Eens! Ikzelf een kind van gescheiden ouders met dus geen co-ouderschap maar een omgangsregeling. Ik had liever een boel gesleep gehad dan dit!
Dit inderdaad. Voor sommige is t moeilijk ergens uit te stappen. Er is wel een kind in t spel. Als ts geen werk heeft en eigenlijk afhankelijk is van haar man is t moeilijker om te zeggen: de mazzel! Ze zou inderdaad geconfronteerd moeten worden met t feit dat ze niet zelfstandig (genoeg) is om op eigen benen te staan. Daarnaast weet ik niet of er geloof of cultuur bij komt kijken. Als je man echt zo ongeïnteresseerd is zou ik zeker een baan zoeken en als je echt graag wilt scheiden heb je dat ook nodig. Hoop dat jullie er alsnog uit kunnen komen. Klinkt meer ontevreden en denk dat je er veel zelf aan kunt veranderen. Soms moetje geluk ook zelf creëeren.
Ik zou het niet zo lomp zeggen,maar ze heeft gelijk. Misschien hebben jullie het toentertijd zo afgesproken dat jij thuis zou blijven. Verder wil ik je een hele dikke knuffel geven,wat een rotsituatie! En het is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan!
Tja ik ben het met hilly eens. Ze zegt het misschien een beetje lomp. Als je iets wil ga je er zelf voor werken? Ja een rijbewijs en auto kost geld. Waar heb je die voor nodig als je niet werkt? Kom uit die slachtofferrol, word een beetje volwassen (je komt over als een kleine puber) en kijk of er evt iets aan je relatie kan veranderen. Hopmarjanneke; ik heb zo'n hekel aan de reacties kind beter bij de moeder. Een hoop vaders zijn beter dan sommige "moeders" .
Mijn zinsopbouw was niet helemaal juist en volledig... dat merk ik aan de opmerkingen die worden gemaakt. Ik bedoelde te zeggen dat het welzijn van kinderen in Duitsland voorop staat, mede daardoor zijn er veel goede voorzieningen mbt kindergeld (KB), ouderschapsverlof (overigens goed doorbetaald), goede kinderopvang etc. Wel is het nog zo "ouderwets" dat men er gevoeglijk van uitgaat dat de vrouw thuisblijft cq de zorg voor de kinderen draagt. En dat gebeurt ook meestal Ik zeg daarmee overigens niet dat dat beter is!
Dat woordje 'gesleep' wordt naar mijn mening vooral misbruikt door ouders die er zelf geen zin in hebben, het te veel moeite vinden of het de andere misgunnen en dus daarbij niet naar het belang van het kind kijken. Een kind ervaart dat vaak nl helemaal niet als gesleep, vooral niet als het de kans krijgt om beide ouders evenveel te zien. Ik merk het iig aan mijn dochter en haar enthousiasme wanneer ze weer naar haar vader mag die overigens prima in staat is om net zo goed voor haar te zorgen als ik. Dat is nl het beste voor onze dochter; beide ouders die evenveel aanwezig zijn in haar leven en evenveel inspraak hebben in alles wat haar aangaat.
Zo heb ik mijn opmerking niet bedoeld en ik heb dan ook in een latere post mijn opmerking verduidelijkt en genuanceerd.
Laat ik voorop stellen dat ik voor co-ouderschap ben, welke invulling daar dan ook aan gegeven wordt. Er zijn echter meerdere onderzoeken waaruit naar voren komt dat co-ouderschap, in de zin van 50-50 bij beide ouders wonen, voor jonge kinderen niet goed voor de kinderen blijkt te zijn. Ze zitten dan nog teveel in de hechtingsfase en het niet hebben van 1 vaste thuisbasis blijkt dan niet bevorderlijk te zijn voor het hechtingsproces. Als ze wat ouder zijn, blijkt het juist weer goed voor kinderen te zijn. Dit om even enige nuance aan te brengen
Dat is wat jijzelf fijn had gevonden, zat jou vader ook de heletijd te flippen bij ieder miezerig akkefietje zoals een kapot mes punt of god weet wat dan was jou mening misschien wel heel anders geweest. Het ene gezin is de andere niet.
Ik woon in Duitsland en ben gescheiden dus mocht je vragen hebben stuur me een PB. Ook als je gewoon wilt praten wellicht zijn er nog een paar tips!
Ben het wel met Hilly eens hoor! Dus als ik het goed begrijp werk jij niet? Ik zou haast denken dat jullie niet met elkaar communiceren? Ga gewoon een gesprek met hem aan en wees duidelijk ook in wat jij verwacht! Hier thuis gaat alles in overleg zo simpel is dat.
Nou ts je zit in een flinke dal zo te lezen. Wil en kun je zelf werken? Dat zou al heel fijn zijn, een eigen salaris en even wat anders dan de sleur waar je nu inzit. Wat betreft de communicatie in jullie relatie: dat kan vast beter. Heb je dit al eens gemeld aan jouw man? Gewoon platweg gevraagd wat zijn gevoelens nog zijn? Begin maar ergens. Hier wil je niet in blijven zitten toch? Succes meid. Maak er het beste van.
Ts ?? Wie is Ts ? Mijn naam is PriinCess. .. Heb jullie antwoorden gelezen .. wij krijgen uitkering ik heb geen diploma hier in Duitsland daarom moet ik naar school wil mijn duitse taal beetje verbeteren.. ik kan wel Duits praten maar niet zo goed zeg maar .. ik heb al werk gezocht hier maar ze willen iemand die heeft gestudeerd hier in Duitsland en goed Duits kan lezen praten schrijven .. daarom wil ik ook naar school ben ook bezig met aanmelden enzo.. Hij was voor we niet getrouwd waren niet zo .. hij zei nog zelf toen we nog geen kinderen hadden " jij hoeft niet te werken ik werk wel " toen ik nog in nl was was ik bezig met rijbewijs had zelfs cd gekocht om te leren .. maar ja ze zeggen wel eens ( liefde maakt je blind ) da klopt ook ! Ik heb voor hem alles gelaten en naar hem toe gegaan ! Hij had niks hij woonde nog bij zijn vader hij werkte wel .. dankzij mij heeft hij nu rijbewijs auto woning GELD! Nu hij alles heeft is hij echt veranderd .. van ons eerste kindje zei hij niks er over we deden gewoon klussen zonder iets .. als jullie mijn vorige onderwerp lezen dat ik tweede kind wou en hij niet ... ik wou heel graag een tweede .. hij niet .. vond wel beetje raar dat hij gelijk bij eerste gelijk klaar voor stond .. ik breng mijn zoontje elke dag naar kinderopvang van 08.00 tot 14.30 .. als ik tegen mijn man zeg " hey breng jij eens een keertje je zoontje naar school ?" Zegt die nee ik werk jij werk niet jij bent 24/7 thuis .. Ja man ben 24/7 thuis op de bank luiere... ( wie doet hier de was ? Koken poetsen kleren strijken etc ) hij kan zelfs zijn eige zoontje niet eens verschonen als hij heeft gepoept ! Niet zeggen dat hij voor ons werkt en geld naar huis brengt AUB!!!!!!!! Ik weet 100% hij werkt alleen voor zichzelf en voor zijn moeder zusjes broertje Mijn vader zij nog laatst " hij word snel boos man pff " ik zei " ja goede morgen kom jij nu pas erachter ? " nu weet mijn vader hoe hij is ( hoop ik ) Toen ik hem leerde kende was hij héééeeel anders .. hij wou voor mij schoen kopen voor 85 euro ! Maar ik wou toen niet om dat ik t nie mooi vond maar hij wou perseeee kopen .. toen zei ik oke ... en nu als ik iets koop voor 20 euro word die al boos sjonge jonge 😂
Ik moet altijd luisteren als ik niet luister drama thuis dan word hij boos hij denkt ik ben zijn hondje .. als ik tegen hem iets zeg dan luister die nooit of doet nooit dan zegt die doe zelf blablabla en als hij iets zegt moet ik doen anders oorlog in huis .. daarom ik wach nog even tot volgende jaar als t nog zo door blijft dan zet ik een punt er achter !
Jij bent de enige die jezelf gelukkig kan maken, dus ik zou zeggen: wat wil je en wat heb je ervoor over? Je ouders doen niks en terecht, want het is jouw relatie en jouw leven, hebben je ouders niets mee te maken. Aanmelden voor school heb je volgens mij binnen een dag gedaan, wanneer kan je beginnen? En lees ik nou dat je zoontje elke dag naar de kinderopvang gaat terwijl je thuis bent? Waarom is dat? Of is dat in Duitsland gebruikelijk (bedoel je school)? Maar goed, voor jou dus een hoop tijd om te bedenken wat je wil met je leven en dingen te veranderen. Succes!
Duitsland is zo hij zit op Kindergärten van 09.00 moet hij daar zijn tot 14.30 Hier is het niet binne no time je hebt school ... jE moet wachten ik weet nie hoe in nl is daa r woon al 4 jaar hier wij krijge uitkering ze helpen ons daarom als ik school heb gevonden moet ik ze late weten dan gaan ze alles doen met betalen enzo .
Waarom wacht je dan nog een jaar of tot volgend jaar? Is dit het voorbeeld at je je zoon wil meegeven? Dat het prima is dat mama zich zo laat behandelen door papa? Hij ziet die man als zijn voorbeeld. Hij heeft een voorbeeldfunctie voor zijn kind. Die pikt het gedrag van zijn vader bewust en onbewust toch op. Voor hem is dit zijn enige wereld en hij kan gaan denken dat dit de juiste manier van een relatie is. Lijkt me niet de bedoeling om hier nog een jaar mee verder te gaan. Ik werk ook niet. Bewust niet. Die afspraak heb ik met mijn man. Mijn man wil ook liever niet dat ik werk. Dat is prima, onze keus. Maar als ik dan mijn rijbewijs zou wille halen (en er zou geld voor zijn, of een mogelijkheid tot sparen) dan gaat dat van ons geld af. Hij verdient het, maar het is van ons. Dat was namelijk de afspraak. En als iets te duur is, zegt mijn man ook dat het nu niet kan. En als man iets wil en het is te duur, zeg ik dat het niet kan. Maar dat geld is niet alleen van mijn man. Zo hebben wij wel een gelijkwaardige relatie, ongeacht wat onze werkzaamheden zijn op een dag. Als jij het niet meer gelijkwaardig vindt moet je er wat aan doen. Ongeacht welke afspraken je wil maken, je moet er samen achter staan.