Waar ik mee zit dames ik zou hem graag op een andere school doen maar weet niet zo goed hoe ik dit moet aanpakken? Ook richting de andere school wat moet ik zeggen? Sorry voor mijn lastige vragen hoor.....
Als je serieus overweegt over te gaan naar een andere school, dan zou ik dat inderdaad aangeven. Als ik je verhaal zo lees vind ik het echter wat voorbarig. Ik zou er eerst verder met de school proberen uit te komen (kan in hetzelfde gesprek als waarin je aangeeft een andere school te overwegen.). Zij kunnen wel zeggen dat er niets gebeurd is (en waarschijnlijk is dat ook wel zo), maar ze hebben wel een leerling die zich nu niet veilig voelt op school en daar moeten ze wat mee.
En belangrijker... heeft het zin? (Is die man ook op school? Of enkel toen..) En ALS je hem om deze reden gaat thuis houden... moet je echt heel snel wat anders zoeken want deze reden gaat niet zomaar over. Het is geen griepje tenslotte.
Ik snap dat je je zorgen maakt maar ik vind het wel erg negatief gedacht om direct te denken aan misbruik oid, vooral omdat de huisarts ook niks raars kon zien. Ik zou zelf eerder denken aan dat oudere kinderen een geintje uit hebben gehaald met de tuinslang dat die in zijn billen wilde bijten ofzo. Kinderen kunnen levendige fantasie hebben en die van hem is waarschijnlijk met hem op de loop gegaan. En om nou een man die toevallig op een foto staat meteen te verdenken, nou sorry dat vind ik echt niet kunnen. Ik zou in gesprek gaan met de school ipv meteen een andere school te zoeken. Wisselen van school moet je hooguit 1x doen, dus daar moet je wel heel zeker van zijn. En nooit voordat je echt alles goed hebt besproken met de school. Leg je zorgen desnoods neer bij de directeur! Die zal je echt wel serieus nemen. Maar ga niet uit van het ergste en onderschat de fantasie van kinderen zeker niet!!
Ik begrijp jullie reactie ook wel en ik vraag me elke dag af ben ik realistische?Kan er echt wat gebeurd zijn??Dit zijn vragen die gaan dagelijks door mijn hoofd.Maar dan denk ik ook weer waarom die billen waarom de hele tijd voorover bukken en schreeuwen over een slang in de billen? Ik ben bang dat ik er nooit achter ga komen wat er precies gebeurt is.Kan een kinderpsycholoog dit wel? En mocht ik overstappen moet ik dit verhaal neerleggen bij de andere school?Is zelfde bestuur trouwens
Je moet het loslaten.....je maakt het verhaal heel groot in je hoofd en waarschijnlijk projecteer je je angst op je zoon. (kinderen hebben fijne/gevoelige zintuigen.) Laat het los, wees op je hoede en zorg dat school weer leuk wordt.
Dat is heel makkelijk gezegd voor jou.Voor mij licht het net wat anders ik kan het niet loslaten.Ook omdat zoon nachtmerries heeft en 2 keer in bed heeft geplast en het nog dagelijks over de slang heeft,Ik zal nooit weten wat er is gebeurd!
2 keer bedplassen vind ik niet abnormaal veel, deed dochter ook toen ze net op school zat. Wat zegt hij over zijn nachtmerries nu? Altijd die slang? Een andere school vind ik wat voorbarig, en ik denk dat het hem niet zal helpen. Ik lees dat hij op elke foto huilt? Misschien was de hele dag wel te heftig voor hem, en kan hij het niet anders uiten dan wat hij nu doet. Onze dochter hoeft ergens maar iets op te pikken en in bed komen de gekste verhalen. Nu is ze op een leeftijd dat ze aan kan geven er bang voor te zijn, niet dat het daadwerkelijk gebeurd is.
Nee hij word schreeuwend wakker wat hij dan zegt hoor ik niet altijd precies.Maar als hij naar bed gaat zegt hij altijd iets over de slang. Ik weet zelf ook niet meer hoe ik hier mee om moet gaan.Maak me der echt gek mee!Elke dag weer.
Kan een dokter 4 dagen later nog zien trouwens of er sprake was van misbruik?Of zijn er dan geen tekenen meer?
Je angst is heel begrijpelijk hoor! Maar ik zou het toch even loslaten. Praat er niet meer over met je zoon, laat het rusten. Hij wordt er alleen maar boos om, zeg je. Probeer de leuke dingen van school te benadrukken, zing de liedjes samen die hij heeft geleerd, ga thuis in op het thema waar ze in de kleuterklas mee bezig zijn. Blijf wel alert en op je hoede, maar laat dat niet aan je zoon merken. Of je naar een andere school moet gaan, betwijfel ik. Want wat doe je als je zoon op de nieuwe school weer zo overstuur raakt? Bij misbruik zijn er vaak nog andere signalen in het gedrag. Niet aangeraakt willen worden bijvoorbeeld, niet willen knuffelen, niet graag onder de douche, niet op schoot willen enz. Ik begrijp je angst heel goed, maar ik zou het echt even loslaten.
Ik vond jouw reactie erg heftig. Niet oordelend bedoeld maar je piekert er enorm over, ervaart intense emoties en kan t niet meer loslaten. Herken je dit van jezelf bij andere dingen? Ik ben zelf kinderpsycholoog. Belangrijk om te weten is dat de ernst van een trauma deels bestaat uit de reacties van anderen. Hoe heftiger de emotie van anderen op een situatie hoe heftiger de beleving wordt. Geef je kind de ruimte voor zijn emoties maar hou die van jezelf onder controle. Je hebt geen directe aanwijzing voor misbruik. 2x bedplassen vind ik niet heel bijzonder bij een kind dat net naar school gaat, evenals een bizarre angst. Kinderen hebben nu eenmaal vreemde angsten. Op basis van je verhaal kan er iets gebeurd zijn (dat kan ml altijd gebeuren) maar het hoeft niet zo te zijn. Starten op school is heftig en zo'n groot waterfeest ook, zeker voor een kleintje van 4. Duidelijk is dat deze ervaring indruk op m heeft gemaakt, op welke manier. Help m bij t verwerken can de indruk. Maak samen Eem anti-slangengiffen bijv (gekleurd zand, kraaltjes, een beeldje) waar je samen bijzondere krachten aan toekent. Gezien de leeftijd van je zoon ga je nu iig niet meer duidelijkheid krijgen dus moeten jullie dealen met wat wel kan. Wat heb jij nodig zodat jij het gevoel hebt dat je zoon veilig is op deze school? Een nieuwe school kan maar wat betekent dat voor je zoon: andere omgeving, sndere kindjes, andere juf! Ook heftig als jr door een angstige periode gaat. Ik zou kijken hie je veiligheid op deze school kan creëren, het thema omgaan met geheimen en lijf/lichaam en andere mensen dat papa rn mama die aanraken meenemen in je opvoeding. Laat vooral aan je zoon merken dat je zijn angst serieus neemt (niet t thema maar t gevoel) en maak omgaan met angst en grenzen stellen (stop hou op, hulp vragen) een thema. En zoek als jr dit alleen moeilijk vind steun of hulp. Bij vrienden of professionals PS sorry voor de tikfouten, mobiele telefoon en weinig tijd
Bedankt voor je reactie.Wij geven idd aan dat er niemand aan billen en piemel mag zitten.Ik laat de angst die ik heb ook niet echt zien bij mijn zoon maar ik probeer wel eruit te krijgen wat er gebeurd is maar dit is erg lastig.Hij heeft een spaak-taalachterstand dus dat maakt het ook wat lastiger voor hem. Wat mij opvreet is dat we er nooit achter gaan komen en dat vreet me op misschien is er iets gebeurd misschien niet.Maar dat er iets is waar zoon van geschrokken is dat is wel duidelijk.Hoe zou jij dit aanpakken als kinderpsycholoog?Zou ik er achter kunnen komen door een psycholoog?heeft dat nut? En hem op de school laten dat zou kunnen maar dan met de gedachten dat daar misschien wat is gebeurd dat is niet fijn!
Bedplassen vind ik ook niet raar. Mijn dochter gaat dit ook doen als zij in een periode zit die ze als stressvol ervaart. En dat kan van alles zijn. Voor ons een teken om haar meer rust en stabiliteit te geven. Maar wij zoeken daar niet gelijk iets vreselijks achter. Ik hoor het van meer ouders. Zeker in het begin, als ze nog niet zo lang op school zitten.
Ik denk serieus dat je je meer moet focussen op je zoon en minder op je eigen angst. Door te blijven vragen en trekken (in de hoop je eigen angst te sussen) help je hem niet. Creeer een veilige omgeving voor hem, neem hem serieus als hij zelf met iets komt, verzin iets om hem zijn angst te leren beheersen (zeg bij het naar bed gaan dat alle slangen nu onmiddellijk de kamer moeten verlaten etc) en kijk wat je samen met de school kunt doen om hem weer met plezier naar school te laten gaan. Als je iets wilt met je eigen angst: zoek contact met een psycholoog om te kijken hoe jij er voor jezelf het beste mee om kunt gaan.
Kinderpsycholgen doen nooit aan waarheidsbevinding. We zijn gedragsdeskundigen en geen rechercheurs. " de waarheid" zal je dus nooit krijgen via een psycholoog. Ik zou me als je bij mij zou komen focussen op gevolgen: -omgaan jouw angst als punt 1. -omgaan angst van je zoon (geruststellen, samen manier vinden om bescherming te krihgen zoals t slangenmiddel, niet steeds willen praten maar zijn grenzen volgen, weerbaar maken en vooral niet gaan vermijden, dus gewoon naar school) -veiligheid creëren op school en middels opvoeding (zoals in m'n vorige bericht) We behandelen echt maar weinig kinderen omdat misbruik niet zoveel voorkomt, kinderen vaak zelf verwerken (6 weken angstig zijn is normaal) en eigenlijk steunende ouders voldoende zijn. Leg fe nadruk op gewoon doorgaan met de normale routine, biedt openheid om te praten en te tekenen (wil je nog iets vertellen of tekenen over....angst-nare gebeurtenis) maar vooral zijn grens te accepteren daarin! En qua: ik kan dit niet negeren. Je negeert dit geheel toch ook niet? Maar t betekent ook niet alsof je moet handelen dT er misbruik is geweest. Oren en ogen ophouden is genoeg nu. Maar therapie opstarten, school wisselen, erover bezig blijven kan juist negatiever uitpakken san t nu laten rusten en t in je achterhoofd opslaan. Risicosignalering is goed maar ook rustig blijven
Voor mijn gevoel negeer ik het dan wel als we gewoon vrolijk verder gaan!Misschien is er wat gebeurd en bied ik mijn zoon geen hulp.En kan de persoon gewoon zijn gang gaan[zoals in veel gevallen] Ik heb deze man op een foto gezien het liefst stap ik op hem af en vraag ik of hij misschien weet waarom mijn zoon zo bang is voor een slang maar ja wat krijg je dan!