Hallo dames, De laatste maanden gaat het niet zo lekker met me. Grotendeels komt dit door het overlijden van ons zoontje in februari. Ik heb mijn gevoelens toen heel erg aan de kant gezet omdat ik heel veel andere dingen aan mijn hoofd had. Pas nu komt het er allemaal uit. Boosheid, verdriet, onbegrip.. Ik zit niet lekker in mijn vel en dit zorgt natuurlijk voor irritaties. Mijn man was vanavond duidelijk: ik moet echt hulp gaan zoeken want zo gaat het niet meer. En hij heeft gelijk. Deze week ga ik contact opnemen met de huisarts. Ik heb zo'n 10 jaar geleden even bij een psycholoog gelopen. Ik ben niet echt een prater en zeker niet over mijn gevoelens. Daarnaast was er totaal geen klik met mijn psycholoog destijds dus lang heeft het niet geduurd en ik voelde me dus ook niet beter. Ik zie er nu ontzettend tegen op en vind het echt een vreselijk grote stap. Wat ik met dit topic wil.. Even een duwtje in de rug denk ik en ik hoor graag positieve verhalen.
Meisje toch! Wat Goed dat je de stap gaat zetten. Het is een begin en, vind ik, de belangrijkste stap. Als eerste wil ik zeggen dat het volkomen logisch is hoe je je voelt. Je hebt een heftige tijd achter de rug met emoties die dicht bij elkaar liggen. Het is niet erg dat je daar tijd voor nodig hebt en iemand die je daarbij kan helpen. De belangrijkste tip die ik je wil geven is zoek iemand waar jij je prettig bij voelt. Kom je bij iemand waarbij het niet klikt, vraag dan om een ander. Dat is niet gek of raar, De klik is zó belangrijk voor je herstel! En het is zonde om dan wekelijks bij iemand te komen waar je je niet okay bij voelt. Mijn verhaal: na meedere pogingen die op niets uit liepen, kwam ik bij een psycholoog waar ik me echt heel goed bij voelde. Daar ben ik nu bijna 2 jaar (met een stop van een half jaar ivm hersenschudding), en ik voel me zoveel beter! Ik heb een hele moeilijke jeugd gehad en voelde me al een jaar of 13 ongeveer 1x per week down, alleen, huilerig. Ik ben ook gediagnosticeerd met een dysthyme stoornis. Ik heb die momenten sinds maart niet meer gehad.. op een paar kleine momentjes na maar dat is logisch, elk mens voelt zich wel eens niet lekker. Ook zaten mijn emoties niet goed: ik werd boos als ik verdriet had, en ik ging huilen als ik boos werd. Ik heb nooit de kans of de rust gehad om mijn emoties te uiten en dat heb ik bij haar gedaan. Ik kan nu voelen welke emotie ik heb en welke reactie daarbij 'passend' is. Dus hier absoluut een succesverhaal. Ik had niet verwacht dat het zo goed zou komen, maar het kan echt! Edit: misschien heeft het gescheeld dat mijn psycholoog niet verbonden is met de ggz. Bij de ggz moest ik verplichte diagnose gesprekken en werd mijn behandelplan alleen op die diagnose gezet. Waar ik nu zit zeggen ze letterlijk dat het niet uit maakt welk label ik heb (tenzij het echt echt nodig is, bv voor andere hulp of gemeente), zij kijken puur naar waar ik tegen aan loop. Niets ten nadele van de ggz, maar ik voelde me daar een koe in een fabriek.
Ik ben het helemaal met je eens over ggz. Ben ivm gediagnostiseerd pdd nos afgelopen jaar weer bij ggz in behandeling. Maar de behandeling is totaal niet relevant en wat we afgesproken hadden nadat ik de uitslag hoorde afgelopen juni. Tot nu toe zijn al mijn ervaringen met ggz zo helaas. Ik zou idd iemand zoeken van buitenaf. Kijk wel even bij je verzekering na welke psychologen/therapeuten zijn aangesloten.. Heel veel succes en sterkte met alles. Dapper en knap van je dat je deze stap neemt.
Absoluut mee eens! Mijn man liep tegen hetzelfde aan. Hij heeft nu een psycholoog gevonden waarmee hij zo'n goede klik heeft! Ik zie hem per week gewoon vooruit gaan. Veel sterkte TS, goed dat je deze stap gaat zetten.
Als je psycholoog verbonden is aan de ggz, word je inderdaad behandelt aan hand van je diagnose. Dat heeft heel lullig gewoon met geld te maken. Jij mankeert x, psycholoog behandelt jou daarvoor middels richtlijnen van een behandelplan want zo kan de psycholoog verklaren aan de verzekering waar die met jou aan heeft gewerkt en zegt de verzekering 'oke duidelijk, hier krijg je geld voor' en de verzekering stelt in samenwerking met de gemeentes weer richtlijnen wat zij willen zien dat er aan gewerkt word. Maar ts, bedenk eens voor jezelf wasr je hulp bij wilt. Mij klinkt het of je nooit verder bent gekomen in je rouw proces, dus zou ik opzoek gaan naar een psycholoog die daar gespecialiseerd in is. Let alleen wel (word hier ergens al gezegd) dat die psycholoog een contract heeft met je verzekering. Want er hangt een prijskaartje aan.
Heel goed dat je dit doet na wat we gebeurt is! Ik heb zelf ook hulp ingeschakeld nadat mijn beide ouders heel snel achter elkaar op traumatische wijze zijn overleden op een vrij jonge leeftijd. Daar stond ik dan; 30 jaar en helemaal alleen voor mijn gevoel. Juist omdat ik zelf de keuze heb gemaakt om het te gaan doen heb ik er veel aan gehad en ben ik nog steeds blij dat ik het gedaan heb. Het zal niet makkelijk zijn, want alles wordt in detail opgerakeld maar voor mij is het goed geweest. Ik had meteen een klik met mijn psych dus dat scheelde ook weer. Heel veel sterkte en succes!
Ik ben ook bij een psycholoog beland na het verlies van mijn zoontje, de diagnose was bij mij zelfs PTSS en ik heb EMDR therapie gehad, erg heavy, maar met een goed resultaat. De psycholoog die ik heb gehad was aangesloten/verbonden met de afdeling gynecologie van ons ziekenhuis. Wel in een eigen praktijk, omdat voor sommigen zelfs het ziekenhuis onder het trauma kan vallen. Deze mevrouw was gespecialiseerd in vruchtbaarheidsbehandelingen, vroeggeboorten, extreme bevallingen en verlies van vroeggeboren kindjes en oveverleden kindjes etc. Heel erg fijn dus dat deze mevrouw in de basis al begreep wat mijn gevoelens waren. Ze heeft me heel erg geholpen, want ook ik zakte steeds verder weg, zonder dat ik dat echt liet merken aan de buitenwereld. Bij mij was het de huisarts zelf die doorhad dat het niet goed met mij ging, en de stap was makkelijker ondat de gynecoloog deze mevrouw al had voorgesteld. Heb jij niets van nazorg gehad vanuit het ziekenhuis? Sterkte meid, het wordt beter uiteindelijk. 💋
Het verdriet, de boosheid en het onbegrip mag er ook zijn. Aan rouwen zit geen tijd verbonden, dus verwacht dat ook niet van jezelf. Je zou ook contact kunnen zoeken met een rouwtherapeut. Uit ervaring weet ok dat mensen hier heel veel aan hebben gehad. Goed dat je hulp gaat zoeken! Ik wens je heel veel sterkte.
Ik ben ooit bij een praktijk geweest waar ik meerdere intakes had met steeds een andere psych. Ik had inspraak in degene die me zou gaan behandelen. Met eentje klikte het zo goed dat ik de laatste psych niet meer heb gesproken, het was duidelijk dat deze mijn behandelaar werd. Ik heb twee jaar bij hem gelopen en de therapie heel effectief. De klik is bijna nog belangrijker dan de therapie zelf. Je mag altijd om een ander vragen, daar wordt doorgaans niet moeilijk over gedaan.
Meis,wat goed dat je aan de bel trekt en inziet dat je hulp nodig heb,dat is zeker al de eerste grote stap!! Wij zijn 8,5 jaar geleden ons zoontje verloren en in t najaar van 2014 kreeg ik de diagnose burnout/ depressie en ben terecht gekomen bij een praktijkondersteuner van de ggz bij de huisarts en kreeg medicatie. Na 3 maanden leek ik me weer iets beter te voelen en starte met een nieuwe baan,mijn droombaan.... Ook al wist ik in me achterhoofd dat ik nog lang er niet aan toe was toch begonnen... Helaas heb ik na een week werken toch de keuze moeten maken me ziek te melden omdat ik een wrak was en toen ik smorgens vroeg bijna tegen de vangrail zat met me auto was dit de gebeurtenis die mij wakker schudde dat ik nog een stap verder hulp moest zoeken. Weer terug naar de ha,en werd doorgestuurd naar een psycholoog die gespecialiseerd is in traumaverwerking en heb daar de zogenaamde EMDR behandeling gekregen en ondertussen door met medicatie. Die emdr was héél zwaar en pittig maar ik ben zó blij dat ik het gedaan heb en het heeft me zo geholpen...ik ben t wel met voorgaande dames eens,je moet wel iemand hebben met wie je een klik heb en dat had ik wel. Na een half jaar intensieve behandeling ging ik mij steeds beter voelen en kwam de zin in mijn leven terug,kon weer lachen en was minder somber etc. Sindsdien gelijk gestart met medicatie afbouwen en sinds 1 jan dit jaar ben ik medicatie vrij. Ik wens je héél veel sterkte en hoop dat je je snel weer ietjes beter gaat voelen,en zoek hulp,het is geen schande na wat jullie hebben meegemaakt... Dikke knuf!!!❤
Wat ik lees is rouw verwerking. je bent de afgelopen periode geleeft en nu zit je in een rustige periode en dan komt de klap. neem je tijd en zoek hulp maar praat ook met je man. hier was en is de ervaring ik en man denken anders en verwerken anders. maar door te praten en uit te laten praten zoals jij het beleeft en hij luister naar elkaar. rouw verwerking is bij iedereen anders. ik heb de tijd gehad mijn vriend is toen door gegeaan en kwam alles later. ik was dus verder als hem maar door met elkaar te praten en ook met anderen zijn we nu waar we zijn.
Goed dat je hulp gaat zoeken. Probeer idd zoals de bovenstaande personen zeggen bij een rouw psycholoog te komen die gedekt wordt door de verzekering. Sterke ermee!
Goed dat je hulp gaat zoeken meis, iedereen gaat op andere manieren met rouw om. Schaam je niet dat het je niet lukt om er alleen weer bovenop te komen! Wat al gezegd is hierboven, essentieel dat er een 'klik' is met de psycholoog. Dat betekent niet dat je moet verwachten dat hij/zij je continu over je spreekwoordelijke bol moet aaien, soms krijg je dingen te horen of opdrachten die minder leuk zijn. Maar de 'chemie' moet wel goed zijn anders is behandeling niet effectief. Kortom, net zolang doorzoeken tot je iemand hebt gevonden met wie je denk prettig te kunnen samenwerken.
Bedankt voor de lieve woorden en de positieve verhalen dames! Dit had ik echt even nodig. Bedankt voor de info over de ggz. Dat is iets wat ik niet wist. Ook het advies van een psycholoog/ therapeut die gespecialiseerd is in het rouwproces is zeker een goede. Ik had daar eigenlijk niet eens over nagedacht. En die klik moet ik zeker weten vinden. Dat is in mijn ogen 1 van de belangrijkste dingen. Ik ga er deze week even rustig voor zitten en dan de stap zetten. Nogmaals bedankt!
Ik ben bij GGZ geweest bij de jongerenafdeling vanwege een onverwerkt trauma. Ik had een klik met de psycholoog en dat was erg prettig. Ik heb daar veel aan gehad. Nog, trouwens. Ik heb daar veel van geleerd over mezelf en over grenzen aangeven. Jaren later ben ik ook bij GGZ geweest voor de diagnose ADHD. Op zich een vriendelijke vrouw, maar achteraf bleek dat ze heel oneerlijk waren met de declaraties. Klopte gewoon niks van. Dat is een heel gedoe geweest. Ik ga echt nooit meer naar GGZ om die reden. Huichelachtige kliek. Ik vind het heel goed van je dat je deze stap zet. Je kunt er onwijs veel aan hebben. Alleen is ook mijn advies: zorg dat je bij iemand terecht komt waar jij je bij op je gemak voelt. Anders werkt het niet. Dat weet trouwens ook iedere psycholoog. Dus schaam je ook niet om te zeggen: dit haa niet werken voor mij, ik wil verder met iemand anders. Dat is niks persoonlijks tegen die behandelaar.. Het moet voor jou goed zijn.
Fijn dat we je kunnen helpen/adviseren... Wens je veel sterkte en succes en ook al zie je het nu misschien niet,ook voor jou zal er weer licht komen in de donkere tunnel... Dikke knuf!!!❤
Wat vreselijk wat je meegemaakt hebt! Misschien kun je je verloskundige vragen of ze misschien een goede psychologe kent die hierin gespecialiseerd is? Mijn verloskundige had me iemand aanbevolen waar ik een ontzettend goede klik mee had en die me goed geholpen heeft. Veel sterkte!
Inderdaad, ook bij ons was de nazorg vanuit het ziekenhuis heel goed geregeld. Net als jij Youtan ook vanuit een aparte praktijk maar wel verbonden met afd. gynaecologie. Hier heb ik ook ontzettend veel aan gehad, juist omdat ze wist hoe en wat. Het gaf mij handvatten hoe ermee om te gaan. @ TS: dan zou ik eerder ook naar zoiets op zoek gaan - gecontracteerd met zorgverzekeraar. Het is ook absoluut niet niks en in feite nog zo ontzettend vers. Nu nog heb ik het er ontzettend moeilijk mee, juist nu en ben ik al letterlijk sinds 3 maanden in de ziektewet beland en zit ook op dit moment bij een psycholoog. Goed dat je man ziet dat het niet goed gaat en het ook benoemd, soms kan dat het juiste zetje zijn. Ik hoop dat je de juiste hulp snel krijgt en verder wil ik je ontzettend veel sterkte wensen.