenkort wel raak zou zijn. aan de hormoon waardes zei hij iets over dat ik erg vruchtbaar zou zijn. Nu zijn we dus 11 maanden verder en begin toch wel ongerust te worden < sorry voor de mensen die al veel langer bezig zijn > maar het houd me echt bezig. vandaar dat ik hier hoop op adviezen van jullie. intussen praat mijn partner er niet over en vraag ik me af hoe dat zit met de kwaliteit van zijn zaad, hij is de veertig al gepasseerd en ik las terloops iets dat het zaad dan sowieso achteruit gaat. Zelf ben ik er natuurlijk wel mee bezig, ik heb deze wens al bijna 5 jaar eerder, alleen mijn partner is daar pas aan toe vanaf 11 maanden terug toen we begonnen. Ik let op een gezonde leefstijl en eet gezond, slik suplementen ect. Ik wil gewoon dat ik heel snel zwanger ben, met 34 wil ik niet meer wachten. het punt is dat mijn partner zijn zaad niet wil testen. geen idee waarom, het kan een kwestie zijn van mannelijke trots, maar ik heb er niks aan. intusssen staat het deels tussen ons in en voel ik me de laatste paar maanden alsof dit mijn kinderwens is in plaats van die van ons. Want dan zegt hij ik ben er helemaal niet mee bezig, ik merk het wel als het zo is en anders niet. Hebben jullie tips hoe met hem te communiceren hierover, en tips over dingen die echt werken om snel zwanger te worden? lieve groet, Linda
Na een jaar proberen stuurt de huisarts je door naar het ziekenhuis, dat lijkt me voor jullie een goed idee. Daar zal de arts jullie vertellen dat een zaadonderzoek van belang is en misschien is dat voor je man dan doorslaggevend. Met alle respect, leuk dat hij zijn trots heeft, maar op deze manier komen jullie geen steek verder. Dit zegt trouwens niks over of het misschien 'aan hem ligt', want in veel gevallen is er bij beide niks aan de hand en wil het alsnog niet lukken, maar nu tast je in het duister. Misschien kun je op een normale manier aan je man vragen wat hij er van vind als jullie naar het ziekenhuis zouden gaan? Jij bent in het verleden wel onderzocht, waarom wil hij dan niet? Ik zou daar toch proberen met hem over te praten. Ik kan je van alles aanraden (zoals ovulatietesten of temperaturen), maar ik zou wel sterk aanraden om hem ook eens te laten onderzoeken, als is het voor de rust. Dan weet je dat het in ieder geval daar niet aan ligt. En zo wel, dan kun je andere maatregelen nemen.
Hallo Huusje, Ik zie dat je zwanger bent dus allereerst gefeiliciteerd. Ik weet niet hoe jouw weg ernaartoe was, maar ik waardeer je reactie hier op het forum. en het is waar, wij schieten er samen niks mee op, het is vervelend een partner te hebben die dan dichtslaat en als ik er over begin dat het normaal is dat je na een jaar proberen door word gestuurd naar het ziekenhuis hoop ik dat dit de doorslag geeft. ik heb het gevoel dat ik veel meer doe om een zwangerschap tot stand te brengen als hij. dan bedoel ik gezond eten, genoeg beweging, suplementen slikken, ect ect. Als ik dan bedenk dat mijn partner pas sinds kort meer groente eet en ook niet aan de suplementen wou, < want zo zegt hij ben ik niet goed genoeg uit mezelf > heeft zittend werk en gaat bijna nooit mee wandelen als ik wel ga. nog 1 maand te gaan, en ik wil niet lang wachten maar moet hem dan toch zover krijgen dat hij meegaat naar de huisarts, zodat het niet alleen iets van mij is...en als hij dat doet en er blijkt geen verklaring dan gaan we gewoon door zoals we nu doen. overigens houd ik altijd mijn eisprong in de gaten, en doen we het een tijd daarvoor, en de 5 dagen erna nog om de dag. Maar laatste 2 maanden is hij ook afstandelijker in de slaapkamer.
Bij ons is er bij beide niks mis, voor zover ze dat hebben kunnen onderzoeken dan. Maar zaadonderzoek is normaal gesproken het aller eerste wat ze doen. Dat is bij mijn vriend via de huisarts gegaan. Daarna werden we pas doorgestuurd naar het ziekenhuis. Ik zou hem toch duidelijk maken dat het wel belangrijk is om dat te laten onderzoeken als hij ook graag kinderen wil. Maar ik denk dat hij bang is dat het aan hem ligt om het zo even te zeggen, omdat bij jou eerder alles goed was. Dus mijn advies zou zijn, hem duidelijk maken dat het belangrijk is en ook al is de uitslag van het zaadonderzoek slecht, dat jij echt niet boos zal zijn of minder van hem gaat houden. Daar kan hij dan ook niks aan doen. Maar dat je dan wel wat meer rust hebt. Dan kan er verder gekeken worden wat de opties zijn. Dat geeft voor beide een beetje rust lijkt mij. Er zijn zoveel mannen met 'slecht' zaad en dat maakt ze echt niet minder man! En misschien is er ook wel helemaal niks mis mee, maar dan weten jullie dat ook.
Lief, dankjewel. Ik hoop dat het bij jullie ook gauw raak mag zijn! Over dat stukje over je man, ik herken het wel. Veel mannen zijn heel anders met het zwanger worden proces bezig dan wij zelf, wij zijn tenslotte de vrouw en voelen van alles, wat een man niet voelt. Ik denk dat je man dolgraag een kindje wil, maar dat hij tegelijkertijd ook bang is dat er zo inderdaad uitkomt dat hij verminderd vruchtbaar is bijvoorbeeld, en dat hij jou dan niet kan geven wat je zo graag wilt. Misschien is het een idee om de druk wat van de ketel te halen, geen geplande seks bijvoorbeeld, een romantisch avondje, even samen wat leuks doen, en misschien is daar dan ook een opening om het er eens met hem over te hebben. En vooral hem goed in de oren knopen dat je van hem houdt, of het nou aan hem zal liggen of niet, jullie komen hier samen doorheen. En vooral ook benadrukken dat het, zoals degene boven mij al zegt, een normale gang van zaken is om het zaad van de man te checken als een zwangerschap uitblijft na langere tijd, en niet omdat je twijfelt aan zijn vruchtbaarheid of 'de schuld' bij hem neerlegt. Het is niets om je voor te schamen, maar het kan voor hem wel zo voelen. Heel veel succes in ieder geval!
Lacey daar heb je helemaal gelijk in. en ga ik zeker aan hem duidelijk maken dat het iets normaals is. En huusje ik heb door mijn zwangerschapswens niet meer echt over nagedacht om eens een avondje weg te gaan, en ongeplande seks die niet rondom die eisprong valt is een goede tip. Jullie kennen en herkennen het vast. Als je niets liever wilt dat een kindje op de wereld zetten wat uit liefde gewenst is door beide. mijn man is inderdaad geen prater en een trotse man die waarschijnlijk al gauw denkt dat het aan hem ligt. laatst nog zei hij nou we gaan gewoon door en naar de huisarts lijkt me een overbodig plan zei hij, want je bent al bij de gyneacoloog geweest en hebt daar al veel onderzoeken laten doen. dus het hele onderwerp zaad laten checken houd hij blijkbaar angstvallig op de achtergrond. moet hem eerst maar in een begripvolle stemming krijgen alvorens hij meewerkt. dus eerst vertellen dat ik niks minder om hem geef, en evenveel van hem houdt, wat er ook uitkomt. hij staat ook nog eens onder druk op zijn werk < wie niet tegenwoordig > en eenmaal thuis geeft hij aan echt niet meer om andere dingen druk te willen maken. beetje een ontwijker dus
Na een jaar gaan ze een aantal standaard-onderzoeken doen. Bij de man testen ze de kwaliteit van het sperma: hoeveel zaadjes, of ze er goed uitzien en of ze goed bewegen. Bij de vrouw testen ze op soa's zoals chlamydia. Je kunt dit gehad hebben zonder dat jeiets gemerkt hebt en je kunt er verkleefde eileiders door hebben. Is dit bij je vorige bezoek aan de gyn getest?
Hallo hilly, Ja dat is allemaal bij mij getest. En dat zat allemaal goed. Ook hormoonwaardes getest en moest toevallig ook nog voor een bevolkingsonderzoek, dus dat heb ik ook meteen gedaan. Alle uitslagen waren goed.
Klinkt inderdaad alsof je man zijn kop in het zand steekt en het niet wil weten. Ik denk dat alleen jij met hem kan praten en hem over kunt halen om zich over zijn trots heen te zetten. Trouwens in 33% van de gevallen ligt het aan de vrouw, in 33% aan de man en in 33% kunnen ze niet vinden waar het aan ligt. Dus het hoeft helemaal niet zo te zijn dat zijn zaad niet goed is.
valt echt te zien hoor , ik was eerst een keer zwanger na 2 x seks te hebben in 1 maand , wel een abortus gedaan met goede reden , toe paar jaar later leerde ik mijn vriend kennen maar ik al bijna 2 jaar mee ben en het duurde bij ons juist een jaar , natuurlijk heb ik op 10 weken een missed abortion gehad en we gaan er gewoon voor terug want wij wilen ook dolgraag een kindje.
Hoi Meid, lastig allemaal he. Mijn partner had de eerste 12-16 maanden ook zo een instelling. Ik heb hem daarin ook gewoon gelaten, het is een proces wat we samen door moeten, en je kan hem ook niet dwingen. Na 16 maanden draaide het ineens voor hem om. Hij werd wakker en zei, hoe snel denk je dat we in het ziekenhuis terecht kunnen?! Hij vind en vond supplementen ook allemaal onzinnig, maar vond het prima als ik dat deed. Ik denk dat je hem in zijn waarde moet laten wat dat soort dingen betreft, en zelf de dingen proberen die je wilt. Maak hem duidelijk dat jij er mee zit dat het niet lukt, maar ook weer niet 20x per dag. En praat inderdaad er over, er is mar 33% kans dat er iets bij hem ligt gemiddeld, dus veel meer kans dat het gewoon goed is. Het is even een stress 2 weken , maar daarna is er , ook voor hem , duidelijkheid. en zorg voor ontspannen tijd samen.. niet gerelateerd aan seks rond de eisprong en kinderwens. Ga lekker een weekendje weg, heb een romantisch avondje ver weg van je eisprong. Veel succes en sterkte ermee!
Onze laastste liet ook 22 rondes op zich wachten voor ze bleef plakken... Ik weet wel een beetje wat je voelt. Wel alles laten onderzoeken, kwam niks uit. Op ons verzoek utrogestan begonnen en de 2e ronde raak. Toeval..? Who knows.. Nu proberen we het zonder maar de moed is me alweer in de schoenen aan het zakken na de laatste missed abortion. Geen nieuwe tips voor je helaas. Ik zou toch proberen om het met je man te bespreken. Hou het bij jouw gevoel, wat het met jou doet. Sterkte!!
Wat vervelend dat het langer duurt, zeker als je er zelf al langer aan toe bent. Ik wilde het ook al 5 jaar voordat mijn man er klaar voor was en toen duurde het ook nog een ruim een jaar. Naar onderzoeken van mijn man en mij bleek het waarschijnlijk toch tussen mijn oren te zitten. Had wel een cyste in een eierstok waardoor ik waarschijnlijk minder eisprongen had maar het zou uiteindelijk gewoon moeten lukken. Nu 9 maanden na mijn bevalling en problemen met anticonceptie gestopt met het idee dat het toch wel lang zou duren dus helemaal niet mee bezig geweest meteen raak! Ik kan het nog steeds niet geloven. Maar misschien zit het soms toch ook een beetje tussen onze oren! Mijn advies is inderdaad ook geniet nog wel samen en laat alles niet afhangen van eisprong testen e.d. dat soort steeds meer voor spanningen.