Dit is echt extreem. Mijn man belt zijn moeder (mijn schoonmoeder) elke dag. Hij noemt haar ook mammie. Ik word er kregelig van. Ook ziet haar 5x in de week en liefst wilt hij met haar samen bij haar thuis eten. Dit is sinds de scheiding van haar ex-man zo'n twee jaren geleden. Nu is zij alleen en was sinds december aan de drank. Maar sinds kort is ze 2 maanden clean. Goed voor haar maar nu wilt ze continue aandacht van haar zoon. Elke dag wilt ze met mij praten via facebook, sms of belt ze mij als zij hem niet kan bereiken.. Haar familie en haar vrienden (toen) wilt niks met haar te maken hebben (broers en zussen). Dus de enige die ze heeft is haar zoon. Toen heb ik ervan wat gezegd, dat ik het extreem vind dat hij haar elke dag belt en dat hij haar 5x per week ziet. Zijn leven ziet er zo uit: Hij gaat videogamen' wanneer m'n dochter en ik naar bed gaan. Dat is rond 19:30. Dan gaat hij naar bed rond 1 uur in de nacht en dan gaat hij naar zijn werk van 7:30 en komt 16:30 thuis. Dan gaat hij naar zijn moeder om haar te helpen met boodschappen en dan vraag hij nog eens of we samen bij haar te gaan eten of uit eten. In de weekend wilt zijn moeder altijd met ons wat plannen. Ik heb tegen mijn man gezegd dat ik geen zin in haar heb. Die onverwachte afspraken met zijn moeder vind ik vervelend, dus heb ik gezegd dat hij vantevoren moet plannen. Of hij gaat maar zelf naar zijn moeder. En dat is wat hij liever wilt doen, bij zijn moeder zijn. Hij vindt dat ik overdrijf. Nu is het zo, ze heeft haar huis verkocht. En ze heeft niemand. Dus mijn man wilt dat zij bij ons komt wonen... Ze kan ook geen andere woning vinden. Ze staat nergens ingeschreven. Vrije sector vindt ze te duur. Nieuwe huis kopen mag ze niet omdat ze geen baan heeft. Ik denk dat ik gek gaat worden...
OMG..als het tijdelijk zou zijn (lees: hooguit een paar maandjes) dan zou je het wellicht nog kunnen overleven. Maar het ziet er dan naar uit dat het for ever zou zijn???? Ik vind het wel extreem die relatie tussen moeder en zoon. Elke dag bellen zou ik geen probleem mee hebben. Maar elkaar ook nog dagelijks zien, dagelijks bij elkaar willen eten, zelfs (voor altijd) bij elkaar willen wonen....Zou mij veel te ver gaan eerlijk gezegd.....
Ik zou haar echt niet bij jullie laten inwonen, gaat dat gebeuren dan word alles alleen nog maar erger. Vind het een beetje eng klinken.. was hij altijd al zo?
Jeetje, ik kan me er een plaatje bij voorstellen en ik zou me heel ongemakkelijk voelen in deze situatie. Zo deed mijn vriend toen hij net bij zijn moeder uit huis ging namelijk, ook tot het extreme af. Mijn vriend moest 40km rijden naar haar toe om een spijker in de muur te slaan en kon dat een keer niet dan was er ruzie want dan hield ik hem tegen volgens haar. In huis nemen zou ik echt willen adviseren om dit niet te doen. Het is ook jouw huis en met je schoonouders in een huis wonen? Been there done that, akelige periode. Toch snap ik dat je in een vrij lastig pakket zit. Ik zou eens proberen om er goed met je man over te praten en uit te leggen hoe jij je daarbij voelt. Dat jij bijvoorbeeld nog amper tijd ziet voor jullie samen omdat zijn moeder er tussendoor komt (wel wat genuanceerder uitleggen misschien) en dat jullie al een leven samen hadden, ook voor de scheiding met je schoonmoeders ex-man. Verder wil ik je heel veel sterkte wensen! Mijn vriend is opgevoed zonder vader, in het begin erg afhankelijk van zijn moeder. Sterker nog, wij hadden op onze naam een telefoonrekening van haar staan en betaalde toen we net samen gingen wonen haar Wehkamp rekening die 1500 euro bedroeg. We hebben veel en lang gepraat en nog steeds is mijn schoonmoeder regelmatig punt van discussie. We staan wel op een lijn inmiddels, juist doordat we er veel over gepraat hebben. Ik hoop dat dit jullie ook gaat lukken, al zal het misschien voor jou niet altijd even makkelijk zijn.
O vreselijk.. Ik herken het wel, mijn vriend is ook een moederskind. Hij ging dagelijks na werk koffie drinken bij haar, wat soms uren kon duren. Iedere vakantie moeten zijn ouders mee met ons. Ook ging ze mij steeds appen wanneer ze hem niet kon bereiken of wanneer mijn vriend of onze kindjes even een paar dagen niet langs waren geweest begon ze zichzelf uit te nodigen. Bij mij is de bom gebarsten toen ze uiteindelijk zich met onze relatie en de opvoeding/verzorging van de kinderen ging bemoeien. Ik heb echt duidelijk mijn grenzen aangegeven en ook mijn vriend duidelijk gemaakt dat het contact echt too much is! Prima dat hij een goede band heeft met zijn moeder, maar het moet niet tenkoste gaan van onze relatie en gezin. Ik zou dus echt op je strepen gaan staan! Jullie hebben ook recht op een eigen leven. Het is wel vaak lastig voor de man, want sommige (schoon)moeders kunnen vaak een schuldgevoel aanpraten door "zielig" te doen.
Je man kan ook naar zijn moeder als jullie gaan slapen, en dan zijn de winkels ook nog open.. Ik zou echt kwaad worden als mijn man vanuit zijn werk naar zijn moeder gaat ipv zijn gezinnetje. Maar ze wil graag bij jullie komen wonen? Tsja ik kan me het verder van je man wel voorstellen dat hij contact met haar willen gezien haar alcoholverslaving, waar ze vanaf aan het kicken is.
Mijn eerste reactie als jongensmoeder was: en wat is daar mis mee? Maar ik krijg gewoon de kriebels van jouw verhaal. Heb je al eens met haar gepraat? Want er dringt niks tot je vriend door, maar misschien kan je haar duidelijk maken iets minder opdringerig en veeleisend te zijn. Kun je meteen zorgen dat ze inziet heel snel een huis te vinden, aangezien je niet zomaar mensen in huis kan nemen. Ik heb er ervaring mee en geloof me, het is zwaar. En in jouw geval zou je er gillend gek van worden, voor zover je dat al niet bent. Ik zou haar laten weten dat je echt niet te intentie hebt om tussen zoon en mammie () in te komen, maar dat het tijd wordt dat zoon ook eens zijn vleugels uitslaat en het nest verlaat. Waarom heeft ze haar huis eigenlijk verkocht als een ander huis geen optie is?
Ik heb hem ontmoet sinds 2009. We wonen samen sinds 2011. Hij had toen wel contact met zijn moeder maar dat was 1 keer in de zoveel weken en zij had een goed betaalde baan, een man, veel vrienden op bezoek, een hond en alles leek gewoon normaal. Maar sinds de scheiding van haar man in eind 2015, is ze erg afhankelijk geworden aan m'n man. Dit vind ik super extreem.
Ze doet ook heel zielig, om niks te eten. Ze chanteerde mij: als je niet bij ons komt eten, dan eet ik niks. Dat heb ik dus aan m'n man verteld en hij was boos op haar. Maar weet je wat ze deed? Niks eten. En ze vermagerde, nog dunner dan een skelet en eng om te zien. Ik ben wanhopig door haar gedrag...
Waarschijnlijk wil hij er zijn voor je moeder maar is het wat uit de hand gelopen. Sinds mijn schoonmoeder is gescheiden blijft mijn vriend ook wat langer plakken maar niet zo erg wat jij omschrijft. Zou het toch weer met hem bespreken. Straks als jullue kindje er is kun je dit er niet bijgebruiken, dan heb je hem nodig. Sterkte!
Dat hij zijn moeder helpt, omdat zij niemand anders heeft, Okay. Maar dat het bijna dagelijks is en dat zij meer aandacht van hem krijgt dan zijn eigen gezin gaat mij te ver! Hij gaat zelfs liever video gamen dan zijn vrije tijd met zijn vrouw lekker in bed of op bank te besteden... !!?? Ik zou echt flippen!! Besteden jullie wel quality tijd samen?? Hebben jullie gekeken of ze bij geen andere instantie terecht kan voor een nieuwe woning? Als ze bij jullie in komt trekken, heeft ze al het ware een dak boven haar hoofd en moet net als ieder ander meettijd opbouwen voor een nieuwe woning!! Ik zou hier echt goed over nadenken meid. En ga eens goed in gesprek met je man. Dit gaat echt ten koste van zijn relatie/gezin!
Ze heeft haar huis verkocht omdat ze ziek is door haar alcohol verslaving. En ze hebben haar ontslagen op haar werk omdat ze ladderzat altijd op haar werk kwam. En haar ex man woont daar niet meer, dus ze kan het niet in haar eentje betalen.
Ik ben het hier mee eens hoor....begrijp me niet verkeerd en ik vind je man echt bizar TS. Maar je gaat zelf ook elke avond om 19.30 naar bed....dat is nou ook niet erg gezellig en tsjaa.. waarom zou hij dan niet mogen gamen?
Ik ben zwanger van tweede kindje en dan komt ze bij ons wonen... Ze zeurt tegen me dat ik weinig doe aan de huishouden. Ze zeurt tegen me dat ik spaghettie eet in de ochtend samen met m'n dochter. (ja we eten trouwens lekker warm in de ochtend en dat vind ze raar). Mijn katten zijn vies en haren overal. Mijn man zegt dat ze maar buiten moeten leven als zij er is...
oh is dat al zeker dan dat ze bij jullie komt wonen? Je woont daar ook dus jij hebt ook recht van spreken. Bovendien is hij er overdag zelf niet eens.
Hij mag wel gamen, maar hij gaat echt laat naar bed rond 1:30 Hij wilt nooit met ons ontbijten. Hij staat op, doucht en gaat het huis uit. Maar als mammie wilt ontbijten, dan moeten we vroeg opstaan en bij haar eten... aan tafel.
Ik vind je moeder 5x in de week zien en helpen waar nodig omdat ze alleen is niet raar. Spontane dingen, vaak samen eten, veel bellen etc klinkt voor mij ook niet raar. Maar goed ik heb zo'n band met mijn schoonmoeder.. Jawel.. Niet mijn eigen moeder.. Maar jouw schoonmoeder heeft hulp nodig. Iemand met een verslaving heeft andere hulp nodig dan onderdak en eten verschaffen. Ik zou in gesprek gaan met je man om te kijken of dit te realiseren valt. En dan de volgende uitdaging.. Je schoonmoeder moet ook nog hulp accepteren. Mijn moeder is alcolist en heeft borderline/ptss. De hele wereld moet voor haar wijken en accepteert geen hulp. Ik heb het opgegeven. Ouders zijn niet heilig. Ik zou voor ze door het vuur gaan. En heb dat ook gedaan. Maar ergens stopt het. Ik zou zelf nooit een verslaafde ouder in huis nemen, puur ter bescherming van mezelf en mijn eigen gezin.
Ze gaat nu zielig doen dat ze bij haar ex man gaat wonen, ze zijn als vrienden uit elkaar gegaan. Maar ik denk niet dat ze bij hem gaat verblijven en worst case scenario gaat ze bij ons wonen. Niemand wilt haar.
Je man heeft een schop onder z'n hol nodig. Dat heeft niks met zijn moeder te maken in mijn ogen. Hij maakt zelf de keuze laat naar bed te gaan etc. Volgens mij zijn een paar goede gesprekken wel handig.