Ach ja de punctie Ik had toen zo'n inleidend gesprek met een verpleegkundige en die zei je moet je geen zorgen maken over de punctie Tot dat punt er niet eens over nagedacht maar er gingen gelijk alarmbellen rinkelen Eerste keer spannend maar was flink gedrogeerd Tweede keer werkte de verdoving niet zo geweldig dus echt geen leuke ervaring 😱 Derde keer in umcg met infuus Beste ervaring
Ja ik heb de uitgebreide uitleg van alles nog niet gehad. Maar hoorde ook al van vriendinnetje dat het behoorlijk pijnlijk is. Maar ja, uiteindelijk weet je waar je het voor doet
Ik had juist dat de punctie heeeel erg tegen viel en onwijs pijnlijk was.. maar goed, voor een goede opbrengst had ik alles over! En de pijn was na 2 dagen wel over..
Nou, het hele punctie verhaal heeft mij ook nog wel even bezig gehouden vannacht. Paar keer wakker geworden, erover gedroomd.
Bedankt voor het warme 'welkom terug'! Gisteren hebben we de afspraak gehad over het hele traject, de medicatie en hebben we de medicijnen meegekregen. Ik weet nu dat ik op 13 oktober moet beginnen met Decapeptyl, nog een dikke 2 weken dus! Op 25 oktober heb ik dan de eerste echo en als die goed is begin ik ook met Menopur. 2 November heb ik dan de eerste echo om te kijken hoe de eiblaasjes groeien. We gaan nu dus echt los! @punctie: Uiteraard ook uitleg gehad over de punctie. Ik weet nu precies wat er gaat gebeuren, in welke ruimte en wat ze allemaal gaan doen. Dat geeft rust. In het verleden heb ik wel eens blogs of artikelen gelezen over puncties, maar ik heb besloten om dat nu niet meer te doen. Hoe het bij een ander gaat, bepaalt niet hoe het bij mij gaat. Het heeft dus geen zin om de angst en pijn van een ander te lezen, dat geeft alleen maar negatieve gedachten en dat wil ik niet. Misschien zal een ander vinden dat ik m'n kop in het zand steek, maar voor mij werkt het zo. Ik weet dat het (heel veel) pijn kan doen, maar ook dat het heel erg mee kan vallen. Dat is voor mij genoeg. Ik ga de blog dus ook niet lezen.
Wat vervelend Lill.. Ik vind het wel erg fijn om jullie ervaringen allemaal te lezen. Dan kan ik een kleine inschatting maken van hoe het zal zijn. In het ziekenhuis kunnen ze veel vertellen, behalve over de kant van de patient. Ik wil juist heel graag weten hoe iemand het ervaren heeft. Zowel de punctie als de dagen daarna. Moesten jullie lang herstellen? Zijn jullie thuis gebleven van het werk? Zo ja, hoe lang? Over 3 weken hebben we de prikinstructies, info over de medicijnen/hormonen en nog wat onderzoeken. Ik ben zo benieuwd wanneer we daarna mogen beginnen.. duurde dat bij jullie daarna nog lang? Ze hadden het over een planlijst, dat we daar op zouden komen en dat ze moesten kijken wanneer alle specialisten (ivf, pgd, gyn) beschikbaar waren of zoiets?
Ik vind het ook wel fijn om te lezen, ook al maakt het me wel heel bang. Het duurt bij ons nog een tijd, dus voorlopig nog niet aan de orde. Ik denk dat als ik er eenmaal in zit dat ik ook niet meer ga lezen. Maar ik sta nu nog in informatie junkie modus Bb1, wat gaat het snel nu. Heb je er "zin in" voor zo ver dat kan? Ditbenik, gaat dus ook al hard de goede kant op
Mijn eerste punctie was ook geen pretje. Dat beetje verdoving dat je krijgt sloeg niet aan dus ik had echt veel pijn. Het voordeel was dat ik na de punctie opstond uit de stoel, mijn hakken aantrok en zo weg liep uit de behandelkamer. Andere dames werden vanwege de verdoving afgevoerd in een rolstoel. De pijn was overigens wel meteen voorbij, hooguit een beetje een beurs gevoel. Bij de tweede punctie kreeg ik 150% van de verdoving. Ik voelde wel pijn maar ik was verder zo stoned als een garnaal. Het was wel een stuk beter te hebben maar ik heb na de behandeling wel even een dutje gedaan in de behandelkamer. Sommige dames ondergaan de punctie onder narcose (hier op het forum was bijvoorbeeld iemand die extreem bang was voor naalden. Hormonen spuiten was voor haar ook verschrikkelijk). In het buitenland is narcose normaal maar een nadeel daarvan is dat je veel langer in het ziekenhuis moet blijven. Nu is het even tanden op elkaar, even rusten en je mag naar huis. Hoewel ik de punctie veruit het ergste van de hele behandeling vond (ik had niet zo'n last van de hormonen) zou ik toch niet snel voor narcose kiezen. Als je bang bent voor de punctie moet je dit echt aangeven. Ik heb in Maastricht een hele fijne ervaring met een verpleegkundige die heel goed met dit soort dingen omging. Ze kunnen veel doen om je gerust te stellen of om het draaglijker te maken.
Hoi, Alweer even geleden. Heb een beetje meegelezen maar weinig gereageerd! De dames die zwanger zijn/ bevallen zijn gefeliciteerd!! Andere dames heel veel succes met de pgd! Zelf vond ik mijn eerste punctie best wel meevallen, na de tijd wel erg veel last van gehad (dagen daarna) 2e punctie was heeeeel pijnlijk.. En laatste punctie vond ik erg meevallen. Denk dat iedereen het anders ervaart en de pijngrens ook niet bij iedereen gelijk is. Niet druk over maken voor de tijd. Hier rustig, de menstruatie is nog erg van slag. Zit alweer op dag 42.. Voel vanalles maar vorige week een testje gedaan en die gaf aan negatief. Denk dat mn lichaam echt even moet bijkomen van alle hormonen. In november weer een afspraak om te horen hoe nu verder. En horen wat ze met mn eitjes doen die ze nog hebben.
@lieke: wat balen dat je cyclus nog zo van het padje is. Hopelijk krijg je snel meer duidelijkheid. Ik ben benieuwd hoe het bij jullie nu verder komt inderdaad. Nog een dikke maand geduld dus. Hoe gaat het verder met je? @lill: ja, in eerdere stadia heb ik er ook wel over gelezen. Toen was het nog een 'ver van m'n bed-show'. Nu wil ik dat niet meer. Ik heb er zin in inderdaad! 13 oktober kan mij niet snel genoeg dichterbij komen. We hebben alweer lang genoeg on hold gestaan. @Ditbenik: spannend! Het schiet voor jullie nu ook op. Ik heb eerst gehoord wanneer we ingepland waren en heb pas daarna de uitnodiging voor de afspraak gehad, dus dat was andersom. Het zal vast niet heel lang meer duren als jullie die afspraak gehad hebben.
Bb1: ja gaat goed met me, heb het er wel moeilijk mee gehad maar voel me wel weer goed. Gister wel een beetje een dipje, mn schoonzus vertelde dat ze zwanger is van de 2e. (7 maand na de geboorte van de eerste was ze alweer zwanger) Nog voor ze voor de eerste gingen waren we al bezig dus dit deed me wel een beetje pijn maar ben super blij voor ze! gun het mezelf ook zo, na alles wat we ervoor hebben gedaan. Maar ben er van overtuigd dat ik zelf ook ooit van een kleintje mag genieten.
Kan me indenken dat dat steekt. Voor anderen gaat het 'zo simpel'. Per ongeluk zelfs. En idd mensen zoals jullie gaan een enorm traject in. Tijdrovend. Logisch dat dat even zo voelt. Ik gun het jullie ook, en t zal vast ook lukken
Het blijft heftig om te horen dat bij de 1 het zo makkelijk gaat en de ander zo veel medische toeters en bellen nodig heeft en dat het dan soms nog niet lukt. Wij hebben onze afspraak voor de planning van ons traject. 13 oktober mogen we naar de arts. Daar krijgen we onze hele planning en als alles mee zit mogen we half november voor de punctie. Maar we durven nog niet zo ver vooruit te kijken. Eerst maar eens zien hoe ik op de hormonen ga reageren. Maar we hebben een afspraak dus het lange wachten wordt eindelijk beloond! De eerste echte stap wordt over twee weken gezet 😁
Hoi allemaal, ik weet niet goed hoe al die forums werken, maar ik ben op zoek naar lotgenoten en wat begrip. Ik onderga momenteel onze 2de ivf/icsi-behandeling met pgd en het valt mij enorm zwaar. De hormonen zijn hel en het wachten is nog erger. In mijn omgeving begrijpt niemand wat ik doormaak, waardoor ik mij nogal eenzaam voel in mijn strijd. Weet er hier iemand hoe het voelt wat ik voel? Groetjes! Lathinka
Welkom.stel vooral je vragen. Ik herken wel een deel van je verhaal. Wat makt dat het een hel.is.. kun.je wat over jouw achtergrond vertellen ?
Hier kan je idd je ei kwijt Maar wat vind je er idd erg aan ? Veel klachten of het prikken niet fijn ? Ik heb zelf de hormonen nooit het probleem gevonden De wachtweken daarentegen Wat een spanning Maar wel jammer dat je in je familie geen begrip voelt Wij zijn er altijd heel open in geweest ... ook naar vrienden toe
Vervelend dat je in je omgeving geen steun vind. Ik zit zelf nog heel erg in het begin van het traject maar heb veel antwoorden en steun gevonden bij mensen in dit topic