In de tijd van mijn oma, toen anticonceptie nog niet ingeburgerd was, was het een uitzondering als vrouwen na hun 45e nog zwanger werden. Zo natuurlijk is het dus blijkbaar niet. Je komt niet van het ene op het andere moment in de overgang. Je vruchtbaarheid is dan al langer niet meer op z'n best. Daar komt nog bij dat de gezinnen toen veel groter waren en oudere kinderen vaak meehielpen met het grootbrengen van de kleintjes.
Ik denk dat het grote verschil is dat je als oudere zwangere vaker complicaties hebt en het kind heeft straks een oudere moeder en de verwachting dat hij/ zij jong wees zal zijn. Dat vind ik zielig. Voor mannen vind ik het trouwens niet anders. Ik kom ze vaak tegen in mijn werk; de zgn tweede leg. Soms zelfs al opa. Ze hebben dan al hartklachten en allerlei ouderdomskwalenen moeten dan nog een kind op gaan voeden. Ik vind dat zielig voor zo'n kind.
Ik vind het veel te oud. De natuur heeft ooit bedacht dat vrouwen vanaf een bepaalde leeftijd geen kinderen meer kunnen krijgen en dit is met een reden. Dat er vroeger echt veel kinderen werden gebaard door vrouwen van ver achter in de 40... geloof er niks van. Ze zullen er heus geweest zijn maar echt niet dat vele duizenden vrouwen van bijna 50 allemaal nog vrolijk een gezond kind baarden. Mijn oma werd de laatste keer moeder toen ze 38 was en dat werd toen ook al al als redelijk oud gezien (niet dat ik 38 nou zo oud vind maar wel wat laat om bijvoorbeeld je eerste kind te krijgen). Het argument dat opa's en oma's veel oppassen en dat ze best nog ouders kunnen worden vind ik ook kul. Ouders hebben 24/7 de verantwoordelijkheid en de zorg. Opa en oma die 1 of 2 dagen oppassen, niet te vergelijken. Als ik nu kijk naar mijn ouders... Toen mijn moeder (ver) achter in de 40 was had ze regelmatig de zorg voor mijn opa en oma. Mijn oma was ernstig ziek en mijn opa was nog redelijk gezond maar kon het ook allemaal niet alleen aan. Mijn vader heeft een paar jaar terug zijn eerst hartinfarct gehad en het zal niet de laatste zijn. Mijn moeder heeft nu toch wat gezondheidsklachten, waaronder artrose. Zij leeft wel gezond en beweegt veel. Zou zijn op haar 50ste nog een kind gekregen hebben dan zou er nu een kind van een jaar of 7 rondlopen. Ik zie ze dat er echt niet meer bij doen hoor. Mijn vraag is hoe maakbaar moeten we de wereld maken? Moeten we elke kinderwens koste wat het kost in vervulling laten gaan? Of moeten we zeggen dat het leven geven en nemen is en dat we sommige dingen moeten accepteren en ons leven een andere invulling geven? Mijn tante wilde graag moeder worden en dit is nooit gelukt (10 jaar geprobeerd). Zij heeft zich erbij neergelegd en heeft andere dingen gedaan in haar leven. Ik gun ieder met een kinderwens een gezond kind, begrijp me niet verkeerd. Maar er moeten grenzen zijn om zowel de vrouw als het (niet bestaande) kind te beschermen.
Een wees ben je als je minder jarig bent en beiden ouders dood zijn. De gemiddelde leeftijd waarop vrouwen in NL doodgaan ligt nog altijd boven de 80. Het gemiddelde IVF-kind van de oudst mogelijke vrouw is dan dus... juist ja 30+. Niet echt een wees te noemen lijk mij... Tuurlijk is 82 slechts een gemiddelde, maar zelfs als je er twee standaarddeviaties vanaf haalt, kom je nog steeds niet uit op een wees (minderjarig kind dus). Niet echt een valide argument dus. Verder ben je nogal vaag over "allerlei hartklachten" en gezondheisklachten. Tuurlijk wordt de kans op dergelijke klachten groter naarmate je ouder wordt, maar het is alles behalve een 1 op 1 relatie. Levensstijl (roken, drinken, gewicht, etc.) speelt een heel grote rol. Daarnaast heeft ouder worden psychologisch vaak veel voordelen. Je bent zelfverzekerder, rustiger, hebt meer overzicht, kennis en meer tijd en vaak ook meer geduld en empathie dan de gemiddelde jongere. Dit kan allemaal in het voordeel werken van een kind. Kortom, ik vind je reactie en reacties zoals die van jou een tikkeltje kortzichtig.
Ik vertel over mijn ervaringen binnen mijn werk. Die kun je niet geloven of weg bagatelliseren maar ik zie vaak gezondheidsklachten bij oudere van mannen 50+ en vaak een korter lontje. Ook is mijn ervaring met"oudere" moeders heel anders dan jij omschrijft. Juist omdat ze al meer levenservaring hebben zijn ze vaak veel bezorgder/ onzekerder en willen ze het vaak perfect doen. Ik zeg er dus duidelijk bij dat dit MIJN ervaring is en dat dit natuurlijk niet in alle gevallen zo is.
Ik ken ook iemand waarvan de vader op latere leeftijd, een paar jaar na het overlijden van z'n vrouw, weer hertrouwd is. Die man is trouwens pas overleden, hij was begin 80. Maar hij heeft wel 2 jonge dochters (oudste is een jaar of 11 dacht ik) achtergelaten die het er ontzettend moeilijk mee hebben. Natuurlijk kiezen sommigen voor hun eigen "geluk" door weer een gezin te stichten, maar mij lijkt het inderdaad ook heel moeilijk voor zulke kinderen om met zo'n verdriet om te gaan. En je kan natuurlijk ook een jonge vader verliezen. Maar statistisch gezien is de kans uiteraard veel groter bij oudere vaders.
Hier 43 met kids van 10,6 en 5. Ik zit eigenlijk de hele dag op mijn kont. De bevalling van zoon, 5,5 jaar geleden,heeft er zo ingehakt! Met mijn 50e verjaardag ga ik al richtingv verzorgingstehuis. Ik heb gewoon geen puf meer om iets te ondernemen. 😨😱 😂 Waar gaaaat jouw reactie in vredesnaam over.. In mijn omgeving is het overgrote deel mijn leeftijd met kinderen van dezelfdel leeftijd Actieve vrouwen, die midden in het leven staan.
Over haar schoonmoeder die kennelijk een minder goede gezondheid had dan de gemiddelde vrouw van diezelfde leeftijd? Tenminste, zo lees ik het.
Over de reacties waarin gezegd wordt dat er vroeger al boven de 45 minder vrouwen nog kinderen kregen: natuurlijk is dat zo. De vruchtbaarheid neemt gewoon af na een bepaalde leeftijd. Maar het is pas echt weg na de overgang. Tot die tijd is het mogelijk om zwanger te raken dus waarom zou je een vrouw die nog menstrueert en dus vruchtbaar is ivf weigeren? In het artikel staat dat er geen medische redenen zijn om het niet te doen en ze moeten het al zelf betalen. Ik vind het geen probleem om de leeftijd op te schuiven naar de gemiddelde leeftijd waarop een vrouw in de overgang komt. En dat zal wel rond de 50/55 liggen. Want tot die tijd kan ze (mits ze geen vruchtbaarheidsproblemen heeft maar dat staat er even buiten) zelf ook zwanger raken. En ja, na een bepaalde leeftijd is de kans op zwangerschap kleiner maar dat geldt zowel voor een natuurlijke zwangerschap als voor ivf. Ik vind 50 ook erg oud om nog een kind te krijgen maar ik vind dat het lichaam zelf (en eventueel een arts) de leeftijd bepaalt waarop het niet meer kan en niet een zorgverzekering of de overheid.
+100 Ik zie het ook in mijn omgeving veel, Aziaten krijgen hun kinderen vaak (erg) jong. Deze moeders/vaders zijn heel onzeker, snel ontvlambaar en kunnen de stress en drukte vaak niet goed aan. Om van het financiële plaatje nog maar niet te spreken, dat brengt nog meer spanningen in het gezin. Gevolg: de kinderen worden vaak 'gedumpt' bij oma & opa zodat mama-en papalief hun leven zoals vóór dat ze kinderen namen kunnen voortzetten. Ook moet er vaak psychologische steun verleent worden aan deze gezinnen. Maar goed, wat dit betreft zijn de statistieken niet veel anders dan in Nederland en andere Westerse landen. Oudere ouders = gelukkiger kinderen. 😊
Wat een onzin. Er zullen best wat onderzoekjes zijn gepleegd maar nogmaals (heb dat al eerder gevraagd, maar geen reactie op gehad) daar zullen ze vast ook naar andere factoren gekeken hebben dan alleen de leeftijd. Het zou nogal wat zijn dat een zelfde vrouw voor haar oudere kinderen een minder leuker moeder is dan voor de jongere kinderen, en dat wordt wel zo gesteld op deze manier. Zowel mijn oma (vader is 13 jaar jonger dan zijn jongste zus) als mijn schoonmoeder (tussen mijn man en oudste zus zit 17 jaar) waren voor alle kinderen een even leuke moeder. Dus dan hebben ze iets fout gedaan volgens de onderzoekjes en hadden mijn man en vader eigenlijk een nog leukere moeder moeten hebben. Ik had graag een leukere vader gehad... De mijne was 40 toen ik werd geboren. Mijn man is 1000x een leukere vader voor mijn kinderen dan mijn vader voor ons en hij was nog "maar" 23 toen de oudste werd geboren.
Ja dat laatste lijkt mij ook. Plus over welke leeftijd hebben we het bij oud? Velen vinden een vrouw die op haar 35ste een (eerste) kind krijgt oud. Dus als dat de doelgroep van desbetreffend onderzoek is zegt het nog niks over de vrouwen van 50.
Even inhaken: mijn vriend is in mijn ogen echt een prima vader. Kan echt lekker gek doen met ons zoontje van 5, maar is ook gewoon een verantwoordelijke ouder. Hij was 46 bij de geboorte (ik 41 trouwens). Had ik liever een jongere ouder geweest? Uiteraard. Maar soms loopt het leven niet volgens plan...
Ik bedoelde ook niet te zeggen dat een oudere ouder niet leuk zou zijn, maar Nikki stelde (m.i foutief) dat kinderen van oudere ouders gelukkiger zijn. Wat m.i echt niet klopt. Maar wel geloof ik dat leeftijd een ondergeschikte factor is als het gaat om het geluk van de kinderen en het zijn van een leuke/goede ouder. Ik vraag me echt af of dit echt wordt beweerd na een onderzoek te hebben gelezen of dat daadwerkelijk iedereen die je kent met jonge ouders in je eigen omgeving ongelukkig is... En het is inderdaad zo dat veel dingen zich niet laten plannen.
Ik ben het wel met je eens hoor. Ik reageerde vooral op je laatste stukje (leeftijd ligt bij mij blijkbaar soms gevoeliger dan ik zelf denk )
Dat kan ik me voorstellen, vooral omdat het helemaal anders liep dan je had gehoopt. Maar mijn vader is gewoon geen leuke man en al helemaal geen leuke vader geweest en hij was toch een oudere vader, dus volgens de onderzoeken zou hij dan wel een leuke vader moeten zijn... Daarom vind ik het ook heel vreemd als er zulke dingen worden beweerd. Misschien dat ik me zelf ook wel een beetje aangesproken voelde daardoor. Dergelijke "onderzoeken" neem ik eerlijk gezegd ook echt niet serieus.
Ik ken die onderzoeken wel en ze gaan altijd over het algemeen en er wordt dus niet gekeken naar individuele gevallen. Daarnaast zeggen ze niet dat oudere ouders leukere ouders zijn. Er wordt gesteld dat "oudere" ouders (ergens in de 30 geloof ik) meer relaxed zijn in de opvoeding en meer zelfverzekerd en stabieler zijn dan heel jonge ouders. Ze volgen meer hun eigen weg en zijn minder beïnvloedbaar door bv het cb of andere ouders. Daardoor zijn kinderen van oudere ouders gelukkiger. Of het waar is? Ik heb geen flauw idee. Ik zie relaxte, zelfverzekerde ouders onder de 30 en onzekere zenuwpezen boven de 30. Er zal wel iets van kloppen maar zo'n uitslag dekt nooit de hele bevolking.
Wil die statistieken en onderzoek graag eens zien. Vind het heel simpel gesteld en kortzichtig. Jammer hoor. Net alsof alle jongere ouders ongelukkigere kinderen hebben.