Ik zeg tegen mijn zoon dat ik van hem hou. Te pas en te onpas. Dus niet omdat hij iets doet of laat, maar omdat hij is wie hij is. Ik zeg dat iets knap is, als iets waar hij zijn best voor doet gelukt is. En als iets niet lukt, dan zeg ik 'geeft niks, probeer nog maar een keer'. Laatst kreeg hij een koekje en vroeg hij er meteen nog 1. Ik begreep niet waarom, zei dat hij er toch al 1 vast had, maar hij drong aan. Dus gaf ik hem nog een koekje om te kijken wat er zou gebeuren. Hij pakte m aan, draait zich om en loopt naar zn vader om hem het koekje te geven. Uit het niets. Zelfbedacht. Reken maar dat ik dan zeg dat dat ontzettend lief is.
Altijd mooi om te zijn hoe fanatiek 'vrijheidspredikers' kunnen zijn in het uitdragen van hun overtuiging. Volledige emotionele vrijheid, maar je moet wel het goede vinden. Over 'fixed mindsets' gesproken. Ik heb het je al vaker gezegd Carino, ik vind je zo hypocriet als de pip met je zogenaamd 'vrije' overtuigingen. Je bent een zeloot pur sang.
Ben ik niet met je eens. En wie heeft het over doordrukken? Mijn kinderen mogen netjes een hand geven en bij bepaalde mensen een kus als ze willen. en soms gewoon verbaal groeten. Doen ze het niet, dan vraag ik ze om even hallo oid te zeggen. Mijn oudste heeft autisme en hij doet dit soort dingen niet uit zichzelf, en dat zal hij ook niet gaan doen. Hij heeft hij mij nodig om sociale vaardigheden aan te leren. Mijn jongste is erg verlegen dus ik stimuleer haar om zo om te gaan met haar angst. Zodat ze leert dat het niet persé eng is, of dat het geen nare gevolgen heeft ookal vind ze het spannend. En omdat ìk het netjes vind. niet omdat ik bang ben voor andermans oordeel. Ik zag ook ergens het voorbeeld dat kinderen vanzelf netjes gaan eten als ze de intrinsieke motivatie hebben. Mijn bijna zesjarige eet nog steeds het liefst met zn handen, wiebelt op of naast zn stoel etc. Ik zeg er dus wel wat van. want ik vind hem groot genoeg om wel met een vork te eten of om met beide billen op zn stoel te zitten. Als ik moet wachten op zijn intrinsieke motivatie geeft dat voor nu een hoop ergernis bij mij. Dat mijn kinderen zich aan bepaalde regels moeten houden, dat ze complimentjes krijgen of dat ik ze vermaan staat compleet los van zichzelf mogen zijn. Natuurlijk mogen ze dat en ze zijn goed zoals ze zijn maar dat betekent niet dat ik een eeuwigdurend dialoog met ze aan ga. Als mijn dochter haar eigen kleding kiest en ik het een afschuwelijke combinatie vind complimenteer ik haar toch. Niet om de combinatie maar om het feit dat ze zo goed kon kiezen. Want iets kiezen (qua activiteiten of kleding of whatever ) vind ze heel moeilijk. Ik zie complimenten als stimulatie. Zeker zoals in dit voorbeeld als het gaat om iets wat ze moeilijk afgaat. En mijn kinderen genieten van een compliment. Waarom zou ik ze dat ontnemen? Overigens ben ik wel van het bewust complimenteren. Bij dingen die ze moeilijk vinden of om proces oid. Maar ook gewoon dat ze zo leuk zijn. Vind ik zelf ook fijn om te horen.
In UP staat juist niet beschreven wat je moet doen, in tegenstelling tot veel andere opvoedmethoden. Het is een gedachtengoed waar je inspiratie uit kunt halen. Elke ouder die dit interessant vindt, zal het weer wat anders doen binnen zijn opvoeding. Het is grappig dat bijvoorbeeld de Gordonmethode veelal gebruikt wordt en ik denk dat velen hier het een prettige methode vinden terwijl dit eigenlijk de UP manier is. Gordon was de leermeester van Alfie Kohn. Ik zoek zeker onderwijs uit wat hierbij past. Wij twijfelde over de democratische school maar dat was nu niet mogelijk. We zijn uitgekomen bij de Vrije school. Deze school is niet echt dogmatisch en daardoor heel fijn. Ze benaderen het kind zoals hij is. Ik zit in de MR en daar ligt ook kohn op tafel. Hele boeiende gesprekken komen daar uit.
dat is toch ook ontzettend lief! En ik geloof echt niet dat jouw zoontje nu pas denkt dat hij lief is wanneer jij dat tegen hem zegt.
Prima, je mag alles van me vinden. Ik vind het jammer dat je de drang hebt om te kleineren als iets je tegenstaat. Kun je je bij de discussie houden of wil je graag je gal spuwen?
Hoe kom je erbij dat ik iets inslik? Lees alsjeblieft de boeken die ik eerder aanhaalde zelf. Ik ben oprecht benieuwd wat je daarvan vindt. Het zou namelijk een veel interessanter discussie kunnen zijn, deze ideeën hebben grote navolging en dat is niet voor niks. Edit: lees dat dit niet aan mee gericht was.
Als hij maar niet gaat denken dat hij alleen maar goed genoeg is als hij spontaan aan anderen denkt.... de horror!
uhh over inslikken ging over linnaea, die gaf dat aan dat ze wel eens woorden inslikt omdat ze niet UP zouden zijn.
"Je zal misschien te vaak het signaal hebben ontvangen dat je er niet toe deed" is geen vraag waar ruimte is voor een antwoord, er zit al een suggestieve aanname in vanuit jouw kant. En door jou vanmiddag nog geplaatst: Oorspronkelijk geplaatst door Butterfly1109 Bekijk bericht De wedervragen zijn bedoeld om de behoefte achter jouw reactie te achterhalen. Wellicht komt het vervelend over, door vragen te stellen wordt jou ook een spiegel voor gehouden en heb je de kans om te reflecteren op jezelf. Dank je, dit is waarom. Ik reageer zo omdat ik het gewoon niet op prijs stel. Dat noemen ze grenzen aangeven Ik ben zelf maar al te bekend met deze methode en wanneer ik een spiegel nodig heb weet ik deze wel te vinden. Deze ongevraagd voorhouden vind ik erg onbeschoft, zeker wanneer je de persoon die je probeert te spiegelen niet persoonlijk kent en je hoeveelheid informatie erg beperkt is. Dat ik faalangst heb ontwikkeld door te weinig complimenten, zegt namelijk niks over of die faalangst nog aanwezig is en of ik daar op dit moment überhaupt wel inzichten over hoef te verwerven. Dat is een aanname terwijl jij niet in een positie bent om die te kunnen doen, en daar ben ik gewoon niet van gediend.
"Je zal misschien te vaak het signaal hebben ontvangen dat je er niet toe deed" is geen vraag waar ruimte is voor een antwoord, er zit al een suggestieve aanname in vanuit jouw kant. En door jou vanmiddag nog geplaatst: Oorspronkelijk geplaatst door Butterfly1109 Bekijk bericht De wedervragen zijn bedoeld om de behoefte achter jouw reactie te achterhalen. Wellicht komt het vervelend over, door vragen te stellen wordt jou ook een spiegel voor gehouden en heb je de kans om te reflecteren op jezelf. Dank je, dit is waarom. Ik reageer zo omdat ik het gewoon niet op prijs stel. Dat noemen ze grenzen aangeven Ik ben zelf maar al te bekend met deze methode en wanneer ik een spiegel nodig heb weet ik deze wel te vinden. Deze ongevraagd voorhouden vind ik erg onbeschoft, zeker wanneer je de persoon die je probeert te spiegelen niet persoonlijk kent en je hoeveelheid informatie erg beperkt is. Dat ik faalangst heb ontwikkeld door te weinig complimenten, zegt namelijk niks over of die faalangst nog aanwezig is en of ik daar op dit moment überhaupt wel inzichten over hoef te verwerven. Dat is een aanname terwijl jij niet in een positie bent om die te kunnen doen, en daar ben ik gewoon niet van gediend.[/QUOTE] Dat spiegelen had betrekking tot iemand anders. Het betekent niet dat het daarom in iedere post draait. Jij geeft iets aan over complimenten en ik vraag jou, zonder onderliggende redenen, of het in die situatie wellicht ook aan iets anders kon liggen? Jij haalt jezelf aan als onderwerp en als ik erop inga, reageer je zo bot. Het was gewoon aardig bedoelt.
Ja, zo zie jij dit, ik niet. als mijn kind zo boos is (en ja, kleutermeisjes kunnen woest zijn en het op een enorm krijsen gaan zetten, zoals de meest moeders wel zullen weten) en vervolgens gaat slaan, of met spullen gaat gooien, haar broertje pijn doet, gaat bij mij gewoon voor straf op de trap. En de boodschap is dan niet dat ze waardeloos is, of niet goed genoeg, maar dat ze stout is geweest en daar even mag afkoelen totdat ze weer normaal kan doen. En uiteraard praten we het daarna uit. Maar wie zich in huis niet kan gedragen gaat maar even afkoelen. En uiteraard mag een kind zich best boos voelen of verdrietig, maar dan hoef ik als ouder niet te accepteren dat ze compleet "doorslaan". Ik wil dat iedereen in huis respect heeft voor de ander, dus ook tijdens een boze bui.
Die complimenten vind ik altijd een lastige. Ik heb mij deels door het boek "punishment by rewards" heengeworsteld, maar vond het wel echt een worsteling. Geen complimenten geven is voor mij niet aan de orde, wat ik wel in mijn achterhoofd probeer te houden is de vraag of het niet een loos compliment is. Zoals goed zo roepen en tegelijk de andere kant op draaien bij de zoveelste tekening. Dan probeer ik het anders aan te pakken en te vragen wat er is gemaakt en waarom. Maar uit je enthouisaisme roepen dat je trots op je topper bent, volgens mij is daar niet zoveel mis mee. Ik vind niet belonen trouwens ook heel lastig vorm te geven in een wereld die er zo overduidelijk op is ingesteld.
Of het aan iets anders zou kunnen liggen is een open vraag waar ruimte is voor een antwoord. In jouw vraag was dat 'iets anders' al door jou ingevuld waarmee je jouw ideeën projecteert op mij door middel van een suggestie. Dat geeft mij weinig ruimte om te kunnen beantwoorden, behalve wanneer je zou verwachten dat ik reageer op die 'vraag' met bevestiging dat jij volledig gelijk hebt en daarmee erken dat jij dat zo goed inziet, complimentje voor jouw ego Dat is niet het geval, maar omdat jij die aanname al hebt gedaan blijft er vrijwel geen ruimte meer over voor een andere potentiële reden, welke er wel zou zijn geweest wanneer het een open vraag was. Ik herken dit soort vragen, ik heb lang genoeg in het onvoorwaardelijke liefde wereldje gezeten, je bent niet de eerste die probeert op zo'n manier een antwoord te manipuleren. Wanneer je oprecht een gesprek wilt voeren en geïnteresseerd bent in het antwoord, zijn daar open vragen voor bedoeld. Ik geef alleen aan dat ik dat niet op prijs stel, dat kan jij opvatten als bot als je dat wilt, ik zie het als de vrijheid om aan te mogen geven wanneer ik ergens niet van gediend ben.
Dit doet me denken aan iemand die ik ken die een stapelbed voor haar twee kinderen wilde, i.v.m plaatsbesparing. Daarna las ze dat dat volgens AP (niet UP, maar op bepaalde vlakken vind ik deze stijlen te vergelijken) niet goed zou zijn. Toen heeft ze daar maar vanaf gezien. Dat soort dingen kan ik gewoon absoluut niet begrijpen. De kinderen vonden het trouwens verschrikkelijk dat ze geen stapelbed meer mochten...
Dat soort dingen kan en wil ik niet eens begrijpen....Als het om plaatsbesparing gaat, kún je soms gewoon niet anders. daarbij; veel kinderen vinden het gewoon gezellig om samen te slapen. Mijn kinderen slapen ook wel eens samen in 1 bed, gewoon voor de lol. Mijn 2 broers hebben ook een periode samen in 1 kamer geslapen omdat de ene bang was om alleen te slapen. Is helemaal goed gekomen hoor: het zijn stabiele mannen van 46 en 48 En mijn man en zijn broertje hebben ook op een kamer gelegen, de andere kamer was hun speelkamer. Niks mis mee.
En complimenten geven is dan weer niet goed? Nou, ik zou me toch bijna een waardeloze moeder voelen als ik dit topic doorlees....BIJNA dan he? Ik doe me toch een boel verkeerd als ik het zo lees Gelukkig krijg ik van mijn moeder wel eens een compliment: dat ik het zo goed heb gedaan met mijn oudste (autistische/ADHD) zoon, van de pleegzorg destijds dat ik een hele goede pleegmoeder was voor mijn pleegdochter. Beiden zijn inmiddels volwassen en het zijn naar mijn mening beiden hele leuke, vriendelijke, beleefde en verantwoordelijke volwassenen..... Misschien heb ik het tóch zo slecht niet gedaan met mijn wat strengere aanpak