Dit denk ik eigenlijk ook. Ik weet ook hoe moeilijk het is als het niet gaat zoals je gehoopt had, ik had een grote kinderwens maar kwam m'n man pas op m'n 35-ste tegen. Mijn persoonlijke grens voor een zwangerschap stond op 40 jaar en heb op m'n 39ste moeder mogen worden... m'n man is 5 jaar jonger. Als het niet natuurlijk gelukt zou zijn zouden we geen traject in zijn gegaan maar sta je al op een wachtlijst kan ik me best voorstellen dat je je grens wat opschuift maar denk dat het een paar uitzonderingen zullen zijn, die het met 50 jaar nog willen. En nauurlijk denk ik er wel eens over na dat zoontje enig kind is en blijft, dat ik hem misschien niet zie trouwen, dat ik nooit oma word...ik ben ook nog eens al 20 jaar afgekeurd om lichamelijke redenen maar hee, ik ben zeker niet oud(erwets) en heb hem nog een heleboel te bieden, ken genoeg jonge moeders die er niet zijn voor hun kind zoals ik dat wel ben voor mijn zoon. En wie weet word ik wel 95 jaar en ben ik nog bij de tijd ook
En ik durf me zelfs ook nog wel af te vragen of vrouwen die zich als eiceldonor gemeld hebben, misschien afhaken als hun eicel bij een 49 jarige terecht kan komen. Maar voor een vrouw van 38 is het een aandoening dat ze onvruchtbaar is door een vervroegde overgang. Ik vind het dus heel redelijk dat zij geholpen wordt, ook al moet ze daar lang op wachten. Voor een vrouw van 45 is het normaal dat ze niet meer vruchtbaar is en daarom heb ik er veel minder problemen mee dat zij er niet meer voor in aanmerking komt op de wachtlijst geplaatst te worden. Grenzen veranderen in de geneeskunde, prematuren worden steeds vroeger behandeld, ziektes kunnen steeds beter bestreden worden. Dus dat deze leeftijdsgrens onder de loep is genomen vind ik goed. Als over 10 jaar blijkt dat de grens van 55 beter is met de dan huidige technieken, heb ik daar niet bij voorbaat moeite mee.
Ik verbaas mij alleen maar over de leeftijden waarop mensen er zelf nog voor willen kiezen om ouders te worden. Maar daarentegen vind ik dat het een ieder zijn goed recht is om op latere leeftijd nog voor een kindje te gaan. Wel vind ik het verwerpelijk dat de kinderwens van een 45jarige (met behulp van doner eicel) straks mogelijk voor de kinderwens gaat van een onvruchtbare 25 tot 30 jarige. Qua leeftijdsgrens heb ik er altijd voor mijzelf al heel strikt over gedacht, niet voor mijn 25ste en niet na mijn 35ste een zwangerschap. Mijn dochter is geboren op mijn 27ste en straks het brusje als alles goed gaat op mijn 29ste
Ja dat had ik ook heel strikt ik wou na mijn 22ste en voor mijn 30ste 3 kinderen, en na mijn 30ste nog moeder worden... nooit. Ik wou echte een jonge moeder zijn. Helaas leerde ik mijn man pas kennen toen ik 26 was, daarvoor eigenlijk altijd vrijgezel geweest was ik 29 toen we voor een kindje ging (ik dacht, ik haal het net voor mijn 30ste nog met 1) en toen lukte het niet. Soms loopt het leven anders dan je voor jezelf gepland had. Dat het voor jou zo ideaal heeft uitgepakt is natuurlijk heel fijn, maar als het niet gelukt was met kinderen, schuiven ook jou strikte grenzen
Ik vraag me wel af naar welke factoren ze allemaal hebben gekeken in deze onderzoeken. Ik neem aan dat het toch vooral om de opvoeding gaat? Mijn (oudste) schoonzus heeft dezelfde opvoeding gehad als mijn man maar aangezien zij 17 jaar ouder is dan hij heeft zij een "jonge" moeder en mijn man een "oude" moeder. Hoe zit het dan in zulke gevallen? Voor zover ik weet is mijn man niet gelukkiger dan mijn schoonzus.
39 is toch helemaal niet te oud? Vroeger werden vrouwen wel zwanger tot 48 of 49...pas na de menopauze stopte het echt. Ik vind heel veel van IVF...maar dat ga ik hier niet plaatsen. Voor mensen die niet via de natuurlijk weg kinderen kunnen krijgen is het in elk geval heel goed dat het bestaat en kan. Ik kan me niet voorstellen wat een verdriet je hebt als het moeilijk gaat. En dat moet kunnen tot 50 jaar Bewaren
Ik voel en snap je pijn. Niet alleen vanaf 25 weken, maar sommige ziekenhuizen 26 weken mits 600 gram. Is natuurlijk niks maar inderdaad, in het buitenland zijn ze hier veel verder mee. Helaas kwam ik hier na het overlijden pas achter en dus te laat, er bestaat een kans dat mijn kind in Duitsland wel gered had kunnen worden. Goed, in deze discussie: ik vind het ook heel lastig. Mijn moeder kreeg haar laatste kind op haar 43 (ikzelf ben de oudste van de 6) en zie nu bewust ook de mindere kant van het verhaal. Mijn moeder is inmiddels 53, jongste broertje dus 43. Ik zie dat mijn moeder amper wat onderneemt met de kinderen, stug doorrookt en hartproblemen ontwikkeld. Ook mijn moeder is op haar 50e oma geworden van onze eerste zoon. Dit maakt het voor mij erg raar om te bedenken dat een 50 jarige vrouw nog gaat bevallen. Anderzijds, wij hebben er twee jaar over gedaan om zwanger te worden, zonder mmm. (dat zou worden opgestart). Als ik zelf op mijn 44e een ontzettend grote kinderwens zou hebben en het zou nog niet gelukt zijn, lijkt mij dat je iedere kans aangrijpt en niet zal zeggen: nu ben ik te oud. Maar goed, tenslotte heb ik makkelijk praten, aangezien ik dus wel in mijn vroege twintigerjaren twee keer moeder mag worden.
Precies mijn punt van hierboven. Je moeder is met haar 53 jaar aan het aftakelen omdat ze zichzelf dood rookt en verder waarschijnlijk ook ongezond leeft. Heel sneu voor jullie als kinderen inderdaad en egoïstisch van je moeder. Maar dat heeft dus niks met haar leeftijd te maken...😕
Even je reactie doorgelezen (had niet alles gelezen ) Inderdaad, geheel haar eigen schuld door deze levensstijl aan te nemen. In hoe oud je 'daadwerkelijk' bent op een bepaalde leeftijd heeft in mijn ogen wel degelijk met gezondheid te maken, natuurlijk. Als ze een gezondere leefstijl zou aannemen zou ze er in mijn optiek voor haar jongste kinderen een leukere moeder zijn. Mijn punt was ook niet dat per definitie iedereen boven een bepaalde leeftijd aftakelt en/of geen kinderen meer mag krijgen. Dit heb je voor een groot deel zelf in handen. Het is persoonsgebonden/situatiegebonden. Wel wil ik er eerlijkheidshalve bij vermelden dat ik wel raar op zal kijken als ik een zwangere vrouw van rond de 50 jaar zal zien.
Aangezien Nederland rap vergrijst en er een stuk meer kinderen nodig zijn om straks al die premies op te brengen, zou je zo nog wel eens goedkoper uit kunnen zijn.
even voor mijn info, want ik weet er duidelijk een stuk minder vanaf dan jij. Die wachtlijst waar jij het over hebt is voor eiceldonatie toch, niet voor IVF? Het nieuwsbericht gaat alleen over IVF met een donoreicel, of ook de "gewone" IVF? Want een vriendin van mij heeft laatst een ivf poging gedaan maar die hoefde daar niet lang op te wachten hoor? Het zou idd gek zijn als de wachtlijsten hierdoor alleen maar langer worden en de kansen steeds kleiner.
Je hebt gelijk, ik heb het verkeerd verwoord: Niet elk kindje zal gered worden. In Azië krijgt elk kindje een kans, ongeacht de duur van de zwangerschap. Als ze wat kunnen doen, dan doen ze dat, ongeacht beleid. Dan maakt het voor mij niet uit hoe rijk of hoe arm een land is, maar dan heb je mijn respect al omdat je ieder kindje die wilt vechten een kans geeft om te vechten..
Zie liever de libre voor diabetes vergoed maar nee dat te duur ;(;(. Vooral voor kinderen. Zoontje met type 1 en moet dagelijks minimaal 8 x in zijn vingers prikken. Met de libre wordt dit terug gebracht na 0. Waardes zijn duidelijk, ziet of het dalend of stijgend is etc. Doen ze moeilijk over Dan lees ik dit en denk ik, waarom dit wel. Staat nu op meen 45. Dan heb je toch tijd zat gehad om een kind te proberen te krijgen. Nee laten we er 50 van maken. De kans op vruchtbaarheid problemen na je 40 is een reële kans. Dan heb je nog tot 45 om te proberen. Vind persoonlijk 45+ echt te oud om nog te starten. Dan ben je al ruim met pensioen als je kind klaar is met de middelbare school
Ik snap wel dat je dat bedoelde hoor, maar dan nog klopt het niet dat dat overal in Azië gebeurt (net zoals er ook niet overal in Azië zoveel meisjesabortussen plaatsvinden). Misschien is dit vooral zo in de rijkere landen zoals Japan.
Het gaat niet om starters. Het gaan om vrouwen die al cryo's of eigen eicellen ingevroren hebben, maar volgens de wet niet meer na een bepaalde leeftijd geholpen mogen worden om deze te gebruiken. Verder gaat het om vrouwen die jarenlang op een wachtlijst voor eiceldonatie hebben gestaan en nu te oud zijn voordat ze aan de beurt zijn. En wat betreft de vergoedingen in de gezondheidszorg, ik heb 2 zoons met chronische aandoeningen en het is ieder jaar weer spannend wat we nu weer financieel op ons bord erbij gaan krijgen. Chronisch zieken zijn er in hun besteedbaar inkomen de afgelopen jaren rustig een maandsalaris op achteruit gegaan, zag ik laatst op 1 vandaag. Ik ben het met je eens dat hier zeker ook wat aan moet gebeuren.
Over welk(e) Aziatisch(e) land(en) heb jij het dan? Want ik ken meer Aziatische landen waar de gezondheidszorg echt een ramp is dan landen waar deze goed en voor iedereen toegankelijk is? In heel veel (bijna alle) Aziatische landen doen ze wat ze kunnen als je geld hebt. Arme mensen krijgen niet dezelfde zorg als rijke mensen. In Europa is dit wel zo.
Ja dit bedoel ik dus, en in sommige landen hebben ze überhaupt de middelen niet (of je er als patiënt nou geld voor hebt of niet), daar moet je voor simpele ingrepen al uitwijken naar een buurland zoals waar mijn zwager vandaan komt. Mijn man zijn zwager heeft dan weer jarenlang in een superluxe ziekenhuis in het midden-oosten (ook Azië dus) gewerkt waar heel veel mogelijk was, dus grote verschillen. Zo komt mijn man ook "uit Afrika" en als ik dan vertel dat mijn schoonzus daar bij iedere controle bij de gynaecoloog een echo krijgt, kijken sommige vrouwen alsof ze water zien branden. Want ja, Afrika is toch arm en daar bevallen vrouwen op een matje in een hut ergens. Zo zullen deze verschillen in Azië ook wel enorm groot zijn.