Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn kleine tattoo niet heb overlegd.. Ook de borst reconstructie die ik heb aangevraagd niet. (Wel besproken, maar keuze had ik al gemaakt) Mijn man vroeg na mijn eerste tattoo wel of ik het beperkt wilde houden en 1 plek vindt hij heel lelijk dus liever daar niet. Prima, we hebben samen afgesproken nog 1 tattoo en dan klaar. Hij wilde eigenlijk dat ik mijn buik liet doen (ik ben >70 kg afgevallen) maar dat wil ik niet, daar heeft hij een stem in maar het blijft míjn beslissing. Lastig to, ik vind je man kinderachtig reageren maar rekening houden met hem mag wel. Maar uiteindelijk blijft het jouw lijf en iets kleins kan hij niet zijn veto over uitspreken vind ik.
Ik zou het ook niet erg waarderen als m'n vriend ineens een tatoeage zou hebben. Niet zozeer omdat ik ze lelijk vind, maar vooral omdat het niet past bij wat ik van hem weet. Ik zou het ook gek vinden als hij ineens lang haar zou hebben. Of dreads. Of een prince albert. Of als hij met leren armbandjes zou lopen. Of met zo'n chris zeegers decolleté. En misschien klinkt het raar, maar het zou voor mij toch een beetje voelen of ik met een wildvreemde in bed zou liggen. Ik snap je man dus wel een beetje. Jou ook hoor. Je wilt iets en dan gaat hij miepen. Maar het is zo'n grote verandering, niet zozeer op dat stukje pols, maar in zijn beeld van jou, dat ik z'n onrust serieus zou nemen en er serieus over zou praten.
Mijn man heeft ook een hekel aan tattoos , maar is toch meegegaan toen ik de mijne liet zetten. De betekenis is zo groot en de emotionele waarde dat hij dat belangrijker vond. Ik heb hem op de binnenkant van m'n pols, zodat ik hem makkelijk en vaak zie en andere niet. Verder vind ik tattoos vaak ook gewoon mooi, zonder dieper liggende reden, maar mijn man niet, dus komt er geen bij. Soms jammer maar vind het belangrijk om bij dit soort dingen er samen achter te staan. Je man z'n reactie is kinderachtig, evenals reacties dat je het toch verder moet doen. Probeer er samen uit te komen, waarom wil jij zo graag, laat hem meedenken over een oplossing.
Jouw lijf, jouw keuze. Ik zou daar niet over in discussie gaan. Prima als mijn man het er niet mee eens zou zijn maar als het voor mij belangrijk zou zijn kwam de tattoo er wel. Je bent niet elkaars bezit. Ik ben in mijn relatie nog altijd een individu met eigen wensen, gedachten en gevoelens. Dat weet mijn man ook en die respecteert dat en andersom precies zo.
Nou ja eigenlijj wel. Of een gulden middenweg. Het leek mij oik altijd wel mooi maar mijn man is pertinent tegen dus het komt hier niet. En eigenlijk nu wel blij mee haha
Mijn vriend mag best zijn mening geven en als ik dat wil houd ik daar rekening mee. Maar als ik graag die tatoeage voor mezelf wil dan is dat toch echt mijn beslissing en niet die van hem..
Dat vind ik niet per definitie. Ze heeft er goed over nagedacht en wil het echt erg graag. Als je er na met elkaar praten niet uitkomt en hij blijft eigenlijk vooral bij zijn punt met 'ik word boos als', tja dan zou ik in deze bij mijn eigen standpunt blijven. Ik luister zelf namelijk gewoon niet naar dat soort kinderachtig gestampvoet ('ik word boohoos als..'). Dan blijf ik bij mijn eigen weloverwogen standpunt (in dit geval een kleine tatoeage nemen). Dat is voor mij persoonlijk dus juist wel voor jezelf kiezen. Maar ik gruwel een beetje van elkaar op een dergelijke manier benaderen. Dingen met elkaar bespreken en het allerliefst in goed overleg doen, waarbij je streeft naar iets waar beide partners achter staan: jazeker, dat vind ik erg belangrijk! Maar zo hup over de wensen van een ander heen stappen: nee. Dan probeer je een compromis te zoeken. Bijvoorbeeld een meer bedekte plek, of je tekent eens met zwarte stift de tattoeage op de plek waar je wilt en laat zien hoe simpel hij te bedenken is, of weet ik wat. Maar gaan zeggen ik word boos als, daar ben ik gewoon allergisch voor.
Dit heeft dus met jouw verwachting van hem te maken, net als de man van TS. Hij moet zijn verwachting bijstellen. Vooral die bedreigende houding vind ik not done. Praat erover, maar het voor bespreekbaar Hier heeft mijn man een schoudertattoo en wilde al heel lang een sleeve. Uiteindelijk is het een halve sleeve geworden, want dat kon hij zijn overhemd nog opstropen.. en nu 1 jaar later is hij met een hele sleeve bezig. Hij vindt het geweldig en ik? Ik vind hem mooi zoals hij is, niet wat hij heeft. (Al levert het wel hilarische taferelen op... zoals op de camping raak ik ingesprek met een buurvrouw met dochters dezelfde leeftijd, zodra ze mijn man zag, waren wij taboe of uitgezwaaid worden door belgische hells angels met onze caravan!)
Hmja, aan de ene kant denk ik; het is jouw lichaam en jij wilt dit zó graag, dan is het niet aan je man om het jou te 'verbieden'. Aan de andere kant; als mijn man zou bedenken dat hij een naakte vrouw over z'n hele rug wil laten zetten, zou ik ook heel hard roepen dat hij dat echt niet in z'n hoofd hoeft te halen, omdat ik daar écht niet tegenaan ga kijken. Hetzelfde geldt voor namen van andere vrouwen, welk verhaal daar ook achter zit. Het zou voor mij dus afhangen van wat je precies wilt laten zetten. Als het iets is wat hij simpelweg niet mooi vindt, moet hij niet zo zeuren, zeker niet gezien het om zoiets kleins gaat. Als het iets is wat hij liever niet ziet omdat hij daar een reden voor heeft of omdat het hem zou kwetsen, dan vind ik het een ander verhaal.
Wat voor betekenis zit er voor jou achter? Misschien is hem dat niet duidelijk? Ik zou het gewoon doen hoor, zeker nu ik weet wat het is!
Dat gaf ik in mijn eerste reactie ook aan, eerst op een andere manier samen communiceren Het is alleen wel belangrijk dat het dilemma ook bij de tattoeage an sich blijft, en geen standpunt wordt om de reactie van de partner. Ik zou zelf juist geneigd zijn om op een reactie van 'ik word boos als..' te reageren met een 'jij bent niet de baas over mij!' met gevolg dat de tattoeage meer een protest is tegen iets wat dieper zit, namelijk het gebrek aan respect. Het begrip 'voor jezelf kiezen' is iets wat tegenwoordig zo vaak gebruikt wordt als excuus om gewoon egoïstisch te zijn, dus dat is iets om niet licht te overwegen. Wanneer er in een relatie al gecommuniceerd wordt op een manier waarin dreigen acceptabel is en er weinig respect is voor persoonlijke keuzes zou een relatief simpel dilemma als een tattoeage uit kunnen groeien tot veel meer. De volgende keer is het de partner van ts die iets doet waar ts het mee eens is onder het motto 'jij hebt mijn mening ook niet gerespecteerd toen je die tattoeage liet zetten en nu kies ik voor mezelf', en dat kan van kwaad tot erger gaan, en waar is het 'voor jezelf kiezen' dan? In mijn ogen is het kiezen voor jezelf vooral het aangeven van grenzen, en niet over je heen laten lopen. Bijvoorbeeld in de vorm van een gesprek waarin ts aangeeft wat ze al eerder zei dat ze daar snel overheen gaat, en vraagt om respect voor haar keuzes, aangeven dat dreigen niet acceptabel is. Er voor kiezen dat ze het waard is om gerespecteerd te worden. Ik zou daarom eerst zorgen dat de achterliggende problemen en de communicatie hersteld word, en wie weet dat wanneer haar partner haar wel respecteert hij ook mee gaat om haar te steunen tijdens het zetten. Zodat ts de rest van haar leven kan terug kijken op een tattoeage die ze ook vanuit een prettig gevoel heeft laten zetten, in plaats van straks terug te kijken naar een tattoeage die op een bepaalde manier ook symbool is gaan staan voor protest.
En wat is de betekenis? Begrijpt je man dat? En moet een inimini hartje echt 3x5 cm zijn zoals in je op? Is kleiner geen optie? Mijn tattoo op m'n pols is een heel stuk kleiner , en die vind ik ook al best groot. 3x5 cm vind ik voor op je pols niet inimini maar vrij groot.. Inimini hartje kan ook 1x1 cm zijn, veranderd dat de waarde en betekenis? En veranderd dat iets voor je man?
Ik denk dat er überhaupt al weinig sprake is van respect in deze relatie. Een tatoeage laten zetten zorgt er echt niet voor dat dit uitgroeit tot meer ellende. Die ellende is er onderhuids allang (wat een woordspeling weer...) En komt hierdoor alleen maar aan de oppervlakte. Als er binnen een relatie al sprake is van dergelijke problemen, dan is het een kwestie van tijd voor de "bom" om wat voor reden dan ook ontploft. Dat staat los van een tattoo laten zetten. Er zijn trouwens hele hordes mensen die na het beëindigen van een relatie "eindelijk" de tattoo laten zetten die ze al jarenlang wilden, waarbij het van hun voormalige partner "niet mocht" Geeft ook aan dat TS niet de enige is met dit dilemma
Is het niet mogelijk om een tijdelijke tatoeage te laten zetten? Wellicht dat hij zijn mening dan bijstelt (of jij de jouwe)... En zo niet, ja het is en blijft uiteraard jouw lichaam en je mag zelf kiezen. Ik zou alleen niet zo gelukkig zijn met een tatoeage als mijn man het verafschuwt, maar goed dat is mijn gevoel erbij.
Mijn eerste gedachten is jouw lijf jouw beslissing. Maar ik vind een tattoo mooi. Toen dacht ik hoe zou ik reageren als mijn vriend een tunnel in zijn oor zou laten plaatsen en dacht ik hell no! Als de tattoo een speciale betekenis heeft zou ik het nog een paar keer uit proberen te leggen. Evt de tattoo laten zien. Of meerdere opzoeken die jij mooi vind. Maar als hij het afgrijselijk zou vinden zou ik het niet doen.
Mijn vriend is erg ook niet enorm fan van maar ik heb er toch 2 laten zetten. Mijn keuze en mijn lichaam. Als het nou op je gezicht was is het een heel ander verhaal, dat kan de toekomst beinvloeden. Maar op je pols en van die grote is mooi subtiel.