Afgelopen donderdag heb ik een aanval gehad waarop vrijdag galstenen zijn gevonden. Nu heb ik vrijdag een controle (in het ziekenhuis werd eerst gezegd dat ik vrijdag al geopereerd zou worden). Na een beetje zoeken online zie ik dat de wachtlijst voor deze operatie 5 weken is. Op dat moment ben ik 25 weken zwanger, ik vraag me af tot wanneer ze mogen opereren en of iemand dit zelf misschien heeft meegemaakt en eventueel tips heeft.
Ik had zelf gruis, elke week wel een flinke aanval maar opereren tijdens zwangerschap deden ze liever niet, na zwangerschap zou ik geopereerd worden maar heb de verwijzing nog liggen ik durf niet Ik kreeg buscopan zetpillen welke redelijke hielpen
Ik ben wel geopereerd, maar heb het speciaal voor een tweede zwangerschap gedaan. Ik was namelijk ook bang voor aanvallen tijdens mijn zwangerschap. Lijkt me echt hel! ;( ik zou als ik jou was met het ziekenhuis bellen en je zorgen uitspreken. Lijkt me dat je nu op het randje zit van wel mogelijk of niet mogelijk. Ik zou dan aan de hand van de frequentie, duur en pijnniveau bepalen wat je wilt. Zwanger een operatie ondergaan en uitzingen... Sterkte in ieder geval! Oja Hippo is durfde ook niet. Ik had ook gruis en kleine steentjes, maar ik ben achteraf zooo blij dat ik het wel gedaan heb! Het viel me echt alles mee! En nu nooit meer pijn, alleen wel meer maagzuur ;(
Ik had er echt wel een hele dag last van, een paar uur aanval en daarna na de buscopan nog het zeurende gevoel, soms ook wel een extra dag zeurend gevoel Qua werk .... Ik ben een thuis blijf moeder dus daar had ik niet mee te maken. Wel had ik nog zorg voor 3 kinderen maar gelukkig kon mijn man eigenlijk altijd wel ruilen met collega's die van de situatie af wisten en dan draaiden hun zijn dag dienst en hij hun avond dienst en in de avond kwam Dan mijn schoonmoeder
Ik had galstenen tijdens de zwangerschap. Als ik iets vets had gegeten kon ik er donder op zeggen dat ik vijf uur erna een aanval had. Wat een pijn! Ik heb dus de rest van de zwangerschap niks (te) vets gegeten. Een handje chips of een gevulde koek was al te veel. Na de zwangerschap zijn de galstenen vanzelf weg gegaan. Mijn zoon lag nogal hoog in mijn buik en drukte de boel dicht, daar kwam het door. Hebben ze tegen jou gezegd dat het na de bevalling over kan zijn of is het iets blijvends? Het schijnt best vaak voor te komen dat galstenen na de zwangerschap vanzelf verdwijnen.
Nee, de communicatie was niet de beste, ik denk dat we dat vrijdag gaan bespreken.. dus nog even afwachten.
Ik heb wel last gehad van galstenen, maar dit is ongeveer 2 jaar geleden geweest, dus voor mijn zwangerschap. Bij mij moest de galblaas er snel uit, aangezien de kans aanwezig was dat de galsteen een blokkade ging creëren. De operatie was snel gepland, en wellicht daardoor ook weinig mogelijkheid gehad om er lang over na te denken. De operatie zelf viel mij alles mee. Tja, voelde me tijdelijke overreden door een vrachtwagen en een mega oude kromme vrouw. Maar ongeveer 2 weken erna ben ik weer rustig aan gedeeltelijk gaan werken, en na week of 4 weer sporten (laatste had ik waarschijnlijk beter iets later kunnen doen). Wat ik wil zeggen is, het herstel viel bij mij wel mee. Maar vraag even goed wat maakt dat ze het nu willen doen, als het namelijk gevaarlijk is voor de baby, dan maak je andere keuzes dan als het kan wachten. Het ziekenhuis weet namelijk precies of het gaat om gruis, een steen, meerdere stenen etc. btw. Mijn zus gaat deze maand haar galblaas na meerdere aanvallen laten verwijderen en heeft (gelukkig) door mijn ervaring er alle vertrouwen in.
Bij de echo afgelopen vrijdag zei de arts direct na de vraag of ik een aanval had gehad dat ik galstenen heb. Ik zit ook het meest met de baby of dat wel veilig is.. vrijdag met een boel vragen naar de polichirurgie.. Bedankt voor jullie berichten!
Ik had de eerste aanval in de zwangerschap, ongeveer rond de 35 weken. Zo veel pijn, ik kroop er van over de grond. Omdat mijn verloskundige geen idee had wat het kon zijn, ben ik toen opgenomen. Met de baby was alles goed, maar ze gingen geen verder onderzoek doen naar of het galstenen konden zijn ivm de gezondheid van de baby. Die aanval duurde 4 uur. Met 40 wkn bevallen en in tussentijd geen aanvallen meer gehad. Ik lette erg op mijn eten. Geen idee of dat heeft geholpen toen. Na de bevalling, toen zl 2,5 week was kwamen ze in alle hevigheid terug. Ik had gemiddeld 2 aanvallen per dag. Het was zo lastig. Door mijn heftige bevalling was ik al een hoopje mens, maar door die aanvallen schoot het herstel niet op. Ook vond ik het heel erg dat ik mijn zoon niet kon voeden tijdens een aanval. Mijn productie kreeg er een flinke knauw van. En van alle stress en een aankomende operatie heb ik de keuze moeten maken om te stoppen met de bv. Ik ben nog altijd een beetje boos op mijn lijf. Zelf voeden vond ik zo fijn en het kwam ook heel makkelijk op gang allemaal... Toen zl 5,5 week oud was ben ik geopereerd. Ik was zo blij dat iemand me ging helpen. Ik ben normaal gesproken doodsbenauwd voor medisch gedoe aan mijn lijf, maar ik was zo blij dat het eindelijk ging gebeuren. Ik had weinig pijn, maar wel een heel beurs gevoel onder mijn ribben na de operatie. Ik liep er een beetje krom van. Maar na een week was dat bijna weg. Ik denk dat ik me na 3 weken weer een beetje bovenjan voelde. Heftige tijd. Maar die aanvallen zijn veel erger. Als je galstenen hebt wil dat niet zeggen dat je meer aanvallen krijgt. Ik zou dus afwachten om te kijken wat er gebeurd. Eetpatroon aanpassen in ieder geval. Vraag desnoods een second opinion aan en spreek je zorgen uit. Er zijn meerdere keuzes dan 1! Veel succes en sterkte!
Tijdens mijn eerste zwangerschap ook verschillende aanvallen gehad. Ik werd telkens opgenomen maar verder deden ze niks. Ook in m'n kraamweek weer een aanval gehad. Toen werd ik doorverwezen en werden met een ercp onderzoek de galgangetjes opgerekt. Een steen om te vergruizen konden ze niet meer vinden. Daarna nooit meer last van gehad. Tijdens mijn tweede zwangerschap was ik heel bang dat het zou terugkeren, maar dat is gelukkig niet gebeurd.
Ik heb zelf enkele jaren geleden (ver voor mijn zwangerschsp) mijn galblaas moeten laten verwijderen. Zag er behoorlijk tegenop en verzon steeds excuses om de ingreep voor me uit te schuiven maar op een gegeven moment toch gebeld net de vraag of ik zsm geholpen kon worden; de aanvallen namen in pijn maar ook qua frequentie toe. Heb me achteraf nergens druk om gemaakt; de ingreep viel me alles mee en ik was zo weer op de been (Mijn operatie is laparoscopisch gedaan maar de wonden zijn bijgesneden omdat mijn galblaas zó vol zat met stenen dat ze hem er anders niet uitkregen).
Ja, ik heb alleen zaterdag nog een aanval gehad, verder alleen heel veel druk op mijn borst en pijn in de zij die ik ook had tijdens de aanvallen. Ik wacht vrijdag af en hopelijk weet ik dan meer. Is het niet zo met galstenen, dat als ze er zijn ze er ook uit moeten?
Als je stenen hebt, is de kans groot dat je lichaam stenen blijft vormen. Daarom is verwijderen van de stenen niet altijd effectief. Tenminste, dat zei mijn arts. De druk die je omschrijft had ik ook. Het kan ook zijn dat je galblaas ontstoken is en je daarom die zeurende pijn voelt. Het ligt echt aan de visie van je arts wat hij of zij je adviseerd.
Je galblaas maakt stenen aan omdat deze anders is gaan werken. Kans op stenen blijft dan aanwezig. Met zon aanval komt er een steen richting je galblaashals... soms verdwijnen stenen dan. Met vetarm en geen koffie is het soms iets te voorkomen.
Hier verwijderen ze geen stenen meer zonder galblaas verwijdering omdat dat ineffectief is. Operatie stelt weinig voor inderdaad! Gelukkig
Ik ben ook geopereerd aan galstenen mijn galblaas is ook weggehaald. Bij mij was het niet meteen duidelijk dat het galstenen waren omdat ik niet in de groep hoor waar t blijkbaar vaak in voorkomt, maar toen het bekend was moest ik op de lijst en heb ik pijnstilling gekregen (oxycodon en morfine) daarmee was het te rekken maar ik vraag het me af of je dat nu zou mogen slikken. De operatie viel mij mee en heb er niet heel veel last van gehad. Ben 1x terug geweest omdat er bij 1 wondje de hechtingen eruit waren en het wondje nu open stond. Ik mocht ook op de dag van de operatie weer naar huis want ze hebben de galblaas bij mij via een kijkoperatie verwijderd. (Heb nu 4 kleine littekens) de operatie viel me echt mee en daarna ik had echt last van de aanvallen (lag op de vloer van de pijn) en van de medicatie. Sterkte en succes
Dit was bij mij ook zo indd. Ze vertelde mij dat de kans op terug komen groot is als ze de galblaas laten zitten en je dus vrij snel weer onder t mes moet.