Oei geen idee, dat kan ik navragen. Wat hij deed was onder de tafel gaan zitten, met z'n gum spelen. Orthopedagoog gaf aan dat hij geen concentratie had. Test moest in 2x en bij beide keren gedroeg hij zich het zelfde. De clown uithangen, test is afgenomen toen hij 7 was.
Dit klinkt zo als m'n knul, vurig, sterke eigen wil en de prikkels komen tot uiting met een woede aanval. Kletst inderdaad de hele dag door, hoor 100x mama? Mamaaaa? In een half uur tijd. En inderdaad hij is dol op biologie, aardrijkskunde en geschiedenis, zoekt alles zelf via YouTube of Google op en als hij er wat van wil weten vraagt hij het aan ons. Ook als hij wat gevonden heeft kan hij er uren over vertellen. Wetenschappelijke dingen vind hij ook bere interessant, dit zijn ook echt z'n sterke punten. Gaf z'n juf laatst aan. Hij heeft veel moeite met onrecht, kan daar giga boos om worden. Vooral als een ander kindje iets doet wat volgens hem niet mag of kan. Zo eye-opener net of ik lees of het over m'n knul gaat!! Hij is inmiddels 8,5 wat mij wel opvalt is dat hij nooit kan slapen Savonds, tot laat wakker is en als hij eindelijk slaapt bang is of nachtmerries heeft.
Dat is iets wat ze nu soms vermoeden maar toch ook weer niet, hoogsensitief denk ik weer wel meer door zijn mega-woede-uitbarstingen
Ik herken mijn dochter van 7 jaar (gr 4) ook helemaal in de beschrijving van hoogsensitief. Toen ik daar ruim een jaar geleden over las, was dat echt een enorme eye-opener! Toch ging het in groep 3 heel slecht met haar (vooral thuis) en wij hebben haar daarom toch ook laten onderzoeken. Daar is geen diagnose uitgekomen (al heeft ze wel aantal ASS-kenmerken), maar wel de conclusie dat ze overspannen was. Maar 'hoe haar brein werkt' is ons wel duidelijker geworden en heeft echt tot meer inzichten geleid. Ze is een (erg) slim, (prikkel)gevoelig meisje dat veel behoefte heeft aan duidelijkheid, structuur, rust en geborgenheid. Ze bleek ook een flinke kloof in IQ test te hebben, psycholoog adviseerde om dit met school te gaan bespreken, omdat daar maatwerk voor nodig is. Binnenkort hebben we daarom een gesprek met leerkracht, IB-er en psycholoog die haar onderzocht heeft om een goed 'leerplan' voor haar op te stellen. De overspannenheid hebben we opgelost door thuis veel rust en ontspanning te realiseren, lage eisen te stellen, meer 1-op-1 aandacht, en afspraken te maken met juf, zo mocht ze bijvoorbeeld buiten de klas werkjes afmaken als lawaai te veel werd, had ze een lesschema op haar tafeltje, had ze 1 keer per week een momentje bij juf waar ze mocht spuien (en dan zelf nadenken over oplossingen die voor haar zouden werken). Daarnaast was er een kindercoach die 1 keer in de 2 weken op school werkte met precies dit soort kinderen, ze was zelf ook hoogsensitief. De eerste keer was het doorlopen van een 'checklist' met kenmerken en mijn dochter was echt opgelucht dat er eindelijk iemand het echt leek te begrijpen. Naderhand kwam de kindercoach ook naar me toe en zei: "Nou, geen twijfel hoor, ze is een echte." Kindercoach heeft haar mentale visualisatie technieken geleerd om zichzelf beter te beschermen tegen prikkels en heeft haar uitleg gegeven over hoogsensitiviteit (in jip/janneke uiteraard). Ik ben zelf veel gaan lezen over hoogsensitiviteit en heb daar ook (enigszins) mijn aanpak op aangepast. Ik weet niet precies welk gedeelte van onze aanpak nu meeste resultaat gaf , maar het gaat nu heel goed met haar, wereld van verschil ten opzichte van vorig jaar... Heel veel sterkte, het kan een zware zoektocht zijn hoe je je kind het beste kunt helpen.
Ja dat ook inderdaad! Heeft heel lang geslaapwandeld maar daar is ze gelukkig overheen gegroeid, maar nog steeds nachtmerries en heeft gewoon niet veel slaap nodig. Ze gaat om kwart voor 8 naar bed, maar slaapt niet eerder dan half 10. Ik vind die structuur wel belangrijk en ook dat ze het stukje rust heeft om te verwerken, dus ze mag dan in bed van mij nog wat lezen, maar ze is nooit een slaper geweest. Terwijl mijn jongste echt veel slaapt en enorm diep! (nachtelijke zindelijkheid is echt lang een probleem geweest, kind is gewoon niet wakker te krijgen) Als ik die laat uitslapen kan ze rustig tot 11 uur blijven liggen, terwijl ze om 19.15 naar bed gaat. T is alleen dat ze in het weekend om half 7 wakker word omdat zus wil spelen
Veel herkenbaarheid hier met ons meisje van 7,5, erg gevoelig voor prikkels, stemmingen, vooral thuis wordt het vooral nu in het nieuwe schooljaar snel teveel. Op school idd voorbeeldig en erg pienter. Ander vraagje, ik lees veel over magneetsieraden voor hooggevoelige kindjes, iemand daar ervaring mee??
Ik ken het zelf niet, maar als ik kijk naar die prijzen en de werking denk ik persoonlijk dat je het zelfde effect ook kan vinden in bijvoorbeeld een hangertje met edelsteen van een goede esoterische winkel.
In 2 delen doen ze vaker. Maar in theorie zou zo'n orthopedagoog je zoontje toch moeten kunnen motiveren minstens onder de tafel vandaan te komen.
Slapen was hier de eerste jaren wel drama, vooral inslapen. Inmiddels is het een hele goede slaper. Een half uur tot uur van te voren wil ik rust, dus even rustig op de bank zitten/liggen even knuffelen, dan gaan we naar boven en lezen we samen een boekje of gaan samen rijmen of woorden die aan elkaar hangen bijv. Appel - boom, boeken - kast. De ene zegt het eerste woord en de ander het vervolg woord. Door even een rust moment te creëren voor het slapen gaan, merk ik dat hij rustig de nacht in kan gaan. Sporadisch wordt hij 's nachts nog wakker, denk eens in de 2-3 maanden en dan kruip hij naast ons in bed en slaapt hij bij ons gelijk verder. Het onrecht of machteloosheid wat Sterre01 beschrijft is hier ook heel sterk. Hij kan daar echt heel boos om worden. Als je hem iets beloofd dan onthoudt hij dit ook echt, ook al is het maanden geleden. Ik heb hem eens een cars auto beloofd, volgens mij professor Zundapp, maar geen intertoys of Bart Smit die m in de regio heeft. Die belofte is nu 1.5 jaar geleden. Tot de dag van vandaag: mama, als je professor Zundapp vindt dan krijg ik die van jou he.
Hier ben ik zelf hoogsensitief, de oudste ook sowieso en de jongste misschien (maar daar speelt nog wel meer mee). Mijn oudste is daarbij ook heel erg slim, middelste ook, dus zou mij niets verbazen als de jongste dat ook blijkt te zijn. Mijn oudste kan dus ook nooit slapen, bang dat hij doodgaat of ik of dat er iets ergs gebeurt. Kan enorme woede aanvallen krijgen, wil ook vaak op vrijdagmiddag niet spelen omdat hij dan " even rust nodig heeft, even alleen wil zijn" (zijn eigen woorden). Die ruimte geef ik hem dan ook uiteraard. Ik merk ook aan hem dat hij, net als ik, niet goed tegen veel geluiden kan, dan trekt hij zich het liefste terug. Ook is hij een hele tijd met grote tegenzin naar school gegaan, daar gedroeg hij zich dan overigens prima, maar thuis kwamen de woede uitbarstingen en driftbuien. Nu zit hij op school ook in een plusklasje en krijgt hij extra werk en dat scheelt ontzettend. Hij heeft zich erg lang lopen vervelen.
Nu ik alle herkenbare verhalen lees vraag ik mij wel of, hoe gaat school/leraren er binnen het regulier onderwijs mee om? Is het getest? Nemen ze het serieus? Ik wil mijn zoon hier nu zo goed mogelijk in begeleiden/helpen! Wat heeft hij nodig binnen het reguliere onderwijs om zich zelf te kunnen en mogen ontwikkelen? Afgelopen jaren is zo'n strijd geweest met school😑 Waar je niet vrolijk van word. Nooit werd ik serieus genomen totdat we de stap maakten naar het Jeugdteam. De ib-er van school wil graag mee werken hierin. Zaterdag is hij bv bij z'n nichtjes blijven slapen en zondag zou hij bij opa en oma slapen met z'n nichtjes. Echter zondag middag was hij al thuis, hij wilde niet meer het was te druk en z'n hoofd was vol. Hem lekker op de bank laten liggen en niks van hem verwacht. Totdat het gezakt was, hij rende even huilend naar boven en kwam daarna heel verdrietig weer beneden. Gelukkig zonder woede aanval (dat is echt de eerste keer). Zo lang ik mij kan herinneren heeft hij dit al, als baby deed hij z'n hoofd bonken na drukke verjaardagen/bezoekjes. Toen hij ouder was bleef hij op schoot zitten en nu hij 8 is geeft hij al aan dat hij niet van verjaardagen en feestjes houd omdat het te druk ks voor hem.
Onze zoon zit nog niet zo lang op school, december pas een jaar. De juf in groep 1 ging er heel goed mee om, maar heeft ook ervaring met zulke kinderen dus dat vond ik heel fijn. Hij heeft nu een andere juf (groep 2) en heb volgende week een afspraak met haar laten inplannen om even met haar over hem te praten. Ik heb niet zo'n hoge pet van deze juf op, tenminste wat ik heb gezien. Dus even haar leren kennen, af tasten hoe ze reageert etc. Onze zoon is wel positief over haar dus dat scheelt. Maar soms zie ik een vreselijk onzeker jongetje als ze een bepaalde reactie geeft. Dit zie ik dan bij het brengen. Voor zover we zien kan hij gewoon mee komen op school dus daar zie ik (nog) geen probleem in. Hij zit immers nu al in groepje 2 en wordt in december pas 5.
Ik moet zeggen dat ik tot nu toe positieve ervaringen heb op school van mijn dochter. Er werd goed naar mij geluisterd en we hebben ook echt samen oplossingen kunnen bedenken die het voor mijn dochter beter maakten. Het is in zoverre 'getest' dat die kindercoach met haar vragenlijst heeft doorlopen. Het scheelde waarschijnlijk enorm dat deze kindercoach tevens parttime leerkracht op de school was, en dus een gewaardeerd collega van wie ze wel dingen wilden aannemen. Juf was ook jong, net afgestudeerd, stond er wellicht ook erg voor open om die reden. Toch helpt het nu wel (voor mijn gevoel) dat we met een psycholoog en resultaten van psychodiagnostisch onderzoek bij school aan tafel kunnen gaan zitten. Wat je misschien verder nog zou kunnen overwegen is sensorische integratie therapie, waarbij kinderen 'getraind' kunnen raken om beter om te gaan met prikkels waar ze moeite mee hebben en/of praktische manieren om het te omzeilen. Hier heb ik bij mijn zoon (die ook veel prikkelverwerkingsproblematiek heeft) goede ervaringen mee. Het kan misschien ook helpen doordat er dan een professioneel verslag ligt m.b.t. prikkelverwerking van je kind (en hoe die afwijkt van normaal), waar school dan concreter mee aan de slag kan. Maar ik denk dat er erg veel verschillen zijn tussen scholen in hoeverre ze willen meedenken en doen in dit soort problematiek, ongeacht of het nu regulier is of speciaal onderwijs (wij hebben vreselijk ervaring met een bepaalde school in speciaal onderwijs m.b.t. onze zoon... terwijl je zou denken dat die beter moeten weten en expertise in huis zouden moeten hebben)
Ik merk dat het enorm wisselend is per leerkracht. Vooral de jongere juffen staan er voor open, die van een oudere generatie een stuk minder. Ooit terug gelezen in een dossier dat de juf haar 'overgevoelig' had genoemd, dat vind ik toch heel wat anders. Mijn oudste is blijven zitten en zit dit jaar duidelijk meer op haar plek bij een ander type leerkracht. Laatst kennismakinggesprek gehad voor de jongste, en de juf gaf uit zichzelf al aan dat het een niet te missen hsk-tje was, en we zijn samen op zoek gegaan naar wat het beste werkt. Omdat ze veel waarde hecht aan bevestiging en laatst compleet in tranen thuis kwam omdat ze geen sticker had gehad voor haar werkje en niet wist waarom, en moeite heeft met verandering houd de juf er ook rekening mee dat ze echt duidelijkheid bied. Verder kleine handvaten, mijn oudste moet je echt even uit laten huilen maar tegelijkertijd wel vasthouden, en dus niet weg sturen (naar de gang oid) want dan blijft ze er in hangen. Daar zijn wel notities van gemaakt. Al verwacht ik bij haar minder problemen op school, die spaart alles op tot ze thuis is
Sterre ik ben leerkracht in regulier onderwijs en neem dit heel serieus, waarom niet!? Wat heeft regulier onderwijs hier tegen?
Als ik zie hoe de leerkrachten er mee omgaan op de basisschool van m'n oudste is het heel frustrerend. Wij geven het al aan sinds groep 2, zit nu in groep 5. En nu pas komt alles een beetje op gang.