Helemaal mee eens. Ik denk dat het uitstraling en houding is ipv "mooi" zijn. Ik ben ook geen model hoor, en heb kort haar....wat natuurlijk volgens veel zp dames te lelijk voor woorden is. Maar ik straal zelfvertrouwen uit, ben vriendelijk en krijg dat dus ook terug.
Ik denk dat uiterlijk zeker wel effect heeft, maar uitstraling ook. En iemand die echt niet mooi is, is de uitstraling misschien ook heel onzeker en gesloten. Mijn beste vriend vroeger was écht niet mooi, zijn familie stond bekent om hun lelijkheid... maar die jongen was zó leuk gewoon, echt aardig, grappig, totaaaal niet onzeker, zorgzaam, maakte met iedereen een praatje etc; hij was enorm populair op de middelbare school, kreeg hele toffe bijbaantjes etc. Zijn uiterlijk heeft hem echt niet tegengewerkt. Als hij binnenkomt zíe je echt zijn uitstraling.
Nou, 'knap' zal ik mezelf niet noemen, maar ik ben 35 kilo afgevallen en mensen doen zéker heel anders tegen mij. Niet alleen in winkels, ook als ik gewoon op straat loop, op het schoolplein, noem maar op. Natuurlijk vind ik het leuk om aanspraak te hebben, maar vaak word ik er ook gewoon heel verdrietig van. 'Nu wel..', denk ik dan, 'Terwijl je eerst gewoon langs me heen keek en geen woord tegen me zei.. Er kon nog geen 'hallo' af..'. Ik ben nog steeds gewoon dezelfde persoon als ik was. Aan mijn karakter is helemaal niets veranderd. Ik ben nog even vrolijk, even gezellig, even open en even vriendelijk.. Ik was toen 'niet goed genoeg', enkel en alleen maar omdat ik zo dik was. Op basis van alleen maar dat stomme gewicht beoordeelden mensen kennelijk dat ik niet aardig, leuk, gezellig of spraakzaam zou zijn. Voor het afvallen dacht ik dat ik dit één van de leuke kanten aan gewichtsverlies zou vinden, maar nu blijkt dat dit eigenlijk hetgeen is waar ik het meeste moeite mee heb en ik word er eigenlijk alleen maar onzeker van. Heel raar.
Ben ik het wel mee eens. Ik word juist altijd netjes geholpen in de winkel en ben echt geen schoonheid. Ben zeker 10 kilo te zwaar en draag geen ultra moderne kleding maar word altijd " normaal " behandeld. Ik krijg juist vaak te horen dat ik een leuke uitstraling heb en ik ben ook niet snel onzeker. Zo heb ik een kennis die veel gewicht is verloren en die vertelde dat ze nu veel meer wordt aangesproken door mensen en vriendelijker wordt benaderd. Maar zij ziet dit verkeerd. Toen ze zwaarder was keek ze vaak nors en maakte nooit oogcontact omdat ze zich schaamde voor zichzelf. Maar nu met een paar maatjes minder kijkt ze recht de wereld in en lacht ze naar mensen omdat ze zichzelf goed voelt en dit krijg je ook terug van mensen. Natuurlijk kom ik ook weleens ergens waar je slecht wordt geholpen maar dat heeft dan niks met mezelf te maken maar het publiek wat in zo'n winkel werkt.
wauw wat veel reacties! echt heel fijn. Veel mensen die mijn ervaring delen. het zal ook zeker wel mee spelen hoe je zelff overkomt, onzeker of zelf niete spontaan maar ik merk in mijn geval dat dat niet uitmaakt. Ik ben zelf eigenlijk altijd wel vrolijk en spontaan en verder niet onzeker. Het is ook altijd bij nieuwe mensen. ik heb zelf jaren in winkel gestaan en werdoor vaste klanten juist enorm gewaardeerd. niet arrogant bedoeld maar hoorde regelmatig dat ze graag door mij geholpen werden juist vanwege klantvriendelijkheid. Ik ben nu ook bezig met afvallen en idd benieuwd hoe het word als ik kg of 30 lichter ben. Al lijk ik door lengte niet zo zwaar als ik ben. kwam vorige week de Didi inlopen voor dochter maar werd aangekeken of er een alien in de zaak binnenkwam haha
Maar ik schaamde me nooit toen ik dik was. Ik liep bijv ook in bikini in het zwembad. En wat denk je van de vooroordelen die iedereen in meerdere of mindere mate heeft? Die zijn er niet omdat sommigen een onzekere houding hebben
Ik merk het ook enorm ben van maat 54 naar maat 40 gegaan en echt het verschil is echt enorm. Maar goed ik straal zelf denk ik ook iets anders uit dan voorheen
Ik vind het wel apart om te horen dat vrouwen die veel zijn afgevallen ineens beter geholpen worden. Ben zelf ook best aan de forse kant (maat 50), maar ik merk in winkels of elders eigenlijk nooit dat ik slecht of onvriendelijk geholpen wordt. Nu maak ik wel makkelijk een praatje in winkels en ik vraag ook dingen waar ik niet uit kom. Maar wordt ook gewoon aangesproken of ik hulp nodig heb.
Hoe merk je dat verschil? Is het dan in bepaalde winkels of in het algemeen meer? Lijkt me niet heel leuk om te merken dat dat zo veel invloed heeft gehad.
Ik heb een resting bitch face, en als ik mijn haren ook nog in een staart heb laten mensen me bijna altijd met rust. Heb ik ze los ben ik schijnbaar ineens benaderbaar. Wel is het opvallend dat mannelijke verkopers een stuk vriendelijker zijn dan vrouwelijke. Hoe vaak ik door een vrouw echt asociaal behandeld werd terwijl degene voor en na me wel vriendelijk te woord worden gestaan
Ja dat denk ik wel. Maar ik denk ook dat mensen met meer zelfvertrouwen, en dit ook uitstralen, vriendelijker en sneller geholpen worden. Gaat denk ik helemaal vanzelf.
Ja dat had ik ook! Maar toch is het nu met maat 36 anders. Ik ben meestal wel vrolijk en altijd netjes dus echt negatieve ervaringen heb ik nooit gehad, maar er zit toch verschil in. Ik word serieuzer genomen.
Mensen slaan me hoger aan. Ik loop bij een psych en eerst wisten de portiers van het gebouw dat ik client was, nu ik slank ben wensen ze me standaard een fijne werkdag (ze denken dus dat ik behandelaar ben! En ik heb nog nooit twee keer dezelfde gezien) Ik krijg geen impertinente vragen meer bij sollicitaties In een winkel zijn ze bereid meer mee te denken, kleding te pakken uit de winkel als ik sta te passen, uitgebreide adviezen over accessoires etc Ik word vaker begroet op straat, door vreemden dus. Waarom? Het is heek gek, net alsof je meer meetelt ofzo. Het is moeilijk uit te leggen. Juist door dit soort dingen had het slank worden veeeeeeeeeeeeel meer impact op mijn leven dan ik dacht.
Uiterlijk speelt zeker een rol. Toen ik jong was, moest ik veel meer mijn best doen voor contact met andere dames. Ze zien dat de aanwezige mannen naar je kijken als je binnenkomt, staren chagrijnig naar je slanke benen alsof je er afschuwelijk uitziet, en doen alsof je ze niet zien als je wilt bestellen. Nu ik zelf ook rimpels en een dikke kont heb, voel ik veel meer vrouwelijke solidariteit, zegmaar Ik denk dat je er met knap alleen niet komt dus. Als je vriendelijkheid wil zien, dan zal je zelf vriendelijk moeten overkomen. En als je er goed uitziet, schrijven mensen je snel eigenschappen toe zoals verwaandheid etc.
Dit dus, behalve de rimpels. Die heb ik nog niet. Maar wel een standaard vermoeide blik, telt dat ook? Toen ik mooi en superslank was waren de winkelbedienden ontzettend vriendelijk en de alledaagse vrouwen gemeen. Nu zijn de winkelbedienden vriendelijk tot zover in het contract staat, maar geen minimeter meer. En de vrouwen zien blijkbaar geen gevaar meer en daar kan ik ineens veel meer mee. Je hoort er nooit echt helemaal bij, hoe je er ook uit ziet. Er zijn altijd groepen die je om wat voor reden dan ook wegkijken.
Niet zo zeer of je mooi bent maar wel of je er verzorgt uit ziet, iets aan je uiterlijk doet, netjes kleed, evt make-Up op. Ik heb een flink bos met krullen, heb altijd make-Up op, niet te veel maar wel netjes, ik ben zelf verzekerd en zo kom ik ook over, dat schrik mensen regelmatig af, alsof ik arrogant ben omdat ik er goed uit zie. Je word toch vaak op je uiterlijk beoordeeld
Oh ja! Ik merk dit vooral in winkels zoals de Steps, Ici Paris enz. Zo gauw ik daar met een hakje en foundation/alles erop en eraan binnenkom vliegen ze bij wijze van spreken op me af om me te helpen. Als ik haast heb of gewoon totaal geen zin om me verder op te maken, is het me al meerdere keren gebeurd dat pas bij het weggaan nog even "omdathetmoet" wordt gevraagd of ze me hadden kunnen helpen. Het is me al zó vaak opgevallen, net als mijn man trouwens. Als ik samen met m'n man rondloop als hij net uit zn werk komt (strak in pak), worden we ook anders behandeld dan als we er in het weekend rondlopen.