Zijn hier ook mama's die aan onvoorwaardelijk ouderschap doen? Ik stuit op veel onbegrip van de omgeving, dat vind ik wel lastig. Hoe doen jullie dat? Ik weet dat er een fb groep voor is maar daar zie je mijn profielfoto enzo.. vandaar nu even zo. Als je niet weet wat het is lees dit even Onvoorwaardelijk ouderschap, visie op opvoeding - Kiind Magazine
Ik weet globaal wat het inhoudt en bepaalde aspecten ervan pas ik toe, maar zeker niet alles. Op wat voor onbegrip stuit je dan?
Ik vind de theorie interessant, en merk dat ik het steeds meer probeer toe te passen, maar de praktijk vind ik nog best vaak lastig. Ga dit topic met interesse volgen (en ik pak de popcorn er vast bij ).
wij gebruiken wel enkele dingen die er in zitten maar ik denk dat iedereen dat eigenlijk wel doet. maar je mag je kinderen toch opvoeden zoals jij denkt dat het beste is? heeft een ander imo niks over te zeggen..
Ik pas het gedeeltelijk toe, in de zin van dat ik wel bewust nadenk over waarom bepaald gedrag wordt vertoond en ik daar aandacht aan besteed. Aan de andere kant zeg ik tegen mijn man ook dat ik het fijn vind dat hij een kopje thee voor me haalt of dat ik het irritant vind dat hij met zijn voet zit te tikken. Ik hou niet minder van hem, maar hij hoeft in een meerpersoonshuishouden niet helemaal naar eigen inzicht te freewheelen. Hetzelfde geldt voor mijn zoontje. Vind ik het irritant dat hij met het kastdeurtje slaat, dan zeg ik er wat van. Tegelijkertijd realiseer ik me dat ik al een half uur een boek zit te lezen, dus stel ik voor samen een boekje te lezen. Hij zal zich wel verveeld hebben. Dit is denk ik niet onvoorwaardelijk ouderschap, maar mijn eigen draai. Ik hoor met name mijn moeder wel eens uit het niets een riedeltje opdreunen van kinderen die grenzen nodig hebben en onzeker worden van een vrije opvoeding. Ik vind zelf niet dat ik te vrij ben eerlijk gezegd, dus dat zeg ik ook en ik laat het verder langs me heen gaan. Als we bij andere mensen zijn en zij reageren anders dan ik zou doen (in relatie tot mijn kind uiteraard!) dan probeer ik subtiel te laten zien dat het ook anders kan door zelf mijn eigen manier te laten zien. Sowieso is mijn zoontje daaraan gewend, dus reageert hij daar ook beter op.
Ha om de zoveel tijd een topic hierover Ik ben heel bewust met de opvoeding van mijn kinderen, en ook mijn keuzes roepen regelmatig commentaar of vragen op, maar up vind ik te ver gaan. Dat is zeker niet mijn ding.
Ik ben ook wel benieuwd waar je tegenaan loopt en of dat aan de omgeving ligt of jouw verwachting tav je omgeving. Als jij je opvoeding op een bepaalde manier aanpakt dan is dat voor jou de beste manier en heb je wellicht de verwachting dat anderen daar bewondering voor hebben of het goed vinden wat je doet. Dat kan een struikelpunt zijn. Ik doe bepaalde dingen waar ik 100% achtersta maar ook weet dat dit op veel weerstand stuit bij mensen om mij heen. Bv het gebruik van een co sleeper. Ik loop daar niet tegenaan omdat het mij niet uitmaakt wat een ander daarvan vindt.
Ik ken de theorie, ik ben ook lid van de Facebook groep maar ik pas (nog) niet alles toe Wat mij omgeving vind, interesseert me geen fluit ik merk ook wel eens rare blikken, maar het doet me weinig.
Ik ben ook nog lerende hoor, en pas vast ook nog niet alles toe, en zeg ook wel eens goed zo... Onbegrip: Dat ik bijvoorbeeld mijn dochter niet alleen laat huilen, als ze bijv op bed ligt bij schoonouders en ze huilt, "dan hoef ik er toch niet meteen heen" Wij dwingen onze dochter niet als ze iets niet lust, je kunt het er moeilijk inproppen. Schoonvader duwt het bijna in haar mond, ik kan er van zeggen wat ik wil maar ik vind dat heel vervelend. Als ze valt oid en ze heeft pijn, wordt er snel gezegd, och niet huilen. Mijn schoonzusje is pas bevallen van haar eerste kindje. Heeft ook veel interesse in AP/UP, en is dus veel met haar samen(draagdoek/op de arm) maar dat is dan fout in ogen van mijn schoonvader, want hij "hoort" in zijn bedje. Irritatie: Laatst waren we met de schoonfamilie. Neefje van 3 was duidelijk moe en het zat. Dus aan het jengelen/huilen. Zegt mn schoonmoeder, als je stopt met huilen dan krijg je een snoepje. Daar gaan mijn haren van overeind staan, nu krijgt mijn dochter daar nog niet heel veel van mee, en gaat het niet over mijn kind, maar het is wel haar directe omgeving. Aan de andere kant mag mijn dochter ook ervaren dat de wereld niet onvoorwaardelijk is, en of wij dat zelf ook ooit 100% worden, dat denk ik ook niet, maar ik ga wel anders tegen sommige dingen aankijken.
Goed van je! Ik denk ook steeds, het moet me niet boeien, maar ja... DL gaat toch 1x pw naar mn schoonouders.
Ik denk dat je schoonouders gewoon vastgeroest zitten in hun ideeën en dat is voor jou super lastig als je er afhankelijk van bent voor opvang. Mijn schoonouders hebben ook andere opvattingen en die passen dus ook niet structureel op. Wel op mijn nichtje en daar komen ook de nodige irritaties uit voort. Helaas hebben/willen zij geen alternatief. Dit geeft denk ik niet zo veel met up te maken
De voorbeelden die je noemt vind ik niet over onvoorwaardelijk ouderschap gaan. Het klinkt meer als onderlinge irritaties met je schoonouders. Als je zo valt over hun denkwijze kun je een gesprek aangaan of ervoor kiezen om andere opvang te zoeken.
Mmm misschien niet per se maar wel irritatie over hoe wij denken over opvoeden. .... Misschien meer richting natuurlijk ouderschap
Ik vind veel dingen uit het onvoorwaardelijk houden van zo..... logisch. Dus waarschijnlijk heeft mijn visie dus een naam. Wat grappig.
Ik vraag me eigenlijk wel af waarom je je aan zoiets ergert. Mijn manier zou het ook niet zijn, maar om je er dan aan te ergeren? Dat is in feite toch niet anders dan dat anderen jouw manier bekritiseren. UP vind ik persoonlijk erg ver gaan. Zo hoeft mijn neefje van 5 mij geen gedag te zeggen wanneer hij daar geen zin in heeft. Dan staat er zogenaamd teveel druk op en blokkeert hij. Sorry maar ik vind dat gewoon asociaal, heeft m.i niks meer met dwingen o.i.d te maken maar gewoon met fatsoen aanleren. Op school doet hij ook gewoon wat hij van de juf moet. Maar als dat al teveel is gevraagd... (en ja, de moeder volgt dus bewust deze opvoedmethode.)
Overigens heb ik juist vaak andersom kritiek gehad. Het was fout dat mijn kinderen een eigen bedje (na een paar maanden ook nog eens in een eigen kamer, anders sliep ik niet) hadden. En dat ik geen draagdoek gebruikte bij de oudste (dat zij daar niet in wilde, deed er eigenlijk niet toe) en bij de jongste alleen binnenshuis een draagdoek en buiten een kinderwagen. En dat ik bewust voor vaccineren ben. Dus die kritiek komt echt wel van beide kanten naar mijn ervaring.
uiteraard hou ik onvoorwaardelijk van mijn kinderen, maar verder heb ik weinig met deze manier van opvoeden. Natuurlijk mogen ze best hun mening geven en meedenken etc, maar ik ben meer van de ouderwetse manier van opvoeden en dat is gewoon grenzen stellen aan een kind. Normen en waarden bijbrengen, nee is nee, etc. Geen haar op mijn hoofd die mijn kind laat bepalen of hij/zij iemand mag negeren "omdat ze geen zin hebben om te groeten", enz. Dan maar streng en ouderwets, maar met bovenstaande manier van opvoeden kweek je opstandige kinderen en pubers die denken dat ze God zijn en zich aan geen regel hoeven te houden. Daarbij vergeten heel veel van deze ouders dat zij ook een mening hebben die ze maar aanpassen aan hun kind. Het kind is strontvervelend en ouders blijven maar praten en praten terwijl ze intussen zelf doodmoe worden van hun vervelende peuter. Zeg dan gewoon eens "nee! en nu luister je naar mama en kom je met mij mee...." denk ik dan weleens als ik zo'n moeder met een peuter zie staan soebatten Scheelt je ook nogal wat energie, als ouder zijnde.
Ja ik zeg ook niet dat alleen deze manier van opvoeden kritiek krijgt hoor Maar als je het net iets anders doet stuit je wel vaker op onbegrip. Dat kan in jou opzicht natuurlijk ook als veel mensen het in jou omgeving wel doen. Iedere ouder voedt zijn kind(eren) op zoals hij/zij denkt dat het goed is. Meer begrip voor elkaar zou soms fijn zijn (in het algemeen dan he) Laatst zei ik bijvoorbeeld dat onze dochter wel eens bij ons in bed slaapt, iemand heel veel commentaar. Dan denk ik, het is toch niet jouw kind? Jij hebt er toch geen last van...
Onvoorwaardelijk opvoeden/natuurlijk ouderschap(want dat heeft ik mijn ogen veel raakvlakken) is zeker niet hetzelfde als grenzeloos. Nee is hier ook gewoon nee. En ja dan mag ze boos zijn, dan probeer ik haar te troosten, en leg ik het uit waarom het niet mag. Of biedt iets anders aan. En hier zijn ook zeker wel regels!! Misschien even het stukje bovenaan lezen Waarom zou je eigenlijk de gevoelens van een kind negeren? Ik lees wel eens dat kinderen "verplicht" opa's en oma's een kus moeten geven. Waarom denk ik dan? Omdat opa of oma dat fijn vind, maar als het kind het nou niet wil? Waarom zou hij/zij dat niet mogen zeggen. Wat zou jij er van vinden als jij zomaar iemand een zoen moet geven als je het niet wil? Waarschijnlijk heel vervelend...