Dat ligt dan echt aan die mensen en hun gezondheid want ik heb daar echt nog geen last van en ik ken eigenlijk niemand van die leeftijd die al zo "oud" is. Het tegenovergestelde zijn dan weer de hele jonge ouders die eigenlijk nog niet klaar zijn met hun jeugd en dus hun kind heel vaak bij de grootouders neerzetten om te kunnen gaan stappen enzo. Dat doen ook lang niet alle jonge ouders maar ik ken er verschillende. Sommige hebben totaal nog geen kaas gegeten van opvoeden. (Te) jong moeder worden kan dus net zo goed nadelen hebben als ouder moeder worden.
ben ik het helemaal mee eens. wil je het wel zo heel erg graag betaal je alles wat er bij komt kijken maar uit eigen zak. gaan we straks nog meer premie betalen omdat de carrierejagers nog even snel een kind moeten hebben voor ze 50 zijn.
Mag zeker gedeeld worden. Ik denk dat iederen begrijpt waarom jij er zo over denkt. Ik vind het zelf een moeilijk iets. Het verschilt natuurlijk heel erg per persoon. De ene van 50 is de andere niet. Maar of het voor het kind zo prettig is.. Mijn nichtje is geboren toen haar ouders 43 waren en ik weet dat zij altijd degene was met de oudste ouders en dat ze dit niet altijd als leuk ervaren heeft. En 43 en 50 scheelt nog eens 7 jaar. Ik snap het verlangen naar een kindje maar ergens moet toch wel een grens liggen. Wat nu 50 is, is over 10 jaar misschien 55 en zo blijf je doorgaan. Ik denk ook dat ze het geld beter aan iets anders kunnen besteden.
Haha ja die ken ik ook! Er heeft hier in de omgeving ooit een advertentie in een krantje gestaan voor een oppas 2x per maand zo dat de ouders konden stappen. De oppas moest ook blijven slapen.
Oef ik vind dat ook al erg oud tot je 50e! Maar iedereen heeft daarin ook z'n eigen refetentiekader. Toen ik geboren ben was mijn moeder 38. Ik zelf heb altijd wel een beetje het gevoel gehad dat ik 'oude' ouders had. voor mijn gevoel waren ze wat ouderwets en gingen ze niet zo met hun tijd mee... waardoor ik ook niet. Maar dat hoeft natuurlijk ook niet perse aan hun leeftijd te hebben gelegen, misschien waren ze gewoon zo? Zeker later toen ik zelf volwassen was vond ik het niet meer zo erg. wel is mijn moeder al op 64 jarige leeftijd overleden, ik had graag wat langer van haar mogen genieten. Gelukkig heeft ze ook mijn kinderen wel gekend omdat ik ze wel relatief jong kreeg (24e en 25e) . Maar het was gewoon zo zoals het was. Ze heeft veel gewerkt en ook gewoon wat later mijn vader leren kennen, het loopt zoals het loopt. soms 'begin ' je door omstandigheden later aan je kinderwens. Soms ben je jaren bezig voordat je wens vervult wordt etc. Wie zijn wij om daar wat van te vinden? Als diegene gelukkig is om moeder te worden, toevallig op latere leeftijd? Ik ben zelf blij dat ik mijn kinderen jong heb mogen krijgen. Maar als dat niet gelukt was, dan had ik ook graag wat langer de tijd gehad. ik denk dat de natuur het op een bepaalde manier heeft geregeld (vruchtbaarste periode ligt net na de twintig), we komen op een gegeven moment in de overgang etc. het zal oorspronkelijk wel een reden hebben. je moet nog tijd hebben om je kind groot te brengen. Maar we worden natuurlijk ook ouder dan 100 jaar geleden dus dit is ook een soort van verandering van de evolutie. Echter is op 48 jarige leeftijd door ivf zwanger worden niet meer echt natuurlijk te noemen natuurlijk.
https://www.freya.nl/toelichting-op-verruiming-leeftijdsgrens-ivf-tot-50-jaar/ In dit artikel staat het wat beter uitgelegd wat de verandering inhoud. Vind het zelf ook een hoge leeftijd. Had zelf op jongere leeftijd kinderen gewild, maar kwam mijn grote liefde pas tegen toen ik 29 was. Na 1 jaar wilde we een gezinnetje beginnen. Maar een zwangerschap bleef uit. Na 3 proberen en onderzoeken bleek mijn man sterk verminderd vruchtbaar te zijn. Ik was 33 toen ik voor het eerst zwanger werd en 36 met deze zwangerschap. Als ik de keuze had, wilde ik veel eerder moeder worden!
Ik snap je, ook al heb ik via de MM/ ivf kindjes mogen krijgen. De titel in de media is overigens anders als wat er bedoeld wordt. Vrouwen tussen de 43 en 50 kunnen dus een jonge eicel van een donor krijgen. Ivf met eicellen van deze vrouwen zou inderdaad kansloze geldverspilling zijn. Zelf financieren lijkt me ook terecht. Sowieso is de vergoeding van drie pogingen en na het baren van een kind weer 3 pogingen heel raar. Ik geloof meer in het Belgische systeem van 6 vergoedingen in totaal en geen rare dingen met wegstrepen en opnieuw vergoeden. Wbt het anders verlopen van het levenspad, vertel mij wat! Maar als je al jaren weet dat vruchtbaarheids behandelingen tot leeftijd X gaan, kun je daar als vrouw op een gegeven moment toch ook eigen beleid op maken? En dat is echt wel dusdanig ruim dat je een studie en werkervaring opgedaan kan hebben.
Ik denk niet dat erover valt te oordelen. Elk levenspad en traject is anders en als jij nog iets ingevroren hebt en op je 44e of 46e nog wil behandelen omdat het uitzichtloze verdriet van kinderloosheid te complex en onverwerkbaar blijkt, moet dat kunnen. Beter dan dat die mensen naar het buitenland moeten uitwijken. Wat als je pas op je 36e het geluk hebt om de vader van je kind te vinden? Wat als je al 10 jaar probeert via zware trajecten om een kind te mogen laten komen? Wat als je tot je 43e elk jaar een miskraam krijgt en het op je 44e tijdens die laatste poging wel goed mag gaan? Wat als je na jaren proberen op je 41e een doodgeboren kindje krijgt en pas later weer emotioneel in balans raakt om een nieuwe poging te wagen? Wat als je na jaren rouwen om kinderloosheid toch het besluit neemt dat een leven zonder kind niet mogelijk blijkt en via een donoreicel wil proberen en je bent net 43 geworden en moet het traject nog opstarten? Alleen al de wachtlijst voor een eiceldonor is 7 tot 8 jaar. Tel uit dat er tussen begin kinderwens en uiteindelijke start van de donorbehandeling makkelijk 10-14 jaar kan zitten. Iemand die dit verdriet zelf niet kent, zal nooit kunnen begrijpen hoe ingrijpend het is. Mijn overleden (immatuur geboren) kind heeft mij zo ontzettend veel gegeven dat me door de onvruchtbaarheid en kinderloosheid was 'ontnomen'. Alleen al de hoop dat er ooit een einde zou komen aan dat uitzichtloze, complexe verdriet doet leven. Hij heeft mij moeder gemaakt, leven doen voelen, een bevalling mogen ervaren, moederliefde laten kennen en zoveel confronterende dingen uit de weg geruimd. Ik kan weer normaal over straat zonder verdriet te voelen. Ik leef weer, ik voel weer wat gelukkig zijn is. Hij is overleden, maar hij is vooral geboren. Ik kan niet omschrijven hoe dat gevoel is als je nooit meer moeder zou worden. Vroeger werden vrouwen nog ruim in de 40 moeder van hun 7e, 8e, 11e kind. Toen werd er ook niet over geoordeeld door omstanders. Zo was het leven gewoon. Mooi dat er nu mogelijk minder mensen met de rouw van kinderloosheid door het leven hoeven. Het is ze enorm gegund. Ik ben ervan overtuigd dat het goede thuisadressen zijn voor een kind om groot te groeien. Het gaat bovendien niet om vergoeding, enkel om de mogelijkheid om in ons eigen land voor behandeling terecht te kunnen. Ik zie hier geen enkel probleem in.
Tja leeftijd is maar een getal. Je moet sterke genen hebben, een gezonde levensstijl en een dosis geluk om (gezond) oud te mogen worden. Als ik hier in Azië om mij heen kijk hoe gezond en actief ouderen hier zijn vergeleken bij de meeste Westerse landen, amper een scootmobiel of rollator te zien op straat hier. Bejaarden staan hier om zes uur 'smorgens met z'n allen fanatiek te sporten en door hun gezonde eetpatroon/gezond gewicht zijn ze tot op zeer hoge leeftijd vitaal en productief. Kortom een vrouw zal hier gemiddeld genomen waarschijnlijk prima in staat zijn om als ze vijftig of zestig is nog achter een kleuter aan te rennen. In landen waar overgewicht en daardoor kanker en hart-en vaatziekten veel vaker voorkomen zie ik dat inderdaad niet zo snel gebeuren. Maar ik ken dus inderdaad twintigers-en dertigers die er fysiek/mentaal een stuk slechter aan toe zijn dan veertigers-en vijftigers. Bovendien blijkt telkens uit allerlei studies dat kinderen van 'oudere' moeders gelukkiger zijn, gezonder en betere resultaten halen op school. Dus best 'leuk' voor een kind. 😬 Schokkend wanneer ik een paar berichten hiervoor lees dat een vrouw van 36 'al niks meer kon'. Dat zegt dan helemaal niks over haar leeftijd als zodanig maar meer over haar ongetwijfeld zeer ongezonde levensstijl. Ik vind het prima als ze de leeftijd van IVF ophogen MAAR ik vind wel dat er meer voorlichting moet komen en wellicht strengere keuringen om deze behandelingen te mogen ondergaan, ongeacht de leeftijd overigens. Het belang van het (ongeboren) kind moet m.i. altijd voorop staan en niet het recht van een vrouw om zich onder allerlei (ongewenste of ongezonde) omstandigheden maar te mogen voortplanten. 😑
En uit onderzoek blijkt zelfs dat donorkinderen gemiddeld genomen gelukkiger zijn dan volledig biologisch eigen kinderen. Dit doordat ze zich meer gewenst voelen dan gemiddeld en mogelijk in gezinnen geboren worden waar bewuster bepaalde keuzes worden gemaakt. Er zullen zeker uitzonderingen zijn. Ik heb een erg jonge moeder (we schelen 22 jaar). Het heeft voor- en nadelen. Ze is erg fit, maar mentaal gezien ben ik haar al ver voorbij gegroeid. En dat terwijl je juist die mentale steun soms zo hard nodig hebt. Ik vind mijn mentale steun en sparringpartner bij mijn peettante die 20 jaar ouder dan mijn moeder is. Zij is lichamelijk minder fit, maar zo'n wijze vrouw met goede levenslessen. Dus tja, wat zegt leeftijd over goed moederschap?!
Volgens mij is deze regeling ook vooral om mensen in ons eigen land de optie te bieden zodat ze niet naar Spanje of Cyprus hoeven te gaan. Dat zal voor hun ook enorm in de kosten schelen, reis en verblijf zijn immers soms net zo kostbaar als de behandeling. En voor de minder bedeelde echtparen, is het misschien net de financiële drempel om nog een poging te kunnen wagen.
Tja ik ken dus een kindje van 4, waarvan zijn vader uit het zelfde geboortejaar is als MIJN moeder. Nu met net 4 jaar wordt hij al erg verdrietig van het feit dat hij telkens moet uitleggen dat het niet zn opa is. En ik had zelf vroeger een vriendinnetje waarvan haar vader ongeveer evenoud was als mijn opa. En toen wij halverwege de basisschool zaten zijn beiden overleden...heel erg voor mij dat het mijn opa was, maar het was wel haar vader. En nee dat weet je nooit,maar met oudere ouders loop je een groter risico.... Hiermee bedoel ik dat het echt niet zo leuk voor een kind is. De kans dat jouw moeder nog meemaakt dat je gaat trouwen en kinderen krijgt is echt niet zo groot...en sta je er dan dus misschien voor je 30e al alleen voor.
Ik kan me alleen haast niet voorstellen dat er straks een horde vrouwen van tussen de 45 en 50 jaar in de rij staat te wachten voor zo'n traject. Tuurlijk zal het percentage vrouwen die dit willen iets oplopen maar de overgrote meerderheid heeft vaak toch geen behoefte meer aan (nog) een kindje op die leeftijd? Denk echt niet dat de wachtkamers plotseling bomvol zullen zitten en dat het dus met de kosten waar sommign het over hebben echt wel mee zal vallen. Verder vind ik er eigenlijk niet zo veel van. Ben van mening dat een ieder voor zichzelf een keuze moet en mag maken zonder al te veel stil te staan bij wat een andere vind of denkt.
Ik vind het een goede verandering. Het gaat hier niet om IVF met verse eigen eicellen, maar om vrouwen die om wat voor reden dan ook nog eicellen/embryo's in de vriezer hadden of aangewezen zijn op donoreicellen. De wachttijd voor IVF met een donoreicel is in Nederland 10 jaar (uit het hoofd). En dan bedoel ik niet die met wederkerigheid, maar de wachttijd bij de eiceldonorbank. Als je dus als vrouw van 34 besluit met je partner een kindje te willen en het lukt niet, dan ben je zo 3 jaar verder voordat duidelijk wordt dat het met eigen eicellen niet gaat lukken. Dan ben je 37. Dan moet je nog op die wachtlijst toegelaten worden, 38. Met de huidige wachttijden ben je dan al te laat. Ik vind het goed dat een vrouw straks zelf mag bepalen of ze dan nog na 10 jaar wachten voor een kind wil gaan of niet. Dat het niet een wet is die die vrouwen tegen houdt. Zelfde geldt voor de cryo terugplaatsingen. Als een vrouw van 41 met IVF zwanger wordt, dan kan het heel goed dat ze nog meerdere cryo's in de vriezer heeft zitten. Stel dat ze graag een groter gezin zou willen hebben, dan moet ze zich haasten om die verschillende zwangerschappen voor haar 43ste afgerond te hebben. Dat is toch veel ongezonder dan dat ze rustig de tijd neemt en misschien nog een cryo laat terugplaatsen als ze 44 is? Verder ben ik het met Evia eens. Voor mijn dochter* reed de ambulance niet. Dit terwijl een medisch echoscopiste aangaf dat dit zeer belangrijk was om de overlevingskansen van mijn dochter* te vergroten. We zullen nooit weten of dit haar leven gered zou hebben, maar een week later is ze met 21 weken dood geboren.
Ik vind het eigenlijk wel prima. Het kost niks voor "ons" als land (aangezien je het vanaf 43 gewoon zelf moet betalen, dat is niet veranderd), het is ook geen IVF behandeling in zijn geheel, de eicellen moeten van een donor komen jonger dan 43 of van jezelf geoogst voor je 43ste, dus het gaat alleen om de terugplaatsing. Dat er meer onderzoek moet komen naar miskramen en vroeggeboortes en middelen om kinderen eerder in de zwangerschap al te redden, ben ik het helemaal mee eens, maar dat staat in mijn ogen hier los van. (dit kost geen geld, is alleen een beslissing, dat ze meer geld aan onderzoek en middelen moeten besteden vind ik ook echt!) Overigens heeft mijn schoonoma nog haar laatste kind gekregen op 46 en die is bij alle bruiloften geweest en heeft al haar klein kinderen leren kennen! Is vorig jaar helaas overleden op 93jarige leeftijd. Daar in tegen, was mijn vader 29 toen ik geboren werd, en is hij niet op mijn bruiloft geweest en zal hij nooit zijn kleinkinderen leren kennen omdat hij 9 jaar later is overleden. En die 36 die hier genoemd werd.. dat is echt niet oud.. als je dan niks met je kind onderneemt, ligt het gewoon aan je persoonlijkheid. Ik ken ook moeders van begin 20 die niks met hun kind ondernemen en de hele dag voor de tv liggen roken.
Ik had die post van Chocolat nog niet gelezen maar 36 jaar oud vinden? Kom ik aan met mijn 38 jaar..praktisch rijp voor het bejaardentehuis dan. Arm kindje van me..en nu? Idd een kwestie van instelling.
Wat ontzettend mooi geschreven, Lotje. Ik heb er geen ervaring mee, maar uit wat je schrijft, merk ik dat je een heel sterke vrouw bent.
Maar juist dat vind ik nu zo'n kromme redenatie achter het hele besluit. Als vrouwen langer de tijd krijgen om de keuze te maken om voor eiceldonatie (in Nederland) te kiezen, wordt die wachtlijst echt niet korter. In tegendeel juist, lijkt me. Als er nu een vrouw van 25 is die voor eiceldonatie moet kiezen omdat ze geen eierstokken meer heeft, een erfelijke ziekte over zal dragen wat ook met PGD niet uit te sluiten is, of met welke reden dan ook, moet zij nóg langer wachten tot ze in aanmerking komt, omdat de vrouwen van 43+, die simpelweg 'te laat' waren, ook op die wachtlijst staan. Als al die vrouwen voor haar op de lijst staan, loopt zij ook tegen de 40 voor ze in aanmerking komt en zijn de slagingskansen voor haar dus alweer een stuk lager. Er is nu geen wachtlijst meer voor vrouwen tot 43, nu staan er ook vrouwen van 43, 44, 45, 46, 47, 48 en 49 op die wachtlijst. Zwanger worden én blijven heeft niet alleen met een jonge, gezonde eicel te maken, natuurlijk.. In mijn ogen verleg je het probleem hier dus alleen maar mee. Nu zijn het de vrouwen die vanaf hun 43e gedwongen op moeten geven (maar die door hun leeftijd al een lagere slagingskans hadden), maar na dit besluit zijn het de vrouwen die nu 25 zijn, die straks een veel lagere kans hebben om zwanger te raken als ze éíndelijk aan de beurt zijn, door hun leeftijd. Daarbij; nu zijn het de vrouwen van 38 voor wie de wachtlijst te lang is. Straks zijn het de vrouwen van 45 voor wie de wachtlijst te lang is. Moet er over 25 jaar dan weer besloten worden dat de leeftijd ook wel naar 55 kan? 60 misschien? Alle argumenten die nu genoemd worden voor vrouwen van 43 (steeds een miskraam krijgen, een overleden kindje en tijd nodig hebben om überhaupt weer aan behandelingen te durven beginnen, je partner pas laat tegenkomen), worden straks genoemd voor vrouwen van 50. Er moet toch ergens een (definitieve) grens gesteld worden en in mijn ogen lag die grens wel goed op de plek waar hij lag voor dit besluit..