Hoi dames. Ben sinds 2012 getrouwd en hebben een zoontje van bijna 3 jaar. Heb altijd stress met mijn man om kleine dingen .. als ik iets fout doe word hij boos ..( bijvoorbeeld ) --> mes zijn puntje is stuk gegaan word die boos .. of ben iets vergeten maak niks uit wat word die boos .. hij geeft me geen geld .. als ik iets wil zegt hy dat die geen geld heeft of zegt die ' is te duur ' maar wanneer zijn moeder of zusSen van hem en broertje geld nodig heben dan stuurt hij wel naar hun ( ze wonen in Turkije ) maak niks uit hoeveel geld .. soms stuur hij naar zijn moeder 500 euro en soms naar zijn broertje 200 euro ( omdat hij opleiding doet ver weg beetje en alleen de huur betaald. ) en wanneer ik iets wil zegt hij altijd heb geen geld of is te duur enzo.. Hij geeft me geen aandacht hij knuffeld mij niet meer helemaal niks . Heb het gevoel als of we niet getrouwd zijn maar ik heb het gevoel als of wij gewoon huis vriendjes zijn ... hij gun mij niks .. wil rijbewijs doen dan zegt hij jij kan niet eens auto rijden als je aan rijbewijs begint dan gaat ongeveer 4000 of 5000 euro weg -.- hij spoor gewoon niet .. hij zegt ga werken en doe met je eige geld je rijbewijs .. :S Wanneer ik hem knuffel of naast hem zit en op de wang kusjes geef ( terwijl hij met zijn telefoon bezig is in bed ) dan zegt hij (zogenaamd) ohh ben moe niet doen of zegt hij heb koppijn of maagpijn etc.. Ja zogenaamd moe , hij speelt zijn telefoontje tot 2 uur nacht en dan zegt die ben moe als ik bij hem lig en probeer te knuffelen .. Ik woon in Duitsland al 4 jaar en weet niet wat ik moet doen heb niemand hier . Mijn ouders doen ook niks ze zegge aleen jullie hebben zoontje is zielig .. Wat denken jullie ? Ik heb het gevoel dat hy niet eens gevoelens heeft voor mij .. als t zo door gaat dan zet ik een punt erachter ben echt moe door zijn gezeik , huil bijna elke nacht waarom ik nooit gelukkig ben pfffff wie woont in Duitsland en heeft ervaring met scheiding? Wij krijgen ook hulp ze betalen ons huurtoeslag! sorry voor lang verhaal.
Heb jij überhaupt inspraak in jullie relatie? Het klinkt mij alsof je een kind van hem bent ipv zijn vrouw. Geen idee hoe jullie relatie verder is, maar ik zou niet akkoord gaan met een ondergeschikte rol. Geen tips wbt scheiden in Duitsland, sorry. Sterkte!
Is het geen optie om een baantje te zoeken? dan ben je ook minder afhankelijk en dat is misschien voor jullie relatie ook wel goed? Verder geen ervaring met hoe het gaat in Duitsland... Sorry
Scheiden en gaan werken voor je rijbewijs. Je financieel afhankelijk maken van een man is in mijn ogen zeer onverstandig.
Het eerste wat in mij op komt: communiceren jullie wel met elkaar? Je zegt: ik heb het gevoel dat hij niets meer voor mij voelt, maar heb je dit ook daadwerkelijk wel aan hem gevraagd en heb je ook gezegd hoe jij je voelt onder deze situatie? Ik denk dat daar het hele geheel ontbreekt! Op basis van jouw verhaal mbt geld heb ik geen beeld. Ik heb geen idee waarom of waarvoor je geld vraagt en waarom hij zegt dat je dit niet krijgt. Geld discussie is vaak nummer 1 van relatie problemen.
Je minder afhakelijk opstellen zou al een begin zijn, vooral wanneer je echt van plan bent te gaan scheiden.
Hoe het precies zit met scheiden durf ik je niet te zeggen, al woon ik zelf al zeven jaar in Duitsland. Wel wil ik me aansluiten bij de anderen hier in dit topic: ga in gesprek met je man, geef aan dat je best wilt gaan werken, maar dat je daarvoor toch eerst je rijbewijs moet halen. En dat je met hem moet praten over de gevoelens mbt de relatie die jullie hebben. Mbt de opmerking over je ouders en het "zielige kindje" waarmee is je kind meer geholpen... een moeder die zich in een hoekje laat drukken en blij moet zijn als een jong hondje als ze eens iets "mag doen". Of een zelfstandige alleenstaande vrouw, die gelukkig is en zelfstandig haar kostje bij elkaar scharrelt. In Duitsland is het gelukkig wel zo dat het welzijn van de kinderen voorop staat bij scheiding en dat het in 95% van de gevallen zo is dat de vrouw de zorg + het geld voor de kinderen krijgt toegewezen.
Ga eens volwassen worden. Zorg dat je een baan vindt, zelfstandig wordt en een leuke moeder en vrouw. En bekijk dan of hijnog als partner in he leven past. Want hij blijft voor altijd de vader van jullie kind. Maar eerlijk gezegd: ik vind je klagerig, zeurderig en slachtofferig klinken. Dus: hóp!
Gelukkig?! Ik vind het jammer dat ze in Duitsland blijkbaar juist NIET in het belang van de kinderen redeneren. Co-ouderschap is in heel veel gevallen het beste.
Als aller-aller-aller eerste zorg voor een baan. In een supermarkt, als poets wat dan ook zodat je inderdaad je eigen geld hebt. Kinderopvang is in Duitsland erg goed geregeld en ja dan ben je inderdaad even niet meer de hele dag bij je kind. Leer om onafhankelijk van je man te zijn op financieel gebied zodat als je de keuze maakt om te scheiden, dit ook kunt.
Wat is er mis met werken voor je rijbewijs? Ik vind dat heel normaal eigenlijk. Verder vind ik de relatie heel ongezond klinken. Als jij echt niet happy bent, begin dan nu met veranderingen aanbrengen. Solliciteren, werken, eventueel ander huisje zoeken.
In heel veel gevallen is het voor de kinderen een heleboel gesleep. laat ouders heen en weer pendelen ipv de kinderen. TS sterkte! hopelijk kom je er uit.
Was hij altijd al zo? Of is dit iets van de laatste tijd? Want dan zou ik eens gaan kijken waar dit gedrag vandaan komt. Mocht dit altijd al zo zijn geweest, begrijp ik niet wat het probleem precies is. Ik neem aan dat je dan wist hoe hij was toen jullie trouwden en voor een kindje gingen. Ik zou zeggen; ga een gesprek aan met je man en kijk wat je eraan kan veranderen.
Als je wil dat iets verandert zou ik daarover gaan praten met je man. Als je getrouwd bent in gemeenschap van goederen is er in principe geen eigen geld, dus het is geen kwestie van vragen om geld of zonder overleg geld overmaken naar familie. Kennelijk heb je dit wel altijd geaccepteerd dus ik zou niet verwachten dat je man aan ziet komen dat jij opeens ook inspraak wil hebben. Wat daarvan de consequentie is moet je vooraf goed voor jezelf inschatten. Scheiden klinkt misschien als een oplossing, maar hoe ziet je leven er dan uit? Heb je inkomsten? Kan je een huis betalen? Moet je bij vrienden of familie wonen? Als de consequentie is dat je weer afhankelijk wordt van iemand anders zou ik eerst zorgen dat je een betere toekomst voor jezelf en je kind gaat opbouwen door geld te gaan verdienen, want wat levert een scheiding je anders op? Dan moet je aan je moeder vragen of je geld mag voor een rijbewijs.
zohee. Spreek jij altijd in commandeertaal? TS zit in een relatie die ook weinig ruimte biedt, het ligt niet aan haar maar aan de dynamiek. Dat wil niet zeggen dat ze er niks zelf in kan veranderen, dat kan ze wel maar ze zal weinig steun ontvangen van haar partner. Dat ge-hophop getuigt van even weinig begrip en respect.
Ik zou ook een baan gaan zoeken en eventueel een hobby of vereniging. Als jij gelukkiger wordt met jezelf en zelfstandiger vindt je man je misschien wel weer veel aantrekkelijker (ik maak tenminste uit je post op dat er weinig aantrekkingskracht/interesse is) en ziet hij je meer als volwaardig. Dat hoop ik tenminste voor je. Als dat niet zo is kun je nog eens nadenken of jullie nog wel bij elkaar passen. Jullie relatie klinkt nu in ieder geval niet fijn en gezond. Jullie hebben een kind samen dus probeer er in ieder geval voor te vechten. Uit elkaar gaan kan altijd nog. Maar begrijp wel dat je na een eventuele scheiding ook zelfstandig moet zien te worden en ook je eigen geld moet verdienen. Jullie zijn te kort getrouwd om partneralimentatie te krijgen (in Nederland tenminste) en alleen op de alimentatie voor je kind kun je niet leven. Hoe het in Duitsland zit weet ik niet. En over de opmerking van hopmarjanneke: in Duitsland hebben ze het beste met kinderen voor en daarom gaat 95% van de kinderen naar de moeder? En is dat ook het beste voor het kind? Of zijn ze daar net zo blind als hier in Nederland? Ik weet uit ervaring dat het kind ook wel eens beter af is bij de vader maar moeders hebben hier alle macht.
TS heeft hier heel veel aan. Maar dat is iets anders dan of ze het leuk vindt om te horen. Het is minstens zo waardevol als reacties vol holle empathie. Hilly maakt duidelijk dat er een andere houding mogelijk is. Een actieve, stevige in plaats van een slappe zielige. Een houding waarin je de verantwoordelijkheid neemt en daarnaar handelt. Dat betekent dus: zorg dragen voor financiële en emotionele onafhankelijkheid. Werken. Het huis uit komen. Niemand hoeven vragen wat je wel en niet mag doen. En om door te dringen kan het best zinvol zijn om dat in stevige bewoordingen te formuleren.
Het punt is nu juist dat je, als je blijft hangen in geslachtoffer en passiviteit, niet zo veel aanspraak kunt maken op begrip en respect.
hm, weet ik niet. Is begrip niet iets wat je mag verwachten in een relatie? Hebbeb we niet sowieso recht op respect? Ik ben ook niet voor 'blijven hangen in een slechte situatie' maar ik geloof wel dat het voor sommigen moeilijker is om eruit te stappen dan anderen. Als iemand aangeeft ermee te zitten dan is aanmoediging en confrontatie echt wel okee. Maar als 't een belerende vinger wordt, kan t effect averechts uitpakken.