Hè jakkes, gisteravond op de bank heerlijk met onze zoon (bijna 2) aan het spelen. Was heel lief en gemoedelijk. Dus ik hoefde niet boos te zijn of te waarschuwen, we waren echt even heerlijk aan het spelen voor hij op bed moest. Toen belde mijn man (late dienst) dus ik verteld mijn zoontje dat ik even moest bellen met zijn vader. Dat is normaal geen probleem. Even "dag-dag' zwaaien en een kusje op de telefoon en klaar. Maar nu was dat niet goed en hup, daar hing hij in mijn staart en vervolgens beet hij echt zo hard in mijn heup! En loslaten, ho maar! Gauw telefoon weg natuurlijk en proberen zijn handje uit mijn haar te krijgen en zijn tanden uit mijn heup. Van ellende heb ik hem toen een paar tikken op zijn been gegeven omdat hij maar niet losliet en mijn hoofd zover naar achteren trok aan mijn staart. ManMan, wat deed dát pijn! Hij had ook echt een giga pluk haar in zijn handen na die tijd. En (logisch) hij sloeg mij daarna ook op mijn been. Maar wat voelde ik mij rot na die tijd ver het "slaan" van hem. Dat wil ik niet en is ook niet het goede voorbeeld natuurlijk! Maar je ziet nu, vanochtend, nog de tandafdruk op mijn heup staan! Zo, moest het even kwijt hoor. Meer mensen die wel eens op zo'n moment iets hebben gedaan waar ze spijt van hadden?
Ik heb het drie keer gelezen of er midden in het verhaal geen hond ineens ter sprake kwam die ik gemist had Ik denk dat het een hele normale en zelfs goede reactie is, hij zat nl zo in het moment en hield vast, dan moet je wel primair reagerenom hem uit het moment te halen en je eigen lijf te beschermen.ik ben niet Pro slaan hoor,als je kind bijvoorbeeld de plant Express omgooit en de aarde over het witte vloerkleed uitsmeert vind ik niet dat je dat moet beantwoorden met "geweld", maar wat jij nu beschrijft in een situatie dat hij een soort fysieke strijd aangaat. Dan moet je niet ongecontroleerd op hem gaan intimmeren, wat ik ook niet lees, maar dat je fysiek reageert IN het moment lijkt me niet meer dan normaal. Achteraf billenkoek geven als straf zie ik dan weer als onnodig, maar dat lees ik niet.
Eens met bovenstaande En trouwens, wat had je dan moeten doen ? Je kind bungelend en al aan je been onder de koude douche zetten? Je had zo te lezen de rest al geprobeerd en met je hoofd in je nek kan je ook niet veel meer. Van die ene keer houdt hij echt niks over. Zou het komen omdat hij jaloers werd misschien? Dat de aandacht die hij op dat moment 100% had moest gaan delen met papa aan de telefoon?
Tja ik ben het ook eens met bovenstaande. Slaan is nooit ok, maar wat hij deed was zo extreem dat er even weinig anders opzat, denk ik. En dan uiteraard niet uithalen, maar gewoon een tik om hem uit zijn woede te halen... Bovendien reageer je zelf op zo'n moment ook op instinct, dus ik denk niet dat je jezelf echt iets moet kwalijk nemen. Maar wel vervelend, uiteraard.
Een hele begrijpelijke reactie hoor en helemaal niet misplaatst naar mijn inziens. Hij liet je niet los en in zo'n situatie kan je niet echt op een andere manier reageren. En tussen hard slaan en een tik uitdelen zit een groot verschil. Mijn zoontje heeft kortgeleden ook nog een tik gehad hoor omdat hij constant op het aankleedkussen aan het klieren was en mij in mijn buik schopte. Je hoeft je hier echt niet schuldig over te voelen.
Ach kom. Je hebt helemaal niet geslagen! Slaan is in mijn ogen totaal iets anders dan wat jij zojuist beschreef meid. het is een reactie geweest die hem laat inzien dat dit soort praktijken totaal niet door de beugel kunnen. Wat had je anders moeten doen? Kinderen mogen best leren en zien dat hun daden gevolgen hebben (dat iemand pijn heeft door hun schuld). Even geheel iets anders. Kittens leren ook spelenderwijs en als ze te hard spelen/bijten, krijgen ze echt pets van de moederpoes hoor!
Ach meid dit is echt de meest logische reactie, wat had je anders moeten doen! Op andere dingen reageerde hij duidelijk niet! Dat je je nu schuldig voelt betekent alleen maar dat je een hele goede moeder bent Ik heb gisteren mijn dochter nog geknepen ze bleef mij maar knijpen, met vele waarschuwingen en uit de situatie halen. Gewoon steeds weer terug komen om het weer te doen. Ik heb bewust een keer zachtjes terug geknepen in haar armpje. Even huilen natuurlijk, maar daarna was het wel klaar. Ik hou helemaal niet van een tik geven ofzo, maar soms werkt het wel.
Ach zoiets gebeurt wel eens. Voel je niet schuldig. Ik heb een paar maanden geleden mijn oudste dochter ook een tik gegeven 😱 Ik zat met de jongste dochter (toen 2 weken oud denk ik, misschien zelfs nog iets jonger) op de bank. Oudste kwam bij me en wilde iets wat van mij niet mocht (ik weet niet eens meer wat, denk dat ze iets wilde afpakken ofzo - ze is verder helemáál niet jaloers dus dat was het iig niet). Toen ik dus nee zei, werd ze driftig, stampvoeten en sloeg ze haar zusje op haar hoofd! Uit een reflex gaf ik een tik terug. Schrok er zelf van 😵 Maar schuldig voelen... Hmm niet echt, het is niet goed natuurlijk maar het was een reflex/instinct en echt niet zo dat ik m'n oudste dochter pijn wilde doen.
Klopt, wat Regina88 zegt hoor. hij vind het altijd leuk als papa bekt en wil dan ook even. Dat mag ook altijd, maar nu begon hij meteen zo te reageren en dat had ik ook nog nooit gezien. ik denk dat het vanuit hem dus ook was dat ons gezellige spel (wat dus ook echt heel leuk was!) zo abrupt werd onderbroken, dat hij daar boos om werd. En hij is nogal groot en sterk, dus hem soms houden en keren aan hem. En we proberen hem ook "kort" te houden om die reden. Maar ik wil inderdaad liever via communicatie dingen uitleggen omdat ik niet wil dat hij slaan ed. als normaal ziet. Hij had op de opvang ook al een kindje gebeten uit frustratie en daar ook straf voor gehad hoor (hij moest even 5 min in de hoge box terwijl ze dat andere kindje troostte, hij is toen maar gaan slapen in de box...)! Het is ook lastig, bijna 2, en nog niet zo'n uitgebreid vocabulaire hebben, maar wel al veel willen.
Wat naar dat het zo gelopen is. Maar het is mij ook eens overkomen, ik was hoogzwanger, al met verlof, onze jongste zoon lag op de commode, ongeveer even oud toen als jouw zoon nu. En ineens vond hij het leuk om tegen mijn hoogzwangere buik aan te gaan trappen. En goed hard ook, dat was het spelletje. Ik moet bekennen dat hij toen ook een tik heeft gehad, want hij weigerde hiermee te stoppen. Het heeft eventjes geduurd voordat ik me hier niet meer schuldig over voelde.
Eens met bovenstaande, voel je noet schuldig! Waar ik wel benieuwd naar ben is hoe je het daarna verder opgelost hebt, toen hij los had gelaten zeg maar?
In zo'n situatie heb ik mijn oudste een duw gegeven omdat hij in probeerde te meppen op de toen pasgeboren baby. Ik ben tegen slaan. Maar op dat moment had ik het gedaan voordat ik het wist.
Ik denk dat het merendeel van ons zo zou reageren dus voel je echt niet schuldig. Hoop voor jullie allemaal dat dit een eenmalige actie was.. wat zijn die dreumessen toch een bijzondere wezentjes hè. Mijn dochter is 22 maanden en vind t leuk om op mn vinger te bijten. Ik heb een keer heel hard tegen haar geschreeuwd toen ze niet los wilde laten. Ze was zo geschrokken, helemaal in paniek. Heb ik me ook wel ff goed schuldig om gevoeld
Hij moest natuurlijk heel hard huilen en sloeg mij dus terug. Niet hard hoor, meer als reactie ook. Slaan gebeurt (helaas) wel vaker, maar dat hoort bij de leeftijd volgens mij. Is ook wat hij wel ziet op de opvang. Wij keuren dat ook zeker niet goed en proberen ook uit te leggen dat je niet mag slaan maar moet aaien oid en moet proberen uit te leggen wat je wilt of niet wilt. Normaal lukt hem dat ook redelijk door ons mee te nemen en aan te wijzen wat het probleem is. Na het incident zeg maar, heb ik hem uitgelegd dat hij mij echt heel veel pijn heeft gedaan en dat ik dat echt niet leuk vind. Dat hij best boos mag zijn maar soms ook even moet wachten voordat hij kan bellen met papa. Hij wilde toen ook meteen knuffelen en gaf ook aan dat hij erg moe was en op bed wilde. Of dit de beste manier was om het af te sluiten weet ik niet, maar het leek alsof hij het zo prima vond dus heb ik het ook niet groter proberen te maken voor hem, dan het was. Hoewel ik er dus wel mee zit/zat.
Ik denk dat elke moeder weleens een mep uitdeelt zijn wij ook groot mee geworden toch? En soms overkomt het je gewoon voel je niet schuldig je bent een mens en hij is het vast zo vergeten mamas hebben er meer last van dan de kinderen
Ik ben zelf iets meer voor de aanpak van straffen en uitleggen. Het slaan opzich vind ik wel altijd een groot ding wat wel aangepakt moet worden ( dit is mijn mening he, dus niet zoals het moet zeg maar ) Echter, ik denk dat je het in deze zeker goed hebt aangepakt hoor! Jullie waren allebei goed geschrokken, je hebt je verhaal uitgelegd en daarna was het klaar. Hij en jij hebben er niks aan dat hij overstuur in bed ligt. Wellicht os deze situatie wel iets om over na te denken en een plan van aanpak te maken als het weer gebeurd, gewoon een stapje vooruit denken.. geeft jezelf misschien ook meer rust. Nogmaals, voel je je absoluut niet schuldig, hijezelf is jet waarschijnlijk allang vergeten en je bent nog steeds zijn hele wereld! Opvoeden is helaas geen vriend of vriendin zijn, maar een ouder. Jij bent ervoor de grenzen aan te geven voor wat wel en niet mag en welke acties tot welke reacties beweegt. Buig het om maar iets positiefs, je hebt hem nu juist laten zien dat wanneer je slaat, je iets terug kan verwachten en dat je beide boos bent, dit is geen fijn gevoel en moet dus voorkomen worden.