Hallo allemaal, Ik ben een tijdje niet meer actief geweest, maar sommigen kennen mij nog wel. Even een korte schets: vorig jaar kwam ik erachter dat mijn partner het bed had gedeeld met een collega. Ik was erg verdrietig en ik wist niet wat ik met de situatie aan moest. Uiteindelijk in relatietherapie gegaan, maar al gauw trok ik de situatie niet meer vanwege onzekerheid en achterdocht en omdat hij vertelde dat hij dacht ook gevoelens voor haar te hebben. Uiteindelijk zelf de knoop doorgehakt en een huurhuis voor mij en mijn dochter gezocht. Met heel veel geluk zat ik binnen 1 maand in mijn nieuwe huis. In de tussentijd was mijn inmiddels ex-partner bij die collega, echter dit was maar van korte duur (2 weken) Vlak erna bekende mijn partner dat hij me nooit had moeten laten gaan: om een lang verhaal kort te maken hij hoopte dat ik hem nog een kans wilde geven en dat het ooit nog goed zou komen. Hoewel ik heel stellig was in mijn keuze, kon ik mijn gevoelens ook niet voor hem wegduwen en gaf ik weer toe... Eigenlijk wilde ik niet meer, vanwege alles wat er al gebeurd was.... Maar ook omdat mijn partner geen tweede kind wilde destijds en ik die wens wel had. Maar, ik hield nog steeds van hem en wist ook niet meer wat ik daarmee moest. Hij hield me voor dat hij me zodanig miste en dat familie erg belangrijk voor hem was dus dat hij wel opstond voor een tweede kind... Nu zijn we bijna 1 jaar verder en komt dat onderwerp langzaam weer ter sprake. Ik heb mijn huis nog, maar eigenlijk kun je wel zeggen dat ik gewoon samen woon met hem. Hij weet echter niet meer of hij wel een tweede kind wil. Hij zegt nu "destijds wilde ik ook een tweede kind, maar nu hoeft het eigenlijk meer voor mij" Ik voel me ergens echt belazerd.... Als ik dat destijds had geweten was ik er "gezien alle omstandigheden" niet eens meer aan begonnen... We praten er regelmatig over en ik wil wel weten waar ik aan toe ben voor ik alles opgeef. Hij vindt dat jammer want spreekt nu van "voorwaardelijke liefde" . Wat vinden jullie hier van? Iemand tips om met hem over mijn wens te praten zonder het door te drukken? En wat als hij het niet wil? Ik denk dat ik sowieso de keus pas kan maken als hij duidelijkheid geeft over zijn keuze... Maar dit roept ineens heel veel twijfels op....
Ik herken je verhaal idd nog. Ik kan je maar 1 ding zeggen, als de echte liefde er niet meer is, begin dan niet aan een kindje. Niks rotters dan straks je huurhuisje opgezegd te hebben, en een tweede kindje te hebben en er dan achter komen dat het echt niet meer gaat. Zoals je zelf al aangaf wilde je eigenlijk niet maar ben je om de wens terug gegaan. Nu belazerd hij je voor de tweede keer. Niet met een andere vrouw maar met jouw grootste wens en dat is niet eerlijk. Ik zou me niet langer aan het lijntje laten houden. Bedenk voor jezelf of je je oud ziet worden met deze man. Is dat niet zo ga weer terug naar jullie eigen plekje en laat hem los. Is hij wel de man voor jou en je wens zo groot dan zou ik dat zeker bespreekbaar maken en ook in deze niet langer aan het lijntje laten houden. Wil hij nl niet en stelt hij dit steeds uit dan zit je alsnog.... Dus eis duidelijkheid, kom voor jezelf op en laat je niet langer zo in de maling nemen.
Hoe lang wacht je nou al op wat "hij" gaat doen. Wanneer ga je nou eens doen wat JIJ wilt doen. Je geeft hem te veel macht. niet alleen jij leeft in onzekerheid maar je dochter ook. Hij houd je aan het lijntje en jullie dochter. Toon karakter meid!!! Twijfels heb je niet voor niets want je weet ook wel dat het eeuwig zo door gaat. Bedenk je dat als het met die andere vrouw "goed" was blijven gaan dat hij ook niet naar jullie terug was gegaan. Op dat moment was jij een goede tweede keus.
Ik snap dat je je "belazerd" voelt omdat hij nu terug komt op zijn akkoord voor een 2e kind, maar ik vind het ook niet netjes dat je hem dus alleen maar hebt teruggenomen om een 2e kind te kunnen/proberen te maken (althans zo komt het over . Terwijl dus dacht dat jullie weer samen zijn vanwege jullie liefde voor elkaar. Je zegt nu dat als je van te voren had geweten dat hij zou terugkrabbelen omtrent een 2e kind, je niet bij hem was teruggekomen . Ik denk dat je voor jezelf moet nagaan of je wel echt van hem houdt en dus ook zonder een 2e kind bij hem wil blijven, of dat je hem alleen maar "ziet" als de "sperma donor/vader" voor een 2e kind en meer niet. Als nr 2 (dus alleen voor een 2e kind) eruit komt, vind ik dat je hem dat eerlijk moet vertellen, weer apart moet gaan wonen en vragen of hij samen met jou een 2e kind voor jou wil proberen te krijgen (eventueel no strings attached).
Ik vind het een beetje overkomen als emotionele chantage. En ik zou mij daar echt te goed voor voelen. Je verdient echt zoveel beter!
Natuurlijk nam ik hem niet terug vanwege mijn wens, maar ik moet toegeven: de keus was snel gemaakt toen hij ermee kwam aanzetten.... Ik ben al 14 jaar met hem samen en hij is altijd mijn grote liefde geweest... We hebben het ook echt gezellig samen.. Maar het is ook heel pijnlijk wat er gebeurt is en ik heb er nog steeds moeite mee : soms ben ik bang dat ik weer iets komt. Even voor de duidelijkheid. Als we voor een tweede zouden gaan, dan wel als het echt helemaal weer goed zit.. Maar ik wil wel gewoon weten waar ik aan toe ben en vindt dat hij ook wel duidelijkheid mag geven na al die jaren samen zijn.
Maar die zekerheid heb je toch al? Voorheen wilde hij het niet, Toen was hij in paniek om je kwijt te raken en met die ander ging het ook niet lekker en toen wilde hij ineens wel een tweede, en nu alles Weer in rustiger vaarwater is en de paniek over is wil hij weer geen tweede. Hij is wel duidelijk geloof ik.
Klinkt inderdaad alsof hij je 'gelokt' of binnen gehaald heeft met de belofte voor een tweede kindje te gaan. Ik kan er zo natuurlijk niet over oordelen, maar als hij dit met opzet gedaan heeft en heeft gedacht 'als ze binnen is en het gaat goed tussen ons, zie ik er gewoon weer vanaf.' Of toen al wist dat het er van zijn kant niet van zou komen vind ik het echt flink belazeren indd en dat zegt dan ook dat hij geen steek is veranderd. Daarnaast zou ik sowieso mijn kinderwens niet laten varen voor iemand die mij zo heeft bedrogen en waarvan je niet weet of dit zich in de toekomst zal herhalen. Ze zeggen niet voor niets 'eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger'. Daarmee wil ik niet over julkie situatie oordelen maar het zou voor mij wel genoeg reden zijn om iets als een kinderwens niet voor hem te laten varen.
Je geeft eigenlijk jezelf al antwoord. Je nam hem terug omdat hij aangaf toch wel 2e kindje te willen en je geeft aan dat je nooit bij hem was terug gegaan als je toen al wist dat hij helemaal geen 2e kindje wilde. Als hij echt zoveel spijt had, was hij in de tijd van jullie scheiding en jouw verhuizing wel terug gaan krabbelen. En niet pas toen zn scharrel hem dumpte. Deze man wil gewoon niet allee zijn. Hij maakt misbruik van jouw gevoel. En dit gaat ten koste van jouw leven en die van je dochter. Dit klinkt niet als liefde, dit klinkt meer als een compromis. Laat hem los en leef je eigen leven. Kies voor jezelf
Tja, soms denk ik dat je gelijk hebt. Sommige mensen hebben me zelfs hier voor gewaarschuwd ... als ik hem hierme econfronteer zegt hij dat hij het jammer vindt dat anderen dit over hem zeggen en dat ik hieraan twijfel. Soms zegt hij dat hij daardoor een bepaalde druk voelt ... maar anderzijds begint hij ineens zelf over het onderwerp en geeft dat me weer hoop... Ik wil overigens ook aangeven dat ik wel echt van hem hou... anders geef je iemand natuurlijk niet nog een kans ... het tweede kindje maakte het wel aantrekkelijker ja ... eigenlijk weet ik wel wat ik wil: een tweede kindje met hem .. en ik vind dat ik zelf ook een hoop moet doorstaan ... dat het een collega is maakt het nou niet bepaald makkelijker dus ik heb het voor hem over ( om maar even aan te geven dat mijn liefde echt wel groot is) maar mijn wens kan ik ook niet zomaar even opzij zetten ..
En als een 2e kind er absoluut niet gaat komen. Is de relatie dan nog steeds aantrekkelijk genoeg om er keihard voor te vechten? En jij zet hem bovenaan je lijstje van prioriteiten(daar lijkt het iig op aangezien je nog veel van hem houdt), maar sta jij ook boven aan zijn lijstje? En bij het antwoord van de 2e vraag, is dat wat je denkt of hoopt... Is overigens geen kritiek hoor. Puur vragen voor jezelf waar je zit in je relatie
Ik vind het fijn dat je me juist zo aan het denken zet. Ik kan daar niet 123 antwoord op geven , ik vind het heel moeilijk. Ik weet dat ik echt gek op hem ben. Soms vraag ik me ook af of ik ooit nog zoveel van iemand zou kunnen houden ... ik voel aan alles dat ik overigens "weer" aan zijn lijstje bovenaan sta....Maarja toch heb ik ook moeite met alles wat er gebeurd is. Heeft sowieso allemaal tijd nodig..
ik krijg ook een beetje hetzelfde gevoel als hierboven beschreven. Weer voor elkaar kiezen is kiezen voor elkaar, omdat je elkaar terug wil. Dat hij jou het idee geeft dan open te staan voor een tweede is net zo bijzonder als dat jij hem deze kans gunt omdat je dan voor een tweede kunt gaan. Beide keuzes zijn gebaseerd met bijbedoelingen en niet zozeer in basis gekozen om elkaar weer terug te willen. Jij, maar ook hij, zou eerst voor zichzelf uit moeten maken of je met de ander verder wil, los van het krijgen van een 2e kindje. Maar ook daarna is de wens of niet-wens voor de tweede van belang. Immers, een van de twee zal zijn wens niet zien uitkomen en dat moet je accepteren en mee kunnen leven. Zoniet, dan lijkt het mij al helemaal geen optie om samen verder te gaan
Je hebt zeker goede punten ingebracht. Diep ik mijn hart weet ik en voel ik dat hij mijn grote liefde is ...ondanks alles kan ik me eerlijk gezegd niet voorstellen dat ik het gevoelsmatig nog zo goed met iemand kan vinden en dat of ik ooit nog zo verliefd op iemand anders kan worden. Ik had me voor alle gebeurtenissen er al bij neergelegd dat er geen tweede zou komen, maar juist doordat dit allemaal gebeurd is zijn mijn prioriteiten ook op een andere plaats komen te staan en vind ik dat wel belangrijk worden. Nogmaals, het is niet zo dat hij het per definitie niet wil.. maar hij twijfelt er wel aan .. en samen zullen we eruit moeten gaan komen.
Ik heb in het verleden ook in een relatie gezeten die niet goed voor mij was. Ik dacht zolang ik van hem hou zal het wel goed komen, maar uiteindelijk werd ik er echt niet gelukkig van. Ik snap dat het moeilijk is zeker als je samen een kindje hebt, maar zo als ik het nu hoor ben je niet helemaal happy in deze situatie en dat gaat je echt opbreken meid. Ik zou voor jezelf en je dochter kiezen, maar dat is mijn mening. Heel veel sterkte met het maken van de voor jouw juiste keuze meid!!
Hoii, ik heb even meegelezen. Misschien zou je de vraag bij hem kunnen leggen waarom hij twijfelt. Want ik kan me voorstellen dat als je al twijfelt aan de toekomst van de relatie en dan de keuze krijg te gaan voor een kindje of niet. Het natuurlijk het beste is om er niet aan te beginnen. En misschien komt die twijfel daar wel uit, dat hij zelf ook de angst heeft of onder ogen ziet dat het niet meer is wat het was. Maar misschien heeft hij wel een heel andere reden voor die twijfels, ik denk dat dat het belangrijkste is voor jouw om achter te komen. Wat ik ervan begrijp is dat hij het onmogelijke van je gevraagd heeft door hem terug te nemen en jij dat aangenomen hebt omdat je én van hem houdt, je het beste voor hebt met je kind én omdat je die wens voor een tweede nog had mét hem en hij daar ook over begon. Dat wij allemaal onze bedenkingen en meningen klaar hebben staan zegt niets over wat jij van hem moet vinden. Tuurlijk wij kunnen je zo verder laten kijken dan je zelf misschien doet en daarvoor heb je ook dit topic geopend. Maar ga geen legertje verzamelen 'dit zeggen zij wat heb jij daarop te zeggen of wat vind jij van wat zij over jou zeggen?' want dit is voor jouw om jouw denkveld te verbreden maar je wilt niet een conflict starten want wij (anderen) zeggen op dit forum dit en dus... (Bovenstaande omdat je in een eerdere reactie gezegd had hem weleens te confronteren met de meningen van anderen) Waar liggen jullie prioriteiten en wat zijn jullie doelen? Gezin, werk, noem iets op. Voor jouw is dat gezin volgens mij, maar wat heeft zijn prioriteit? Ik denk dat je uit ontevredenheid over zijn huidige mening over het krijgen van een kindje gelijk al zijn minpunten naar boven haalt, en hij mag er dan wel veel hebben maar je houdt van hem en had toen redenen om met hem verder te gaan, vergeet dat niet. Ik hoop dat ik je zo ook enigzins een klein beetje verder kan helpen. Liefs,
Sorry maar dit gevoel krijg ik ook na alles wat ik lees. Hij heeft het gebruikt als argument om je terug te krijgen. Ik ken hem niet, maar iets zegt me dat een tweede kind voor hem nooit een serieuze optie is geweest. Buiten het verleden om, zou je je wens naast je neer kunnen leggem voor hem? Als jij het hem altijd zou blijvrn verwijten dat er geen tweede is gekomen, dan weet je realistisch gezien dat je relatie geen kans van slagen meer zal hebben...