Hoi! Ik weet dat hormonen veel met je lichaam doen als je zwanger bent. Huilbuien, depressieve buien, vreetbuien... Maar dit heb ik nog niet eerder meegemaakt. Als ik moet lachen, om niks, kan ik gewoon niet stoppen, ik lach tot mijn buikspieren niet meer kunnen en ik haast geen adem meer kan halen. Ik lijk wel manisch, de kinderen kijken me zelfs aan alsof ik gek geworden ben haha 😂 Verkeerd is het natuurlijk niet, maar ik heb hier normaal gesproken geen 'last' van. Herkent een van jullie dit?
Ja! Ik heb dit dus ook. Beide zwangerschappen. Maar echt lachen inderdaad tot je er bijna bij neervalt. Haha! Mijn vriend vind het geweldig..
Ha! Wat heerlijk . Ik kan om niets huilen en ben echt super emotioneel deze zwangerschap.. Dan zegt mijn verstand 'stel je niet aan' en loop ik toch te janken omdat de kleine vent de volgende dag 2 wordt.. Nu moet ik er wel om lachen trouwens hahaha.
Da's mooi Inderdaad! Gisteren moest ik zo lachen dat ik geen lucht meer kreeg, ik ging bijna letterlijk neer 😂 Dit herken ik ook, ondanks dat ik soms half doodga van het lachen.. Een paar dagen voordat we de test hadden gedaan lag ik op de bank te huilen omdat ik zo'n dikke kont heb gekregen Je stelt je echt niet aan hoor, ik huil ook als de kinderen weer een jaar ouder worden, vooral toen ze klein waren. Het is weer een nieuwe periode waar je in stapt. Vooral de twee en drie jaar, dan zijn ze opeens geen baby meer.